“เสียใจ? ทำไมข้าต้องเสียใจ? แค่ขยะอย่างเจ้ากับจ้าววิญญาณห่วยแตกนั่นน่ะเรอะ? ฮ่าๆๆ……” จ้าววิญญาณตัวปลอมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“แล้วถ้ารวมพวกเราด้วยล่ะ?” ทันใดนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในห้องโถงใหญ่
จากนั้นก็มีเงาร่างหลายร่างเดินเข้ามาในห้องโถง ซึ่งก็คือพวกเฉียวฉู่นั่นเอง นอกจากพวกเขา ยังมีมังกรเพลิง ตู๋เถิง บัวเมา และอิงซู่เดินเข้ามาพร้อมกันด้วย
มังกรเพลิงยืนอยู่ด้านหลัง ร่างใหญ่ยักษ์ของมันเดินเข้าห้องโถงใหญ่มาราวกับภูเขาสูงที่ไม่สามารถผ่านไปได้
พวกเฉียวฉู่เดินเข้ามายืนข้างๆจวินอู๋เสีย พวกเขายืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับนางและจ้าววิญญาณ
“ข้าเคยเห็นพวกไร้ยางอายมาแล้วนะ แต่ไม่เคยเห็นใครไร้ยางอายได้ขนาดนี้ นกพิราบยึดรังนกกางเขน หน้าหนาจนน่าทึ่งจริงๆ คิดว่าตัวเองเก่งจนไม่มีใครในโลกนี้เทียบได้แล้วใช่ไหม?” เฉียวฉู่มองเจ้าตัวปลอมกับอูจิ่วด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
“เจ้าโทษพวกเขาที่มั่นใจเกินไปไม่ได้หรอก ต้องเข้าใจว่าพวกเขาไม่ได้เห็นโลกมากนัก” เฟยเหยียนพูดสอดรับอยู่ด้านข้าง ฟังเหมือนโน้มน้าว แต่การเสียดสีในคำพูดนั้นไม่อาจชัดเจนไปกว่านี้ได้แล้ว
“พวกเจ้าก็ถูกช่วยออกมาแล้วจริงๆด้วย” อูจิ่วหรี่ตา เขาย่อมจำพวกคนตรงหน้าเขาได้ เขาเกือบตกอยู่ในมือพวกมัน ความอับอายนี้เขาจะลืมได้อย่างไร.ไอลีนโนเวล.
“เราต้องออกมาอยู่แล้ว ไม่งั้นก็พลาดชมฉากเด็ดที่คนระยำอย่างพวกเจ้าไม่ตายดีน่ะซิ น่าเสียดายแย่” เฉียวฉู่กล่าวอย่างไม่เกรงกลัว
สายตาของมังกรเพลิงกับตู๋เถิงจับจ้องอยู่ที่ร่างของจ้าววิญญาณตัวจริงตลอดเวลา จากนั้นตู๋เถิงก็ก้าวออกมาคุกเข่าลงตรงหน้าจ้าววิญญาณ
“ข้าน้อย ตู๋เถิง ไม่สามารถค้นพบเจตนาชั่วของอูจิ่วก่อนหน้านี้ ทำให้ท่านจ้าววิญญาณได้รับความทุกข์ทรมานมากมาย ข้าน้อยไร้ความสามารถ!”
มังกรเพลิงก้มศีรษะขนาดมหึมาของมัน และแสดงความสำนึกผิดเสียใจเช่นเดียวกัน
ถ้าไม่ใช่เพราะจวินอู๋เสียช่วยเหลือจ้าววิญญาณ พวกเขาจะคิดได้อย่างไรว่าจ้าววิญญาณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใจพวกเขาจะถูกอูจิ่วจับขังไว้นานถึงร้อยปี! และในเวลาหนึ่งร้อยปีนั้น ตำแหน่งจ้าววิญญาณถูกครอบครองโดยคนชั่วช้าน่ารังเกียจเช่นนี้
“มังกรเพลิงมีความผิด ท่านจ้าววิญญาณโปรดลงโทษด้วย”
ทันทีที่พวกเขาเห็นจ้าววิญญาณ พวกเขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าจ้าววิญญาณไม่ได้เปลี่ยนไปในหนึ่งร้อยปีนั้น แต่คนที่พวกเขาคิดว่าสูญเสียความเที่ยงธรรมไปแล้วไม่ใช่จ้าววิญญาณของพวกเขา!
“ลุกขึ้นเถอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเจ้า เป็นเพราะข้ามองคนผิดเอง ไม่ใช่ความผิดของพวกเจ้า ที่โลกวิญญาณต้องประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้เป็นความผิดของข้าเอง” จ้าววิญญาณถอนหายใจเบาๆ เขาจะโทษคนอื่นได้อย่างไร? ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ล้วนเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาไร้ความสามารถไม่ใช่หรือ?
“คุยกันจบรึยัง? ยังไงก็จะตายกันอยู่แล้ว พูดเช่นนี้จะมีประโยชน์อะไร?” อูจิ่วเย้ยหยันและมองไปที่มังกรเพลิงกับตู๋เถิง
มังกรเพลิงเงยหน้าขึ้นและจ้องอูจิ่วด้วยความโกรธ
“อูจิ่ว! ในฐานะที่เจ้าเป็นคนของโลกวิญญาณ เจ้าทรยศความไว้ใจที่จ้าววิญญาณมีให้และทำเรื่องชั่วช้าที่ไม่อาจให้อภัยได้ ก่อให้เกิดภัยพิบัติต่อวิญญาณมากมายในโลกวิญญาณ ทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างเผ่าพันธุ์ต่างๆ ข้า มังกรเพลิง ขอสาบานว่า ข้ากับเจ้าจะไม่มีวันอยู่ร่วมโลกกันได้ชั่วชีวิตนี้!”
“เฮอะ! อย่างเจ้าเนี่ยนะ?” อูจิ่วไม่แสดงความกลัวแม้แต่น้อย สีหน้าเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม สายตากวาดมองพวกของจวินอู๋เสีย
“ข้าก็คิดอยู่ว่าหนูสองตัวอย่างพวกเจ้าทำไมถึงกล้าเข้ามาส่งเสียงโวยวาย ที่แท้ก็เตรียมผู้ช่วยเอาไว้แล้วนี่เอง แต่……พวกที่พ่ายแพ้ต่อนายท่านของข้าอย่างพวกเจ้าเนี่ย ต่อให้มารวมตัวกัน จะมีปัญญาสร้างปัญหาอะไรได้ มีแต่จะทำให้ตัวเองต้องขายหน้าอีกรอบมากกว่า!”
“ได้ ในเมื่อพวกเจ้าดื้อดึงนัก ข้าจะไม่ให้โอกาสพวกเจ้าอีกแล้ว” อูจิ่วหรี่ตาเล็กน้อย จากนั้นก็ยกมือขึ้นและปรบมือหนึ่งครั้ง