“พอแล้ว!” จ้าววิญญาณตะโกนเสียงดังขัดจังหวะคำพูดที่ไร้มนุษยธรรมของจ้าววิญญาณตัวปลอม
“ไม่ว่าโลกวิญญาณจะเป็นยังไง ก็ไม่ใช่เรื่องที่พวกเจ้าจะเอามาพูด! นี่คือบ้านของเหล่าวิญญาณ! ที่นี่ไม่ต้อนรับคนน่ารังเกียจอย่างเจ้า”
จ้าววิญญาณตัวปลอมหัวเราะอย่างดูถูก อูจิ่วก็ส่งเสียงเย้ยหยันจากด้านข้าง
“เจ้าไม่รู้สึกว่าที่ตัวเองพูดมาทั้งหมดนั่นน่าขำบ้างหรือ? ท่านจ้าววิญญาณผู้ยิ่งใหญ่ของข้า ข้าเก็บเจ้าไว้ ก็แค่เพราะเจ้าสร้างโลกวิญญาณแห่งนี้ มีเพียงให้เจ้ามีชีวิตอยู่เท่านั้น โลกวิญญาณถึงจะไม่หายไป เก็บความเมตตากรุณาของเจ้าไปซะ ต่อหน้าพลังที่เหนือกว่า ของแบบนั้นมันน่าหัวเราะเกินไปนะ” อูจิ่วยิ้มตาหยีมองจ้าววิญญาณ ไม่มีความสำนึกผิดต่อการทรยศของเขาเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความหยิ่งยโสได้ใจต่อชัยชนะเท่านั้น
จ้าววิญญาณโกรธอูจิ่วและจ้าววิญญาณตัวปลอมที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยจนหน้าเขียว เขาไม่ใช่วิญญาณที่มีคารมคมคาย เขาอยู่กับเหล่าวิญญาณที่ใสซื่อจริงใจมาตลอด จะไปเข้าใจความคิดของพวกคนชั่วได้อย่างไร
เป็นเพราะความใจดีมีเมตตาของจ้าววิญญาณ เขาถึงใช้พลังของตัวเองสร้างโลกวิญญาณอย่างไม่ลังเล และตกหลุมพรางของอูจิ่วโดยไม่ได้ระวังตัว
ตอนนั้นเอง จ้าววิญญาณก็ได้ตระหนักว่า สิ่งที่น่ากลัวอย่างแท้จริงไม่ใช่การบุกรุกของจักรพรรดิแห่งความมืด แต่เป็นแผนการที่ชั่วร้ายเจ้าเล่ห์เช่นนี้.novel-lucky.
สิ่งที่จักรพรรดิแห่งความมืดนำมาสู่โลกวิญญาณคือการปราบปรามและกดดันให้ยอมสยบต่อเขา แต่ทั้งหมดนั้นล้วนตรงไปตรงมาชัดเจน ขนาดตอนที่จักรพรรดิแห่งความมืดรวมอาณาจักรกลางให้เป็นหนึ่งเดียว เขาก็ไม่ได้ใช้กลอุบายชั่วร้ายใดๆ อาจเป็นเพราะพลังที่แข็งแกร่งของจักรพรรดิแห่งความมืด เขาจึงไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น เมื่อก่อนจ้าววิญญาณไม่คิดว่าจักรพรรดิแห่งความมืดดีอะไรนักหนา แต่พอเทียบกับอูจิ่ว เขายอมอยู่ในปกครองของจักรพรรดิแห่งความมืดดีกว่า
ถึงยังไง ในตอนนั้น เหล่าวิญญาณในโลกวิญญาณก็ปลอดภัย ตราบใดที่ยอมสยบอยู่ใต้การปกครองของเขา พวกเขาจะไม่ถูกทำร้าย และยังจะได้รับการปกป้องอีกด้วย
แต่ในโลกของอูจิ่วมีเพียงแผนการร้ายเท่านั้น ภายใต้ใบหน้าที่ดูสง่างามนั้นมีหัวใจที่เหี้ยมโหดยิ่งกว่าสัตว์ เห็นแก่ตัว ดุร้าย……น่ากลัวอย่างที่สุด!
“โอ้? พลังที่เหนือกว่างั้นหรือ?” จวินอู๋เสียพูดขึ้นทันที จ้าววิญญาณตัวปลอมและอูจิ่วพากันหันมามองนาง
ไม่ว่าพวกเขาจะรู้สึกว่าจวินอู๋เสียกระจอกงอกง่อยไร้ความหมายสักเพียงใด แต่มีจุดหนึ่งที่พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธได้ ทุกครั้งที่จวินอู๋เสียปรากฏตัว มักจะทำให้แผนการของพวกเขายุ่งเหยิงอยู่เสมอ อย่างตอนที่จับหมีวิญญาณ และตอนที่ขังจวินอู๋เสียเอาไว้ในคุกใต้ดินก็เหมือนกัน
พวกเขาไม่เข้าใจว่าเรื่องที่น่าเหลือเชื่อและเป็นไปไม่ได้มากมายพวกนั้นออกมาจากเด็กสาวตัวเล็กๆเช่นนี้ได้อย่างไร
“ใช่ พลังที่เหนือกว่าอย่างสมบูรณ์ อย่างเช่น ต่อหน้าข้า เจ้ากับเพื่อนๆของเจ้าก็ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย คนอ่อนแอต่ำต้อยก็ได้แต่ยอมจำนนต่อชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้ให้ ไม่สามารถต่อต้านได้ ในสายตาข้า พวกเจ้าก็แค่หมาฝูงหนึ่งที่ไร้กำลังต่อต้านเท่านั้น” จ้าววิญญาณตัวปลอมหรี่ตา พ่นคำพูดที่ร้ายกาจออกจากปาก
รอยยิ้มจางหายไปจากริมฝีปากของจวินอู๋เสีย นางเงยหน้าขึ้น สายตาเย็นชากวาดมองจ้าววิญญาณตัวปลอม
ไม่รู้ทำไม เมื่อถูกจ้องมองด้วยสายตาคู่นั้น กลับทำให้ตัวสั่นได้ทั้งๆที่ไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด
แม้แต่จ้าววิญญาณตัวปลอมที่เย่อหยิ่งมั่นใจก็ค่อยๆหุบยิ้มเมื่อโดนจวินอู๋เสียจ้อง ในใจรู้สึกหวาดกลัวอย่างแปลกประหลาด ความรู้สึกนั้นถาโถมเข้าใส่เขาอย่างไม่มีเหตุผล แต่รู้สึกได้อย่างชัดเจน
“ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะไม่เสียใจกับสิ่งที่เพิ่งพูดออกไปนะ” จวินอู๋เสียพูดช้าๆ เสียงเย็นชาของนางก้องอยู่ในหูของจ้าววิญญาณตัวปลอมและอูจิ่ว