ไอ้หมอนี่ก็คือเฉินโม่?”
“ดูแล้วก็ไม่ได้พิเศษอะไรนี่นา！”
“หน้าอย่างเขาก็ได้ที่หนึ่งของโครงการแลกเปลี่ยน?”
มีคนพูดอย่างเย้ยหยัน
“คนเราไม่สามารถตัดสินกันที่รูปลักษณ์ภายนอก ไม่แน่เขาอาจจะเก่งจริงก็ได้” นักศึกษาคนอื่นพูดอย่างเยาะเย้ย
“เก่งอะไรเหรอ? ฉันทำไมดูไม่ออก?”
“ฮ่าๆ เก่งในการหาที่ตาย นายดูออกก็แปลกแล้ว！”
เผชิญหน้ากับการเยาะเย้ยของผู้คน เฉินโม่เพิกเฉยต่อพวกเขา เดินเข้าไปในห้องโถงโดยใบหน้าไร้ความรู้สึก จนกระทั่งเดินมาถึงตรงหน้าของเซินกงหมิงถึงได้หยุดฝีเท้าลง
“นายก็คือเซินกงหมิง？” เฉินโม่ที่มองหน้าเซินกงหมิง แล้วถามอย่างเรียบเฉย
เซินกงหมิงยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้ตอบ แต่ได้ถามกลับไปหนึ่งคำ “นายก็คือเฉินโม่?”
เฉินโม่พยักหน้า พูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “น่าจะไม่ผิดแล้ว”
“ส่งตัวคนที่ทำร้ายเพื่อนของฉันออกมา ฉันจะพิจารณาปล่อยนายไป” เฉินโม่ที่จ้องมองเซินกงหมิงอยู่ น้ำเสียงราบเรียบ ท่าทีจริงจังมาก
เซินกงหมิงไม่ได้พูดอะไร หานทงที่อยู่ด้านข้างก็หัวเราะ “เฉินโม่ สมองของนายถูกลาถีบมาเหรอ? นายวิ่งมาหาที่ตายที่นี่คนเดียว ยังกล้ามาข่มขู่คุณชายเซินของพวกเรา?”
“ใครเป็นคนมอบความมั่นใจนี้ให้นาย？”
นักศึกษาที่อยู่ในนี้ก็เริ่มโห่ร้อง “ฮ่าๆ คุณชายหาน เขาคงคิดว่าที่นี่คือมหาวิทยาลัยหัวหนานมั้ง？ไอ้หมอนี่ อยากจะมากร่างที่นี่ ก็ไม่ประเมินกำลังของตัวเองเลย！”
“ใช่ คุณชายหาน ต้องสั่งสอนมันหน่อย ไม่อย่างนั้นเขาคงจะคิดว่านักศึกษาของมหาวิทยาลัยตงจิงจะโง่เหมือนนักศึกษาของมหาวิทยาลัยหัวหนาน？”
หานทงที่สีหน้าลำพองใจ มองเฉินโม่ด้วยหางตา “ได้ยินหรือยัง ที่นี่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยหัวหนาน ที่นี่ก็ไม่เหมือนที่โครงการแลกเปลี่ยนด้วย ไม่มีไอ้แก่หัวโบราณพวกนั้นคอยคุ้มกะลาหัวของนาย วันนี้นายมาที่นี่ ก็อย่าคิดที่จะออกไปจากที่นี่อย่างไร้รอยแผลเลย！”
สีหน้าของหานทงดุร้ายขึ้นมาเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตอนอยู่ในโครงการแลกเปลี่ยนเฉินโม่ทำพวกเขาเจ็บแสบมาก ทำให้เขาแค้นฝังใจมาตลอด คาดว่าไอ้หมอนี่หลังจากกลับไปแล้ว คงลงทำโทษไปไม่น้อย
เฉินโม่มองหานทงด้วยสีหน้าเย็นชา “ฉันจำได้ว่าการเดิมพันในโครงการแลกเปลี่ยน ยังไม่ได้ทำตามที่เดิมพันไว้เลย ครั้งนี้เรามาทำสิ่งที่เดิมพันไว้ให้เสร็จเถอะ!”
หานทงหน้าแดง ทั้งอายทั้งโกรธในทันที “นายไม่พูดถึงเรื่องเดิมพันยังดีหน่อย แค่พูดถึงก็ทำให้ฉันโกรธ หากไม่ใช่เพราะนาย พวกเรามหาวิทยาลัยตงจิงทำไมถึงเสียสิทธิ์เข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนไปอย่างถาวร！”
“วันนี้มาคิดบัญชีนี้กันดีๆหน่อย！” หลังจากหานทงพูดจบ เขาก็พับแขนเสื้อ ราวกับว่าแค่พูดไม่ถูกใจคำเดียวก็สามารถลงมือได้ทันที
นักศึกษาที่ไม่รู้ความจริง ก็เต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรมในทันที ต่างก็ลุกฮือ “ใช่ มาคิดบัญชีนี้กันดีๆหน่อย ตอนแรกเพื่อต้องการสิทธิ์ของโครงการแลกเปลี่ยน รุ่นพี่ของมหาวิทยาลัยตงจิงทุ่มเทแรงกายและแรงใจไปมาก แต่กลับถูกเขาทำลายไป บัญชีนี้ต้องคิดกับเขาดีๆ！”
เฉินโม่ทำเสียงฮึ่มไปหนึ่งที มองหานทงอย่างดูถูก “แล้วทำไมนายไม่พูดละ ทำไมถึงถูกยกเลิกสิทธิ์ของโครงการแลกเปลี่ยน?
สีหน้าของหานทงเปลี่ยนไปทันที อันนี้พูดไม่ได้เด็ดขาด เขาจะกลายเป็นเป้าที่ถูกผู้คนโจมตีได้
หานทงรีบเปลี่ยนประเด็น “เฉินโม่ ไม่ว่านายจะพูดยังไงก็ไม่มีประโยชน์ วันนี้ในเมื่อนายกล้ามาที่นี่คนเดียว ก็คือลูกแกะที่จะถูกเชือดแล้ว ตอนนี้สิ่งที่นายควรทำคือขอร้องให้พวกเราทำให้นายทรมานน้อยหน่อย！”
หานทงพูดจบ ก็หัวเราะอย่างลำพองใจ ราวกับว่าเห็นภาพที่เฉินโม่ถูกพวกเขาทำร้ายจนต้องคุกเข่าร้องขอชีวิต
“งั้นเหรอ? ฉันจะทำให้นายเห็นใครถึงจะเป็นลูกแกะที่ถูกเชือด！”
เฉินโม่พูดจบ ภายใต้สายตาที่ตกใจของทุกคน แค่เพียงก้าวเดียว
วินาทีต่อมา เฉินโม่ก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของหานทง