จนถึงตอนกินข้าว ถึงแม้ดวงตาหวางนิวยังแดงอยู่ แต่ก็สงบลงเยอะแล้ว
เฉินเยี่ยนปลอบอีกสักพัก บางทีอาจจะเป็นเพราะห้าปีนี้เฉินเวยอยู่ในคุกมาตลอด ถึงแม้หวางนิวจะคิดถึง แต่ก็ปฏิบัติต่อเฉินเวยไม่เท่ากับเด็กที่อยู่ตรงหน้า
หวางนิวก็เข้าใจดี เธอผิดหวังในตัวเฉินเวยมาก ยังไงเธอก็ไม่สามารถทำให้คนอื่นในบ้านไม่มีความสุขเพราะเฉินเวยได้
ตอนนี้ชีวิตเธอก็มีความสุขดี ลูกชายและลูกสะใภ้ก็กตัญญู หลานชายและหลานสาวน่ารักขนาดนั้น ครอบครัวสมบูรณ์ขนาดนี้ ถ้าเพียงเพราะเฉินเวยปรากฏตัวแล้วเกิดปัญหาขึ้นมา เธอเสียใจภายหลังก็สายไปแล้ว
ดูเรื่องที่เฉินเวยทำ ไม่มีสักเรื่องที่ทำให้สบายใจเลย เธออยู่ในนั้นยั่วยวนผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว เธอให้คนช่วยเธอออกมา ตอนนี้เธอเกิดเรื่อง เกรงว่าเขาก็ต้องแบกรับความผิดเหมือนกัน
เธอคบกับซินเหลย แต่กลับไปหาซินห้าวอีก ซินห้าวเป็นคนดี ไม่อย่างนั้นหาทั้งน้องชายและพี่ชาย ถ้าทำให้ลูกสาวคนโตและซินห้าวมีปัญหากัน เธอจะเผชิญหน้ากับลูกสาวคนโตยังไง?
เธอก่อเรื่อง เป็นเพราะเธอ ซินเหลยเกือบตาย เพราะเธอ เลยมีคนตายหนึ่งคน เพราะเธอ ซินห้าวและเฉินเยี่ยนต้องวิ่งเต้น ต้องชดใช้เงิน สองหมื่นเลยนะ นั่นไม่ใช่เงินแค่สองเหรียญ
ตอนนี้เฉินเยี่ยนตั้งท้องแล้ว ยังไม่ได้พักผ่อนเลย ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ
ดูเหมือนเฉินเวยจะแก้ไขตัวเองไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นทำไมเธอถึงไม่กลับมา?
ในเมื่อในใจเธอไม่มีครอบครัวนี้แล้ว งั้นเธอก็ควรตัดความคิดถึงเหมือนกัน
หวางนิวคิดถึงตอนที่ไปเยี่ยมเฉินเวยครั้งเดียวครั้งนั้น
ตอนแรกเธอขอร้องให้เฉินจงพาเธอไป เฉินจงไม่ยอม บอกว่าสู้ไม่ไปเจอดีกว่า แต่เธอเอาแต่ขอร้อง สุดท้ายเฉินจงเลยพาเธอไป ไปลับหลังเฉินเยี่ยน
ครั้งนั้นเธอเจอเฉินเวย เธอสงสาร เธอร้องไห้ เธอทนไม่ไหวอยากจะอยู่แทนเฉินเวย
แต่เฉินเวยล่ะ?
ตอนนี้คิดถึงสายตาของเฉินเวยแล้ว หวางนิวรู้สึกถึงสงครามเย็น คิดถึงคำพูดของเฉินเวย เธอก็ตัวสั่นขึ้นมา
ตั้งแต่นั้นเธอไม่ได้เยี่ยมเฉินเวยอีกเลย เธอสะกดใจตัวเองไว้ บอกว่าเฉินเวยเป็นลูกสาวเธอ
แต่ว่า…
ที่แท้ ที่แท้ เฉินเวยเกลียดพวกเขาจริงๆ ตั้งแต่แรกในใจเฉินเวยก็ไม่เห็นพวกเขาเป็นครอบครัวอยู่แล้ว ถ้าเป็นไปได้ เธอจะไม่สงสัยว่าเฉินเวยจะลงมือกับคนในครอบครัว
ช่างเถอะ เธอควรจะเข้าใจได้แล้ว
“เยี่ยนจื่อ แม่รู้แล้ว ลูกวางใจเถอะ แม่แค่เสียใจ ลูกบอกมา บอกมาสิว่าพวกลูกเกิดจากพ่อแม่คนเดียวกัน ทำไมเธอถึงโตขึ้นมาเป็นแบบนี้”
หวางนิวกอดเฉินเยี่ยนร้องไห้
เฉินเยี่ยนถอนหายใจ พ่อแม่คนเดียวกันก็มีทั้งดีและชั่ว ใครจะรับประกันได้
แต่หวางนิวร้องไห้ครั้งนี้จบก็ดีขึ้น เฉินเยี่ยนมองออกว่าหวางนิวตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว แบบนี้ก็ดี ขอแค่แม่ตัดใจจากเฉินเวย คนอื่นในบ้านนี้ก็จะไม่มีใครดีกับเฉินเวย ถึงแม้ในอนาคตเฉินเยี่ยนจะออกจากคุกมา เธอก็ไม่สามารถเข้าบ้านนี้ได้อีกแล้ว นี่เป็นสิ่งที่เธอต้องกร เธอไม่ยอมให้เฉินเวยมาทำร้ายครอบครัวเธอ
ตอนกลางคืนซินห้าวมารับเฉินเยี่ยนกลับไป หวางนิวดีขึ้นมาแล้ว ยังฝากฝังซินห้าวไว้หลายเรื่อง
ตอนที่ไปเฉินเยี่ยนมองไปทางหลัวเหมย เธอไม่สามารถมาอยู่เป็นเพื่อนได้ทุกวัน เธอให้หลัวเหมยคอยปลอบใจ
หลัวเหมยพยักหน้าให้เธอ หมายความว่าให้เธอวางใจ เฉินเยี่ยนไม่ให้เฉินเวยกลับมา ปัญหาที่บ้านก็น้อยลง เธอจะต้องทำดีกับแม่สามีเธอแน่นอน
ระหว่างทางที่กลับ เฉินเยี่ยนบอกเรื่องที่เธอเล่าเรื่องเฉินเวยให้คนที่บ้านกับซินห้าว
เธอยังบอกว่าหวางนิวจะเข้าเมืองไปเยี่ยมซินเหลย แต่เธอปฏิเสธไป กลัวว่าแม่สามีจะทำให้คนที่บ้านเสียหน้า
และเธอกำชับว่าไม่ให้พูดเรื่องนี้ออกไป กลัวคนแก่ที่บ้านเป็นห่วง
ซินห้าวพยักหน้า ดูเหมือนเฉินเยี่ยนบอกคนที่บ้านเฉินหมดแล้ว แบบนี้ก็ดี อีกหน่อยจะได้ไม่ต้องมีปัญหาเยอะ
“เยี่ยนจื่อ กว่าจะรู้ผลของเรื่องซินเหลยก็น่าจะปีหน้าแล้ว ปีหน้าหมดสัญญา ผมไม่อยากเป็นหัวหน้าโรงงานต่อแล้ว ผมอยากจะทำธุรกิจของตัวเอง คุณคิดว่ายังไง?”
ซินห้าวถามเฉินเยี่ยน ถึงแม้เขาไม่ได้จะคิดเก็งกำไร แต่เขาอยากรู้ความคิดของเฉินเยี่ยน
“ได้สิ เดิมทีฉันยังอยากทำธุรกิจร่วมกับคุณอยู่เลย แต่พอฉันท้อง เลยไม่สามารถไปไหนมาไหนได้ ภาคใต้จะเจริญก่อน คนที่ทิ้งระบบการจ้างงานจะเยอะขึ้น คุณวางแผนยังไง คุณคิดจะไปทางใต้ไหม?”
เฉินเยี่ยนถามซินห้าว
“ผมคิดจะไปดูทางใต้สักครั้งหนึ่ง ไปหาดูโอกาส แต่ผมจะไม่อยู่นาน ผมยังอยากสร้างความเจริญให้ที่บ้าน ได้เงินน้อยหน่อยก็ไม่เป็นไร”
ซินห้าวบอกแผนการเขา ถ้าไม่มีเฉินเยี่ยน เขาอยากจะไปก็ไปได้เลย ไม่ว่าไปที่ไหน เขาเชื่อว่าตัวเองจะไม่อดตาย แต่ตอนนี้ให้เขาไป เขาอดไม่ได้ เขายอมได้เงินน้อยหน่อย แต่ได้อยู่ข้างเฉินเยี่ยนดีกว่า
“ได้ค่ะ ฉันก็คิดว่าดีมาก ตอนนี้อายุยังน้อย ยอมลำบากหน่อย เสียเงินไปแล้วก็เริ่มต้นใหม่ รอลูกโตแล้ว พวกเราก็ไม่ลำบากแล้ว จะไปไหนก็ไปได้”
เฉินเยี่ยนก็คิดว่าดีมาก เธอก็ไม่อยากให้ซินห้าวไปอยู่ทางใต้คนเดียว หาเงินได้แล้วยังไง ทั้งสองคนต้องแยกจากกัน เงินมากเท่าไรก็ไม่สามารถชดเชยได้
เรื่องเงินนี้ มีพอใช้ก็พอแล้ว มีเงินเยอะ ตอนกลางคืนเวลานอนเธอก็นอนได้แค่เตียงเดียวอยู่ดี
ซินห้าวฉีกยิ้ม เขารู้อยู่แล้วว่าเฉินเยี่ยนจะต้องคิดเหมือนเขา
วันเวลาผ่านไป จนตอนที่เฉินเยี่ยนเข้าเมืองอีกครั้งซินเหลยก็ดีขึ้นมากแล้ว สามารถนั่งได้แล้ว ค่อยๆ ลงมาเดิน
คนที่สถานีตำรวจให้ซินเหลยพักฟื้นสามเดือนจากนั้นค่อยไปสถานีตำรวจ ส่วนจะตัดสินยังไง นั่นเป็นเรื่องในอนาคต
ตอนที่เฉินเยี่ยนกลับไปอย่างสบายใจ ตอนกลางคืนซินห้าวมีข่าวร้ายมาบอกเธอ – เฉินเวยท้องแล้ว
ข่าวนี้ซุนหม่านเซียงเป็นคนบอกซินห้าว ยังถามซินห้าวว่าทำยังไงดี?
ซุนหม่านเซียงบอกว่าคนที่สถานีตำรวจหาเธอ บอกว่าเฉินเวยอาเจียนหนักมาก คิดว่าเธอป่วย ปรากฏพอตรวจก็พบว่าตั้งท้อง
เฉินเวยบอกว่าลูกคนนี้เป็นของซินเหลย บอกว่าเป็นเลือดเนื้อของตระกูลซิน บอกว่าเป็นเด็กคนแรกของบ้านซิน ให้บ้านซินหาทางจัดการให้เธอออกไป แล้วเธอจะคลอดเด็กคนนี้ ไม่อย่างนั้นเธอจะทำลายเด็กคนนี้ ให้บ้านซินขาดทายาทสืบต่อ เพราะเธอรู้ว่าเฉินเยี่ยนท้องไม่ได้
เฉินเวยยังไม่รู้ข่าวที่เฉินเยี่ยนท้อง เธอคิดว่าเธอกุมชะตาชีวิตของบ้านซินอยู่ เด็กคนนี้มาได้จังหวะพอดี เธอสามารถขู่บ้านซินได้
ถึงแม้ซุนหม่านเซียงเกลียดเฉินเวยจะตาย แต่ในท้องเฉินเวยคือเลือดเนื้อของซินเหลย ถึงแม้เธอรังเกียจ แต่นั่นคือหลานของเธอเลย ยังไงก็เป็นเลือดเนื้อของซินเหลย เธอเสียดาย ดังนั้นเธอเลยปรึกษาซินห้าว เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง เธอไม่กล้าบอกซินเหลย กลัวว่าซินเหลยจะได้รับการกระทบกระเทือน
เฉินเยี่ยนฟังจบก็พูดไม่ออก เด็กคนนี้ช่างมาได้จังหวะพอดี ทำไมจะต้องเป็นช่วงเวลานี้ด้วยนะ
แต่เธอคิดดู ก็น่าจะเป็นไปได้ว่าเป็นช่วงนี้ อาจจะเป็นเพราะรังสีของหลุมอวกาศ
แล้วทำไมอวี๋เหวยหมินถึงมีลูกได้ก่อนหน้านี้ล่ะ?
เฉินเยี่ยนไม่ได้คิดต่อ ตอนนี้ปัญหาคือจะทำยังไงกับเด็กคนนี้?
ปกป้องเฉินเวย เธอไม่อยากทำ แต่เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ นั่นเป็นชีวิตน้อยๆ ชีวิตหนึ่งเลย
ลูบท้องตัวเอง เฉินเยี่ยนอยากจะพูดจาโหดร้ายแต่ก็พูดไม่ออก
“แน่ใจว่าเป็นลูกของซินเหลยจริงหรือ? เฉินเวยยังมีความสัมพันธ์กับผู้ชายอีกคนไม่ใช่หรือ? เด็กเป็นลูกของคนนั้นไม่ได้หรือ?”
เฉินเยี่ยนถามซินห้าว
“เรื่องนี้ไม่แน่ใจ แต่เฉินเวยบอกว่าใช่ ก็ไม่มีทางตรวจสอบว่าลูกเป็นของใคร แม่ผมคิดว่าเป็นลูกของซินเหลย ผมว่าความหมายเธอคืออยากให้เฉินเวยคลอดออกมา”
ซินห้าวก็สงสัย
ก็ใช่ ตอนนี้ยังไม่มีการตรวจสอบ DNA แต่เฉินเยี่ยนคิดว่าเด็กคนนี้อาจไม่ใช่ลูกของซินเหลย