กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1096
นี่เป็นเพราะหมอทุกคนได้ออกมาเตือนผู้ที่ป่วยเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ไม่ให้แตะต้องอาหารทะเลอย่างเด็ดขาด! มันไม่ได้แค่เพียงทำให้อาการเลวร้ายลงเท่านั้น แต่ยังอาจทำให้เกิดการกัดกร่อนได้อีกด้วย
ฮันนาห์ขาสั่นด้วยความกลัว
เธอไม่ได้ยับยั้งชั่งใจเลยสักนิด และกินอาหารทะเลเข้าไปมากแล้วด้วย คืนนี้ เธอช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้…
ตอนนี้เองที่เวนดี้หยิบชิ้นปลิงทะเลและวางลงบนจานของฮันนาห์ จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณแม่ต้องตกทุกข์ได้ยากมาตั้งนาน คุณแม่ต้องทานปลิงทะเลเยอะ ๆ เพื่อบำรุงร่างกายนะคะ”
ฮันนาห์รู้สึกขนลุกไปหมดทั้งตัวเมื่อมองเห็นปลิงทะเล
แล้วเธอก็รู้สึกราวกับอาการคันของเธอจะยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก
เธอรีบคืนปลิงทะเลให้เวนดี้ เธอตื่นตระหนกและรู้สึกกระอักกระอ่วนมาก
ขณะนั้นเองที่ความร้อนจากหม้อไฟทั้งหกหม้อได้เปลี่ยนห้องให้กลายเป็นห้องซาวน่า ฮันนาห์เหงื่อแตกพลั่กชุ่มไปทั้งตัว และยังรู้สึกถึงอาการคันคะเยอที่เลวร้ายลงไปอีก
เธอรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะโพล่งออกมา “ฉันอิ่มแล้วนะคะ จะขอออกไปสูดอากาศข้างหน่อย พวกคุณอยู่ทานมื้อค่ำกันให้อร่อยนะคะ”
แฮโรลด์ตอบ “คุณแม่ นี่ยังเหลือหอยเป๋าฮื้อกับหอยนางรมอีกตั้งเยอะนะครับ”
ฮันนาห์พูดอย่างรำคาญ “โอ้… แม่อิ่มแล้ว แม่ไม่อยากกินแล้วล่ะ!”
หลังจากที่พูดเสร็จ ฮันนาห์ก็ลุกขึ้นและออกจากห้องไป
อย่างไรก็ตาม เธอยังรู้อีกด้วยว่าเธอเพิ่งทานอาหารทะเลเข้าไปมาก และผลข้างเคียงของมันจะยังไม่เริ่มตอนนี้
เธอเคยทานอาหารทะเลมาก่อนตอนที่เป็นริดสีดวง เธอรู้ว่าผลข้างเคียงของการทานอาหารทะเลจะเริ่มต้นขึ้นในอีกสามชั่วโมงต่อมา
ดังนั้นเธอรู้ว่าจะต้องทรมานแน่ ๆ คืนนี้…
เธอหดหู่มาก ตอนที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้เป็นสามีเมื่อวานนี้ เธอรู้สึกว่าสามีไม่ได้เก่งมากนักเมื่อเทียบกับผู้คุม ในตอนที่ย้อนคิดถึงมัน เธอกลับไม่ได้รู้สึกเกลียดผู้คุมมากเท่าไหร่นักเพราะถึงจุดหนึ่งเขาก็ได้มอบความหฤหรรษ์ให้เธอเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดคิดเลยว่าเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น เรื่องก็กลับกลายเป็นแบบนี้ไปได้
ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบสิ้นสำหรับเธอหรือไม่ หากว่าเธอเกิดป่วยขึ้นมาจริง ๆ ?
เธอรอต่อไปจนกระทั่งสมาชิกที่เหลือของครอบครัวทานมื้อค่ำเสร็จเรียบร้อย หลังจากที่พวกเขาออกมาแล้ว เธอก็เดินกลับไปพร้อมกับครอบครัว
ขณะนั้นเองที่ผลข้างเคียงจากอาหารทะเลดูเหมือนจะกำเริบขึ้น อาการคันคะเยอที่เธอยังคงรู้สึกเริ่มเข้มข้นรุนแรงขึ้น และมันทำให้ลำบากเหลือเกินที่จะเดินได้ตามปกติ
เมื่อเธอกลับถึงวิลล่าในธอมป์สัน เฟิร์ส อาการคันของฮันนาห์ก็แทบจะทนไม่ได้อีกต่อไป
สิ่งแรกที่เธอทำทันทีที่กลับถึงวิลล่าก็คือการเดินดูไปทั่ววิลล่าเพื่อมองหาอะไรก็ได้ที่ไม่โดดเด่นมากนักและสามารถนำไปขายได้
หลังจากที่มองหาจนทั่ว เธอก็พบเครื่องทำกาแฟนำเข้ายี่ห้อเดอลองกี้ซึ่งดูหรูหรามีระดับมากอยู่ในห้องครัว
คุณท่านวิลสันไม่เคยดื่มกาแฟเพราะเธอมักจะดื่มชามาโดยตลอด ดังนั้นเธอจะไม่มีทางสนใจเครื่องทำกาแฟเครื่องนี้แน่ ๆ ถึงแม้ว่าฮันนาห์จะขายมันอย่างเงียบ ๆ คุณท่านวิลสันก็จะไม่มีทางรู้อย่างแน่นอน
ฮันนาห์เข้าระบบออนไลน์เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับรุ่นของเครื่องทำกาแฟเครื่องนี้
หลังจากที่หาข้อมูลอยู่สักพัก เธอก็พบว่าเครื่องทำกาแฟนี้คือเครื่องแบรนด์เนมระดับสูงและมีคุณภาพดีอันดับหนึ่งซึ่งนำเข้ามาจากต่างประเทศ มันมีมูลค่าห้าหมื่นดอลลาร์ไม่ว่าจะมีขนาดไหนก็ตาม
เธอทำตามรอยเท้าของผู้เป็นลูกชาย แล้วเข้าสู่ระบบเว็บขายของมือสองเพื่อมองหาเครื่องทำกาแฟแบบเดียวกัน หลังจากนั้น เธอก็พบเครื่องทำกาแฟมือสองที่คล้าย ๆ กันขายอยู่ที่สามหมื่นดอลลาห์
เพื่อเป็นการหาผู้ซื้อให้ได้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ เธอจะได้ไปพบหมอได้เร็วขึ้น ฮันนาห์จึงลดราคาและลงขายเครื่องทำกาแฟในราคาสองหมื่นห้าพันดอลลาร์บนเว็บขายของมือสองของท้องถิ่น
เธอต่อต้านและอดทนต่อความคันคะเยอ รอคอยมากกว่าสิบนาทีก่อนที่ใครคนหนึ่งจะติดต่อเธอมาและบอกว่า “ฉันต้องการเครื่องนี้ สามารถแวะไปรับของวันพรุ่งนี้เช้าเลยได้ไหม?”
ฮันนาห์รีบตอบอย่างรวดเร็ว “ไม่มีปัญหาค่ะ! เจอกันบริเวณหน้าทางเข้าวิลล่าคอมมิวนิตี้แห่งธอมป์สัน เฟิร์สตอนเก้าโมงเช้านะคะ!”
ขณะนั้นเอง โดนัลด์ผู้อยู่ห่างไกลถึงซัดเบอรีกำลังศึกษาวิธีหยุดยั้งไม่ให้หุ้นของบริษัทตกลงมาอย่างไม่มีวันจบสิ้น ทันใดนั้นเอง ผู้ช่วยของเขาก็รีบเดินเข้ามาหาและรายงานว่า “คุณเว็บบ์ครับ ฮันนาห์แห่งบ้านวิลสันเพิ่งลงขายเครื่องทำกาแฟของวิลล่าบนเว็บขายของมือสองครับ”
เมื่อโดนัลด์ได้ยินดังนั้น เขาก็โพล่งออกมา “โอ๊ย… ตาย… บ้านนี้มันเป็นแก๊งหัวขโมยหรือไงวะ?!”