จวินอู๋เสียทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย ความรู้สึกขอบคุณและความจริงใจในคำพูดของเสวี่ยเอ๋อร์เป็นสิ่งที่นางไม่สามารถมองข้ามได้ แต่จวินอู๋เสียไม่เคยคิดว่านางจะได้รับความรู้สึกขอบคุณจากวิหารหยกวิญญาณอย่างมากมายขนาดนี้ สำหรับนาง นางแค่ทำตามข้อตกลงที่ได้ทำไว้เท่านั้น หลังจากสิบสองวิหารถูกทำลาย วิหารหยกวิญญาณจะถูกดันให้ขึ้นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุด ทั้งหมดนี้เป็นคำสัญญาระหว่างประมุขวิหารหยกวิญญาณและนาง นางจึงไม่รู้สึกว่านางได้ทำอะไรที่ควรค่าแก่การซาบซึ้งในบุณคุณจากวิหารหยกวิญญาณ
แม้ว่าจวินอู๋เสียจะคิดเช่นนั้น แต่เห็นได้ชัดว่าทุกคนในวิหารหยกวิญญาณไม่ได้คิดเช่นนั้นด้วย ไอลีนโนเวล
เมื่อเจอกับการต้อนรับอย่างกระตือรือร้นของเสวี่ยเอ๋อร์ จวินอู๋เสียจึงได้แต่ตามพวกเย่เม่ยเข้าไปในเมือง
จนกระทั่งร่างของพวกจวินอู๋เสียเข้าไปในเมืองแล้ว เสวี่ยเอ๋อร์กับหญิงสาวสวมหน้ากากจึงลุกขึ้นยืน แต่ถึงอย่างนั้น ความตกใจในแววตาของเสวี่ยเอ๋อร์ก็ไม่ได้หายไป นางยังคงอ้าปากค้าง มือกุมหน้าอก หายใจหอบเล็กน้อย
“ที่แท้คุณหนูจวินก็งดงามถึงเพียงนี้ งามมากจริงๆ เทียบกับคุณหนูจวินแล้ว สาวงามทุกคนในอาณาจักรกลางต้องหลีกทางหลบให้เลย” เสวี่ยเอ๋อร์พูดอย่างจริงใจที่สุด หลังจากได้เห็นจวินอู๋เสีย สาวงามทุกคนในอาณาจักรกลางก็สูญเสียความน่าหลงใหลไปทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาพของจวินอู๋เสียที่นั่งอยู่ในอ้อมกอดของจวินอู๋เหยา ช่างงดงามราวกับภาพวาด หญิงสาวผู้งดงามไร้ที่ติเอนกายอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มผู้หล่อเหลาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เป็นภาพที่ไม่อาจละสายตาได้เลยจริงๆ
หญิงสาวสวมหน้ากากก้มหน้าลง ตอนที่เจอกับพวกจวินอู๋เสีย นางไม่ได้พูดสักคำ แม้กระทั่งมองจวินอู๋เสียนางก็ยังไม่กล้า ราวกับพยายามทำให้ตัวเองไม่เป็นที่สังเกตให้มากที่สุด
“นางสมบูรณ์แบบเสมอ” เสียงอ่อนโยนดังออกมาจากใต้หน้ากาก มันแฝงไว้ด้วยความโหยหาและไร้สิ้นหนทาง
เสวี่ยเอ๋อร์มองหญิงสาวสวมหน้ากากอย่างงุนงง ริมฝีปากนางขยับแต่ก็ลังเลที่จะพูด สุดท้ายนางก็ไม่ได้พูดอะไร ทำได้แค่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา
เมื่อจวินอู๋เสียและจวินอู๋เหยาเข้าไปในเมือง ใบหน้าของทั้งสองดึงดูดความสนใจของชาวเมืองทันที ถนนที่พลุกพล่านจอแจเงียบลงแทบจะในทันทีนั้น ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่ร่างทั้งสองที่เอนตัวแนบชิดกันบนหลังม้า
ใบหน้าของทั้งสองงดงามเกินจินตนาการของผู้คนมาก ทุกคนหยุดสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่และมองไปยังคู่รักที่ฟ้าดินสร้างมาด้วยสีหน้าตะลึงงัน
สถานที่ที่วิหารหยกวิญญาณเตรียมไว้ให้พวกจวินอู๋เสียคือที่สาขาของวิหารหยกวิญญาณ ห้องพักกว้างขวางมาก งดงามหรูหรา มองเห็นความละเอียดประณีตได้ทั่วทุกที่ กระทั่งชุดน้ำชาที่วางอยู่บนโต๊ะก็ยังเป็นกระเบื้องเคลือบชั้นสูงซึ่งถือว่าหรูหราอย่างยิ่ง แต่ก็ไม่ได้ดูฉูดฉาดไร้รสนิยม
“ประมุขวิหารหยกวิญญาณได้เตรียมห้องที่เหมือนกันกับห้องนี้ไว้ทุกสาขาเลยขอรับ” เย่เม่ยกล่าว
จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
ประมุขวิหารหยกวิญญาณมีนิสัยที่ค่อนข้างแปลกประหลาด แต่……เขาเป็นพันธมิตรที่ดีทีเดียว
“ทำไมไม่เห็นพวกเฉียวฉู่เลยขอรับ?” หลังจากส่งจวินอู๋เสียกับจวินอู๋เหยาเข้าไปในห้องแล้ว เย่ฉาก็อดถามขึ้นมาไม่ได้
ถ้าเขาจำไม่ผิด พวกเฉียวฉู่ก็ไปที่โลกวิญญาณกับจวินอู๋เสียด้วยนี่
“กายเนื้อของพวกเขาอยู่ในอาณาจักรล่าง หลังจากที่พวกเราออกจากโลกวิญญาณ พวกเขาก็ตรงกลับไปที่อาณาจักรล่างเลย ตอนนี้ก็น่าจะกลับเข้าร่างตัวเองกันแล้ว” จวินอู๋เสียตอบ ไม่ใช่ว่านางไม่อยากพาเพื่อนๆของนางมาด้วย แต่เนื่องจากร่างกายของพวกเขาไม่ได้อยู่ในอาณาจักรกลาง ถ้านางลากพวกเขาให้มากับนางที่อาณาจักรกลางในทันที พวกเขาจะไม่กลายเป็นผีเร่ร่อนหรอกหรือ?