แดนนิรมิตเทพ บทที่1069
เจี่ยงหยาวที่ขอโทษไม่หยุด ได้มากับการให้อภัยของหลินเหม่ยหลิง
“เอาล่ะ ฉันไม่โทษเธอ ก็แค่อิจฉาไอ้หมอนี่เท่านั้น！” หลินเหม่ยหลิงที่มองเฉินโม่ ใบหน้าสวยงามเต็มไปด้วยความเย็นชา ไม่ว่าจะมองเฉินโม่ยังไงก็ไม่ถูกชะตา
คนอื่นฟังไม่ออก แต่เธอที่เป็นเพื่อนสนิทของเจี่ยงหยาวเข้าใจความหมายแฝงของคำพูดนั้นดี
ผู้หญิงคนหนึ่งยินดีที่จะเป็นวัวเป็นม้าให้กับผู้ชายคนหนึ่ง ความหมายนี้ยังต้องอธิบายอีกเหรอ?
ดังนั้น ตอนนี้หลินเหม่ยหลิงนอกจากจะไม่ชอบเฉินโม่แล้ว ยังมีความอิจฉาด้วย ต้องรู้ว่าเจี่ยงหยาวเป็นดาวของมหาวิทยาลัยซีเป่ย คนที่จีบเธอนั้นแถวยาวมาก ในนั้นยังมีพวกรูปหล่อพ่อรวยอีกด้วย
แต่เจี่ยงหยาวเป็นพวกที่รักนวลสงวนตัวมาโดยตลอด เดิมทีทุกคิดว่าเธอยังไม่อยากมีความรัก แต่คิดไม่ถึงว่าสาเหตุที่แท้จริงคือเธอมีคนในใจแล้ว
อีกอย่างยังเป็นหนุ่มที่เรียนมหาวิทยาลัยเกรดสอง ไม่หล่อ และเหมือนไม่ค่อยจะรวย
“ไม่รู้ว่าเจี่ยงหยาวนั้นชอบเขาตรงไหน?” หลินเหม่ยหลิงไม่เข้าใจจริงๆ หากใช้มารตฐานของเธอ เฉินโม่นั้นไม่มีอะไรดีเลย
เจี่ยงหยาวรู้แล้ว หากต้องการให้เพื่อนรักของตัวเองมองเฉินโม่อย่างปกติทั่วไป คงจะเป็นไปไม่ได้
ทำได้เพียงมองเฉินโม่อย่างขอโทษ พูดอย่างเสียงเบา “พี่เฉินโม่ พี่อย่าโกรธนะ เหม่ยหลิงเธออาจจะเข้าใจอะไรพี่ผิดไป พี่อย่าใส่ใจเลยนะ！”
เฉินโม่ที่สีหน้าเรียบเฉย “ไม่เป็นไร พูดเรื่องที่เธอเรียกพี่มาในครั้งนี้เถอะ！”
เจี่ยงหยาวพยักหน้า ลังเลที่จะพูด แต่เหมือนจะมีความเขินอายที่จะพูดออกมา
เฉินโม่รู้ว่าเจี่ยงหยาวเป็นคนขี้อาย ยิ้มแล้วกล่าว “ทำไม ไม่เชื่อใจพี่เหรอ? เมื่อก่อนเธอไม่เป็นแบบนี้นะ！”
“ไม่ ไม่ใช่ค่ะ ฉันจะไม่เชื่อใจพี่เฉินโม่ได้อย่างไร? ฉันเพียงแต่………” เจี่ยงหยาวรีบอธิบาย แต่เมื่อจะพูดถึงเรื่องนั้น ก็ก้มหน้าลงทันที
เฉินโม่รู้ว่าการที่จะคุยกับเจี่ยงหยาว จะใจร้อนไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้ที่คิดว่าตัวเองต่ำต้อยมาโดยตลอด สิบปีมานี้ไม่เปลี่ยนเลย ต่อให้เธอดีเลิศขนาดนี้แล้วก็ตาม แต่ยังคงไม่มั่นใจตัวเอง
เฉินโม่พูดอย่างอ่อนโยน “ในเมื่อเชื่อใจพี่ แล้วยังมีอะไรที่พูดไม่ได้อีก?”
เจี่ยงหยาวเงยหน้าขึ้น รวบรวมความกล้าสบตาเฉินโม่ ใบหน้าแดงระรื่น ท่าทีจริงจังอย่างมาก
“พี่เฉินโม่ พี่สามารถเป็นแฟนของฉันได้มั้ย?”
พูช！
หลินเหม่ยหลิงเพิ่งจะดื่มกาแฟเข้าไปหนึ่งคำ ได้พ่นมันออกมาโดยตรง ถูกเฉินโม่ใช้พลังที่ไร้รูปจัดการ ไม่เช่นนั้นคงโดนเขาเป็นแน่
“เจี่ยงหยาว เธอไม่ได้ตัวร้อนใช่มั้ย!” หลินเหม่ยหลิงไม่ได้สังเกตเห็นว่ากาแฟที่พ่นออกมาทำไมถึงกระจายไปยังด้านบน แต่กลับมองเจี่ยงหยาวอย่างตกใจ ยื่นมือไปลูบหน้าผากของเธอ
เจี่ยงหยาวรีบเอามือของเหม่ยหลิงออก ใบหน้ายิ่งแดง“เหม่ยหลิง เลิกเล่นได้แล้ว！”
หลินเหม่ยหลิงพูดอย่างจริงจัง หยาวหยาว “ฉันไม่ได้เล่น เธอน่ะเลิกเล่นได้แล้ว！”
“อย่างเขา มีสิทธิ์อะไรมาเป็นแฟนของเธอ สมองของเธอน้ำเข้าเหรอ?！”
เจี่ยงหยาวจ้องมองหลินเหม่ยหลิงด้วยความโกรธ “หลินเหม่ยหลิง ถ้าหากเธอยังดูแคลนพี่เฉินโม่อีก ฉันจะเชิญเธอออกไป！”
หลินเหม่ยหลิงกลอกตาอย่างไม่พอใจ แต่กลับไม่กล้าว่าร้ายเฉินโม่ เธอรู้จักนิสัยของเจี่ยงหยาวดี รู้ว่าถ้าเจี่ยงหยาวพูดแบบนี้ออกมา แสดงว่ากำลังโกรธไม่เบา
เฉินโม่ที่สีหน้าเรียบเฉย แต่ถ้วยชาที่มีรอยร้าวตรงหน้า กลับแสดงความรู้สึกในใจของเขาเมื่อกี้
พูดตามจริง เฉินโม่ก็ตกใจกับคำพูดเมื่อกี้ของเจี่ยงหยาวไม่น้อยเลย
“ทำไมล่ะ?” เฉินโม่มองเจี่ยงหยาว ไม่ได้ปฏิเสธ และไม่ได้ตกลง เขารู้ว่าเจี่ยงหยาวทำแบบนี้ ต้องมีสาเหตุอย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นด้วยนิสัยของเขา ต่อให้จะสารภาพรักก็ไม่มีทางที่จะแสดงโดยตรงแบบนี้