เมื่อหม่าชาวเดินออกมา คนทั้งตระกูลเย่ก็ตื่นเต้นสุดๆ
ฝีมือของชายร่างกำยำแข็งแกร่งแค่ไหน พวกเขาเข้าใจมากๆ หากลงมือจริงๆ จะมีใครในตระกูลหลินที่ต้านได้อีกเหรอ?
“อีหนูจองหอง!”
“กล้าตีลูกกู กูจะให้มึงไปเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ซะอีก !”
“พาคนไปซะ!”
หลินเทียนเจ๋อโบกมือ ผู้แข็งแกร่งแห่งตระกูล20กว่าคนที่เขาพามา พุ่งออกไปทางหม่าชาวทันที
เขาพูดว่าจะให้เย่ม่านขอโทษต่อสาธารณชน มันเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้นเอง
แม้ว่าซุนซวี่จะตกลงเข้าร่วมมือกับตระกูลหลิน แต่ตระกูลเย่และตระกูลอวี๋เหวินทั้งสองก็เป็นตระกูลมหาเศรษฐี
ถ้าจะสู้จริงๆ สำหรับใครก็ไม่ดี
เพราะไม่ว่ายังไงแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู และอีกสี่ตระกูลก็กำลังจ้องมองอย่างถมึงทึง สี่ตระกูลมหาเศรษฐีสู้กัน จะทำให้ความแข็งแกร่งของพวกเขาอ่อนแอลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อถึงเวลาอีกสี่ตระกูลที่เหลือก็จะแบ่งแยกสี่ตระกูลนี้
พาคนที่ทำหลินซงไป ก็แค่อยากไว้หน้าตัวเอง และพาคนนั้นออกไป
แต่ว่า เขาไม่รู้ว่าหม่าชาวเป็นใคร
“เจ้าหนู ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ก็ไปกับพวกเราซะดีๆ”
หัวหน้าผู้แข็งแกร่ง พูดโดยจ้องมาที่หม่าชาวอย่างติดตลก
ตอนที่เขามองไปที่หม่าชาว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก ราวกับว่าหม่าชาวเป็นเพียงหมากตัวเล็กๆ ที่ถูกตระกูลเย่ทิ้ง
แต่ว่า พวกเขาผู้แข็งแกร่ง20กว่าคนร่วมมือล้อมหม่าชาว กลับไม่เห็นร่องรอยของความกลัวจากใบหน้าของหม่าชาวเลย
“ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ในเมื่อพวกคุณอยากพาฉันไป ก็มาพาฉันออกไปสิ!”
หม่าชาวกอดอก และตอบด้วยรอยยิ้ม
สีหน้าของหัวหน้าผู้แข็งแกร่ง บูดบึ้งทันที หม่าชาวถูกล้อมไว้ ยังกล้าที่จะหยิ่งผยองอีก
“ก็เป็นแค่หมาที่ตระกูลเย่ทิ้ง ก็กล้ามาอวดดีต่อหน้าตระกูลหลินของเราเหรอ?”หัวหน้าผู้แข็งแกร่งว่า
“พูดไร้สาระมากจริงๆ!”
หม่าชาวพูดอย่างหมดคำพูด:”ขอแค่พวกคุณสามารถพาฉันออกไปได้ จะทำอะไรก็ตามใจ แต่ว่า แค่พวกคุณ จะสามารถพาฉันไปได้เหรอ?”
“ตายซะเถอะ!”
หัวหน้าผู้แข็งแกร่งโกรธจัดและออกคำสั่ง:”เข้าไปสองคน ตัดแขนขาก่อน!”
“ครับ!”
ผู้แข็งแกร่งตระกูลหลินสองคนรีบตรงไปที่หม่าชาว
“เจ้านี่จองหองจริงๆ จะตายแล้ว ยังกล้าอวดดีอีก”
“เกรงว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่าเขาต้องตาย ดังนั้นเขาจึงพูดไม่คิด!”
“เขาก็ถือว่าโชคไม่ดีด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาถูกส่งออกตายในฐานะเหยื่อ”
……
ตระกูลหลินและตระกูลซุน ตอนนี้ที่ไม่รู้ความจริงก็เยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ตุบ!”
“ตุบ!”
แต่ว่าในเวลาที่ทุกคนในตระกูลหลินกับซุนกำลังพูดคุยกัน ก็เห็นผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลินสองคนที่วิ่งเข้าไปตรงหน้าหม่าชาวเมื่อกี้ ราวกับว่าพวกเขาถูกรถบรรทุกหนักชนกระเด็น อาเจียนเป็นเลือดและลอยออกไป
เมื่อทั้งสองล้มลงกับพื้น พวกเขาก็สลบไปหมดแล้ว
ทันใดนั้น ในที่เกิดเหตุเงียบสงบ!
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง จ้องไปยังร่างกำยำที่กอดอกอยู่ ถูกล้อมไปด้วยผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลิน
“ดี!”
ทันใดนั้น ก็มีคนจากตระกูลเย่ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น
เห็นหม่าชาวลงมืออีกครั้ง ก็ทำให้ผู้แข็งแกร่งสองคนของตระกูลหลินลอยออกไป และสลบไปทันที สมาชิกในตระกูลเย่รู้สึกแค่ว่าเลือดร้อนที่ถูกกดในร่างกายเป็นเวลานาน มันเดือดอีกครั้ง
หยูเหวินเกาหยันก็ประหลาดใจเช่นกัน เขารู้แน่นอนว่า ชายร่างกำยำคือคนของหยางเฉิน
เขารู้ว่าหม่าชาวแข็งแกร่งมาก แต่เขาไม่เคยคิดว่า หม่าชาวจะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้
เขาไม่เห็นว่าเมื่อกี้หม่าชาวลงมืออย่างไร ผู้แข็งแกร่งสองคนของตระกูลหลิน จู่ๆก็อาเจียนเป็นเลือด และลอยออกไป
สามารถถูกหลินเทียนเจ๋อพามาที่ตระกูลเย่ เป็นกลุ่มผู้แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลหลิน ในเวลานี้ ต่อหน้าหม่าชาว พวกเขากลับอ่อนแอมาก
ขนาดหม่าชาวยังแข็งแกร่งขนาดนี้ หยางเฉินจะแข็งแกร่งขนาดไหน?
หยูเหวินเกาหยันมองร่างชายหนุ่มโดยไม่รู้ตัว
ในขณะนี้ หยางเฉินกำลังมองไปที่หม่าชาวซึ่งถูกล้อมรอบด้วยผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลิน โดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่กังวลเลย ว่าหม่าชาวจะได้รับบาดเจ็บ
หัวใจของหยูเหวินเกาหยันจู่ๆก็สั่นไหวอย่างแรง หรือว่าผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆของตระกูลหลินล้อมโจมตี ก็ไม่สามารถชนะหม่าชาวได้?
มิฉะนั้น หยางเฉินจะนิ่งเฉยได้อย่างไร?
หยูเหวินเกาหยันตกใจ แต่ตระกูลหลินกับตระกูลซุนตกใจยิ่งกว่า
“จริงสิ ลืมบอกคุณไปเรื่องหนึ่ง เมื่อกี้ลูกชายคุณ ก็ถูกฉันต่อยลอยออกไปแบบนี้”
หม่าชาวยิ้มพูด โดยมองหลินเทียนเจ๋อด้วยสีหน้ายั่วยุ
หน้าหลินเทียนเจ๋อบูดบึ้งมาก แล้วจ้องไปที่หม่าชาว
หยูเหวินเกาหยันกับเย่ม่านต่อสู้กับเขา เขายังสามารถทนได้ แต่เขาไม่สามารถทนได้หากผู้แข็งแกร่งของตระกูลเย่ กล้ายั่วยุเขา
“ยืนบื้อทำไมกันอีก? เข้าไปพร้อมกัน ฆ่ามันเลย! ฆ่ามันซะ!”
หลินเทียนเจ๋อเห็นว่าผู้แข็งแกร่งตระกูลหลินยังยืนบื้อกันอยู่อีก เขาจึงโกรธ และด่าออกมา
เสียงคำรามนี้ทำให้ผู้แข็งแกร่งที่เหลืออยู่ของตระกูลหลิน เหมือนตื่นขึ้นจากฝัน
หัวหน้าผู้แข็งแกร่งพูดอย่างโกรธเคือง:”เข้าไป ฆ่าเขาซะ!”
ทันใดนั้น ผู้แข็งแกร่งอีกสิบแปดคนที่เหลือ ก็รีบวิ่งไปหาหม่าชาวอย่างบ้าคลั่ง อย่างคึกมาก
เห็นแค่หม่าชาวยังมีสีหน้านิ่ง กอดอก ผู้แข็งแกร่งระดับนี้ จะทำร้ายตัวเอง มันเป็นไปไม่ได้
ในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู นอกจากผู้แข็งแกร่งอันดับสูงสุดหนึ่งถึงสองคน ที่จะสามารถคุกคามเขาได้เล็กน้อย ที่เหลือคือคนที่อ่อนแอ มาเท่าไหร่ฆ่าเท่านั้น
“ไปตายซะ!”
หัวหน้าผู้แข็งแกร่งพุ่งเข้าหาหม่าชาวก่อน เตะหนักไปที่ศีรษะของหม่าชาว อยากฆ่าด้วยทีเดียว
“ในเมื่อแกอยากตาย ถ้างั้นชีวิตแก ฉันจะรับเอง!”
ในที่สุดหม่าชาวก็พูดออกมา และเห็นเขากระแทกพื้นอย่างดัง “ปัง” บนพื้น กลับทิ้งรอยเท้าที่จมลงไป
ทุกคนเห็นเพียงภาพเงาสีดำ หายวับไปทันที
“พรึบ!”
วินาทีถัดมา เสียงใสก็ดังขึ้น ร่างของหม่าชาวก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
แต่ว่า มือของเขา กำลังจับคอผู้แข็งแกร่งตระกูลหลิน เห็นบนแขนที่แข็งแรง กลับยกผู้แข็งแกร่งตระกูลหลินขึ้นมาได้
หัวหน้าผู้แข็งแกร่งตระกูลหลิน เพียงรู้สึกว่าคอของเขาเหมือนถูกคีมจับไว้ เขาดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่ไม่สามารถปล่อยมือนั้นได้เลย
จนกระทั่งถึงเวลานี้เอง ที่เขาตระหนักได้ว่าชายร่างกำยำที่อยู่ตรงหน้าเขา แข็งแกร่งเพียงใด
การต่อสู้กับเขา เป็นแค่การไม่เจียมตัว!
“ในเมื่อแกอยากจะปลิดชีวิตฉัน ฉันก็จะขอเอาชีวิตแกก่อน!”
เขาได้ยินแค่ประโยคที่หม่าชาวพูด จากนั้น ก็มีพลังอันทรงพลังที่ไม่สามารถหยุดได้ มาจากนิ้วทั้งห้าของหม่าชาวที่จับที่คอของเขา
“แกร็ก!”
วินาทีถัดมา เสียงกระดูกหักก็ดังขึ้น
“ตายแล้ว?”
ผู้แข็งแกร่งตระกูลหลิน แต่ละคนดูหวาดกลัว มีเพียงความรู้สึกเหลือเชื่อเท่านั้น
จนกระทั่ง หม่าชาวโบกมือ และโยนร่างของผู้แข็งแกร่งที่เท้าของหลินเทียนเจ๋อ ทุกคนในตระกูล หลิน ก็รู้ว่าผู้แข็งแกร่งนั้นตายแล้ว!
ทันทีที่หัวหน้าผู้แข็งแกร่งเสียชีวิต สมาชิกผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆ ของตระกูลหลิน ต่างก็แสดงสีหน้าสยดสยอง
ขนาดคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา ก็ยังถูกหม่าชาวหักคออย่างง่ายดาย แล้วพวกเขาล่ะ?
“ตอนนี้ ฉันจะชี้ทางรอดให้พวกคุณ ต่อจากนี้ไป จงตามผู้นำตระกูลเย่ มิฉะนั้น ตาย!”
หม่าชาวมองผู้แข็งแกร่งอีกสิบเจ็ดคนที่เหลืออย่างนิ่งๆ และเสียงที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าก็ดังขึ้นจากปากของเขา