ตอนที่ 668
สมบัติประจำตระกูล
“น้องติง ทำไมเจ้าถึงมาอยู่กับหยูต้านเจียนได้ล่ะ”ฟงเป่าถามพลางมองคุณหนูตระกูลติงด้วยท่าทีประหลาดใจ ฟงเป่าไม่เคยกลับมาที่บ้านเกิดตนเองเลย เรื่องของคุณหนูตระกูลติงนั้นไม่เคยได้ยินจากไหนทั้งสิ้น แม้แต่หลินเฟยที่เคยมาพบนางเองยังไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฟงเป่าทราบเพราะกลัวว่าฟงเป่าจะรับไม่ได้
“เจ้า เป็นเจ้านี่เอง”คุณหนูตระกูลติงยังไม่ทันได้ตอบอะไร หยูต้านเจียนก็ชี้นิ้วมาทางฟงเป่าก่อนจะนำกระบี่ของมันออกมาอย่างเร่งรีบ
“เป็นเจ้าที่ส่งไป๋จูล่งมาสินะ”หยูต้านเจียนไม่พูดพร่ำทำเพลงใช้กระบี่พุ่งเข้ามาหาฟงเป่าหมายจะเอาชีวิต แต่น่าเสียดายแม้แต่หยูเจินเหอยังพ่ายให้ฟงเป่า แม้จะไม่ได้พ่ายแพ้อย่างเสมอภาคนักแต่ฟงเป่าก็มีฝีมือพอจะต่อกรกับหยูเจินเหอได้ ระดับฝีมืออย่างหยูต้านเจียนที่ไม่ได้สนใจการฝึกซ้อมเท่าไหร่นั้นไม่มีทางทำอะไรฟงเป่าได้อยู่แล้ว
เปรี้ยง!!
ไม่จำเป็นต้องใช้ปราณกระบี่แต่อย่างไร ฟงเป่ายกเท้าขึ้นเตะเข้าท้องน้อยของหยูต้านเจียนอย่างจังทำเอาหยูต้านเจียนกลิ้งลงไปนอนกับพื้นเอามือกุมท้องนอนดิ้นไปมาทันที
“น้องติง เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า หรือว่าถูกหยูต้านเจียนจับตัวมา”ฟงเป่าถามพลางมองไปทางคุณหนูตระกูลติงด้วยท่าทีเป็นห่วง
“………..”แต่ตัวคุณหนูตระกูลติงนั้นพอเห็นฟงเป่าถีบหยูต้านเจียนจนล้มไม่เป็นท่าก็ไม่ทราบจะทำเช่นไรดี เห็นได้ชัดเลยว่าฟงเป่ายามนี้ฝีมือสูงกว่าหยูต้านเจียนมาก
“พี่ฟงเป่า ข้าไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ”คุณหนูตระกูลติงว่าพลางทำท่าเหมือนคนกำลังกลัวออกมาเสียอย่างนั้น ตอนนี้เห็นได้ชัดเลยว่าฟงเป่ามาเพื่อจะแก้แค้น เรื่องตระกูลหยูมีหยูเจินเหออยู่ก็อีกเรื่อง แต่หากฟงเป่าลงมือตอนนี้กลัวว่าหากนางเข้าข้างหยูต้านเจียนนางจะโดนฆ่าไปพร้อมกับหยูต้านเจียนนะสิ เอาไว้พอหยูเจินเหอกลับมานางค่อยย้ายไปข้างหยูเจินเหอก็ได้
“ฮะ ฮะ เจ้านี่เปลี่ยนสีไวจริงๆ”พอเห็นคุณหนูตระกูลติงทำเหมือนจะเข้าข้างฟงเป่า หยูต้านเจียนก็หัวเราะออกมาพลางพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่ลูกเตะของฟงเป่าเมื่อครู่รุนแรงเหลือเกิน มันทำได้แค่ยกหัวขึ้นมาเท่านั้น
“ฟงเป่า ข้าจะบอกเจ้าให้เอาบุญ ที่ตระกูลข้าฆ่าล้างตระกูลฟงน่ะไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนั้นหรอก”หยูเจินเหอว่าพลางมองคุณหนูตระกูลติงนิ่ง มันไม่ปล่อยให้นางเอาตัวรอดคนเดียวแน่ๆ
“พี่ฟงเป่า อย่าไปเชื่อมันนะเจ้าคะ”คุณหนูตระกูลติงเห็นหยูเจินเหอเตรียมจะลากไส้ตนเองตามไปด้วยก็รีบแก้ต่างกับฟงเป่าทันที แต่ท่าทีลุกลี้ลุกลนของนางยิ่งดูน่าสงสัยเข้าไปใหญ่
“จริงสิ จะว่าไม่เกี่ยวกับนังนั่นก็ไม่ถูกนัก เพราะคนที่มาเล่าเรื่องสมบัติของตระกูลฟงให้พวกข้าฟังก็คือนังนั่นนี่นา ฟงเป่าที่พวกเราฆ่าล้างตระกูลฟงก็เพื่อจะชิงสมบัติที่คู่หมั้นของเจ้าได้ยินมา มันก็แค่นั้นล่ะ”หยูต้านเจียนหัวเราะพลางมองคุณหนูตระกูลติงด้วยท่าทีสมน้ำหน้า
“เรื่องนั้นไม่จริงนะเจ้าคะ ข้าไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก”คุณหนูตระกูลติงยังคงปฏิเสธ แต่น่าเสียดายที่ตัวนางไม่มีอะไรมาหักล้างคำพูดของหยูต้านเจียนเลย
“สมบัติที่พวกเจ้าต้องการคืออะไรงั้นเหรอ”ฟงเป่าถามพลางเดินเข้าไปหาหยูต้านเจียนช้าๆ เรื่องตระกูลฟงมีสมบัติเก็บเอาไว้นั้นไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไร ใครๆก็ทราบกันอยู่แล้ว แต่ของแค่นั้นไม่น่าจะล่อตาล่อใจตระกูลหยูได้นี่นา
“ข้าได้ยินมาว่ามันคือหยดน้ำตาแก้วผลึก”หยูต้านเจียนตอบออกมาตามตรง พวกมันได้ยินว่าหนึ่งในสมบัติที่ตระกูลฟงเก็บเอาไว้คือหยดน้ำตาแก้วผลึก มันเป็นของที่หายากมากและเป็นสมบัติลับของตระกูลฟงที่มีแต่คนในตระกูลเท่านั้นที่รู้ ขอเพียงกินมันเข้าไปพลังวิญญาณจะเพิ่มพูนมหาศาล ว่ากันว่าที่ดวงตาของตระกูลฟงมีความสามารถของดวงตาสีทองนั้นเป็นเพราะของชิ้นนี้เช่นกัน
“อย่างนี้นี่เอง”ฟงเป่าได้ยินก็เดินกลับไปหาคุณหนูตระกูลติงทันที เรื่องหยดน้ำตาแก้วผลึกนั้นมีพ่อแม่ของฟงเป่าเล่าให้ฟงเป่าและคุณหนูตระกูลติงที่เป็นว่าที่ลูกสะใภ้ฟังเพียง 2 คนเท่านั้น หากไม่ใช่คุณหนูตระกูลติงเอาไปบอกก็ต้องเป็นฟงเป่าเท่านั้น และแน่นอนว่าฟงเป่าจำได้ว่าตนเองไม่เคยเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น ข้อกล่าวอ้างที่หยูต้านเจียนบอกว่าคุณหนูตระกูลติงเป็นคนบอกเรื่องนี้ก็ดูเป็นเรื่องจริงขึ้นมาเลย
“พี่ฟงเป่า พี่จะทำอะไรข้า….”คุณหนูตระกูลติงมีพลังฝีมือด้อยกว่าหยูต้านเจียนเสียอีก นางไม่มีทางต่อต้านอะไรฟงเป่าได้แน่ๆ ทำให้ทันทีที่ฟงเป่าเดินกลับมาหาตนเองนางก็รีบหนีทันที
“ไหนเจ้าบอกว่าเจ้ารักข้าไง ทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้”ฟงเป่าถามพลางมองคุณหนูตระกูลติงด้วยดวงตาเปื้อนน้ำตา สมัยก่อนมันรักคุณหนูตระกูลติงหมดใจ แถมครอบครัวทั้งสองยังเห็นด้วยจนได้เป็นคู่หมั้นกัน แล้วทำไมนางถึงยังทำแบบนี้อีก
“ข้าเคยรักท่านที่ไหนกัน ที่ข้าบอกรักท่านก็เพราะตระกูลข้าสั่ง และที่ข้าทำแบบนี้ก็เพราะตระกูลของข้าบอกว่าตระกูลหยูใหญ่กว่าตระกูลฟงไงล่ะ”คุณหนูตระกูลติงตอบพลางเบือนหน้าหนีไปทางอื่น นางเป็นบุตรสาวของตระกูล ไม่ได้มีอำนาจสืบทอดตระกูลอยู่แล้ว ชีวิตนางเหมือนกับตุ๊กตาที่ตระกูลพยายามปั้นแต่งให้งดงามและส่งขายให้ผู้เสนอราคางามเท่านั้น วันหนึ่งพอตระกูลทราบว่าหยูต้านเจียนถูกใจตัวบุตรสาวของตนเอง คนตระกูลติงก็บอกให้คุณหนูตระกูลติงไปทำตัวสนิทสนมกับหยูต้านเจียนทันที แถมยังบอกให้ทำทุกอย่างเพื่อดึงความสนใจของตระกูลหยูอีก ประจวบเหมาะกับนางทราบความลับของตระกูลฟงก็เลยเอาไปเล่า สุดท้ายเรื่องมันเลยจบลงด้วยเหตุนองเลือด
“งั้นหรือ…”ฟงเป่าตอบด้วยท่าทีนิ่งเรียบกว่าที่คิด ทำไมกัน… พอคุณหนูตระกูลติงบอกว่าจริงๆแล้วไม่ได้รักตนเองฟงเป่าถึงได้รู้สึกเฉยชานัก ไม่สิไม่ใช่แค่นั้นฟงเป่ากลับแอบดีใจเล็กน้อยเสียอีก หรือว่ามันก็แอบคาดหวังให้เป็นเช่นนี้อยู่
“ต้านเจียน เกิดอะไรขึ้น”ขณะกำลังฟังคำตอบของคุณหนูตระกูลติง บ่าวรับใช้ก็ไปตามหยูจ้านมาพอดี เมื่อหยูจ้านมองเห็นบุตรชายตนเองนอนอยู่กับพื้นก็รีบตรงเข้าไปหมายจะช่วยเหลืออย่างรีบร้อนทันที
“พอดีเลย”ฟงเป่าพูดจบก็ชูนิ้วชี้และกลางขึ้นเป็นท่าดัชนีกระบี่ ก่อนจะปล่อยปราณกระบี่เข้าใส่หยูจ้านที่กำลังสิ่งเข้ามาทันที ปราณกระบี่ที่เจาะร่างของหยูเจินเหอไม่เข้าพอเอามาใช้กับหยูจ้านมันกลับแทงทะลุขาของหยูจ้านไปอย่างง่ายดายราวกับใช้กระบี่จริงๆแทงใส่ไม่มีผิด
.
.
“คุกเข่า”ฟงเป่าพูดพลางลากร่างของหยูต้านเจียน หยูจ้าน รวมทั้งคุณหนูตระกูลติงมานั่งอยู่เบื้องหน้าหลุมศพตระกูลฟงในที่สุดฟงเป่าก็สามารถลากพวกมันมาอยู่ตรงนี้ได้เสียที
“อัก….”หยูจ้านโดนฟงเป่ากดหัวให้คุกเข่าลงกับพื้น พวกมันไม่มีท่าทีจะยอมทำตามเลยทำให้ฟงเป่าต้องจัดท่าพวกมันแต่ละคนให้เข้าที่
“แก….อย่าได้ใจไป หากท่านพ่อของข้ากลับมาท่านจะสังหารเจ้าในพริบตาแน่ๆ”หยูจ้านคำรามพลางพยายามดิ้นหลุดจากแรงของฟงเป่า แต่ไม่ว่าจะดิ้นอย่างไรกำลังของฟงเป่าก็เหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัดอยู่แล้ว
“แบบนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก”ฟงเป่าพูดจบก็นำกระบี่เล่มหนึ่งออกมาปักเอาไว้บนพื้นเบื้องหน้าหลุมศพ กระบี่เล่มนั้นหักเหลือครึ่งเล่ม แต่ตัวอักษร หยู ที่สลักเอาไว้ยังเห็นได้ชัดเจน
“นี่มัน..”หยูจ้านมองกระบี่ตรงหน้าด้วยท่าทีตกใจ กระบี่เล่มนี้คือกระบี่ที่บิดาของมันใช้เป็นอาวุธประจำตัว มันสร้างจากสมบัติที่เอามาจากคลังของตระกูลฟง ทำให้เป็นกระบี่หายากไม่กี่เล่มของอาณาจักร คราวก่อนที่หยูเจินเหอบิดาของมันกลับมามันยังพกกระบี่เล่มนี้อยู่เลย การที่มันหักและกลับมาพร้อมฟงเป่านั้นหมายความว่า…
“หยูเจินเหอข้าสังหารมันไปแล้ว ส่วนหยูเซินถูกอาจารย์ของข้าสังหาร ตอนนี้ไม่มีใครมาช่วยพวกเจ้าแล้ว”ฟงเป่าว่าพลางกดหัวของหยูจ้านและหยูต้านเจียนเอาไว้ให้คุกเข่าอยู่ต่อหน้าหลุมศพตระกูลฟง
ฟุบ!!
หลังจากกดพวกมันเอาไว้แล้วฟงเป่าก็ใช้ปราณกระบี่ตัดหัวพวกมันทั้งสองคนเพื่อเส้นสังเวยวิญญาณของคนตระกูลฟง เท่านี้มันก็ได้ชำระแค้นเสียที
.
.
“ท่านพ่อ ท่านแม่…ข้าแก้แค้นให้ท่านแล้ว”ฟงเป่าพูดพลางเดินกลับเข้ามาในบ้าน ไม่ใช่แค่ตระกูลหยู เมื่อได้ทราบความจริงแม้แต่คุณหนูตระกูลติงฟงเป่าก็ไม่ละเว้น เพราะจากเรื่องที่ฟังสาเหตุทั้งหมดก็เกิดมาจากนาง หลังจากนี้ฟงเป่าค่อยไปจัดการกับตระกูลติงอีกที แต่ตอนนี้มีสิ่งหนึ่งที่ฟงเป่าต้องจัดการให้เสร็จเรียบร้อยเสียก่อน
กึก…
ฟงเป่าวางมือลงไปบนกำแพงก่อนจะใช้ดวงตาสีทองตรวจสอบกำแพงที่ทำจากหินตรงหน้าอย่างจริงจัง แม้จะเล่าเรื่องสมบัติตระกูลฟงให้คุณหนูติงฟัง แต่ตระกูลฟงก็ยังไม่ได้เล่าสิ่งหนึ่งให้นางฟัง นั่นก็คือการเก็บซ่อนสมบัติชิ้นนั้นนั่นเอง การหาที่ซ่อนของสมบัติตระกูลฟงมีเพียงต้องใช้ดวงตาสีทองตรวจสอบบนกำแพง และหาจุดๆหนึ่งที่ใช้หินต่างออกไปจากจุดอื่นเท่านั้น
ครืด…
ฟงเป่าดึงเอาแผ่นหินออกมาจากกำแพง หากไม่ใช้ดวงตาสีทองตรวจสอบดูก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าแผ่นหินแผ่นนี้สามารถดึงออกมาได้ และภายใต้แผ่นหินนี้เองก็คือสมบัติที่ตระกูลฟงรักษามันเอาไว้ หยดน้ำตาแก้วผลึกนั่นเอง
หยดน้ำตาแก้วผลึก เป็นสมบัติหายาก และสร้างผลกระทบให้ได้แม้แต่กับลูกหลานของผู้ที่กินมันเข้าไป นอกจากนี้ยังช่วยเพิ่มพูนพลังได้มหาศาล แต่คนตระกูลฟงไม่อาจกินมันได้เพราะบรรพบุรุษของตระกูลฟงได้กินมันไปเม็ดหนึ่งแล้ว ทำให้หยดน้ำตาแก้วผลึกชิ้นนี้ถูกส่งต่อกันมาในฐานะสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลราวกับเครื่องรางชิ้นหนึ่ง แต่ก็น่าขำที่คนตระกูลฟงต้องล้มตายกันเพราะเครื่องรางชิ้นนี้เท่านั้น
“ซารานี่มันเป็นตัวยังไงนะ”ฟงเป่าพึมพำออกมาก่อนจะเก็บหยดน้ำตาแก้วผลึกลงในมิติของตนเอง ดวงตาสีทองของตระกูลฟงสามารถบอกได้ทันทีว่ามันคือน้ำตาของซารา แต่ฟงเป่าก็ไม่เคยเห็นเสียด้วยสิว่าซาราเป็นตัวอย่างไรเลยนึกภาพไม่ออก ส่วนสมบัติชินนี้ฟงเป่าคิดจะมอบมันให้หลินเฟยผู้เป็นอาจารย์หลังจากจบเรื่องกับตระกูลติงให้เรียบร้อย