‘ตูม’ จ้าวหลุนพุ่งเข้ามาและปล่อยหมัดใส่หลิงฮัน
หลิงฮันปล่อยหมัดตอบโต้ แต่เขาก็ต้องใจเมื่อพบว่าหมัดของจ้าวหลุนนั้นเป็นราวกับกระแสน้ำ หมัดของอีกฝ่ายทะลุหมัดของเขาและกระแทกเข้าใส่หน้าอก
‘ปัง’ ร่างของหลิงฮันลอยกระเด็นก่อนจะร่วงลงสู่พื้น เขาก้มลงมองและพบว่าหน้าอกของเขากำลังถูกกัดกร่อนจนเห็นกระดูกสีขาว
“ฮ่าๆๆ!” เมื่อเห็นว่าการโจมตีได้ผลจ้าวหลุนก็หัวเราะลั่นและปล่อยหมัดอีกครั้ง
นี่คือทักษะโบราณที่เขาบ่มเพาะอยู่ มันถูกเรียกว่าวารีสามพันเน่าสลาย ก่อนหน้านี้ที่เขานั่งบ่มเพาะอยู่กลางน้ำตกก็เพื่อซึมซับพลังงานจากกฎเกณฑ์ธรรมชาติเพื่อขัดเกลาทักษะนี้
ณ ตอนนี้หลิงฮันไม่อยู่ในสภาพทีดีนัก เขาทำได้เพียงล่าถอยอย่างต่อเนื่อง
ร่างของจ้าวหลุนไม่ได้แปรสภาพไปเป็นของเปลวทั่วไป ไม่เช่นนั้นด้วยพลังของระดับภูผาวารีเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่สามารถโจมตีจ้าวหลุนได้
ตอนนี้ร่างของจ้าวหลุนมีสภาพเหมือนกับวารีที่ไม่สามารถจับต้องได้ แล้วทีนี้ยังจะสามารถสร้างบาดแผลให้เขาได้อยู่รึไม่?
“ฮ่าๆๆ นี่คือพลังที่แท้จริงของข้า!” จ้าวหลุนหัวเราะและกระหน่ำหมัดไม่ยั้ง
ด้วยอำนาจแห่งจักรภพ พลังบ่มเพาะของเขาที่ถูกลดลงให้เท่าหลิงฮันก็เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งขั้น ยิ่งตอนนี้เมื่อวารีสามพันเน่าสลายใช้ได้ผลกับหลิงฮัน เขาจึงมั่นใจว่าชัยชนะต้องเป็นของเขาแน่นอน
“ข้าไร้เทียมทานในหมู่จอมยุทธระดับเดียวกัน!”
เมื่อได้ยินจ้าวหลุนคำรามแบบนั้นออกมา ชาหยวนก็แสดงสีหน้าไม่พึงพอใจ แต่เขาก็ยอมรับว่าหากเป็นระดับพลังเดียวกันเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจ้าวหลุนจริงๆ
“จงตายด้วยวารีสามพันเน่าสลายของข้า!” จ้าวหลุนคำราม แววตาของเขาแฝงไปด้วยออร่าเย็นชา
การที่เขาถูกต้อนจนมุมจนต้องใช้ทักษะโบราณทักษะนี้ออกมาทำให้เขาไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง ทักษะนี้ควรจะเป็นไพ่ลับที่เก็บไว้ในกล่องเพื่อใช้กับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าในอนาคตแท้ๆ
ร่างของหลิงฮันแปรสภาพกลายเป็นสายฟ้าก่อนที่จะใช้เปลวเพลิงจากภูผาวารีขจัดฤทธิ์กัดกร่อนทิ้งไป เปลวเพลิงนี้จะใช้ต่อต้านวารีสามพันเน่าสลายได้หรือไม่?
เขาโคจรรูปแบบอักขระศักดิ์สิทธิ์เปลวเพลิงและควบแน่นปราณก่อเกิดให้กลายเป็นลูกศร เมื่อทั้งสองอย่างถูกนำมาผสานกันจึงเกิดเป็นลูกศรสีขาว
จ้าวหลุนไม่หวาดกลัว เขาไม่คิดจะป้องกันลูกศรของหลิงฮันแม้แต่น้อยและเชื่อว่าลูกศรนี้จะต้องพุ่งผ่านร่างของเขาไป
‘ปัง’ ลูกศรถูกยิงเข้าใส่ไหล่ซ้ายของเขาโดยไร้การต้านทาน แต่ลูกศรไม่ได้พุ่งผ่านไปโดยไร้ภัยคุกคามอย่างที่เขาคิด กลับเลยร่างของเขาหยุดชะงักและแสดงสีหน้าถึงความเจ็บปวด
ไหล่ของเขามีควันสีดำลอยออกมาราวกับถูกเผาไหม้
จ้าวหลุนกระโดดถอยหลัง สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความไม่อยากจะเชื่อ
หลิงฮันทำลายวารีสามพันเน่าสลายของเขาได้!
เป็นไปได้อย่างไร!
อย่าคิดว่าเปลวเพลิงธรรมดาจะใช้ต่อต้านวารีสามพันเน่าสลายได้ ไม่เช่นนั้นแล้วทักษะนี้จะเป็นทักษะที่เขาต้องใช้เวลานานได้การฝึกฝนได้อย่างไร?
วารีสามพันเน่าสลายไม่หวั่นเกรงต่อเปลวเพลิง เท่าที่เขารู้มีเพียงแค่พลังที่สยบเขาได้อย่างสมบูรณ์ในการโจมตีเดียวเท่านั้นที่จะสามารถทำให้ร่างกายเขาแหลกสลายและวารีสามพันเน่าสลายจะหยุดทำงาน
แต่พลังของหลิงฮันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น!
เหตุผลเดียวที่เหลือก็คือเปลวเพลิงของอีกฝ่ายเป็นเปลวเพลิงระดับสูงที่ไม่อ่อนด้อยไปกว่าวารีสามพันเน่าสลาย
“มันคือทักษะอันใด?” จ้าวหลุนอดถามออกมาด้วยความสงสัยไม่ได้
ทักษะนี้เขาใช้เวลาหลายสิบปีในการฝึกฝน แต่อีกฝายเพิ่งจะทะลวงผ่านระดับภูผาวารีมาไม่ถึงปีแต่กลับมีความสามารถทัดเทียมกับทักษะโบราณของเขา เช่นนี้จะให้เขารู้สึกดีอยู่ได้อย่างไร?
หลิงฮันนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะกล่าว “มันไม่ใช่ทักษะแต่เป็นเพียงเปลวเพลิงจากผลึกภูผาวารีที่ได้ถ้ำเปลวเพลิง หลังจากดูดซับมัน เปลวเพลิงจากผลึกก็กลายเป็นรูปแบบอักขระศักดิ์สิทธิ์เปลวเพลิง แต่ข้าก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่ามันจะใช้ต่อต้านทักษะของเจ้าได้”
จ้าวหลุนชะงัก ง่ายเช่นนี้เลย? อีกฝ่ายไม่มีทักษะลับใดๆแค่ดูดซับผลึกภูผาวารีเปลวเพลิงเท่านั้น?
ช่างน่ารังเกียจ!
จ้าวหลุนคำราม “ก็แค่เปลวเพลิงจากผลึกภูผาวารีไม่กี่ก้อน!”
“ไม่เท่าไหร่ ก็แค่เจ็ดก้อนเท่านั้น!” หลิงฮันกล่าวและพุ่งเข้าใส่จ้าวหลุน ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจะจัดการกับวารีสามพันเน่าสลายยังไง
‘พรึบ’ หมัดของเขาถูกโอบล้อมไปด้วยอักขระเปลวเพลิงทั้งเจ็ดและชกเข้าใส่จ้าวหลุน
ผลึกเจ็ดก้อน!
ตาของจ้าวหลุนแทบจะทะลักออกมา ผลึกภูผาวารีแบบพิเศษมีค่าขนาดไหน? ขนาดเขายังได้มาครองเพียงสองก้อนเท่านั้น ส่วนเจ็ดก้อนนั้นมันสัตว์ประหลาดชัดๆ!
‘ตูม!’
เขาถูกหลิงฮันกระหน่ำโจมตี เขาไม่มีกายหยาบที่ทรงพลังเหมือนกับหลิงฮัน ครั้งนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนยากที่จะฟื้นฟูกลับมาได้
“ไม่ใช่ว่าเจ้าหยิ่งยโสหรอกรึ! ไม่ใช่ว่าเจ้ายิ่งใหญ่หรอกรึ!” หลิงฮันรัวหมัดใส่จ้าวหลุนราวกับเป็นกระสอบทราย
“ไม่ใช่ว่าเจ้าจะสังหารข้ารึไง? เข้ามาสิ!”
“ใช้ประโยชน์จากระดับพลังที่สูงกว่ากับสถานะของตระกูลตนเองรังแกคนอื่น เจ้ามันจะไปต่างอะไรกับนายน้อยที่ไร้ค่า?”
“อัจฉริยะอันดับหนึ่ง? น่าทุเรศ!”
หลิงฮันระเบิดความโกรธออกมายิ่งขึ้น เขาส่งความโกรธไปยังหมัดและซัดจ้าวหลุนอย่างต่อเนื่อง
“เจ้าพอใจรึยัง!” จ้าวหลุนคำราม เขาเป็นบุตรชายคนเดียวของแม่ทัพจ้าวเชียวนะ ทำไมข้าถึงต้องถูกทำให้อับอายเช่นนี้?
“แค่นี้ก็ทนไม่ไว้แล้ว?” หลิงฮันยกเท้าและหวังจะเหยียบเข้าใส่ใบหน้าของจ้าวหลุน
ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวจนแทบจะลืมหายใจ ถ้าถูกเหยียบที่ใบหน้าแล้วความแค้นของพวกเขาสองคนจะต้องไม่มีวันถูกสะสางได้แน่นอน แต่เมื่อคิดให้ดีแล้ว จ้าวหลุนเป็นคนประกาศเองว่าจะสังหารหลิงฮัน ดังนั้นแม้หลิงฮันจะเหยียบหน้าจ้าวหลุนก็ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัว
“เจ้า.. เจ้ากล้า!” ใบหน้าของจ้าวหลุนซีดขาว ถ้าเขาถูกเหยียบเข้าที่ใบหน้าท่ามกลางสาธารณชน เขาจะต้องมีหน้าไปพบเจอกับคนอื่นได้อีก?