ตอนที่ 678 ความพยายามในการรักษา
เจี้ยนเฉินใช้เวลานานในการตรวจดูขนสัตว์ 3 ชิ้นในมือ แต่เขาไม่ได้ค้นพบอะไรเลย ขณะนี้ขนสัตว์ทั้งสามดูธรรมดาเช่นเดียวกับที่อยู่ตรงหน้าเขา นอกเหนือจากวัสดุพิเศษที่ทำจากสิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่สิ่งที่น่าสนใจสำหรับพวกเขา
ดูเหมือนว่าข้าไม่สามารถสังเกตเห็นความลึกลับภายใน กับระดับการบ่มเพาะในปัจจุบันของข้า สิ่งที่ข้าจะปล่อยให้มันมีสำหรับตอนนี้ บางทีสักวันข้าอาจจะมีโอกาสได้เรียนรู้ความลับที่ซ่อนอยู่ภายในนั้น เจี้ยนเฉินถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความผิดหวังก่อนที่จะเก็บขนสัตว์ทั้งสามชิ้นไว้ในแหวนมิติของเขา
จากนั้นเจี้ยนเฉินก็ลดศีรษะของตัวเองออกไป และพึมพำกับตัวเองว่า ตอนนี้ข้าเป็นเซียนผู้คุมกฎ ข้าสงสัยว่าข้าจะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 หรือไม่ ข้าจะไปหาพี่ชายและลองกระทำดู
ปัจจุบันมีการจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำที่คฤหาสน์เจียงหยาง ทั้งคฤหาสน์มีความรื่นเริงสร้างบรรยากาศที่มีชีวิตชีวามาก ทันทีที่เจี้ยนเฉินเดินเข้าไปในอาคาร หูของเขาก็แทบดับจากเสียงของลานด้านหน้า
เจี้ยนเฉินไม่สนใจกิจกรรมของลานด้านหน้า ดังนั้นเขาจึงเดินอ้อมผ่านลานด้านหลังตรงไปยังจุดที่เจียงหยางหู่อยู่
เราขอคารวะนายน้อยสี่”
เมื่อใดก็ตามที่เจี้ยนเฉินเดินผ่านไป ยามและคนรับใช้ทั้งหมดจะคำนับเขา พวกเขามีความเคารพมากกว่าก่อน
เมื่อเจี้ยนเฉินเข้าห้องเจียงหยางหู่ เจียงหยางหู่นั้นกำลังนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับหลับตาลง เขาไม่ชอบเสียงดัง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีส่วนร่วมในการจัดเลี้ยงและกลับกัน เขาใช้เวลาทั้งหมดในการพักผ่อนในห้องของเขา
ขณะที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่เข้ามา เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เมื่อเขาเห็นเจี้ยนเฉินยืนอยู่หน้าหน้าต่าง รอยยิ้มอันสดใสก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาทันที เขากล่าวว่า น้องชาย ทำไมเจ้าไม่ไปอยู่กับแขก แต่กลับมาหาพี่ใหญ่เช่นข้า ?
พี่ใหญ่ ข้าตัดผ่านระดับได้สำเร็จวันนี้ ข้ามาเป็นพิเศษในวันนี้ เพื่อดูว่าข้าสามารถช่วยท่านในการฟื้นฟูแขนขาของท่านได้หรือไม่ เจี้ยนเฉินกล่าว
เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงหยางหู่ดูเหมือนจะตื่นเต้นเล็กน้อย เขามองไปที่เจี้ยนเฉิน ด้วยรอยยิ้มและพูดว่า น้องชาย บางทีเจ้าอาจจะกลายเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 แล้ว ?
เจี้ยนเฉินส่ายหน้าอย่างเบา ๆ ข้าไม่แน่ใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงระดับของเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง สิ่งที่จะกำหนดระดับได้นั้นจะเป็นพลังเซียนธาตุแสงเท่านั้น พี่ใหญ่แค่อยู่ที่นั่น ให้ข้าลองดูว่าข้าจะสามารถรักษาท่านได้หรือไม่ เจี้ยนเฉินค่อยหลับตาลง จิตใจของเขาหลอมรวมกับโลกและใช้เจตจำนงของเขาในการรวบรวมพลังงานธาตุแสงให้กับเขา
ความเร็วที่เจี้ยนเฉินใช้รวบรวมพลังงานธาตุแสงนั้นเร็วมากนัก เพียงไม่กี่วินาที พลังงานธาตุแสงก็รวมตัวกันอยู่ในมือแล้ว แสงสีขาวที่นุ่มนวลสว่างไสวเหมือนกับดวงอาทิตย์ส่องสว่างทั่วทั้งห้อง
ขณะที่เจี้ยนเฉินค่อย ๆ ลดมือทั้งสองข้างลงเรื่อย ๆ พลังงานธาตุแสงได้ปกคลุมร่างกายของเจียงหยางหู่ไว้อย่างช้า ๆ ห่อหุ้มเขาไว้