ทางเข้าสู่พระราชวังถูกจำกัดตั้งแต่พระสนมหยวนชูถูกเรียกตัวกลับมาอีกครั้งความปลอดภัยในพระราชวังก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่เพียงแต่คนที่ไม่มีธุระอย่างเป็นทางการเท่านั้นที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป แต่แม้แต่คนที่อาศัยอยู่ในพระราชวังก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เคลื่อนไหวอย่างอิสระ
ในปัจจุบันการเคลื่อนไหวภายในตำหนักในถูกจำกัดให้เยี่ยมชมตำหนักชุนชานแม้ว่าจะไม่มีข้อจำกัดในการเยี่ยมชมซึ่งกันและกันด้วยบรรยากาศที่กดดันในพระราชวัง แต่ก็ไม่มีใครต้องการสิ่งที่โชคร้ายเกิดขึ้น
เมื่อเฟิงหยูเฮงเข้ามาในพระราชวังนางรู้สึกว่าพระราชวังในคืนนี้มีความกดดันมากขึ้น หลังจากที่กลุ่มของทหารองครักษ์ยังคงลาดตระเวนต่อไป ตอนนี้มีทหารองครักษ์มากกว่าในอดีต 3 เท่า มีอยู่สองสามครั้งเมื่อนางออกมาจากมิติของนางและเกือบชนกลุ่มทหารองครักษ์ เรื่องนี้บังคับให้นางย้อนกลับเข้าไปในมิติของนาง
ไม่ช้านางพบว่าทุกคนที่ลาดตระเวนเป็นทหารองครักษ์ท้ายที่สุดมันเป็นไปไม่ได้เลยที่ทหารองครักษ์ของฮ่องเต้จะเติบโตอย่างรวดเร็ว เมื่อพิจารณาถึงความยาวและความยากลำบาก องค์ชายแปดต้องนำกองทหาร 30,000 นายเหล่านั้นไปยังพระราชวัง
นางขมวดคิ้วและมองกองทหารกลุ่มใหญ่เคลื่อนไปทั่วพระราชวังทันใดนั้นความรู้สึกกังวลลึก ๆ เต็มในใจของนาง นี่คือทหาร 30,000 นาย ! พวกเขาทั้งหมดอยู่ในพระราชวัง นี่ไม่ใช่จังหวะของการเปลี่ยนอำนาจ เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการ สำหรับเหตุผลที่องค์ชายแปดยังไม่ได้ลงมือเคลื่อนไหว มันควรจะเป็นว่าเขายังไม่มีผู้ใต้บังคับบัญชามากนักภายใต้คำสั่งของเขา มันเป็นเช่นที่เขารู้ว่าแม้ว่าเขาจะขึ้นครองบัลลังก์ ตำแหน่งนั้นจะไม่มั่นคง ไม่ช้าก็เร็วเขาจะถูกคนอื่นชิงบัลลังก์ ! นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเลือกที่จะใช้เส้นทางที่มั่นคงมากกว่า นั่นคือเหตุผลที่สมเหตุสมผลกว่าให้ฮ่องเต้ส่งมอบตำแหน่ง
ความรู้สึกเร่งด่วนแบบนั้นพุ่งทะยานขึ้นอีกครั้งและนางก็รู้ทันทีว่านางไม่สามารถทำให้ล่าช้าได้อีกต่อไป ใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่ที่ฮ่องเต้จะถูกควบคุมโดยกู่ให้เขียนพระราชโองการส่งมอบบัลลังก์ หากเกิดขึ้นมันจะสายเกินไป พวกเขาไม่สามารถไปบอกคนในโลกได้ว่าฮ่องเต้ถูกครอบงำ ว่าคำสั่งนี้ถูกเขียนด้วยความรู้สึกที่ขัดแย้งกับสิ่งที่มองเห็นได้ ใครจะเชื่อเรื่องนี้ ? แล้วถ้าพวกเขาเชื่อกันล่ะ สำหรับผู้คนในโลก ไม่ว่าจะเป็นองค์ชายแปดหรือเป็นองค์ชายเก้า มันก็เป็นเหมือนกันสำหรับพวกเขา พวกเขาทั้งคู่เป็นบุตรชายของฮ่องเต้ ไม่ว่าพวกเขาจะต่อสู้ อย่างไรทั้งคู่ก็ใชเแซ่ซวน ไม่แตกต่างกันมาก
แต่สำหรับพวกเขาสิ่งแตกต่างเล็กน้อย ถ้าองค์ชายแปดขึ้นครองบัลลังก์เช่นนี้ พวกเขาจะได้รับการพิจารณาอย่างไร พวกเขาจะเจออะไรกัน พวกเขาจะต้องออกจาก “บ้าน” จริง ๆ หรือไม่ ?
ในขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้นางมุ่งหน้าไปที่ตำหนักจางหนิงของพระสนมหลี่ ในคืนนี้อากาศหนาวเหน็บในเดือนสุดท้ายของปี และมันเย็นมากในตอนกลางคืนจนยากที่จะอดทน มันหนาวมากกว่านางจะถึงตำหนักใน ความกว้างทั้งหมดของตำหนักในนั้นรู้สึกเหมือนตำหนักเย็น ตำหนักทั้งหมดปิดประตูอย่างแน่นหนา และบางคนก็ไม่ใส่ใจที่จะดูแลยามข้างนอก ไม่มีร่องรอยของการอยู่อาศัย
ตำหนักจางหนิงเป็นตำหนักที่มีขนาดใหญ่มากนอกจากตำหนักจิงซีของฮองเฮา และตำหนักศศิเหมันต์ของพระชายาหยุนซึ่งเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดแล้ว อย่างไรก็ตามเมื่อนางมาถึงตำหนักจางหนิง นางรู้สึกว่าตำหนักแห่งนี้มืดมนมาก เมื่อนางออกมาจากมิติของนาง นางรู้สึกตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัวเพราะรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
เฟิงหยูเฮงพยายามอย่างมากที่จะจัดการกับความกังวลใจจากนั้นก็เริ่มเดินเข้าไปข้างใน ยิ่งนางไปถึงห้องนอนของพระสนมหลี่ นางรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างดังออกมา นางได้ยินเสียงแปลก ๆ เบา ๆ มันฟังดูเหมือนว่ามีใครบางคนกำลังร้องไห้และมันก็เหมือนมีใครบางคนกำลังร้องเพลง เสียงนั้นค่อนข้างไม่เหมือนใคร และในทันใดนางก็จำได้ว่ามีคนร่ำไห้ในงานศพ พวกเขาร้องขณะร้องเพลง และมันสร้างบรรยากาศที่แปลกมาก
แต่สถานที่นี้มีงานศพได้อย่างไร?
ความอยากรู้อยากเห็นเต็มไปหมดขณะที่นางก้าวไปข้างหน้า ด้านในของตำหนักจางหนิงนั้นไม่มีความปลอดภัยมากนัก นอกจากนี้ทหารเหล่านั้นไม่สามารถเข้ามาในที่พักของสมาชิกในตำหนักในของฮ่องเต้ได้ และนางก็ดูถูกขันทีและบ่าวรับใช้ที่ยืนเฝ้าอยู่อย่างแท้จริง หลังจากมาถึงหน้าเตียงนอนของพระสนมหลี่ นางพบว่าเทียนที่อยู่ข้างในนั้นยังคงสว่างอยู่ สำหรับนางกำนัลคนสนิทของพระสนมหลี่, จูเอ่อ นางกำลังประจำการอยู่นอกประตู นางจะมองเข้าไปข้างในด้วยความวิตกกังวลและหมดหนทางเป็นครั้งคราว
เฟิงหยูเฮงซ่อนร่างของนางและเข้าไปในห้องนอนโดยใช้มิติของนางเมื่อนางกลับมา นางจะตกใจกลัวมากถ้านางไม่ได้เตรียมใจก่อนล่วงหน้า
พระสนมหลี่ทำอะไรทำไมห้องนี้… เหมือนห้องโถงไว้ทุกข์ ?
ถูกต้องในปัจจุบันห้องนอนของพระสนมหลี่ได้รับการตกแต่งเช่นห้องโถงไว้ทุกข์ มีป้ายงานศพ โต๊ะธูปเทียน และแม้แต่หีบศพ นอกจากนี้ยังมีเตาอั้งโล่วางอยู่บนพื้น และพระสนมหลี่ก็คุกเข่าถัดจากเตาอั้งโล่ เผากระดาษเงินกระดาษทองจำนวนหนึ่ง ในเวลาเดียวกันนางพึมพำ “สิ่งที่ควรมาก็มาและสิ่งที่ควรออกไปก็ไป ข้าส่งเจ้าไปแล้ว ดังนั้นอย่ากลับมา ถนนที่มืดนั้นหนาวเย็น ดังนั้นให้สวมเสื้อผ้าที่อบอุ่น ผ่านโลก และอย่าสนใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่ควรมาก็มาและสิ่งที่ควรออกไปก็ไป ความสว่างจะกระจัดกระจายและไม่กลับมาอีก”
สำหรับเฟิงหยูเฮงการเผชิญหน้ากับฉากแบบนี้ทำให้นางสั่นเทา คำพูดของพระสนมหลี่ฟังดูราวกับว่าพวกเขาร้องเพลงและน้ำเสียงแปลกมาก มันเหมือนกับว่านางกำลังร้องเพลงอยู่ในละคร นางเงยหน้าขึ้นและตรวจดูชื่ออย่างระมัดระวัง ที่นั่นนางเห็นชื่อขององค์ชายเก้า, ซวนเทียนหมิงถูกเขียนขึ้น ที่ด้านข้างของพระสนมหลี่มีตุ๊กตาตัวเล็กทำจากผ้าขาวที่มีกระดาษแผ่นหนึ่งติดอยู่ กระดาษยังมีชื่อของซวนเทียนหมิง
นางตกใจทันทีนางไม่เคยคิดเลยว่าการตรวจสอบที่ตำหนักจางหนิงนี้จะเปิดเผยเรื่องแบบนี้ พระสนมหลี่ทำอะไร ซวนเทียนหมิงใช้ชีวิตอย่างปกติสุข แต่นางได้ตั้งห้องโถงไว้ทุกข์ ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร ? กำลังทำพิธีศพสำหรับคนเป็นหรือไม่ ?
บัดซบ! เฟิงหยูเฮงโกรธมาก ! นางยกมือขวาของนางโดยไม่รู้ตัว นิ้วมือของนางเหยียดออกขณะที่นางสับไปที่ท้ายทอยของพระสนมหลี่ อย่างไรก็ตามในเวลานี้นางก็สังเกตเห็นว่าดูเหมือนว่ามีใครบางคนกำลังเข้ามาใกล้นางอย่างรวดเร็วจากด้านหลัง ดูเหมือนว่าความสามารถในการใช้พลังภายในของพวกเขาค่อนข้างดี แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับซวนเทียนหมิงหรือซวนเทียนฮั่ว พวกเขาก็ไม่ได้เลวร้ายยิ่งนัก นางตกใจมากและสงสัยในตัวเอง เป็นไปได้หรือไม่ที่พระสนมหลี่มีองครักษ์เงาบางคนดูแลอยู่ แต่เมื่อนางเข้าไป นางได้จดบันทึกสภาพแวดล้อมของนางแล้วและนางก็ไม่ได้สังเกตใครเลย ถ้าอย่างนั้นคนที่มา…
นางหยุดการเคลื่อนไหวของนางอย่างรวดเร็วและพุ่งตรงไปที่เสาด้านซ้ายของห้องนอน เมื่อนางมาถึง คนที่อยู่ข้างหลังนางก็ไล่ล่า พวกเขามีทักษะมากกว่านาง และพวกเขาก็มาถึงก่อนที่นางจะทำ เมื่อยื่นมือออกมาแล้วปิดปากนาง คนผู้นั้นมองนางเป็นเชิงบอกว่า : อย่าส่งเสียง !
พระสนมหลี่ยังคงพูดพึมพำนางไม่ได้อยู่ในอาณาจักรมนุษย์หรือดินแดนแห่งความตาย ดูเหมือนว่านางไม่ได้สังเกตเห็นอันตรายที่เพิ่งเกิดขึ้นกับนาง นางหลงลืมอย่างสมบูรณ์ว่าถ้าเฟิงหยูเฮงใช้สันมือสับไปที่ท้ายทอยของนาง ด้วยสภาพจิตใจของนางในเวลานั้น มันคงเป็นไปไม่ได้ที่นางจะยังมีชีวิตอยู่ เฟิงหยูเฮงไม่ได้มีจุดอ่อนมากมายในชีวิตนี้ แต่ซวนเทียนหมิงอาจถูกมองว่าเป็นหนึ่งในนั้น สำหรับนาง ที่จะดูในฐานะคนในพระราชวัง พยายามที่จะทำพิธีศพให้กับซวนเทียนหมิงที่ยังมีชีวิตอยู่ความตั้งใจฆ่าที่เต็มไปในตัวนาง ในทันทีนั้นไม่ใช่เรื่องตลก.ไอลีนโนเวล.
นางพูดได้แค่เพียงว่าพระสนมหลี่ก็โชคดีเนื่องจากมีคนช่วยพระสนมหลี่คนที่ปิดปากของเฟิงหยูเฮงไม่ใช่คนอื่นนอกจากบุตรชายของพระสนมหลี่ องค์ชายหก, ซวนเทียนเฟิง นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเฟิงหยูเฮงถึงไม่มีเหตุผลที่จะตอบโต้หลังจากที่ค้นหาว่าเป็นใคร
ครู่หนึ่งนางได้เตรียมการที่จะตอบโต้หากการต่อสู้ครั้งนี้เกิดขึ้นจริง อาจเป็นไปได้ว่าคนในพระราชวังทั้งหมดจะถูกปลุกขึ้นมา แต่เมื่อนางรู้ว่ามันคือซวนเทียนเฟิง ความโกรธและความหุนหันพลันแล่นในจิตใจของนางก็หายไปในทันที แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าซวนเทียนเฟิงกลับมาเมื่อไหร่หรือทำอะไร เขาปิดปากของนาง สัญชาติญาณบอกนางว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำร้ายนาง สายตาของเขายังคงดูอ้อนวอน
นางสงบลงครู่หนึ่งจากนั้นเอื้อมมือออกเพื่อเอามือของซวนเทียนเฟิงออกไปจากนั้นนางก็ชี้ไปที่หน้าต่างด้านหลังพวกเขา ชี้ให้ทั้งสองออกไปพูด ซวนเทียนเฟิงพยักหน้าและจากไปพร้อมกับนาง เร็วมาก พวกเขาออกจากหน้าต่างนั้น
หน้าต่างถูกเปิดออกมาแรงเกินไปจากทั้งสองและทำให้มีเสียงรบกวนพระสนมหลี่มองและรู้สึกว่าอากาศเย็นเริ่มเทลงทำให้นางตัวสั่น เทียนสองเล่มที่ด้านหน้าห้องโถงไว้ทุกข์ก็ถูกเป่าเช่นกัน นางยืนขึ้นแล้วเดินไปหาแสงสว่างพวกเขาอีกครั้ง ห้องโถงไว้ทุกข์ส่องสว่างอีกครั้งและนางก็พอใจ เมื่อกลับไปที่เตาอั้งโล่ นางก็โยนกระดาษเงินกระดาษทองอีกหนึ่งกำมือ
ในเวลาเดียวกันทั้งสองที่เดินออกมาจากหน้าต่างก็หยุดอยู่ที่สนามหลังบ้านก่อนที่เฟิงหยูเฮงจะพูดอะไร ซวนเทียนเฟิงกล่าวว่า “น้องสาว เมตตาด้วยและไว้ชีวิตเสด็จแม่ ข้าสามารถชดใช้สิ่งนี้ได้ตามที่เจ้าต้องการ ได้หรือไม่ ? ” เขาอ้อนวอน และจับข้อมือหนึ่งของเฟิงหยูเฮงแน่น
นางดึงแขนออกจากมือของเขาและลูบมันเล็กน้อยนางไม่ตอบคำถามก่อนหน้านี้ แต่นางกลับถามเขา “พี่หกกลับมาเมื่อไหร่เจ้าคะ ? ทำไมไม่บอก ? ”
“ข้าแอบกลับมา”ซวนเทียนเฟิงกล่าว “ข้าได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์ในเมืองหลวงและรู้สึกไม่สบายใจ ดังนั้นข้าจึงกลับมาดูอีกครั้ง”
“พี่หกไม่สบายใจเกี่ยวกับอะไร? ” ดวงตาของเฟิงหยูเฮงนั้นช่างเยือกเย็น “ท่านพี่ไม่สบายใจเพราะเสด็จพ่อหรือไม่สบายใจเพราะพระสนมหลี่ ผู้รู้ทักษะการใช้กู่” ขณะที่นางพูดสิ่งนี้ นางมองกลับไปที่หน้าต่างที่เปิดอยู่และขมวดคิ้ว
ซวนเทียนเฟิงเป็นกังวลเล็กน้อยแต่ไม่สามารถพูดเสียงดังได้เขาทำอย่างดีที่สุดเพื่อลดระดับเสียงของเขา และอธิบายว่า “มีสัญญาณอะไรที่บอกว่านางรู้ทักษะกู่ ! นั่นเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ และไม่สามารถแม้แต่จะพิจารณาสิ่งที่ใกล้เคียงกับทักษะการใช้กู่ น้องเก้ามีอะไรผิดปกติหรือไม่ ? มีสัญญาณของการได้รับผลกระทบหรือไม่ ? ”
ความโกรธเติมเต็มหัวใจของเฟิงหยูเฮงอีกครั้ง“แม้ว่าจะไม่มีอะไรผิดปกติ ข้าก็จะถามท่านพี่ ถ้ามีคนทำสิ่งนี้กับท่านพี่และทำพิธีศพสำหรับคนเป็น จะเกิดอะไรขึ้นถ้าท่านพี่รู้ ท่านพี่จะปล่อยให้นางทำอย่างนี้ต่อไปหรือไม่ ? ท่านพี่จะไม่รู้สึกโกรธแม้แต่น้อยเลยหรือ ? ถ้าเป็นอย่างนี้จริง ๆ ข้าสามารถพูดได้ว่าท่านพี่ใจดีมากเกินไป ข้าเป็นแค่เด็กสาวและไม่ยอมทน ข้าใจแคบเล็กน้อย ! พระสนมหลี่กำลังสาปแช่งสามีของข้าเช่นนี้ ไม่ว่าพระองค์จะได้รับผลกระทบหรือไม่ ข้าไม่สามารถทนดูได้ ท่านพี่ต้องแสดงความรับผิดชอบต่อข้าเจ้าค่ะ”
“ได้”ซวนเทียนเฟิงพยักหน้าอย่างมีความสุข “น้องสาวไม่ต้องกังวล ข้าจะรับผิดชอบเจ้าแน่นอน และข้าขอรับประกันว่าสิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก ถ้ามันเกิดขึ้นอีกครั้ง ข้า…” เขากัดฟันของเขา “ไม่เป็นไร แม้ว่าข้าจะไม่รู้จักเสด็จแม่ที่เป็นแบบนี้ เจ้าต้องเชื่อข้าด้วย นางไม่รู้จักทักษะการใช้กู่จริง ๆ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงข่าวลือเก่า ๆ ที่นางเคยได้ยิน ข้าจะให้คำสั่งอย่างเข้มงวดกับนางเพื่อกำจัดสิ่งเหล่านี้ เจ้าต้องไม่โกรธสิ่งนี้” องค์ชายผู้สง่างามกล่าวว่าเรื่องแบบนี้ค่อนข้างสุภาพ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำเช่นนี้ ประการแรก นั่นคือพระสนมหลี่, ประการที่สอง คนที่เขาเผชิญคือเฟิงหยูเฮง, ประการที่สาม เขาได้เห็นว่าเฟิงหยูเฮงได้ตัดสินใจแล้วที่จะฆ่าคน แค่คิดมันก็น่ากลัว
“นอกจากนี้ข้าคิดว่าท่านพี่เป็นพี่ชายข้าจะไม่ยอมให้มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างความรู้สึกของซวนเทียนหมิงและตัวข้าเอง ข้าหวังว่านางจะไม่มีความคิดใด ๆ เกินเลยกว่านี้ ข้าหวังว่าท่านพี่จะเข้าใจ และข้าก็หวังว่าพระสนมหลี่จะเข้าใจเจ้าค่ะ”