“แบะ แบะ!!” ท่านแบะแบะกระโดดดึ๋งๆ ตามหลังจวินอู๋เสียไปตลอดทาง มันมองเจ้าแมวดำที่นั่งอย่างปลอดภัยอยู่บนไหล่ของจวินอู๋เสีย ในใจเต็มไปด้วยความอิจฉาและเกลียดชัง เกลียดที่ตัวมันไม่เล็กพอ ไม่เช่นนั้นมันคงได้ยืนอยู่บนไหล่อีกข้างของจวินอู๋เสีย!!
กีบเท้าเล็กๆของท่านแบะแบะเหยียบลงบนส้นเท้าของจวินอู๋เสีย นางหยุดเดินและหันกลับไปมองท่านแบะแบะที่รู้ตัวว่าทำผิด ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
ท่านแบะแบะหลบตาราวกับเด็กที่ทำผิด ไม่กล้ามองสบตาจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียส่ายหน้ายิ้มๆ แล้วก้มลงอุ้มท่านแบะแบะกับกระต่ายโลหิตขึ้นในไว้ในอ้อมแขน เจ้าโง่สองตัวนี้จะว่าหนักก็ไม่หนัก จะว่าเบาก็ไม่เบา โชคดีที่พละกำลังของจวินอู๋เสียเพิ่มขึ้นมาก ให้อุ้มเพิ่มอีกสองสามตัวก็ยังได้
เมื่อหญิงสาวสวมหน้ากากเห็นว่าจวินอู๋เสียหยุดเดิน นางก็หยุดเดินเช่นกัน
จวินอู๋เสียเพิ่งจะอุ้มเจ้าโง่สองตัวเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนและยืดตัวขึ้นเพื่อจะเดินต่อ นางก็เห็นคนที่ดูน่าเวทนาคนหนึ่งกำลังวิ่งอย่างบ้าคลั่งผ่านฝูงชนตรงเข้ามาหานาง novel-lucky
หญิงสาวสวมหน้ากากหรี่ตาลงและขยับเข้ามาขวางหน้าจวินอู๋เสียทันที พร้อมกับชักดาบที่อยู่ข้างเอวออกมา
ชายคนนั้นรีบร้อนวิ่งจนชนผู้คนกว่าจะมาถึงตรงหน้าจวินอู๋เสีย แต่แล้วก็ถูกคนชนไหล่เข้า เขาล้มลงบนพื้นตรงหน้าจวินอู๋เสีย
กลิ่นเหม็นเน่าจากร่างกายของเขาโชยออกมา จวินอู๋เสียยืนนิ่งมองคนที่อยู่บนพื้น
“จวิน……จวิน……” ชายคนนั้นพยายามจะลุกขึ้น แต่การล้มครั้งนั้นทำให้ร่างกายที่อ่อนแออยู่แล้วของเขายิ่งอ่อนแอลงอีก เขาฝืนยันร่างส่วนบนขึ้น ทำให้เห็นเลือดที่ไหลนองอยู่ใต้ร่างเขา
“เจ้าเป็นใคร!” หญิงสาวสวมหน้ากากเอ่ยปากพูดต่อหน้าจวินอู๋เสียเป็นครั้งแรก จวินอู๋เสียรู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนั้น
แต่ไม่รอให้จวินอู๋เสียได้คิด คนที่ล้มอยู่บนพื้นก็เอ่ยปากพูดออกมาสองคำที่ทำให้จวินอู๋เสียตกใจ
“ซู……หย่า……”
แววตาของจวินอู๋เสียสั่นไหว นางมองชายคนนั้นอย่างประหลาดใจ
ซูหย่า
อาจารย์ของนาง อาจารย์ที่ปกป้องนางอย่างสุดชีวิต!
จวินอู๋เสียสัมผัสได้ทันทีว่ามีเรื่องผิดปกติ นางย่อตัวลงวางท่านแบะแบะและกระต่ายโลหิตลงบนพื้น แล้วก้าวเข้าไปยกไหล่ของชายคนนั้นขึ้นเพื่อมองหน้าเขา
ใบหน้านั้นไม่สามารถเรียกว่าหน้าได้แล้ว ตั้งแต่หน้าผากจนถึงคาง ไม่มีส่วนที่ยังดีๆอยู่เลย บาดแผลเน่าเปื่อยยังคงมีหนองข้นๆหยดลงมา ดูน่าขยะแขยงอย่างยิ่ง
“จวินเสีย……ช่วย……ช่วย……ซู……หย่า……” ชายคนนั้นเค้นเสียงออกมาจากลำคอที่แห้งผากของเขา
คำพูดขาดๆหายๆนั้นทำให้จวินอู๋เสียตะลึงค้างทันที
ช่วยซูหย่า……
หมายความว่าอย่างไร?
ดูเหมือนชายคนนั้นถูกกระตุ้นความรู้สึกอย่างมากและไม่สามารถทนได้อีก พอพูดจบเขาก็หมดสติไปทันที!
ร่างของเย่ฉาปรากฎขึ้นข้างๆจวินอู๋เสีย
ดวงตาของจวินอู๋เสียเบิกกว้าง สังหรณ์ร้ายผุดขึ้นในใจนาง
“คุณหนู?” เย่ฉาพูดขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำ
“พาเขากลับไป!” จวินอู๋เสียกล่าวทันที ไม่ว่าคนผู้นี้จะเป็นใคร คำพูดของเขาก็ทำให้จวินอู๋เสียตกใจอย่างมาก
“ขอรับ!” เย่ฉาไม่พูดอะไรอีก และตรงเข้าแบกชายคนนั้นขึ้นหลัง
จวินอู๋เสียไม่มีใจจะไปตามหาจวินอู๋เหยาแล้ว และให้เย่ฉาพาชายคนนั้นกลับไปที่สาขาของวิหารหยกวิญญาณทันที!