คนหลังค่อมคนหนึ่งเดินผ่านฝูงชนบนถนน คนผู้นั้นตัวสูงใหญ่ แต่ไม่รู้ทำไมหลังถึงได้โค้งงออย่างนั้น เสื้อผ้าบนตัวเขายับเยินสกปรกจนสุดทน มือสองข้างที่เผยให้เห็นนอกเสื้อผ้าเปื่อยเน่า ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผล บาดแผลส่วนใหญ่อักเสบและเน่าเปื่อย ดูสยดสยองอย่างยิ่ง
ผู้คนที่เดินผ่านเขาบนถนนค่อนข้างกลัวเขาและพากันเดินเลี่ยงโดยไม่รู้ตัว สายตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความสงสาร
ปีนี้ สิบสองวิหารถูกทำลาย วิหารหยกวิญญาณผงาดขึ้นมา สถานที่ที่เคยถูกสิบสองวิหารยึดครองก็ได้รับการปลดปล่อย ผู้คนในเมืองใหญ่มีชีวิตดีขึ้นมาก ยากจะจินตนาการได้ว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้จะยังมีคนที่น่าสงสารเช่นนี้อยู่ สภาพของเขาดูเหมือนขอทานที่ป่วยหนัก
“เฮ้! พี่ชายคนนั้นน่ะ! ตรงนี้มีหมั่นโถวร้อนๆ เอาไปสักลูกสองลูกสิ!” เด็กหนุ่มใจดีที่ขายหมั่นโถวเห็นสภาพที่น่าสงสารของชายคนนั้นก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้
ชายคนนั้นชะงักเท้าและหันกลับไปมอง เมื่อใบหน้าที่เน่าเฟะไปเกินครึ่งปรากฏต่อสายตาของเด็กหนุ่มขายหมั่นโถว เขาก็ผงะด้วยความตกใจ รอยยิ้มบนใบหน้าแข็งทื่อ ดวงตาฉายแววสยดสยอง
ชายคนนั้นรีบก้มหน้าลง ไม่กล้ามองอีกฝ่ายอีกต่อไป แต่พูดขึ้นด้วยเสียงแหบแห้งว่า “ไม่……ไม่ต้อง……ข้า……ไม่มีเงิน……” novel-lucky
เสียงนั้นฟังยากเป็นพิเศษ ราวกับมีคนกำลังบีบคอเขา หากดูให้ดีๆ จะพบว่าที่คอของชายคนนั้นมีบาดแผลอยู่หลายจุด ผิวหนังตรงขอบบาดแผลม้วนขึ้นจนเห็นข้างใน เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บที่คอ
เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ กว่าจะตั้งสติได้ก็ไม่ง่ายเลย เขาชำเลืองมองไปที่พ่อของเขาซึ่งอยู่ข้างๆ และเห็นพ่อของเขาพยักหน้าให้ เขาหยิบกระดาษขึ้นมาห่อหมั่นโถวสองสามลูกทันที ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาชายคนนั้น แล้วยัดหมั่นโถวใส่มือเขา
“เจ้าไม่ต้องจ่ายเงินหรอก เอาไปกินเถอะ ถ้าวันหน้าหิวก็มาที่ร้านเราได้ เรามีไม่มากนักหรอก แต่หมั่นโถวสองสามลูกเราให้ได้” เด็กหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้ม
ชายคนนั้นตกใจเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คาดคิดว่าจะได้เจอกับคนใจดีเช่นนี้ เขาทำได้แค่พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก พูดอะไรไม่ออกสักคำ
“ข้าเห็นสภาพเจ้าเช่นนี้ คงได้รับบาดเจ็บมาล่ะสิ เจ้าไปที่สาขาของวิหารหยกวิญญาณได้ ที่นั่นมีหมอรักษาฟรี พวกเขาจะได้รักษาเจ้าฟรีไงล่ะ” เด็กหนุ่มพูดอย่างใจดี
ตั้งแต่วิหารหยกวิญญาณเข้ายึดครองเมือง ชาวเมืองก็ได้อยู่อย่างสงบและทำงานอย่างมีความสุข เมื่อมีเงินมีทองมากขึ้น ความเมตตาก็มากขึ้นด้วย
ชายคนนั้นแค่ก้มศีรษะลงและพยักหน้าช้าๆ ลำคอที่แห้งผากของเขาเปล่งเสียงที่แทบไม่ได้ยินออกมาว่า “ขอบคุณ”
เด็กหนุ่มเห็นเช่นนี้ก็ไม่พูดอะไรอีก ด้วยคิดว่าเขาจะไปรับการรักษา
ชายคนนั้นถือหมั่นโถวร้อนๆ เขาใช้มือที่มีแผลเน่าเฟะหยิบขึ้นมาหนึ่งลูกและค่อยๆยกขึ้นมาที่ปาก เมื่อหมั่นโถวนุ่มๆเข้าไปในปาก แม้ว่ามันจะเป็นอาหารที่ธรรมดาที่สุด แต่ตอนนี้มันอร่อยยิ่งกว่าอาหารอันโอชะใดๆ
น้ำตาอุ่นๆสองสายไหลลงมาจากตาของชายคนนั้น หลังโค้งงอของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่พยายามข่มกลั้นความเจ็บปวดในใจ
“แบะ แบะ!!” ทันใดนั้น ก็มีเสียงแปลกๆดังขึ้นที่ถนน ชายคนนั้นหันหน้าไปมองและเห็นหญิงสาวสวมหน้ากากกับเด็กหนุ่มหน้าตาดีเดินผ่านผู้คนบนถนน กระต่ายหูใหญ่และแกะตัวเล็กอ้วนกลมเดินตามหลังเด็กหนุ่ม เจ้าแกะน้อยส่งเสียงร้องแบะๆไปด้วย ดูท่าทางคึกคักอย่างมาก
แต่เมื่อชายคนนั้นเห็นใบหน้าของเด็กหนุ่ม เขาก็ตะลึงค้าง หมั่นโถวในมือหล่นลงไปที่พื้นทันที……