ตอนที่ออกไป จวินอู๋เสียไม่ลืมที่จะเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตน ตอนที่นางเข้าเมืองมาด้วยใบหน้านี้ได้สร้างความปั่นป่วนไม่น้อย จวินอู๋เสียไม่ชอบปฏิกิริยาแบบนั้นเป็นอย่างมาก เพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆ นางจึงเอาหน้าของ ‘จวินเสีย’ มาใช้ นางสวมหน้ากากและแต่งตัวเป็นเด็กหนุ่ม จากนั้นก็ก้าวออกจากประตู แต่การเดินทางเที่ยวนี้ นางพาไปด้วย ‘ทั้งครอบครัว’
เจ้าแมวดำยึดตำแหน่งบนไหล่ของจวินอู๋เสียตามปกติ ขณะที่ท่านแบะแบะและกระต่ายโลหิตที่เพิ่งได้มารวมตัวกันก็ไม่อยากถูกทิ้งให้รออยู่ที่บ้าน พวกมันจึงติดสอยห้อยตามมาด้วย โดยทิ้งให้เย่ฉาตามอยู่ในเงามืดเพียงคนเดียว
จวินอู๋เสียเดินออกจากสาขาของวิหารหยกวิญญาณ ตอนที่เดินผ่านห้องโถงใหญ่ นางเจอกับเสวี่ยเอ๋อร์โดยบังเอิญ เสวี่ยเอ๋อร์มองจวินอู๋เสียที่แต่งตัวเป็นผู้ชายอย่างประหลาดใจ ขณะที่หญิงสาวสวมหน้ากากยืนเงียบอยู่ข้างๆเสวี่ยเอ๋อร์
ใบหน้านั่นใช่ว่าเสวี่ยเอ๋อร์จะไม่คุ้นเคย นั่นเป็นใบหน้าปลอมของจวินอู๋เสียตอนที่นางเข้ามาในวิหารหยกวิญญาณในตอนแรกไม่ใช่หรือ?
“คุณชา……คุณหนูจวิน ท่านจะไปไหนหรือ?” เสวี่ยเอ๋อร์ไม่รู้จะเรียกจวินอู๋เสียว่าอย่างไร
[แปลกคนจัง คุณหนูจวินงดงามราวเทพธิดา ทำไมชอบแต่งตัวเป็นผู้ชาย? แม้ว่าการปลอมตัวเป็นเด็กหนุ่มของนางอาจถือได้ว่าน่ามอง แต่เทียบกับใบหน้าที่แท้จริงของจวินอู๋เสียแล้ว จัดว่าไม่อยู่ในสายตาราวกับฝุ่นดิน]
“โทเทมในเมืองอยู่ตรงไหน?” จวินอู๋เสียถาม
“อ๊ะ! ท่านอยากไปที่นั่นหรือ?” เสวี่ยเอ๋อร์เข้าใจทันที นางกำลังจะอ้าปากพูด แต่จู่ๆก็เหลือบมองไปที่หญิงสาวข้างกาย ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ทางไปที่นั่นวกวนมาก ให้ศิษย์พี่ข้านำทางท่านไปดีกว่า”
สายตาของจวินอู๋เสียเลื่อนไปมองหญิงสาวสวมหน้ากาก
เมื่อรู้สึกว่าจวินอู๋เสียมองมาที่ตน หญิงสาวคนนั้นก็ตัวแข็งทื่อไปเล็กน้อย นางก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตากับจวินอู๋เสีย
“รบกวนเจ้าแล้ว” จวินอู๋เสียพูด ไอลีนโนเวล
หญิงสาวคนนั้นส่ายหัวเงียบๆ ยังคงไม่พูดอะไรสักคำ แค่หันหลังและเดินไปทางประตู ดูเหมือนกำลังนำทางให้จวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียเดินตามนางไป
เสวี่ยเอ๋อร์กระพริบตามองศิษย์พี่ของตนและจวินอู๋เสียเดินตามกันไป ขณะที่มองจวินอู๋เสียเดินออกจากสาขาวิหารหยกวิญญาณ นางก็เห็นเจ้าแมวดำนั่งอยู่บนไหล่ของจวินอู๋เสียและสัตว์อสูรน่ารักสองตัวกระโดดดึ๋งๆตามหลัง เมื่อเห็นเช่นนั้นนางก็อดหัวเราะคิกคักออกมาไม่ได้ ก่อนจะเดินไปทำงานของตนต่ออย่างอารมณ์ดี
เมื่อพวกเขาออกจากสาขาวิหารหยกวิญญาณ หญิงสาวสวมหน้ากากยังคงเดินนำหน้าจวินอู๋เสียโดยรักษาระยะห่างไว้ไม่ให้ใกล้เกินไปแต่ก็ใกล้พอที่จวินอู๋เสียจะมองเห็นนางได้ นางยังคงเงียบมาก ไม่ยอมพูดไปตลอดทาง แต่หยุดเล็กน้อยเพื่อมองจวินอู๋เสียในตอนที่ต้องเลี้ยว เมื่อเห็นจวินอู๋เสียยังคงเดินตามมา นางก็จะเดินต่อไป
“ผู้หญิงคนนี้ประหลาดจัง” เจ้าแมวดำย่นจมูกพลางแกว่งหางไปมาที่หลังของจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียย่อมสังเกตเห็นท่าทีแปลกๆของหญิงสาวสวมหน้ากาก แต่นางไม่รู้สึกถึงความเป็นปฏิปักษ์ใดๆจากหญิงสาวคนนี้ นางไม่ได้รู้สึกว่าหญิงสาวสวมหน้ากากไม่ชอบนาง แต่เหมือนกลัวนางมากกว่า
แม้จะคิดอยู่นาน แต่จวินอู๋เสียก็ยังนึกไม่ออกว่าเคยเห็นศิษย์คนนี้ในวิหารหยกวิญญาณมาก่อน ถ้าพวกเขาไม่เคยเจอกันมาก่อน แล้วทำไมถึงได้กลัวแบบนั้น? จวินอู๋เสียไม่เข้าใจแต่ก็ไม่คิดมาก นางไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น ทุกคนมีวิธีในการใช้ชีวิตของตัวเอง นางไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง