มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 985
เจอรัลด์ไม่มีทางเลือกนอกจากนำราชาโสมติดตัวไปด้วย ขณะที่เขานั่งเฮลิคอปเตอร์ไปด้วยกันกับพวกเขา
หลังจากขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ พวกเขาก็ปิดตาเจอรัลด์ไว้
เขาเป็นใครกัน?
ใครจะอยากพบเขากันล่ะ?
เขายิ่งรู้สึกประหลาดใจและงุนงงมากขึ้นในเวลานี้
ผู้ชายเหล่านี้ทั้งหมดล้วนเป็นเหล่าปรมาจารย์ที่เหนือปรมาจารย์ทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่เจอรัลด์เองก็จะไม่สามารถที่จะจัดการโจมตีพวกเขาได้แม้แต่ครั้งเดียว
นี่จึงทำให้เจอรัลด์สงสัยว่าพวกเขายังเป็นมนุษย์ธรรมดาหรือไม่
นับตั้งแต่วัยเด็กของเขา นอกเหนือจากฟินน์เลย์ เจอรัลด์ก็ไม่รู้จักปรมาจารย์คนอื่นใดเลย
อย่างไรก็ตาม ถ้าเป็นฟินน์เลย์ที่ต้องการจะพบเขา เขาก็คงจะไม่ต้องทำเรื่องทั้งหมดนี้และเลยเถิดขนาดนี้เลย!
เจอรัลด์ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องบินไปนานแค่ไหนกัน
หลังจากนั้น ผู้ชายสี่คนนั้นก็พาเจอรัลด์ลงไปจากเฮลิคอปเตอร์
เจอรัลด์สามารถได้กลิ่นจาง ๆ ของทะเล และเขาก็สามารถได้ยินเสียงลมทะเลพัดโชยและโหยหวน ไม่ไกลมากเกินไป ก็มีเสียงคลื่นรุนแรงกระทบกันเป็นระลอก
จากนั้นผ้าปิดตาของเขาก็ถูกถอดออก
สิ่งแรกที่เห็น มันเป็นเกาะแห่งหนึ่งจริง ๆ
“นี่คือที่ไหนกัน?” เจอรัลด์ถามผู้ชายสี่คนนั้น
คราวนี้ผู้ชายทั้งสี่ไม่ได้แกล้งทำเป็นใบ้อีกต่อไปขณะที่พวกเขาตอบ “พระราชวังจิตวิญญาณบนเกาะเคอเนิล!”
“พระราชวังจิตวิญญาณ? เกาะเคอเนิลงั้นเหรอ?” เจอรัลด์แอบประหลาดใจ
เจอรัลด์ได้ติดตามฟินน์เลย์ไปขณะที่เขาเดินทางไปทางเหนือและใต้มากว่าครึ่งปีแล้ว และเขาได้รับข้อมูลเชิงลึกและประสบการณ์มามากมาย
แต่เกาะเคอเนิลนี้อยู่ที่ไหนกัน? พระราชวังจิตวิญญาณคืออะไร?
เจอรัลด์ไม่สามารถเข้าใจได้เลยจริง ๆ
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาสามารถมั่นใจได้ก็คือผู้ชายสี่คนนี้ต่างก็มาจากองค์กรเดียวกัน องค์กรที่ไม่ธรรมดาอย่างสุด ๆ!
“เชิญ!”
ผู้ชายทั้งสี่พาเจอรัลด์เข้าไปในเกาะ เกาะนี้มีขนาดใหญ่ และมีอาคารที่เหมือนพระราชวังสีดำมากมายอยู่บนเกาะ
พวกเขาพาเจอรัลด์ไปยังสถานแห่งหนึ่งในลานบ้านอีกที่ ก่อนที่พวกเขาจะจัดให้เจอรัลด์พักอยู่ที่นั่น
“ใครต้องการพบผมล่ะ? ผมพบเขาตอนนี้เลยได้ไหม?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขาเริ่มรู้สึกร้อนรนใจมากขึ้นแล้ว
หัวหน้าในชุดดำคนนั้นก็พูดขึ้น “คุณคลอฟอร์ด โปรดมอบราชาโสมให้พวกเราด้วยครับ!”
คนกลุ่มนี้ไม่ได้พยายามที่จะฉกชิงราชาโสมไปจากเขาอย่างชัดเจน นอกจากนั้น แม้ว่าพวกเขาพยายามจะแย่งชิงมันไปจากเขาจริง ๆ ล่ะก็ เจอรัลด์ก็จะไม่สามารถป้องกันและหยุดพวกเขาจากการนำมันไปได้หรอก
เช่นนั้น เขาจึงยื่นราชาโสมให้พวกเขา
ผู้ชายทั้งสี่ไม่ได้พูดอะไรอื่นกับเขา และพวกเขาเพียงก้าวออกไปหลังจากพยักหน้าให้เล็กน้อย
เจอรัลด์คิดกับตัวเองอย่างทำอะไรไม่ถูก ‘พวกเขาพยายามที่จะทำอะไรกัน?’
เขาเริ่มเดินไปมาอยู่ในห้องอย่างกระวนกระวายใจ
ไม่นานหลังจากนั้น ประตูห้องก็เปิดออก
จากนั้น เจอรัลด์ก็เห็นชายชราคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับหญิงรับใช้สองสามคนด้านหลังเขา
พวกเธอแต่ละคนกำลังถือจานกัน และมีของหลากหลายอย่างอยู่บนจานแต่ละใบ
หลังจากนั้น พวกเธอก็วางจานไว้บนโต๊ะตรงหน้าเจอรัลด์
‘พวกเขากำลังเลี้ยงมื้ออาหารใหญ่ฉันเหรอ? อืม ฉันก็รู้สึกหิวนิด ๆ จริง แต่…ลักษณะของอาหารนั้นดูน่าเกลียดไปเล็กน้อยนะ!’
“นี่คืออาหารสำหรับผมเหรอ?” เจอรัลด์ถาม
ชายชราคนนั้นพยักหน้าขณะที่เขายิ้ม ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นใบ้ เนื่องจากเขากำลังแสดงท่าทางให้เจอรัลด์ โดยบอกให้เขาทานอาหารบนโต๊ะ
“เอาล่ะ ถ้างั้นผมจะลองชิมดู!”
เจอรัลด์หยิบตะเกียบ และเขาก็หยิบบางอย่างที่ดูมืดและดำมากขึ้นมา
เนื่องจากชายชราพูดไปแล้วว่ามันเป็นอาหาร ถ้าอย่างนั้น ไม่ว่ามันจะดูน่าเกลียดแค่ไหน แต่เขาก็ควรยังคงกินมันได้
มันเป็นเพราะสถาานที่แห่งนี้ล้าหลังจริง ๆ หรือเปล่า? นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมอาหารของพวกเขาถึงดูแย่มากขนาดนี้?
ในกรณีนั้น เขาจะลองชิมมันดู!
ในเวลานี้ เจอรัลด์ใส่อาหารนั้นเข้าไปในปากของเขา
หลังจากกัดมันดู เจอรัลด์ก็ตระหนักได้ว่ามันเหมือนเป็นห่ออย่างหนึ่ง แต่ไส้ด้านในนั้นนุ่มมาก และบางอย่างที่ดูเหมือนซุปหรือน้ำเกรวี่ก็เริ่มหลั่งไหลออกมาในทันที
“ขมมาก!” ใบหน้าของเจอรัลด์แดงก่ำขึ้นมา ขณะที่เขาอุทานด้วยความน่าสังเวช
สำหรับชายชราคนนั้น เขาเพียงทำท่าทางให้เจอรัลด์กลืนทั้งหมดลงไปซะ
“นี่…นี่คืออะไรครับ? ทำไมมันถึงขมขนาดนี้?”
เจอรัลด์รู้สึกขยะแขยงอย่างที่สุด
ชายขราแสดงท่าทาง และเจอรัลด์ก็เข้าใจมันได้ในทันที
“อะไรนะ?! คุณขอให้ผมกินถุงน้ำดีของงูงั้นเหรอ? นอกจากนี้ มันยังไม่ได้ปรุงอะไรอีกด้วยซ้ำ! มันดิบสุด ๆ!” เจอรัลด์อุทานด้วยความประหลาดใจ
ชายชราคนนั้นยังคงทำท่าทางอีกอย่างต่อไป
“นี่เป็นถุงน้ำดีของอนาคอนด้าที่มีชีวิตรอดมาได้กว่าสามร้อยปีงั้นเหรอ?! ล้ำค่าขนาดนั้นเชียว?!”