กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1113
ครอบครัววิลสันเตรียมไส้เกี๊ยวไว้สองแบบ พวกเขาทำไว้เยอะมาก ดูจากปริมาณเกี๊ยวที่ทำสามารถจะทำเลี้ยงผู้ใหญ่ได้ถึงสิบคน แต่ครอบครัววิลสันก็จัดการกินกันจนเกลี้ยง
พวกเขาอิ่มมากหลังจากมื้ออาหาร จนไม่สามารถนั่งตัวตรงได้
เมื่อมองไปที่เกี๊ยวราว 20 หรือ 30 ตัวที่เหลืออยู่บนโต๊ะ คุณท่านวิลสันก็สั่งให้พวกเขาทานอีก “นี่ พวกเธอทุกคน รีบ ๆ ทานเกี้ยวที่เหลือนี่ให้หมดสิ อย่าทำเสียของ!”
คริสโตเฟอร์เอามือลูบท้องกลมเป่ง พลางโอดครวญ “โธ่ ผมกินอีกไม่ไหวแล้วครับแม่ ตัวเดียวก็ไม่ไหว”
ฮันนาห์ส่ายหน้าพร้อมกล่าว “คุณแม่คะ ฉันเองก็กินไม่ไหว ฉันอิ่มมากแล้ว”
เวนดี้เองก็อิ่มมากเสียจนเธอไม่มีแรงจะพูด เธอจึงทุบโซฟาแล้วโบกมือไปมาทำท่าว่าเธอก็ไม่ไหว
แฮโรลด์กล่าว “คุณย่าครับ ทำไมเราไม่เอาแช่ตู้เย็นไว้ล่ะ? พรุ่งนี้เราก็เอามาทอดกินเป็นมื้อเช้าได้นี่”
ทันใดนั้นคุณท่านวิลสันก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนสั่ง “ฮันนาห์เอาเกี๊ยวพวกนี้ใส่ถุงแล้วส่งไปให้ที่บ้านชาร์ลี”
ฮันนาห์ถามอย่างแปลกใจ “แม่ ทำไมเราต้องยกเกี๊ยวอร่อย ๆ พวกนี้ให้เขาด้วยล่ะ?”
คุณท่านวิลสันยิ้มก่อนบอก “ไม่ว่ายังไงนี่มันก็ทำจากกุยช่ายเขา ส่งไปให้พวกนั้นแล้วทำให้อกแตกตายไปเลย!”
แฮโรลด์แนะ “คุณย่า ทำไมเราไม่ใส่ยาถ่ายไปด้วยล่ะ?”
คริสโตเฟอร์ถาม “เราห่อแล้วก็ต้มเกี๊ยวแล้ว จะเอายาถ่ายใส่ไปได้ยังไง?”
แฮโรลด์ตอบ “เราก็บดยาถ่ายเป็นผงผสมน้ำ แล้วก็ใช้เข็มฉีดยาฉีดเข้าไปในเกี๊ยวไงครับ”
“ความคิดเจ๋งสุดยอด” เวนดี้ปรบมือเห็นด้วย “แฮโรลด์ นายนี่ฉลาดจริง ๆ ความคิดดีมาก!”
คุณท่านวิลสันร้องบอก “จริงด้วย ฉันเห็นว่ามีชุดปฐมพยาบาลในห้องเก็บของ ในนั้นมีพวกยาและมีเข็มฉีดยาด้วย!”
แฮโรลด์ตบแขนตัวเอง “คุณย่า เรื่องนี้ผมจัดการเอง รับรองว่าชาร์ลีกับครอบครัวมันต้องท้องเสียทั้งคืนเข้าห้องน้ำจนส้วมพังเลยล่ะ!”
เขารีบลุกขึ้นเข้าไปในห้องเก็บของ ไม่นานก็ออกมาพร้อมถือกล่องพลาสติกมีสัญลักษณ์กาชาดบนนั้น
เจ้าของเดิมของวิลล่านี้เป็นคนรอบคอบที่เตรียมของจำเป็นไว้ทุกอย่าง ในกล่องยานั้นมียาทุกแบบ… ตั้งแต่แก้ไข้ตัวร้อน ปวดท้อง ไปจนถึงโรคร้ายแรงแบบเบาหวานและโรคหัวใจ
แฮโรลด์พบขวดยาถ่ายในนั้น เขาพูดพร้อมรอยยิ้มชั่วร้าย “ฉันเคยกินยานี้ตอนท้องผูกครั้งก่อน มันออกฤทธิ์ดีเลยทีเดียว พนันได้เลยว่าแค่กินไปสองเม็ดก็คงอึไม่หยุดแน่ ฮ่าฮ่า”
เวนดี้รีบพูด “งั้นใส่ไปในเกี๊ยวตัวละเม็ดสิ”
“ได้เลย!” แฮโรลด์หัวเราะ “ให้พวกนั้นเดินเข้าห้องน้ำกันไม่หยุดไปเลยนะ”
แฮโรลด์เริ่มบดยาเป็นผง ผสมเข้ากับน้ำและใช้เข็มฉีดยาฉีดของเหลวนี้เข้าไปในเกี๊ยว
เมื่อเขาทำแบบนี้ไปได้ครึ่งทาง หรือประมาณ 10 ตัว ทันใดนั้นแฮโรลด์ก็รู้สึกเหมือนเป็นตะคริวในท้องที่ทำให้เขาต้องงอตัวกุมท้องพร้อมร้องออกมาอย่างทรมาน
ฮันนาห์รีบเข้ามาหาเขาพร้อมถามอย่างตกใจ “เป็นอะไรไปลูก?”
ใบหน้าของแฮโรลด์บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดก่อนเขาจะกรีดร้องออกมา “แม่ ผมปวดท้องมากจนเหมือนไส้บิดเข้าหากันเลย… โอ๊ย ปวดแทบตายแล้ว”
ทันใดนั้นแฮโรลด์ก็รู้สึกถึงบางอย่างที่เริ่มเคลื่อนไหวในช่องท้องของเขา แล้วเลื่อนต่ำไปเรื่อยเหมือนหนูที่วิ่งหนีจากกับดัก
ก่อนที่เขาจะทันห้ามได้ เขาก็ผายลมออกมากลิ่นเหม็นอย่างร้ายกาจ!
ขณะนั้นเอง ห้องนั่งเล่นสุดหรูก็เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นน่าคลื่นไส้
คุณท่านวิลสันไอออกมาสองสามครั้งเพราะกลิ่นที่เหม็นฉุนพร้อมตะโกน “แฮโรลด์! นี่แกไม่มียางอายเหลือเลยหรือไง ถึงได้กล้าตดออกมาต่อหน้าคนในครอบครัวแบบนี้?”
เวนดี้เอามือปิดปากและจมูกอย่างขยะแขยงก่อนบ่นอย่างรำคาญ “ให้ตายสิ แฮโรลด์ ตดนายเหม็นเป็นบ้า!