กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1112
คริสโตเฟอร์บ่นกระปอดกระแปด “ก็ได้ ก็ได้ แม่พูดถูกแล้ว ผมเชื่อตามที่แม่บอกดีไหม?”
คุณท่านวิลสันเหลือบมองเขาแล้วบ่น “ใส่แรงเข้าไปอีก บดหมูให้มันละเอียด ๆ จะได้ยิ่งนุ่ม!”
“ครับคุณท่าน…” คริสโตเฟอร์ตอบเสียงแหบ
เมื่อถึงตอนเย็น เนื้อหมูก็บดจนเสร็จเรียบร้อย ไข่ก็ทอดไว้แล้ว และ ‘กุยช่าย’ ตะกร้าใหญ่ก็ล้างสะอาด ทุกส่วนผสมวางเตรียมไว้บนเขียง
คุณท่านวิลสันทำไส้เกี๊ยวด้วยตัวเอง ขั้นแรกเธอผสมไข่ทอดกับกุยช่ายด้วยเครื่องปรุงสำหรับทำเกี๊ยวไส้กุยช่ายและไข่ จากนั้นเธอก็ผสมเนื้อหมูกับกุยช่ายในอีกชาม
สมาชิกครอบครัววิลสันเริ่มน้ำลายสอเมื่อเห็นคุณท่านวิลสันทำไส้เกี๊ยว ยังไงเสีย พวกเขาก็เจอเคราะห์กรรมความยากลำบากมาไม่น้อยในช่วงที่ผ่านมา จึงถือเป็นโอกาสหายากที่ทั้งครอบครัวจะได้อิ่มหนำกับเกี๊ยวทำเองแบบนี้
หลังจากผสมไส้เสร็จ คุณท่านวิลสันก็สอนให้ทุกคนห่อเกี๊ยวด้วยดัวเอง พูดตามจริง เกี๊ยวของพวกเขามีขนาดและรูปร่างหลากหลาย ทั้งใหญ่ เล็ก เบี้ยว บิด เหมือนงานขอบคุณพระเจ้าไม่ผิด!
คุณท่านวิลสันผู้เคยดูหงุดหงิดฉุนเฉียวตลอดเวลา ยามนี้ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในครอบครัวของเธอ
ในที่สุดเธอก็สามารถเผยตัวตนที่อ่อนโยนและอดทนที่จะสอนหลาน ๆ ห่อเกี๊ยวให้แน่นและดูสวยขึ้น
คริสโตเฟอร์เองก็รู้สึกตื้นตันเมื่อได้อยู่ในบรรยากาศอบอุ่นแบบนี้ เขาเองก็ชอบความรู้สึกที่มีความสุขเหมือนกัน โดยเฉพาะตอนที่ภรรยาของเขากลับมาแล้ว พวกเขาได้กลับมาอยู่ร่วมกันอย่างราบรื่นอบอุ่นในวิลล่าแสนสวยนี้พร้อมหน้าลูก ๆ เขามั่นใจว่าวิลสันกรุ๊ปจะได้กลับมาผงาดในอีกไม่นาน
ตอนนี้ชีวิตเขาเกือบสมบูรณ์แบบแล้ว
ถ้ามีคนมาถามว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง เขาคงบอกว่า “ผมจะอยากได้อะไรมากไปกว่านี้อีกล่ะ?”
เขารู้สึกว่าชีวิตได้เดินมาถึงจุดสูงสุดแล้ว
ขณะที่คุณท่านวิลสันสอนให้ทุกคนห่อเกี๊ยว ฮันนาห์ก็ยกเตาไฟฟ้าจากห้องครัวมาที่ห้องนั่งเลย พวกเขาคิดว่ามันคงดีกว่าที่จะนั่งดูทีวีไปด้วยขณะที่เตรียมห่อเกี๊ยวและต้มพวกมัน
แม้ว่าทีวีอาจจะเล็กไปหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นความบันเทิงที่พอเพียงแล้วสำหรับครอบครัว แฮโรลด์เลือกเปิดหนังเรื่อง “นีโม… ปลาเล็ก หัวใจโต๊…โต” ทั้งครอบครัวก็ดูหนังพร้อมทำเกี๊ยวอย่างมีความสุข
ฮันนาห์ดูหนังไปพลางดูเกี๊ยวที่ต้มอยู่ในหม้อ ไม่นานเกี๊ยวก็เริ่มสุกลอยขึ้นมา ส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้องนั่งเล่น ทำให้พวกเขาหิวจนน้ำลายไหล
คุณท่านวิลสันกล่าวเร่ง “ฮันนาห์เร็วเข้า ตักมาให้ฉันสักชาม”
คริสโตเฟอร์ก็หัวเราะอย่างตะกละ “เร็วเข้า รีบตักออกมาให้หมดแล้วใส่ชามต่อไปลงต้มเลย ฉันจะไปเอาน้ำส้มมา เริ่มกินกันเลยเถอะ!”
แฮโรลด์และเวนดี้รีบเข้ามาล้อมหม้อ
เมื่อฮันนาห์ตักเกี๊ยวขึ้นมาจนหมด คริสโตเฟอร์ก็เข้ามาพร้อมขวดน้ำส้ม
สมาชิกทั้งห้าของครอบครัววิลสันนั่งกินเกี๊ยวที่พวกเขาทำเองอย่างมีความสุข
คริสโตเฟอร์เป็นคนแรกที่เริ่มกิน เขายัดเกี๊ยวร้อน ๆ จากหม้อเข้าปากโดยไม่กลัวโดนลวกพร้อมเคี้ยวไปพูดอู้อี้ไป “โอ้ให้ตาย! มันอร่อยมากเลย! จริงด้วยที่ว่าหมูบดเองที่บ้านรสชาติดีกว่าและอร่อยกว่ามาก!”
คุณท่านวิลสันรีบกินไปหนึ่งตัวและพูดอย่างปลื้มปริ่ม “ตายแล้ว กุยช่ายนี่มันนิ่มมาก!”
ฮันนาห์เองก็กินพร้อมพูด “่ว่าแต่ชาร์ลีไปหาต้นกุยช่ายสวยแบบนี้มาจากไหนกัน? ที่ตลาดไม่มีกุยช่ายสดและอร่อยขนาดนี้ขายเลย”
คุณท่านวิลสันกินเพิ่มอีกตัวก่อนถอนใจอย่างเสียดาย “เจ้าชั่วชาร์ลีนั่น ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะเก่ง ก่อนนี้ฉันก็ประมาทมันไป ถ้ารู้ว่ามันจะเก่งเรื่องต้มตุ๋นหลอกลวงแบบนี้นะ ฉันก็คงจะเก็บมันไว้ที่วิลสันกรุ๊ปแล้วล่ะ บางทีคงมีประโยชน์กับเรา”
แฮโรลด์รีบพูด “คุณย่าครับ เราจะเก็บไอ้คนขี้แพ้แบบนั้นไว้ในบริษัททำไม? ขยะแบบไอ้ชาร์ลีที่หาเงินด้วยการเที่ยวหลอกคนอื่นสักวันก็ต้องโดนแฉอยู่แล้ว ผมสงสัยว่ามีเหยื่อเข้าคิวรอขย้ำมันอยู่ยาวแค่ไหนกัน!”
คุณท่านวิลสันพยักหน้า พลางโบกมืออย่างเห็นด้วย “เอาล่ะพอแล้ว รีบกินดีกว่า เรามีเกี๊ยวมากมายเลยวันนี้ ทุกคนต้องกินอย่างน้อยสองชามนะ!”