บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1032
“คุณอยากไปกับฉันงั้นเหรอคะ?” ลาน่าดูประหลาดใจ “จริงหรือเปล่า?”
เจเรมี่พยักหน้า “ตอนนี้ฉันเป็นคนของเธอแล้ว ฉันควรจะไปด้วยเพื่อช่วยจัดการไม่ใช่หรือไง?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ รอยยิ้มของลาน่าก็กว้างขึ้นไปอีก “โอเค คุณไปกับฉันก็ได้”
สถานที่นัดพบคือภัตตาคารห้าดาว เจเรมี่กำลังเดินเคียงข้างลาน่าขณะที่เข้าไปในห้องส่วนตัว
อีกฝ่ายเป็นสุภาพบุรุษที่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับการทำธุรกิจที่ผิดกฎหมาย แต่รูปลักษณ์ภายนอกอาจหลอกลวงกันได้
เจเรมี่ฟังอย่างเฉยเมยราวกับว่าเขาเป็นเพียงคู่ขาที่มาพร้อมกับลาน่าเท่านั้น
ใช้เวลาไม่นานในการหารือเรื่องต่าง ๆ อย่างราบรื่น เมื่อเขากำลังออกไปชายคนนั้นยังแซวด้วยว่า “คุณจอห์นสัน แฟนใหม่ดูไม่เลวเลยนะ ดูเหมือนว่าธุรกิจของแก๊งสเตเจี่ยน จอห์นสัน มีแต่จะเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ สิท่า”
ลาน่าหยิบบุหรี่ออกมาสูบอย่างภาคภูมิใจ “แน่นอน ฉันจะมอบส่วนหนึ่งของธุรกิจให้คนรักของฉันหลังจากนี้ และคงต้องขอให้คุณซาเวียร์ช่วยดูแลเขาด้วยนะคะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว” ชายคนนั้นตอบ
ลาน่าเดินออกจากห้องอย่างมีความสุขและกำลังจะเกาะแกะเจเรมี่ แต่ทันใดนั้นเธอก็ได้รับโทรศัพท์จากโยริค
“แอบกลับมาที่เกลนเดลตั้งแต่เมื่อไหร่?” โยริคถาม “ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าอย่ามารังควานเอวลีน มอนต์โกเมอรีอีก แต่แกก็ทำอีกแล้ว รีบกลับไปที่วิลล่าเดี๋ยวนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน!”
แม้ว่าลาน่าจะไม่พอใจ แต่เธอก็ต้องกลับไป
เจเรมี่เองก็บอกว่าเขามีเรื่องต้องไปจัดการเช่นเหมือนกัน และหลังจากที่ส่งลาน่าไปขึ้นรถของเธอแล้ว เขาก็จากไปตามลำพัง
ชายหนุ่มขับรถวนไปตามถนนหลายรอบ ก่อนจะขับเข้าไปในตรอกอันว่างเปล่าในท้ายที่สุด
เขามองไปรอบ ๆ และเดินเข้าไป ชายในชุดสูทและรองเท้าหนังกำลังรอเขาอยู่ข้างหน้าไม่ไกล
เจเรมี่โยนชิปให้กับชายคนนั้นด้วยองศาที่สวยงาม ในชิปนั้นบรรจุเหตุการณ์ภายในห้องส่วนตัวที่แอบบันทึกเอาไว้
เขาไม่มีอะไรจะพูดอีก แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจจะอยู่นาน ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับและจากไป
“เดี๋ยวก่อน คุณวิทแมน”
เสียงของชายคนนั้นหยุดเจเรมี่ไว้ ก่อนเขาเดินเข้ามาหาเจเรมี่แล้วยื่นถุงใสบรรจุยาแก้ปวดให้
“ตามรายงานเมื่อไม่กี่วันก่อน สารพิษในร่างกายของคุณเข้าสู่ระยะที่สองแล้ว นี่คือสิ่งที่ศาสตราจารย์ขอให้ผมส่งต่อให้คุณ มันจะสามารถบรรเทาการแพร่กระจายของสารพิษในร่างกายของคุณได้ชั่วคราว”
เจเรมี่รับมันไว้ “เขาไม่ได้บอกคุณเหรอ ว่าผมมีเวลาอีกนานแค่ไหน?”
“นี่คือสารพิษชนิดใหม่ ไม่มีใครให้คำตอบคุณได้ แต่เรารู้ว่าคุณจะต้องทรมานในอีกไม่ช้า และคุณคงต้องเตรียมใจไว้นะครับ”
เจเรมี่ฟังอย่างสงบและรู้สึกโล่งใจ
ก่อนหน้านี้เมเดลีนตั้งครรภ์ในขณะที่ป่วยหนัก เธอต้องทนทุกข์ทรมานทั้งกายใจ และได้แต่ทนอยู่กับมันเงียบ ๆ ในที่สุดตอนนี้เขาก็ได้สัมผัสถึงความรู้สึกของเธอในตอนนั้นแล้ว
มุมปากที่ซีดเล็กน้อยของเขากระตุก
“ผมจะทำสิ่งที่ผมควรทำและอยากทำก่อนที่ชีวิตผมจะจบลง ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ นี้อย่ามาหาผมอีก”
เขาจากไปด้วยท่าทีสบาย ๆ หลังจากกลับมาที่รถ เขาก็ปลดล็อคและเปิดอัลบั้มเพื่อดูรูปถ่ายของเมเดลีนและคำที่เธอเขียนไว้ในไดอารี่ด้วยทุกความรักที่เธอมีให้เขา เขาแสร้งทำเป็นว่าลึก ๆ แล้วเธอยังรักเขาอยู่
“ลินนี่ ผมหวังว่าชาติหน้าเราจะได้พบกันอีก และผมหวังว่าจะได้อยู่กับคุณตลอดทั้งฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว”
คืนนั้นหลังจากที่เจเรมี่ใช้กลิ่นอโรมาเธอราพีทำให้ลาน่าเกิดภาพหลอน เขาก็กลับไปที่คฤหาสน์และไปหาลูกชายเงียบ ๆ
ในช่วงสองถึงสามวันที่ผ่านมาทุกครั้งที่เมเดลีนออกจากห้องอาบน้ำ เธอมักจะรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องให้ความรู้สึกแปลก ๆ เธอบอกไม่ได้ว่าอะไรที่แปลกไป แต่ก็รู้สึกว่ามันไม่ปกติ
เป็นอีกหนึ่งคืนที่เจเรมี่ปรากฏตัวในห้องของเมเดลีน เมื่อได้ยินเสียงฝักบัวดังมาจากห้องน้ำ เขาก็โล่งใจที่จะได้เล่นกับลูก
แต่ในขณะที่เขากำลังจะอุ้มเด็กน้อยมาไว้ในอ้อมแขน จู่ ๆ เมเดลีนก็ออกมาจากห้องน้ำ และออกมายืนอยู่ตรงหน้าเขา
เธอไม่ได้ถอดเสื้อผ้าด้วยซ้ำ เห็นได้ชัดว่าเธอคงเดาได้ตั้งนานแล้วว่าเขาจะมา
เมื่อเธอเห็นเจเรมี่ เมเดลีนกลับสงบมาก “ฉันบอกไปแล้วตอนเซ็นหย่าว่าคุณสามารถมาเยี่ยมลูกได้ตลอดเวลาและฉันก็จะไม่ห้ามคุณ คุณไม่จำเป็นต้องทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ก็ได้
“แต่คุณมาได้เวลาพอดี ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาส่งนี่ไปให้คุณ”
เมเดลีนยิ้มบาง ๆ เธอหันไปหยิบจดหมายเชิญแล้วยื่นให้เจเรมี่
“ฉันกับไรอัน เราจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้”