มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 992
เสียงตะคอกอย่างกระทันหันของเขา ทำให้ผู้หญิงคนนั้นตกใจกลัวมาก จนทั้งร่างของเธอสั่นสะท้านขึ้นมาทันที ราวกับว่าเธอเพิ่งโดนฟ้าผ่า
“ค ค่ะ นายน้อย!” ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับอย่างกระอักกระอ่วน ขณะที่เธอรีบออกไปจากห้อง
เป็นเพียงสามวันในภายหลัง เมื่องานเลี้ยงในพระราชวังจิตวิญญาณสิ้นสุดลง ในเช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากนั้น ทุกคนจากพระราชวังจิตวิญญาณก็ได้มารวมตัวกันที่จัตุรัสสาธารณะของเกาะ
“เธอได้ผ่านการเปลี่ยนร่างที่โหดร้ายสำเสร็จแล้วเจอรัลด์ และฉันก็ต้องพูดว่าสุดท้ายผลลัพธ์ของเธอนั้นเหนือกว่าที่ฉันคาดหวังไว้เสียอีก อย่างไรก็ตาม แม้ในเวลานี้เธอสามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้ดีขึ้น แต่มันก็ยังคงไม่แน่นอน ยิ่งถ้าเธอต้องการที่จะทำให้พรของมังกรบรรลุผลสำเร็จในระดับสูงสุดของมัน เธอจะต้องดื่มเลือดศักดิ์สิทธิ์ของจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ เมื่อเธอทำแบบนั้นแล้ว มันจะช่วยให้เธอควบคุมอารมณ์ของเธอได้ ฉันจะให้ปู่เวลสันอยู่เคียงข้างเธอเพื่อคอยช่วยเหลือเธอตอนที่เธอกลับไปที่นั่น”
“ผมทราบครับ คุณปู่ เมื่อพูดแล้วก็ เมื่อไหร่ปู่จะกลับไปที่นั่นเพื่อตรวจดูรอบ ๆ บ้างล่ะ? พูดตามตรงพ่อของผมคิดถึงปู่เหมือนกันนะครับ” เจอรัลด์ตอบกลับลวก ๆ
เขาเพียงพยักหน้า จากนั้นแดริลก็ตบไหล่เจอรัลด์เบา ๆ ขณะที่เขาพูด “ฉันจะกลับไปเมื่อถึงเวลาเอง”
มันชัดเจนว่าแดริลมีความหวังกับเจอรัลด์ไว้สูง
ไม่นานหลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์ดำสามสิบลำกำลังเริ่มออกจากฐานทัพ
เมื่อเพ่งมองอย่างแน่นแน่ไปที่ปู่ของเขา จากนั้นเจอรัลด์ก็พูด “ดูแลตัวเองด้วยนะครับ คุณปู่ ตอนนี้พวกเราจะไปแล้ว”
เมื่อกล่าวไปแบบนั้น จากนั้นเขาก็หันไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง
ขณะที่เฮลิคอปเตอร์ออกเดินทางไปพร้อมกับปู่เวลสัน ผู้เชี่ยวชาญกว่าสามร้อยคนจากเกาะและเจอรัลด์ เสียงหึ่งอย่างดังของเฮลิคอปเตอร์ก็ค่อย ๆ เลือนหายไปจากเกาะขณะที่พวกมันบินไปทางใต้กัน
ในขณะเดียวกัน ค่ำคืนก็เริ่มมืดลงเรื่อย ๆ ภายในชานเมืองของเขตสามเหลี่ยมภายในเมืองเฮฟเวินลี
ที่นั่น งเห็นได้ว่ามีผู้หญิงที่ดูน่าเวทนาคนหนึ่งกำลังกอดแฟ้มเอกสารเอาไว้อย่างสิ้นหวัง โดยพยายามที่จะหนีรถกว่าสิบคันที่กำลังขับตามหลังเธอมาอย่างช้า ๆ
แม้ใบหน้าของเธอซีดเซียวและเห็นบาดแผลปกคลุมทั้งร่างของเธอ แต่เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นพบว่าแฟ้มเอกสารในมือของเธอสำคัญมากกว่าชีวิตของเธอมาก
รถพวกนั้นก็ยังคงเคลื่อนไปช้า ๆ ขณะที่ผู้คนไม่กี่คนที่นั่งอยู่ด้านในยื่นหัวออกมาจากหน้าต่างรถ และเริ่มส่องไฟฉายไปที่ผู้หญิงคนนั้น
“ฮ่าฮ่า! ถูกต้อง! ไปต่อและวิ่งต่อไปเลย! วิ่งให้เร็วกว่านี้! พวกเราจะจับเธอได้ในไม่ช้านี้แหละ!” หนึ่งในผู้ชายพวกนั้นตะโกน ทำให้คนอื่น ๆ เริ่มตื่นเต้นมากขึ้นเช่นกัน
ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นวิ่งไปเรื่อย ๆ ในที่สุดเธอก็สะดุดล้มลงกับพื้น แต่ถึงอย่างนั้นเธอยังคงกัดฟันและลุกขึ้นวิ่งต่อไปทันที
ไม่นานก่อนที่รถคันหนึ่งจะขับขึ้นไปหาเธอ โดยการส่องไฟฉายไปยังใบหน้าของเธอโดยตรง จากนั้นคนที่นั่งอยู่ข้างคนขับก็พูดขึ้นมา “พวกเราจับเธอได้แล้วตอนนี้! พูดตามตรง เธอก็น่าจะวิ่งไปให้เร็วกว่านี้ ถ้าเธอไม่อยากตกอยู่ในมือของทัคเกอร์ ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อเขาได้เธอไป เธอย่อยยับแน่! ฮ่าฮ่า!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น คนอื่น ๆ ก็เริ่มหัวเราะเสียงดังภายในรถเช่นกัน โดยหยอกล้อความพยายามที่น่าสงสารของผู้หญิงคนนั้นในการหลบหนี
สุดท้าย ผู้หญิงคนนั้นก็พบว่าตัวเองล้มลงอีกครั้งแล้ว ถึงอย่างนั้นเธอได้มาถึงขีดจำกัดของเธอแล้ว และก็ไม่สามารถลุกขึ้นจากพื้นได้อีกต่อไปแล้ว
เมื่อรู้แบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็พยายามฉีกเนื้อหาของแฟ้มเอกสารในทันที ด้วยความตั้งใจที่จะกลืนเศษอะไรก็ตามที่เธอสามารถทำได้เพื่อที่พวกเขาจะไม่สามารถกู้มันคืนได้
“แก นังบ้านี่! เธอคิดจริง ๆ เหรอพวกเราจะไม่ฆ่าเธอ?!” ทัคเกอร์ เวสต์มอร์คำรามใส่ ขณะที่เขากระโดดออกมาจากรถของเขาพร้อมกับคนของเขาอีกสองสามคน ไม่นานเขาก็ตบแก้มของเธออย่างโหดร้าย ทำให้ผู้หญิงคนนั้นทำเอกสารหล่นด้วยสภาพที่มึนจากศีรษะของเธอ
เมื่อหยิบมันขึ้นมา จากนั้นทัคเกอร์ก็พูดเยาะเย้ย “มันคงจะน่าเสียดายที่คนสวยอย่างเธอจะตายไปง่าย ๆ แบบนี้…พาเธอกลับไป! ฉันจะสนุกกับเธอในคืนนี้! พวกนายทุกคนสามารถผลัดกันเล่นกับเธอได้เมื่อฉันเสร็จแล้ว!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ได้เลยครับ คุณเวสต์มอร์!”
เมื่อเธอขึงตามองทัคเกอร์ ผู้หญิงคนนั้นก็เผยให้เห็นมีดสั้นที่ซ่อนไว้ทันที
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะทันได้ปลิดชีวิตตัวเอง ทัคเกอร์ก็ฟาดใบมีดออกจากมือของเธอ
“โอ้ว? เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันจะปล่อยให้เธอตายได้ง่ายดายขนาดนั้น? ฮ่าฮ่า! เธอจะตายได้ก็ต่อเมื่อฉันทรมานเธออย่างสะใจแล้วเท่านั้น!” ทัคเกอร์ประกาศ ขณะที่เขาหัวเราะอย่างมุ่งร้าย
ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ออกมาด้วยความสิ้นหวัง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงหึ่งมาจากระยะไกล
ไม่นานก่อนที่เสียงหึ่ง เฮลิคอปเตอร์กว่าสามสิบลำก็ได้ปรากฏให้เห็น และตอนนี้พวกมันก็บินวนอยู่เหนือทัคเกอร์และคนของเขา!
“กำลังเกิดบ้าอะไรขึ้นว่ะเนี่ย?” ทัคเกอร์ร้องถาม รู้สึกตกใจสุดขีดกับเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้
หลังจากเฮลิคอปเตอร์ลงจอดแล้ว ผู้ชายที่แต่งกายด้วยชุดดำหลายคนก็ออกมาจากและถลึงตามองทัคเกอร์ และคนของเขาอย่างเย็นชามากในทันที
เมื่อเห็นว่าพวกเขาทุกคนต่างก็น่าเกรงขามอย่างไม่ธรรมดา ทัคเกอร์จึงรีบพูดเสริม “เฮ้ พวกนายทั้งหมดเป็นสมาชิกของฝั่งไหนกัน? ฉันไม่เคยเห็นพวกนายคนไหนมาก่อนเลย! บอกให้รู้ไว้นะ พ่อของฉันคือสเวนจากเมืองเฮฟเวินลี!”
ทันใดนั้นหลังจากที่เขากล่าวไปแบบนั้น ประตูของเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง ที่ลงจอดอยู่ตรงกลางของลำอื่น ๆ ก็เปิดออก โดยผู้ใต้บัญชาคนหนึ่งของฝ่ายตรงข้าม
เมื่อหันไปมองยังทิศทางนั้น ทัคเกอร์ก็เห็นผู้ชายสวมชุดสูทคนหนึ่งนั่งอยู่ด้าน ในขณะที่เขาจิบไวน์แดงอยู่
ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร ผู้หญิงคนนั้นที่เห็นผู้ชายในเฮลิคอปเตอร์อย่างชัดเจนเช่นกัน ก็ร้องออกมาทันที “น นายท่าน! ในที่สุดคุณก็กลับมา!”