ICSS บทที่ 82 : แล้วยาของนายล่ะ?
“แน่ใจครับ ผมเห็นมาชัดเจนเลยครับ! ชายคนนั้นเหมือนกับผู้ชายในโรงอาบน้ำที่เจอเมื่อบ่ายวันนี้เลยครับ” ชายที่มีรอยสักรูปหม่าป่าสีเทายืนยันอย่างชัดเจน
“ไปดูให้แน่ใจอีกที”
ชายวัยกลางคนที่หน้าซีดนี่ไม่ใช่ใครอื่น คือชายร่างกำยำที่หนิงเทียนหลินทำให้กลัวที่โรงอาบน้ำ หัวหน้าของเขาคือชายหัวโล้นที่ในเวลานี้ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล มีหลายคนที่ต้องเดือดร้อน
เพราะหนิงเทียนหลินแต่สุดท้ายแล้วหนิงเทียนหลินก็ขู่ที่จะฆ่าเขา!
ชายคนนี้จำเขาได้แน่ๆ!
วันนี้คนของพวกนี้เพิ่งจะกลับมาจากกรมตำรวจและคนที่พวกเขาโยนข้อหาคดีฆาตกรรมไป เป็นเด็กอายุ 15 ปี ตอนนี้เขากำลังคุยกันว่าจะให้เงินชดเชยกับที่บ้านเด็กคนนั้นยังไง
“โอเคครับพี่”
ชายคนนั้นค่อนข้างจะผอมบางค่อยๆเดินผ่าน
ประตูเล็กๆออกไป วันนี้เขาก็อยู่ที่นั้นด้วยเขาจึงจำหน้าตาของหนิงเทียนหลินได้อย่างดี หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กลับมาอีกรอบและพยักหน้าไปทางชายวัยกลางคน
“แน่ใจครับ!”
“ลูกพี่! ใช่คนนั้นแน่ๆ! ตอนนี้เขากำลังดื่มอยู่ด้วย”
น้ำเสียงพูดอย่างรีบร้อนและเร่งรีบ
“มันมาทำอะไรที่นี่ว่ะ?”
“แค่มาดื่มมั้งครับ?”
สีหน้าของฮาดรอนหวาดกลัวและตกใจ สิ่งแรกที่เขาคิดคืออีกฝ่ายรู้ว่าเขาอยู่ที่นี้เลยตั้งใจที่จะมา แต่เมื่อคิดเรื่องความเป็นไปได้นี้ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้เพราะพวกเขาเข้ามาทางหลังร้านและไม่มีใครที่น่าจะรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่นี่
อีกอย่างพวกเขาก็ทำตามที่อีกฝ่ายสั่งไว้แล้ว แล้วอีกฝ่ายจะมาเขาที่นี่ด้วยเรื่องอะไร?
“น่าจะใช่ครับ เขามานั่งอยู่ที่นี่สักพักแล้ว แค่มาดื่มแล้วก็มองไปที่ฟลอร์เต้นรำ ไม่มีอย่างอื่นเลย ถ้าเขาอยากจะมีเรื่องกับเราจริงๆเขาก็น่าจะมาที่นี่ในตอนเช้าแทน” เด็กหนุ่มลองเดา
“งั้นเหรอ”
“ผมคิดว่าแบบนั้น” ชายที่เห็นหนิงเทียนหลินเป็นคนแรกพยักหน้า
“ถ้าเป็นแบบนั้น ครั้งนี้ก็อย่าปล่อยมันไป!”
เด็กหนุ่มอีกคนพูดด้วยความเกรี้ยวกราด
“ใช่ อย่าปล่อยมันไป! พวกเราก็อยู่ที่นี่กันหมด!” สายตาของฮาดรอนเปลี่ยนไปและความคิดของเขาก็แจ่มชัดขึ้นมาทันที
“แต่อีกฝ่ายมันแข็งแกร่งมากเลยนะ และพวกเราไม่น่าสู้เขาได้ด้วย…”
“ดื่ม…”
“ดื่ม…”
ฮาดรอนพูดคำนี้วนไปซ้ำๆแล้วเขาก็มองขึ้นมา มองไปที่ชายรุ่นน้องที่อยู่ถัดจากเขาไปแล้วมองไปข้างหน้า
“ไอ้รถตู้ นายยังมียาอยู่หรือเปล่า?”
“ไม่มีครับ เฮีย…”
“เดี๋ยวนี้ผมเอามาใช้กับผู้หญิงหลายคน ของเลยหมด…”
ไอ้รถตู้ตัวเล็กมากสูงเพียงแค่ 160 เซนติเท่านั้นเองและดูจะดื้อรั้นหน่อยๆ แม้แต่เดี๋ยวนี้สาวสวยมากมายก็ชอบที่จะใช้ยา และผู้หญิงที่มาในสถานที่แบบนี้ก็ไม่อายและไม่คิดที่จะฟ้องเขาถ้ามีเรื่องอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นด้วย
“โอ้! มึงใช้ยาไปกับเรื่องพรรณนั้นหมดแล้วเหรอ!”
ฮาดรอนตะโกนออกมาด้วยความโกรธจถึงขนาดเตะเขาออกไป แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรไอ้รถตู้ก็รีบพูดออกมาทันทีว่า
“พี่ยานั่นหมดแล้วแต่มีบางคนที่มียานะครับ
พวกพ่อค้ายาไง”
“พวกพ่อค้ายาพวกนี้ยังมียานอนหลับอีกเพียบเลยแต่ในบางครั้งก็ทำให้คนเห็นภาพหลอนด้วย
พี่ก็รู้เรื่องยาพวกนี้ดีนิครับ”
“จะอันตรายไหมนะ?” ฮาดรอนขมวดคิ้ว
ถ้าใช้ยาพวกนี้อย่างถูกวิธีอีกฝ่ายจะล้มลงและหลับไปเลยและถึงขนาดมีเซ็กด้วยได้เลย แต่บางคนก็ถึงกับเสียสติและถอดเสื้อผ้าออกและแสดงนิสัยประหลาดๆออกมาได้เลยอย่างไรก็ตามเขาก็รู้ด้วยว่าตราบใดที่ยังใช้ยาอยู่ อีกฝ่ายก็จะหลับไปหลายชั่วโมงและมีอาการผันผวนทางจิตใจ
“งั้นก็ดีเลย! วิเศษไปเลย เวลาไม่เคยรอใคร
ถ้าพลาดโอกาสนี้ก็ไม่รู้ว่าจะได้แก้แค้นอีกเมื่อไร!”
ฮาดรอนพยักหน้าเห็นด้วย ตอนนี้อีกฝ่ายไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่นี่และมันง่ายมากที่จะจัดการ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าผลมันจะเป็นยังไง! ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายทำให้เขากลัวจนสุดหัวใจ
“นายรู้ว่าต้องทำยังไงใช่ไหม? จำไว้ด้วย ครั้งนี้ต้องใช้ยาเยอะๆเอาให้ล้มทั้งยืนเลยนะ!”
ฮาดรอนพูดกับไอ้รถตู้ เขารู้ดีว่าไอ้รถตู้เชี่ยวชาญในเรื่องนี้ดี
“ได้ครับลูกพี่ เชื่อใจได้เลย วันนี้มันไม่มีทางที่จะรอดไปได้แน่ๆ”
ฮาดรอนเลียปากอย่างหมายมั่น ความคิดเรื่องยานี่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น!
…
“เรียนแขกทุกท่าน ทั้งสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ผมอยากจะแจ้งข่าวดีกับทุกคน วันนี้เป็นวันเกิดหัวหน้าของเรา และตอนนี้หัวหน้าของเราอยากที่จะฉลองกับทุกคน คืนนี้เราจะแจกเบียร์
1,000 ขวดสำหรับทุกคนให้ได้ดื่มกันฟรีๆเลย!พนักงานบริการจะเสริฟเบียร์ให้กับทุกคนเพื่อเป็นการขอบคุณที่ให้การสนับสนุนเรามาตลอด!”
เมื่อหนิงเทียนหลินนั่งมาเกือบจะสิบนาทีแล้ว เสียงดังของดีเจบนเวทีก็ประกาศก้องไปทั่วทั้งร้านและในเวลาเดียวกัน ทั่วทั้งร้านก็มีเสียงร้องก้องดีใจด้วยความตื่นเต้นเต็มไปหมด
เพราะเสียงตะโกนพวกนี้ทำให้หนิงเทียนหลินไม่ค่อยได้ยินเสียงอะไรมากนัก แต่ในไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นพนักงานเสริฟหลายคนที่กำลังถือถาดใส่เบียร์ฟรีเพื่อนำมาบริการลูกค้าอยู่ด้วย มีลูกค้ามากมายที่รับเบียร์เหล่านั้นไปดื่มด้วย
“คุณค่ะ เชิญรับเบียร์ไปได้เลยค่ะ”
หลังจากนั้นสักพัก หนิงเทียนหลินก็หยิบแก้วเบียร์และแก้วน้ำส้มมาวางไว้ตรงหน้า เขาไม่ได้ดื่มเบียร์มากนักแต่ดื่มน้ำส้มมากกว่า เขาชอบรสชาติของน้ำส้มมากกว่าเบียร์มาก
“อึก!”
“อึก!”
เพียงไม่กี่อึกเขาก็ดื่มน้ำส้มจนหมด
“โอเค ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าไนท์คลับมันเป็นยังไง”
ประมาณสองนาทีต่อมา เขาก็อยากที่จะลุกออกไปจากที่นี่แต่ทันทีที่เขาลุกขึ้นร่างกายทั้งร่างของเขาก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาพร้อมทั้งล้มลงที่โซฟาข้างๆเขา
“เรียบร้อย! ลูกพี่! ยาออกฤทธิ์แล้ว!”
ที่ชั้นบนมีคน 2-3 คนที่จับตามองหนิงเทียนหลินด้วยความสนใจเป็นพิเศษและทันทีที่เห็นท่าทางของหนิงเทียนหลินก็รีบวิ่งลงมาชั้นล่างทันทีเพื่อมาเจอกับฮาดรอน
“สลบไปแล้วเหรอ?” ฮาดรอนถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
“เกือบแล้วครับ เริ่มจะเซแล้วก็ไม่ได้สติแล้วครับ”
หลายคนกลับเข้ามาด้วยความตื่นเต้น
“ดีมาก! งั้นรออีกสักหน่อย!”
“เมื่อมันฟื้นก็ลากมันมาและบอกให้มันรู้ว่าคืนนี้มันจะต้องโดนแก้แค้นแล้ว!”
สายตาขอฮาดรอนไร้ซึ่งความปราณีใดๆ วันนี้เขาต้องอธิบายเรื่องที่หัวหน้าทั้งสองถูกหนิงเทียนหลินคนนี้เล่นงาน! มันรุนแรงจนอาจจะพิการได้เลย! อย่างน้อยก็โยนมันให้เป็นอาหารปลาก็แล้วกัน!
“ใจเย็นพี่ ทุกคนกำลังรออยู่นะ!”
“ไอ้คนนี้มันเจ๋งจริงๆ ผมต้องใส่ยาเท่ากับ 10 คนเลย! ถ้าเป็นคนธรรมดาคงอยู่ได้ไม่เกินครึ่งนาทีหรอก แค่ 10 วินาทีก็ล้มแล้ว! แต่ไอ้คนนี้ต้องใช้เวลาตั้ง 3 นาทีกว่าจะล้ม!”
ในเวลานี้ไอ้รถตู้รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก
ถ้ายานี้ใช้ได้ผลกับผู้หญิงธรรมดาทั่วไป เธอคนนั้นต้องตายแน่!