บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1037
คำพูดที่เขาเปล่งออกมาเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างรุนแรง
ดวงตาที่เย็นชาของชายหนุ่มมีความรู้สึกเมินเฉยเช่นเดียวกับในตอนนั้น
เมเดลีนมองไปยังใบหน้าเด็ดเดี่ยวและเคร่งขรึมโดยปราศจากความคาดหวัง หรือแสงสว่างใด ๆ ในดวงตาของเธอ
“ไม่ต้องกังวลหรอก เพราะฉันจะไม่มาหาคุณอีก คุณไม่ใช่คนที่ฉันรักอีกต่อไป ตั้งแต่ตอนที่คุณเลือกลาน่า ฉันก็ยอมปล่อยคุณไปแล้วล่ะ”
“แบบนั้นคงดีที่สุดแล้วล่ะ” เจเรมี่แสยะยิ้มบนริมฝีปากเย้ายวน “ผมไม่อยากให้คุณคิดถึงผมอีก คุณรู้ไหมว่าในช่วงสองสามปีที่ผ่านมานี้ ผมเบื่อกับความผูกพันที่คุณมีต่อผมแค่ไหน?”
เบื่อ
กลับกลายเป็นว่าเขาเบื่อความรักและความผูกพันที่เธอมีต่อเขามานานแล้ว
หัวใจที่เย็นชาของเมเดลีนสั่นไหวอีกครั้ง
ในขณะนั้นเองโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เป็นไรอันที่โทรมา
เมเดลีนรับสายและได้ยินเสียงอันอ่อนโยนของไรอัน “ผมอยู่ชั้นล่างของวิทแมน คอร์ปอเรชั่นแล้วครับ คุณยังมีธุระอีกนานไหมครับ?”
เมเดลีนปรับอารมณ์และตอบว่า “เดี๋ยวฉันลงไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ไรอัน รอฉันสักครู่นะคะ”
“ไม่เป็นไร ผมรอได้ ถ้าคนที่รอคือคุณ” ความรักของไรอันผ่านเข้าหูเมเดลีน รวมถึงเจเรมี่ด้วย
เขาหันหน้าหนีโดยไม่มีความแปลกใจใด ๆ ปรากฏ และมองตรงออกไปนอกหน้าต่างด้วยท่าทีสบาย ๆ ทว่าเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองลงไปยังประตูชั้นล่าง
เขาเห็นรถสีขาวเงินจอดอยู่ที่ทางเข้า มันคือรถของไรอัน โจนส์
เจเรมี่กำลังรู้สึกงุนงงในตอนที่จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงเตือนของเมเดลีนดังมาจากข้างหลัง
“เจเรมี่ คุณอย่าคิดนะว่าลาน่าจะได้มีชีวิตที่ดี ทุกวันที่ผ่านไปถ้าพ่อแม่ฉันยังไม่ได้รับการล้างแค้น อย่าคิดว่าเธอจะสบายใจได้เลยจะดีกว่า”
สายตาของเขาเปลี่ยนไป หลังได้ยินคำพูดเหล่านั้น เมื่อเขามองกลับไปยังเมเดลีน เธอก็หันหลังและกำลังเดินไปที่ประตูแล้ว ชายหนุ่มก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและคว้าข้อมือของเธอเอาไว้
เมเดลีนไม่ทันตั้งตัวขณะที่เจเรมี่คว้าเอวของเธอไว้ในตอนที่เธอเสียการทรงตัว
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองในทันที ดวงตางดงามของเธอสบเข้ากับแววตาที่น่าดึงดูดของเขา
ทันทีที่สายตาของพวกเขาสบกัน กระแสความอบอุ่นก็ไหลผ่านหัวใจของคนทั้งสอง แต่ในไม่ช้าความรู้สึกนี้ก็ถูกทำลายลงด้วยการจ้องมองที่ไม่แยแสของพวกเขาเอง
“อย่ายุ่งกับลาน่า” เขาเตือน แต่อันที่จริงนี่ก็เป็นคำแนะนำที่ดีกับเธอด้วย
อย่างไรก็ตามเขาก็คิดไว้แล้วว่าเมเดลีนคงไม่ฟังเขา เธอคงจะตีความประโยคนี้ผิดไปว่าเขากำลังปกป้องลาน่าเท่านั้น
เป็นไปอย่างที่คิด ดวงตาของเมเดลีนมองมาที่เขาอย่างทิ่มแทง “คุณปล่อยให้เธอยั่วยุฉันอีกครั้ง แต่ไม่ให้ฉันสู้กลับเนี่ยนะ? เจเรมี่ ฉันประเมินความรู้สึกของคุณที่มีต่อฉันต่ำไปหรือเปล่า? หรือว่าการปกป้องที่คุณมีต่อฉันมันเป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้นเหรอ?
“อย่าเข้าใจผิดล่ะ ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะยั่วโมโหลาน่าหรอกนะ แต่เธอพยายามทำลายชีวิตฉันเพื่อให้ได้คุณ เธอฆ่าพ่อแม่ฉันด้วยซ้ำ ฉันต้องรอให้เธอมาหาฉันแล้วทำร้ายลูกฉันอีกหรือไง?”
เมเดลีนผลักเขาออกอย่างโมโห ขณะที่เขาขมวดคิ้วแน่น
“ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงอยากอยู่กับผู้หญิงคนนี้ แต่อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าเป็นเพราะคุณไม่รักฉัน คุณถึงสามารถโอบกอดผู้หญิงคนอื่นไว้ในอ้อมแขนของคุณได้”
เธอผิดหวังและจากไปอย่างไม่หันกลับมามอง
เจเรมี่มองดูร่างบางเดินจากไป ในขณะที่เขาต้องอดทนต่อความเจ็บปวดจากการถูกสารพิษกัดกินในร่างกาย เขายังไม่กลับไปที่โต๊ะจนกระทั่งร่างบางที่เขาเห็นจะลับตาไป หลังจากนั้นชายหนุ่มก็หยิบยาแก้ปวดออกมาจากลิ้นชักแล้วกินมันลงไปเหมือนที่เคยทำ
เขาดูวิดีโอกล้องวงจรปิดสำหรับรักษาความปลอดภัยของทางเข้าอาคาร ใช้เวลาไม่นานก่อนที่เมเดลีนจะเข้าไปในรถของไรอันแล้วพวกเขาก็จากไปพร้อมกัน
เจเรมี่ยังคงมองที่หน้าจอ แม้ว่าเธอจะออกไปแล้วก็ตาม ดวงตาของเขาดูเศร้าหมอง
‘ลินนี่ ผมจะไม่รักคุณได้ยังไง?
‘ผมจะทำได้ยังไง?’
‘คุณคือผู้หญิงที่ผมสลักไว้ในชีวิต… ลงในกระดูกและเลือดเนื้อของผม’
‘เป็นเพราะโชคชะตาที่ทำให้คุณกับผมไม่สามารถมีอนาคตร่วมกันได้แบบนี้’
‘ผมไม่เคยเสียใจเลยที่ในชีวิตนี้ได้พบกับคุณ และมีเพียงคุณเท่านั้นที่ทำให้ผมรู้สึกได้รับความสุขอย่างแท้จริง’
…