ตอนที่วิหารหยกวิญญาณถูกสิบสองวิหารกดขี่ข่มเหง ดินแดนอันกว้างใหญ่ของอาณาจักรกลางไม่มีที่ให้พวกเขาซ่อนตัวได้เลย พวกเขาถูกไล่ล่าจนมาถึงเชิงเขาภูเขา และไม่มีทางเลือกนอกจากวิ่งหนีเข้าไปในภูเขา
ภภูเขาฝูเหยามีกฎของตัวเอง แม้แต่ผู้นำของเก้าอารามและสิบสองวิหารก็เข้าไปไม่ได้หากไม่ได้รับอนุญาต แต่เนื่องจากวิหารหยกวิญญาณไม่มีทางออกอื่นอีกแล้ว เพื่อที่จะเอาชีวิตรอด พวกเขาจึงบุกรุกเข้าไป พวกสิบสองวิหารที่ไล่ตามมาต่างเกรงกลัวอำนาจและอิทธิพลของสำนักธาราเมฆ พวกเขาจึงถอนตัวออกจากที่นั่น คนของวิหารหยกวิญญาณซ่อนตัวอยู่ในภูเขาฝูเหยาเป็นเวลาหลายวัน พวกเขาคิดว่าจะถูกสำนักธาราเมฆไล่ออกไป คิดไม่ถึงว่าอาจารย์ใหญ่ของสำนักธาราเมฆจะปรากฏตัวขึ้น ไม่เพียงแต่ไม่ได้ไล่พวกเขาออกไป แต่เขายังอนุญาตให้พวกเขาใช้ถ้ำแห่งหนึ่งในภูเขาฝูเหยาเป็นที่ซ่อนอีกด้วย
ตั้งแต่นั้นมา วิหารหยกวิญญาณก็เริ่มอาศัยอยู่ในภูเขาฝูเหยา แม้ว่าสิบสองวิหารจะสงสัยว่าวิหารหยกวิญญาณไม่เคยออกจากที่นี่ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าบุกเข้ามา เพราะเกรงกลัวอำนาจของสำนักธาราเมฆ
อาจกล่าวได้ว่า สำนักธาราเมฆมีบุญคุณต่อวิหารหยกวิญญาณใหญ่โตเทียบเท่าสวรรค์ หากไม่ใช่เพราะอาจารย์ใหญ่ของสำนักธาราเมฆเสนอให้ที่พักพิงแก่พวกเขา พวกเขาก็คงตายด้วยน้ำมือของสิบสองวิหารกันหมด
ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่หญิงสาวสวมหน้ากากไม่เคยได้ยินมาก่อน เมื่อได้ยินในวันนี้ ดวงตาของนางก็ฉายแววตกใจ
“ตอนที่สำนักธาราเมฆปิดตัวลง ข้าก็คิดอยู่ว่ามีบางอย่างแปลกๆ ข้าคิดว่าพวกเขาจะหนีได้ คิดไม่ถึงว่า……” ประมุขวิหารหยกวิญญาณขมวดคิ้ว ที่ภูเขาฝูเหยา ทั้งหมดเป็นเพราะความช่วยเหลือจากอาจารย์ใหญ่ของสำนักธาราเมฆ พวกเขาจึงผ่านพ้นช่วงเวลาที่ลำบากที่สุดมาได้ ตอนนั้นอาจารย์ใหญ่ของสำนักธาราเมฆมักจะไปคุยเล่นที่วิหารหยกวิญญาณอยู่บ่อยๆ ไม่ได้มีอะไรอื่นหรอก แต่เป็นเพราะบุณคุณนี้ ถึงแม้ว่าประมุขวิหารหยกวิญญาณจะต่อต้านการติดต่อพบเจอกับผู้ชายคนอื่น แต่เขาก็ยังสนทนากับอาจารย์ใหญ่อย่างสนุกสนาน และในการสนทนากันเป็นประจำนั้น ประมุขวิหารหยกวิญญาณรู้สึกได้ว่าอาจารย์ใหญ่เหมือนจะซ่อนตัวจากกลุ่มอำนาจบางกลุ่มอยู่ แต่เป็นพวกไหนนั้น เขาเองก็ไม่รู้
“ทำไมถึงเป็นเก้าอารามได้?” ประมุขวิหารหยกวิญญาณงงไม่น้อย
ก่อนที่วิหารหยกวิญญาณจะตกอับ พวกเขาเคยมีปฏิสัมพันธ์กับเก้าอารามอยู่บ้าง เก้าอารามเคารพสำนักธาราเมฆอย่างมาก เช่นเดียวกับสิบสองวิหาร ไม่เคยขัดความต้องการของสำนักธาราเมฆเลย แล้วจู่ๆทำไมทุกอย่างถึงได้เปลี่ยนไป?
“นี่ไม่เหมือนการกระทำของเก้าอารามเลย ถ้าข้าเดาไม่ผิด ต้องมีใครบางคนชักใยอยู่เบื้องหลังแน่” ประมุขวิหารหยกวิญญาณกล่าวอย่างรอบคอบ ไอลีนโนเวล
“ท่านประมุข……เช่นนั้นเราจะทำอย่างไรกันดี? ทั้งคุณหนูจวินและสำนักธาราเมฆต่างเป็นผู้มีพระคุณของเรา พวกเราจะนั่งดูอยู่เฉยๆไม่ได้!” หญิงสาวสวมหน้ากากพูดอย่างร้อนรน
ประมุขวิหารหยกวิญญาณนิ่งเงียบอยู่นาน แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวสวมหน้ากากที่กำลังกังวลใจและพูดขึ้นว่า “เจ้า……กลัวตายหรือไม่?”
หญิงสาวสวมหน้ากากชะงัก ก่อนจะพูดขึ้นทันทีว่า “ศิษย์ไม่กลัวตายเจ้าค่ะ!”
ประมุขวิหารหยกวิญญาณหัวเราะออกมาดังลั่น
“ดี สมเป็นศิษย์วิหารหยกวิญญาณของข้า”
“ท่านประมุข……”
ประมุขวิหารหยกวิญญาณลุกขึ้นสวมเสื้อคลุม
“ไปเชิญท่านยายเยว่มา วิหารหยกวิญญาณจำศีลมาพันปี ทุกคนในอาณาจักรกลางคิดว่าวิหารหยกวิญญาณข้าสิ้นความหยิ่งในศักดิ์ศรีไปแล้ว ถึงเวลาที่จะให้พวกเขารู้แล้วว่าคนของวิหารหยกวิญญาณเป็นคนแบบไหน”
ดวงตาของหญิงสาวสวมหน้ากากส่องประกายด้วยความยินดี นางคำนับขอบคุณในความเมตตาของประมุข แล้วรีบออกไปหาท่านยายเยว่โดยไม่ยอมให้เวลาแม้แต่นาทีเดียว
ระหว่างทางที่มากับหญิงสาวสวมหน้ากาก ท่านยายเยว่ได้รับการบอกเล่าถึงเรื่องทั้งหมดแล้ว เมื่อนางมาอยู่ต่อหน้าประมุขวิหารหยกวิญญาณ ร่างหลังค่อมของนางหยุดลง มือข้างหนึ่งไขว้หลัง อีกข้างจับไม้เท้า ดวงตาเปล่องประกายเจิดจ้าขณะมองไปที่ประมุขวิหารหยกวิญญาณ
“ท่านประมุข ตัดสินใจแล้วหรือ?”