ประมุขวิหารหยกวิญญาณยืนอยู่หน้ากระจกตั้งพื้น มองดูตัวเองในชุดเกราะอ่อนที่เพิ่งสวม หลังจากส่องพิจารณาอยู่ครู่ใหญ่ เขาก็หันกลับมามองท่านยายเยว่
“เยว่เอ๋อร์ ข้าแต่งแบบนี้ดูดีไหม?”
ประมุขวิหารหยกวิญญาณที่ยืนอยู่ตรงหน้าท่านยายเยว่และหญิงสาวสวมหน้ากากได้ถอดเสื้อผ้าบางเบาบนร่างออก และเปลี่ยนไปสวมชุดเกราะสีแดงเพลิง เขาตัวสูงอยู่แล้ว แต่มักจะทำตัวเอื่อยเฉื่อยเกียจคร้าน สวมเสื้อผ้าหลวมๆ ทำให้มองเห็นรูปร่างไม่ชัดเจน ตอนนี้เขาเปลี่ยนมาสวมชุดเกราะอ่อน ทำให้ดูตัวสูงใหญ่องอาจห้าวหาญเป็นพิเศษ บนใบหน้ามีที่เสน่ห์นั้น สีหน้ายั่วยวนไม่จริงจังแบบเมื่อก่อนก็ลดน้อยลง แต่มีความองอาจผึ่งผายและความดุดันเพิ่มเข้ามา
ดวงตาของท่านยายเยว่ฉายแววยิ้มแย้ม นางพยักหน้าและพูดว่า “ดูดีเจ้าค่ะ ท่านประมุขดูดีมากจริงๆ”
หญิงสาวสวมหน้ากากที่อยู่ข้างๆตกตะลึง นางอยู่ในวิหารหยกวิญญาณมาหลายปี แต่ไม่เคยเห็นประมุขแต่งตัวจริงจังแบบนี้มาก่อน ประมุขวิหารหยกวิญญาณที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วดูต่างไปเป็นคนละคน หล่อเหลาสมชายชาตรี บรรยากาศรอบตัวต่างไปอย่างสิ้นเชิง
[นี่คือประมุขของพวกนางงั้นหรือ?]
“ข้าก็คิดว่าดูดีเหมือนกัน ข้าไม่ได้สวมชุดเกราะนี้มานานมากกว่าพันปีแล้ว คิดว่าจะไม่มีโอกาสได้ใส่มันอีกแล้วชั่วชีวิต ตอนที่พวกเจ้าเสี่ยงชีวิตเอามันออกมาจากวิหารเก่าของเรา ข้ายังดุพวกเจ้าอยู่เลย พอมองย้อนกลับไปแล้ว ข้านี่สายตาสั้นไม่รอบคอบเอาซะเลย” ประมุขวิหารหยกวิญญาณยิ้มหล่อ แล้วหันกลับไปนั่งลงบนโซฟานุ่มอย่างองอาจผึ่งผาย ดูทรงอำนาจและดุดัน novel-lucky
“ไปเรียกศิษย์ทุกคนทั้งในและนอกวิหารมา ข้ามีเรื่องจะประกาศ”
“เจ้าค่ะ” ท่านยายเยว่พยักหน้า ก่อนจะถอยออกไปอย่างเงียบๆ
หญิงสาวสวมหน้ากากยืนมองประมุขวิหารหยกวิญญาณที่ให้ความรู้สึกแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ดวงตาของนางฉายแววประหลาดใจ
ประมุขวิหารหยกวิญญาณหันไปมองหญิงสาวสวมหน้ากากที่มีแววตาประหลาดใจ และพูดพร้อมหัวเราะเบาๆว่า “อะไร? ไม่เคยเห็นประมุขของเจ้าเป็นเช่นนี้งั้นหรือ?”
หญิงสาวสวมหน้ากากพยักหน้า
ประมุขวิหารหยกวิญญาณเงยหน้าขึ้นมองออกไปทางประตู
“ข้าเองก็……ไม่ได้เห็นตัวเองในแบบนี้นานแล้วเหมือนกัน……”
ตั้งแต่วันที่วิหารหยกวิญญาณตกต่ำลง ตัวเขาในอดีตก็ได้ตายไปแล้ว
ไม่รู้ทำไม หญิงสาวสวมหน้ากากดูเหมือนจะได้ยินเศษเสี้ยวความโศกเศร้าจากคำพูดของประมุขวิหารหยกวิญญาณ นางก้มหน้าลงนิ่งเงียบ
“เจ้าอยู่ที่วิหารหยกวิญญาณมานานแล้ว แต่ไม่นานพอที่จะรู้เรื่องนี้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมสิบสองวิหารถึงอยากทำลายล้างวิหารหยกวิญญาณของเรา?” จู่ๆ ประมุขวิหารหยกวิญญาณก็ถามขึ้น
“ศิษย์ไม่ทราบ”
“เพราะข้าเป็นคนเดียวในสิบสามวิหารเดิมที่ครองตำแหน่งประมุขมาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งวิหาร” ประมุขวิหารหยกวิญญาณกล่าวพลางหัวเราะ
หญิงสาวสวมหน้ากากเงยหน้าขึ้นทันที
วิหารหยกวิญญาณก่อตั้งมาหลายพันปีแล้ว! นั่นหมายความว่า……ประมุขของพวกนางมีชีวิตอยู่มาหลายพันปีแล้วงั้นหรือ?
“สิ่งที่พวกเขากลัวก็คือข้า ผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีทองเพียงหนึ่งเดียวในสิบสามวิหาร” ประมุขวิหารหยกวิญญาณหรี่ตาลง พลังวิญญาณสีเงินที่หมุนวนรอบๆร่างเขาพลันเปลี่ยนเป็นสีทองเจิดจ้าในทันใด!
พลังวิญญาณสีทอง!
ประมุขวิหารหยกวิญญาณคือผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีทอง!
หญิงสาวสวมหน้ากากไม่เคยคิดฝันเลยว่าในช่วงหลายปีมานี้ ประมุขวิหารหยกวิญญาณได้ซ่อนพลังที่แท้จริงของเขาเอาไว้ นอกจากประมุขของเก้าอารามแล้ว เขาเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีทองเพียงคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่!
ประมุขวิหารหยกวิญญาณจ้องมองแสงสีทองรอบตัว แต่ไม่ได้รู้สึกภูมิใจในตัวเองแม้แต่น้อย มีเพียงความปวดร้าวที่คนอื่นไม่ทันได้สังเกต
ในสายตาของผู้คน พลังวิญญาณสีทองเป็นระดับขั้นที่สูงมากจนเอื้อมไม่ถึง แต่พวกเขาไม่รู้ว่าพลังที่ไร้เทียมทานเช่นนี้ได้ผลักให้วิหารหยกวิญญาณตกลงสู่ทะเลเพลิง ศิษย์ของวิหารหยกวิญญาณทำความผิดอะไร?
แค่เพราะพลังวิญญาณสีทองของเขา ศิษย์วิหารหยกวิญญาณต้องตายไปแล้วกี่คน?