แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1093
เจี่ยงหยาวเถียงกลับด้วยใบหน้าโมโห “นายพูดไร้สาระ นายพาคนมาหาเรื่องพี่เฉินโม่ชัดๆ พี่เฉินโม่มีสิทธิป้องกันตัวเอง!”
“ฉันไม่ได้ถามเธอ!” ตำรวจคนนั้นจ้องเจี่ยงหยาว เจี่ยงหยาวตกใจจนไม่กล้าส่งเสียงทันที
ตำรวจคนนั้นย้ายสายตามาที่เฉินโม่ จ้องเฉินโม่แล้วถามเสียงเย็นชาว่า “ใครทำร้ายคนนั้น”
เฉินโม่สีหน้าเรียบเฉย ยอมรับอย่างไม่สะทกสะท้านว่า “ฉันเอง”
“นายไม่รู้เหรอว่าที่นี่คืองานอะไร ถึงกล้าก่อเรื่องที่นี่!” ตำรวจคนนั้นถามออกมาด้วยเสียงสูง
เฉินโม่พูดอย่างเฉยเมยว่า “เขาจะทำร้ายฉัน จะให้ฉันยืนให้เขาทำร้ายเหรอ”
“แต่นายก็ไม่ควรทำร้ายเขาจนสลบ!”
“นายไปกับพวกเรา!” ตำรวจคนนั้นพูดเสียงเย็นชา
อานหลิงหัวสีหน้าได้ใจ มองเฉินโม่ด้วยใบหน้ายิ้มเยาะ “ไอ้หนุ่ม จะสู้กับฉัน นายยังห่างชั้นอีกเยอะ! นายสู้เก่งไม่ใช่เหรอ ถึงนายจะสู้เก่งแค่ไหน แต่นายจะเร็วกว่าปืนเหรอ”
“กำลังของคน ทำได้เพียงทำให้คนเก่งกว่าคนทั่วไปเล็กน้อยเท่านั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าคนใหญ่คนโตที่แท้จริง กำลังของนายใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้เลย!”
ลูกคนรวยที่มุงดูรอบๆ เริ่มพูดคุยกันอีกแล้ว “คุณชายตระกูลอานก็คือคุณชายตระกูลอาน วางแผนแม่นยำไม่เคยผิดพลาดจริงๆ ดูเหมือนวันนี้เด็กนั่นหนีไม่พ้นแน่ๆ!”
“นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว ยังเลื่อมใสกำลังของคนกันอีก อาศัยสิ่งเหล่านี้กล้ามาสู้กับคุณชายตระกูลอานได้ยังไง เด็กคนนี้รนหาที่ตายแท้ๆ!”
“ฉันไม่เข้าใจ ทำไมอานหลิงหัวต้องเล่นงานเด็กคนนั้นด้วย”
“หึหึ นายคงไม่รู้สินะ! ได้ยินว่าเด็กคนนี้จะแย่งผู้หญิงกับคุณชายอาน กล้าแย่งผู้หญิงกับคุณชายอานในมณฑลซีไห่ นายว่าเด็กคนนี้ไม่ได้รนหาที่ตายหรือไง”
“รนหาที่ตายแน่ๆ กล้าแตะต้องผู้หญิงที่อานหลิงหัวชอบ ไม่คำนึงถึงความสามารถตัวเองเลย!”
เฉินโม่มองตำรวจคนนั้น สีหน้าเย็นชาเล็กน้อย จำใจต้องเป็นเช่นนี้ เขาไม่ได้อยากแตกหักกับคนของทางการ
แต่วันนี้ช่วยไม่ได้จริงๆ
“ฉันไม่ได้ทำผิดกฎหมาย จะจับกุมฉัน ต้องให้เหตุผลฉันมา” เฉินโม่มองตำรวจคนนั้น พูดด้วยสีหน้าไม่สะทกสะท้าน
“ผู้ถูกกระทำที่นอนอยู่บนพื้น คือหลักฐานที่ดีที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้านายจะใช้กำลังต่อต้านกฎหมาย อย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจแล้วกัน!” ตำรวจคนนั้นแผดเสียงพูดอย่างเย็นชา
“พวกนายลองดูได้” เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ
เจี่ยงหยาวตกใจ แม้เธอรู้ว่าพละกำลังของเฉินโม่ไม่ธรรมดา แต่เป็นศัตรูกับตำรวจ ยังไงเจี่ยงหยาวก็เป็นกังวลมาก
“พี่เฉินโม่ เราไปกับพวกเขาดีไหม! อย่าทำให้เรื่องใหญ่โตเกินไปเลย!”
เฉินโม่ยิ้มบางๆ ให้เจี่ยงหยาว พูดด้วยเสียงอบอุ่นว่า “วางใจเถอะ มีฉันอยู่ ไม่มีอะไรหรอก!”
“เข้าไปจับตัวเขาไว้!”
ตำรวจคนนั้นพูดเสียงดัง คนในทีมที่อยู่ด้านหลังรีบดึงปืนพกออกมา ปากกระบอกปืนดำขลับเล็งไปทางเฉินโม่
สีหน้าเฉินโม่เย็นชาเล็กน้อย ออร่าเย็นชาเริ่มแผ่ซ่านไปในห้องโถง
เหมือนการต่อสู้ปะทุขึ้นได้ทุกเมื่อ!
“เด็กคนนี้คงไม่ได้คิดจะสู้กับปืนใช่ไหม” พวกลูกคนรวยมีสีหน้าตกใจและสงสัย
อานหลิงหัวใบหน้ายิ้มเยาะ “ให้ตายเถอะเด็กคนนี้ คิดไม่ถึงว่าแม้แต่คนของทางการก็ไม่อยู่ในสายตา ถ้านายตายขึ้นมา อย่ามาว่าฉันก็แล้วกัน!”
“เดี๋ยวก่อน!”
เรื่องสนุกที่จะใช้มือเปล่าสู้กับกระสุนกำลังจะเริ่มขึ้น จู่ๆ เสียงเยือกเย็นของผู้หญิงดังขึ้น
ผู้หญิงสวยมัดผมหางม้ายาว สวมเสื้อโคตสีแดงสด รองเท้าบูตหนังสีดำแวววาว เดินจ้ำอ้าวเข้ามาข้างใน
หัวหน้าหลิวมองผู้หญิงคนนั้น เขาพูดออกมาด้วยความตกใจทันที “จั่วเยว่เอ๋อร์!”
อานหลิงหัวขมวดคิ้วเบาๆ เช่นกัน รู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้เล็กน้อย
บทที่ 1092
บทที่ 1094