มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1007
“นี่เป็นความผิดของนายเองที่รนหาที่ตาย! เตรียมตัวถูกฆ่าตายได้เลย!” ผู้ชายหัวโล้นคนนั้นคำรามใส่ ขณะที่หนึ่งในคนของเขาเผยดาบสั้นออกมาทันที และมุ่งเป้าไปที่หน้าอกของเจอรัลด์!
เมื่อพุ่งเข้าหาเจอรัลด์ ผู้โจมตีคนนั้นใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อตระหนักได้ว่าแม้ดาบสั้นของเขาจะพุ่งเข้าใส่ตรงจุดที่เขาเล็ง แต่ด้วยเหตุผลที่เลวร้ายบางอย่าง ใบมีดไม่สามารถแทงทะลุหน้าอกของเจอรัลด์ได้!
“อะไรเนี่ย?”
มันเป็นการตอบสนองเพียงอย่างเดียวที่ผู้ชายมึนงงคนนั้นพูดได้ ขณะที่เจอรัลด์ตอบกลับอย่างฉุนเฉียว “อย่าบอกว่าฉันไม่ได้เตือนพวกนายล่ะ!”
หลังจากกล่าวไปแบบนั้น เจอรัลด์ก็ตอบโต้ด้วยการตบหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างแรง! แม้มันเป็นเพียงการตบครั้งเดียว แต่ผู้ชายคนนั้นก็ถูกส่งบินลอยไปในอากาศ!
สิ่งสุดท้ายที่ผู้ชายคนนั้นเข้าใจได้ก็คือหัวของเขาผิดรูปไปแล้ว ขณะที่เลือดไหลทะลักออกมาจากดวงตาของเขา เมื่อตกลงในแอ่งโคลนที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่ฟุต ผู้ชายคนนั้นก็เท่ากับตายไปแล้ว
“…เขารู้ศิลปะการต่อสู้!” ผู้ชายหัวโล้นประกาศออกมา รู้สึกตกใจอย่างสุดขีดกับการพลิกผันของเหตุการณ์ อย่างไรก็ตามเขาปรับตัวเองได้ในทันที ขณะที่เขาแสดงท่าทางด้วยมือขนาดใหญ่ของเขาก่อนจะพูดขึ้น “อย่ายั้งมือ! กำจัดเขาให้ได้ ทุกคน!”
โดยการเชื่อฟังคำสั่ง ผู้ชายหกคนที่เหลือพุ่งเข้าใส่เจอรัลด์ในเวลาเดียวกัน ตามที่คาดไว้ ไม่มีทางที่พวกเขาคนไหนจะทันได้เข้าใกล้ เพื่อจัดการกับเจอรัลด์ได้ด้วยซ้ำ
ก่อนที่พวกเขาจะทันได้สร้างบาดแผลใด ๆ ให้เขา เจอรัลด์ก็ได้โจมตีพวกเขาถึงตาย พวกเขาทั้งหกคนอย่างได้ผลดีแล้ว ภายในไม่กี่วินาที ทั้งหกคนก็นอนตายอยู่บนพื้นแล้ว สีหน้าทุกข์ทรมานของพวกเขาบ่งบอกว่าพวกเขาตายด้วยความเจ็บปวดสาหัส
“…ฮ ฮะ?” ผู้ชายหัวโล้นพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เหงื่อไหลอาบหน้าผากของเขา เขาตระหนักได้ว่าเขาเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ และแม้เขารู้สึกหวาดกลัว แต่ขาของเขาก็รู้สึกเหมือนหินไปแล้ว อย่างไรก็ตามสิ่งเลวร้ายที่สุดก็ยังมาไม่ถึง
ทันใดนั้น เจอรัลด์ในตอนนี้สายตากลายเป็นสีแดงก่ำเหมือนกับปีศาจตนหนึ่ง เริ่มเดินมาหาเขา ผู้ชายหัวโล้นก็กลายเป็นแข็งทื่อคาที่ด้วยความหวาดกลัวอย่างเต็มที่แล้ว
ตอนนี้เมื่อมายืนตรงหน้าผู้ชายหัวโล้น เจอรัลด์ก็พูดขึ้นมา “ทุกอย่างน่าจะจบลงด้วยดี ถ้าทุกคนแค่เป็นมิตรต่อกันไม่ใช่หรือไง? ทำไมนายถึงต้องบังคับให้ฉันทำเรื่องทั้งหมดนี้ล่ะ…?”
“ช ใช่ นายพูดถูก…ฉันสาบานด้วยชีวิตว่า ฉันจะมีอัธยาศัยดีตั้งแต่นี้ต่อไปอยู่เสมอ! สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นเพียงความเข้าใจผิดใหญ่หลวง!”
“ฉันยังขอร้องให้นายจากไปด้วยซ้ำ จำได้ไหม? แต่นายทำอะไรล่ะ? นายสั่งให้ลูกน้องของนายลงมือกับฉัน! นั่นไม่ทำเกินไปหน่อยเหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาปัดหญ้าออกจากไหล่ของผู้ชายที่กำลังตัวสั่น
“ฉ ฉันขอโทษจริง ๆ! ฉันจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกต่อไปแล้ว! ฉันจะไม่”
แม้ผู้ชายหัวโล้นได้คาดเดาว่าเจอรัลด์จะปล่อยเขาไป ถ้าเขาทำให้เขาพอใจพอ แต่ไม่นานเขาก็พบว่าเขาคิดผิดอย่างมหันต์ ก่อนที่ประโยคของเขาจะทันได้สิ้นสุดลง เสียงร้องเจ็บปวดก็ดังไปทั่วบริเวณ ขณะที่แขนขาทั้งสี่ของเขาถูกทำให้ขาดออกจากร่างกายของเขาในเวลาเดียวกัน
เมื่อเสียงกรีดร้องสิ้นสุดลงในท้ายที่สุด เจอรัลด์ก็หันไปมองที่ต้นไม้ต้นหนึ่งก่อนจะคำรามออกมา “หยุดหลบซ่อนได้แล้ว! แสดงตัวออกมา!”
ทันใดหลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงหญ้าดังกรอบแกรบอย่างช้า ๆ ขณะที่ผู้ชายผมขาวเผยตัวเองออกมา
ก็ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากเคเลปที่ตอนนี้ใบหน้าซีดเซียวไปหมดแล้ว
“เมื่อคิดว่าคุณจัดการบรรลุสถานะปัจจุบันของคุณได้แล้วในขณะที่อายุน้อยเช่นนี้…ผม เคเลป เมอร์ริตต์ ยอมรับว่าผมไม่สามารถรับรู้พรสวรรค์ที่เก่งกาจของคุณได้เลยก่อนหน้านี้ ดังนั้นโปรดรู้ไว้ด้วยว่าผมไม่ได้อยู่ฝ่ายเดียวกันกับคนเหล่านั้นจากก่อนหน้านี้ คุณผู้ชาย
ตอนนี้เคเลปกำลังพูดกับเจอรัลด์อย่างเคารพนับถือมากเนื่องจากเขาได้เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นตั้งแต่ที่เจอรัลด์ทำลายแผ่นเหล็กด้วยมือเปล่าของเขาแล้ว
แม้มันเป็นเรื่องจริงที่ตอนแรกเขาย่องตามเจอรัลด์มา เพื่อจะเอาแผ่นเหล็กคืนให้โซลตัน ในขณะเดียวกันก็ตรวจสอบสาเหตุของพละกำลังอันแข็งแกร่งของเจอรัลด์ เขาถูกทำให้ตกตะลึงจนพูดไม่ออก กับความน่าทึ่งจากวินาทีที่เขาเห็นเจอรัลด์ทำลายหินก้อนใหญ่ด้วยการโยนมีดสั้นอันเดียวนั้น
ตั้งแต่นั้นมา เขาก็ไม่แปลกใจเลยว่าเจอรัลด์ยุติกระแสกำลังภายในของเขาได้อย่างง่ายดายขนาดนั้นได้ยังไง กลับกลายเป็นว่า เจอรัลด์ได้ฝึกฝนมามากเกินกว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้เสียอีก
และนั่นยังเป็นช่วงที่เขาเริ่มแอบซ่อนอยู่หลังต้นไม้ แม้ว่ามันจะไม่เกี่ยวกับการสะกดรอยเจอรัลด์อีกต่อไป และด้วยความกลัวหลังจากที่ได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเจอรัลด์
ความกลัวและความเคารพของเขาต่อเจอรัลด์เริ่มเพิ่มขึ้น เมื่อตอนที่รู้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นสังเกตเห็นการมีอยู่ของเขาเป็นเวลานานแล้ว
“คุณมาที่นี่ก็เพราะแผ่นเหล็กนั้นเช่นกันใช่ไหม?” เจอรัลด์ถามอย่างเย็นชา
“ผมไม่กล้าโกหกต่อคุณ ฉะนั้นผมยอมรับว่านั่นคือความตั้งใจของผมในตอนแรกจริง คุณผู้ชาย อย่างไรก็ตาม ผมไม่ต้องการที่จะทำแบบนั้นอีกแล้ว หลังจากเห็นความแข็งแกร่งของคุณ”