อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่751 อินเอ๋อร์ตายแล้ว
“ออกไป ออกไปนะ……อย่าเข้ามานะ.…กรี๊ด………”
ภายใต้เสียงฆ่าฟันกัน กู้ชูหน่วนได้ยินเสียงอินเอ๋อร์รางๆ
เห็นว่าสถานการณ์มั่นคงชั่วคราว กู้ชูหน่วนพูดกับผู้อาวุโสรองเสียงเข้ม “ท่านคอยควบคุมเหตุการณ์ตรงนี้ ข้าจะไปดูตรงนั้นก่อน”
กู้ชูหน่วนชี้ไปยังที่ที่ขังเวินเส้าหยีไว้
ผู้อาวุโสรองก็อารมณ์ร้อนอยู่แล้ว เห็นว่ากู้ชูหน่วนไม่สนใจความเป็นความตายของคนในเผ่า ยังจะไปสนใจหัวหน้าเผ่าน้อยของเผ่าเทียนเฟิ่นอีก
“หัวหน้าเผ่า เผ่าหยกของเราสำคัญ หรือเจ้าหมาที่มาจากเผ่าเทียนเฟิ่นสำคัญกว่า”
“เขาไม่ใช่หมานะ พูดให้มันดีหน่อย”
“เจ้าดูสิเผ่าหยกอันกว้างใหญ่เต็มไปด้วยเลือดและศพ ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของเผ่าเทียนเฟิ่นทั้งหมด……เวินเส้าหยีสมควรตาย”
“คนที่สาปแช่งคือองค์หญิงแคว้นเฉิน ไม่ใช่เวินเส้าหยีสักหน่อย”
“หัวหน้าเผ่า ท่านเปลี่ยนไปแล้ว ท่านถูกผู้ชายคนนั้นหลอกล่อใช่หรือไม่ ข้าจะไปฆ่ามัน”
“ผู้อาวุโสรอง ในสายตาท่านยังมีหัวหน้าเผ่าอย่างข้าอยู่ไหม”
กู้ชูหน่วนพูดเสียงแข็ง สำหรับผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรอง นางไม่พอใจพวกเขามานานแล้ว
“ข้าก็ต้องเห็นท่านอยู่ในสายตาอยู่แล้ว แต่หัวหน้าเผ่าน่ะสิ ครั้งนี้ท่านออกจากเผ่าแค่ครั้งเดียว ก็ลืมหน้าที่ตัวเองแล้วเหรอ ถ้าท่านให้อี้เฉินเฟยและไป๋จิ่นกระโดดลงไปในเบ้าหลอมยา ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับมุกมังกร เผ่าหยกก็คงไม่มีคนตายเยอะขนาดนี้หรอก อี้เฉินเฟยเป็นคนที่ต้องตายอยู่แล้ว ถ้ายื้อเวลาต่อไป รอเขาตายไปแล้วจริงๆ ร่างกายของคนที่มีพลังหยางบริสุทธิ์ก็จะหาไม่ได้อีกแล้ว”
“เพี๊ยะ……”
กู้ชูหน่วนตบหน้าผู้อาวุโสรองแรงๆ แล้วพูดเตือนว่า “ท่านระวังปากหน่อยเถอะ”
ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้เผ่าหยกกำลังประสบภัย นางคงจะจัดการผู้อาวุโสรองไปแล้ว
ชาวบ้านในเผ่าที่อยู่รอบข้างต่างก็ได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสรองกันหมด แต่ละคนมองด้วยสีหน้าตกตะลึง
กู้ชูหน่วนมองไปยังไป๋จิ่น นางกำลังแยกชายหญิงออกจากกัน แต่ไม่รู้ว่าได้ยินดีที่พวกเขาพูดกันหรือเปล่า
ผู้อาวุโสรองไม่พอใจมาก แต่เพราะนางเป็นหัวหน้าเผ่า บวกกับที่เคารพนางด้วย รวมไปถึงตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญของการกำเริบของคำสาปโลหิตในเผ่าหยก เขาจะต้องอดทนไว้ก่อน
กู้ชูหน่วนรีบวิ่งไปที่บ้านเล็ก
นางเห็นชาวบ้านที่พิษคำสาปโลหิตกำเริบกำลังโจมตีเวินเส้าหยีอยู่ไกลๆ
วิทยายุทธของชาวบ้านพวกนั้นสูงมาก หนึ่งในนั้นยังมีผู้อาวุโสสามที่เสียสติไป เวินเส้าหยีบาดเจ็บสาหัส เสียวิทยายุทธไปหนึ่งขั้น และยังโดนตรวนเหล็กล่ามไว้อีก เคลื่อนไหวไม่สะดวก ถูกจำกัดเอาไว้
พิษคำสาปเลือดของอินเอ๋อร์กำเริบ กระดูกในร่างกายแตกร้าว ยังต้องอดทนปกป้องเวินเส้าหยีอีก พยายามขับไล่พวกชาวบ้านถอยออกไป
แต่ชาวบ้านก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันไปหมด พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาสองคนพร้อมกัน
คนของเผ่าหยกเกลียดเวินเส้าหยีมาก
จึงทำให้เผ่าหยกอันกว้างใหญ่ มีเพียงบ้านเล็กหลังนี้ที่ไม่มีคนคอยคุ้มกัน
“โครม……”
กู้ชูหน่วนยังไปไม่ถึง แต่พลังฝ่ามือไปถึงก่อนแล้ว
นางขับไล่พวกบ้านออกไปได้ไม่น้อย ขนาดผู้อาวุโสสามยังกระเด็นออกไปหลายก้าวเลย เกือบมาช่วยเวินเส้าหยีไว้ไม่ทัน
ไม่งั้นเวินเส้าหยีคงได้ตายอย่างทรมานตรงนี้แน่
แต่ว่า……
เรื่องเกิดขึ้นกะทันหันเกินไป
อินเอ๋อร์ถูกชาวบ้านคนหนึ่งแทงเข้าหัวใจอย่างไม่ทันตั้งตัว เลือดพุ่งออกมาเหมือนสายน้ำ
อินเอ๋อร์ร้องอย่างเจ็บปวด ร่างกายเหมือนลูกโป่งที่มีลมรั่วออกมา ทรุดตัวลงพื้นอย่างหมดแรง
“อินเอ๋อร์……”
กู้ชูหน่วนกรีดร้องสุดเสียง แล้วเข้าไปพยุงร่างกายของนางเอาไว้
เวินเส้าหยีขมวดคิ้วเข้มของเขา เขาไม่คิดว่าหญิงสาวที่ไร้เดียงสาและบริสุทธิ์คนนี้ทำทุกอย่างเพื่อช่วยเขา แล้วตายในมือของเผ่าตัวเอง
ในขณะเดียวกัน ฮัวฉีหลัวนำกำลังคนจากเผ่าน้ำแข็งมา
เห็นอินเอ๋อร์ถูกแทง นางก็ตะคอกอย่างโมโหว่า “ไอ้สารเลว พวกเจ้ากล้าฆ่าน้องอินเอ๋อร์ของข้าได้ยังไง พวกเจ้าชั่วร้ายเกินไปแล้ว”