ตอนที่ 694
ฆ่าตัวตาย
“เป็นอะไรทำไมยังไม่ไปพาตัวนางมาอีก”หัวหน้ากลุ่มโจรถามพลางมองหลี่เซียนที่ยังไม่ยอมไปไหน ทุกคนในกลุ่มที่ไปจับตัวชิวซุยมานั้นต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่างามอย่างนั้นงามอย่างนี้ ตัวมันก็อยากจะเห็นกับตาสักครั้ง แต่จะให้ไปหาที่บ้านของหลี่เซียนเลยก็คงไม่เหมาะ
“นาง..ยังไม่ตื่นขอรับ คงต้องให้เป็นเวลาอื่น”หลี่เซียนตอบด้วยท่าทีจริงจัง ในกลุ่มโจรเรื่องผู้หญิงที่จับตัวมานั้นไม่ถือเป็นของใครคนใดคนหนึ่ง บางครั้งหลี่เซียนก็เคยเห็นพวกมันแย่งผู้หญิงกันไปมา และหัวหน้ากลุ่มโจรก็เป็นหนึ่งในคนที่แย่งเอาผู้หญิงที่ถูกใจไปเล่นสนุกด้วยมากที่สุดคนหนึ่ง แต่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ค่อยรอดไปจนขายต่อพวกนางต่างจบลงที่โดนหัวหน้ากลุ่มโจรทำร้ายจนตายทั้งนั้น
“ฮะๆ นี่เจ้าเล่นแรงไปหรือเปล่า เอาเถอะข้าให้เวลาถึงเที่ยงไปพานางมาซะ”หัวหน้ากลุ่มโจรหัวเราะพลางไล่หลี่เซียนออกจากห้อง แน่นอนว่าชิวซุยที่แอบฟังอยู่เห็นเรื่องราวทุกอย่างชัดเจน และได้ทราบอีกด้วยว่าหลี่เซียนผู้นี้พึ่งเข้ามากลุ่มโจรได้ไม่นาน
“บ้าจริง…..”หลี่เซียนกำหมัดแน่นด้วยท่าทีเจ็บใจก่อนจะเดินกลับไปที่บ้านของตนเอง แน่นอนว่ามันรู้ดีว่าชิวซุยตื่นมานานแล้ว มันจึงตรงไปที่ห้องนอนเพื่อจะเข้าไปหาชิวซุย แต่ก่อนจะเข้าไปขาของมันกลับชะงักอยู่หน้าประตูห้องเสียก่อน
การพาสาวงามอย่างนางไปให้หัวหน้ากลุ่มโจรเท่ากับว่าเอาไปมอบให้เลยก็ว่าได้ ชิวซุยคงโดนหัวหน้ากลุ่มโจรแย่งไปทันที ต่อให้หลี่เซียนโต้แย้งก็คงโดนพวกโจรทั้งหมดล้อมเอาไว้แล้วจบลงไม่สวยแน่ๆ มันควรทำอย่างไรดี มันไม่อยากให้ผู้หญิงที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่มาตายเพราะแผนของมันเสียหน่อย
ตุบ….
หลี่เซียนตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปเรียกชิวซุยออกมา มันยังมีเวลาถึงเที่ยงให้นางได้พักผ่อนเสียก่อนดีกว่า ส่วนตัวมันนั้นเอาแผนที่ออกมาพลางเขียนรายละเอียดการเข้ามาในหมู่บ้านอย่างละเอียด แผนที่นี้ต่างจากแผนที่คร่าวๆที่เขียนขึ้นเพื่อพาชิวซุยหนีออกไปมาก รายละเอียดของแผนที่นี้มีมากกว่าหลายเท่า ระบุแม้แต่ใครทำอะไรตรงไหนในเวลาใด รวมถึงวิธีการสร้างเครื่องร่อนเพื่อฝ่าหมอกเข้าไปในหมู่บ้านอีกต่างหาก แผนที่นี้ไม่ใช่เพื่อพาหนี แต่เหมือนทำสำหรับบุกเข้ามาเลย
“ช่วยไม่ได้”หลี่เซียนกัดฟันแน่นก่อนจะลุกพรวดไปหลังบ้านก่อนจะเริ่มขุดดินหลังบ้านอย่างตั้งอกตั้งใจอย่างกับจะฝังอะไรบางอย่างเสียอย่างนั้น
ตุบ…..ตุบ…..
หลังจากขุดดินออกมา หลี่เซียนก็เอาดินกลับลงไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่อะไรลงไปในหลุมเลย ท่าทีแปลกๆเช่นนั้นทำเอาชิวซุยอดแสดงท่าทีงุนงงออกมาไม่ได้
“นายท่าน….ท่านทำอะไรอยู่หรือเจ้าคะ”ชิวซุยถามพลางแกล้งเดินออกมาจากมุมบ้าน เสียงขุดของหลี่เซียนดังไม่น้อยหากนางอยู่ในบ้านก็ต้องได้ยินเป็นแน่
“เจ้าเข้าไปหลบในป่าก่อน”หลี่เซียนเห็นชิวซุยเดินออกมาก็รีบบอกให้ชิวซุยเข้าไปหลบในป่าหลังบ้านก่อนแล้วรีบกลบดินให้เสร็จ แม้ชิวซุยจะไม่ทราบว่าหลี่เซียนทำไปทำไมแต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี นางเดินเข้าไปในป่าหลังบ้านก่อนจะล่องหนหายตัวไปอีกครั้งเพื่อความแนบเนียนก่อนจะออกมาเฝ้าดูการกระทำของหลี่เซียนอย่างสนใจ
“ลูกพี่ ทำอะไรนะขอรับ”หลังจากหลี่เซียนกลบดินกลับไปเหมือนเดิม อยู่ๆก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหา ท่าทางมันจะเป็นคนลาดตระเวนกระมัง
“เจ้าจำผู้หญิงที่ข้าพาตัวมาได้หรือเปล่า”หลี่เซียนถามพลางมองชายคนนั้นด้วยท่าทีนิ่งเฉย
“ขอรับ นางงดงามมากข้าก็เลยจำได้ติดตาเลย”หน่วยลาดตระเวนตอบพลางยิ้มเจื่อนๆออกมา หากไม่ใช่เพราะหลี่เซียนพาตัวมาคนในหมู่บ้านคงพากันแย่งชิวซุยกันหมดแล้วแน่ๆ
“นางนั่นฆ่าตัวตายไปแล้ว”หลี่เซียนตอบด้วยท่าทีนิ่งเฉยราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่คำตอบของมันกลับทำให้หน่วยลาดตระเวนตรงหน้าตกใจอย่างมาก
“อะไรนะขอรับ ฆ่าตัวตายไปแล้ว…… น่าเสียดายจริงๆ”ชายคนนั้นตอบพลางมองหลุมที่หลี่เซียนพึ่งขุดไป ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกกับเรื่องผู้หญิงที่ถูกจับมาจะฆ่าตัวตาย แต่มันก็อดเสียดายไม่ได้อยู่ดี
“ท่านหัวหน้าเองก็คงเสียดายน่าดู เห็นบ่นอยากเจอตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”หน่วยลาดตระเวนส่ายหน้าช้าๆ ท่าทางหัวหน้ากลุ่มจะสนใจไม่น้อยเลยจริงๆ
“เดี๋ยวข้าจะไปรายงานหัวหน้าเอง เจ้าทำงานไปเถอะ”หลี่เซียนว่าพลางบอกให้ชายคนนั้นเดินต่อไป
“………..ออกมาได้แล้ว”พอเห็นว่าคนลาดตระเวนเดินลับสายตาไปแล้ว หลี่เซียนก็เข้าไปในป่าเพื่อจะไปหาชิวซุยทันที มันแกล้งขุดหลุมเอาไว้เพราะต้องการหลอกคนในหมู่บ้านว่าชิวซุยตายไปแล้วนี่เอง หากทำแบบนั้นก็ไม่ต้องส่งตัวชิวซุยให้กับหัวหน้าโจร เพียงแต่มันจะซ่อนชิวซุยเอาไว้ที่ไหนกัน ในหมู่บ้านนี้มีพื้นที่ไม่มาก คนทั้งหมู่บ้านช่วยกันหาเพียง 10 นาทีก็หาจนทั่วได้แล้ว หากไม่นับเรื่องที่ชิวซุยมีวิชาล่องหนหายตัวก็แทบไม่มีโอกาสซ่อนได้เลย
“ข้าจะพาเจ้าออกไป อย่าส่งเสียงดังนะ”หลี่เซียนว่าพลางเดินเข้ามาหาชิวซุย ความจริงมันกะจะพาชิวซุยหนีออกไปในอีก 2 วันข้างหน้า ตอนนั้นพวกหัวหน้าจะออกปล้นอีกครั้งนับเป็นโอกาสงามสำหรับลักลอบออกไปแล้วกลับเข้ามาโดยไม่โดนจับได้ แต่ตอนนี้เพราะหัวหน้ากลุ่มโจรอยากได้ตัวชิวซุยมันเลยเลือกไม่ได้
“เจ้าค่ะ…”ชิวซุยได้ยินเช่นนั้นก็พอจะเข้าใจแผนของหลี่เซียนทันที นางยิ้มออกมาพลางตอบรับหลี่เซียนอย่างตั้งใจ เพียงแต่…..
“ข้า……ขอล่วงเกินหน่อยนะ”หลี่เซียนว่าพลางเอื้อมมือจะไปจับคอเสื้อของชิวซุยอีกรอบ นี่มันกะจะจับนางอุ้มเหมือนหิ้วแมวอีกแล้วงั้นเหรอ
“ท่านทำแบบนี้ข้าเจ็บนะเจ้าคะ”ชิวซุยว่าพลางถอยออกมาเล็กน้อย จริงๆนางไม่เจ็บหรอกแต่โดนถือเหมือนถุงใส่ของแบบนั้นก็ไม่น่าดูเท่าไหร่นี่นา
“แต่ว่า…”หลี่เซียนทำท่าทีไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดีออกมา จริงๆมันก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกแต่ถ้าจะอุ้มหรือให้ชิวซุยขึ้นหลังไปมันก็ต้องแตะเนื้อต้องตัวนางอย่างเลี่ยงไม่ได้นะสิ
“คิกๆ นี่ท่านยังไม่จะเกรงใจข้าอยู่อีกหรือเจ้าคะ เอาอย่างนี้ดีหรือไม่ข้าจะขี่หลังท่านก็แล้วกัน”ชิวซุยว่าพลางเดินไปด้านหลังของหลี่เซียน อย่างน้อยแบกขึ้นหลังก็ดูน่าอายน้อยกว่าอุ้มไปละนะ
“ขอรับ…..”หลี่เซียนก้มลงเล็กน้อยเพื่อให้ชิวซุยขึ้นหลังมาได้สะดวกขึ้น ยามนี้หน้ามันแดงจัดอย่างกับลูกตำลึง แถมพอชิวซุยเริ่มสัมผัสตัวมัน ชีพจรของมันก็เต้นแรงจนชิวซุยสัมผัสได้เลย
“…………”ยิ่งชิวซุยสัมผัสมันมากเท่าไหร่หลี่เซียนก็รู้สึกเหมือนจะระเบิดมากขึ้นเท่านั้น ตลอดชีวิตของมันอยู่แต่กับผู้ชายมาตลอด จริงๆก็พึ่งจะได้อยู่ใกล้ผู้หญิงก็ตอนมาอยู่ในหมู่บ้านโจรนี่ล่ะ และนี่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่ได้สัมผัสตัวผู้หญิงแบบนี้ ทำเอามันไม่ทราบจะทำอย่างไรต่อเลย
หมับ…..
“เท่านี้ก็ไม่ตกแล้ว”ชิวซุยหัวเราะพลางเกาะบ่าของหลี่เซียนเอาไว้แน่น แต่แค่สัมผัสเท่านี้ก็ทำเอาหลี่เซียนชะงักค้างไม่ไปไหนเสียที
“นายท่าน เราต้องหนีไม่ใช่หรือเจ้าคะ”ชิวซุยยิ้มบางๆออกมาก่อนจะเตือนเรื่องที่หลี่เซียนต้องทำ จากแผนที่ที่ชิวซุยดู อีกไม่นานหน่วยลาดตระเวนคนต่อไปจะมาแล้ว หากยังไม่ขยับไปไหนอยู่แบบนี้ต้องโดนเจอตัวแน่ๆ
“นั่นสิขอรับ”หลี่เซียนกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะนำเครื่องร่อนออกมา การออกจากยอดเขานั้นง่ายมาก แค่กระโดดออกไปแล้วลงไปยังพื้นเบื้องล่างเท่านั้น ความยากลำบากของหลี่เซียนมีเพียงการกลับมาที่นี่โดยไม่ให้ใครจับได้เท่านั้น
ฟุบ…..
หลี่เซียนกระโดดออกไปจากหน้าผาด้านหลังป่าที่ชิวซุยมาซ่อนตัว ตรงนี้เป็นจุดบอดที่ไม่มีคนมาลาดตระเวน แถมพอออกไปแค่ครู่เดียวหมอกก็จะบังจนมิดทำให้การหนีเป็นไปได้อย่างรวดเร็ว
“…………”แน่นอนว่าการกระโดดลงมาเช่นนี้หลี่เซียนทำมาเป็นร้อยเป็นพันครั้งแล้ว แถมความสูงแค่นี้ทำอะไรผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณไม่ได้หรอก แต่มันก็ยังไม่หายตื่นเต้นเสียทีเพราะร่างกายนิ่มๆของชิวซุยที่สัมผัสอยู่บนแผ่นหลังของมัน แถมกลิ่นกายของนางยังส่งความหอมออกมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้วอีกต่างหาก
หมับ….
อยู่ๆชิวซุยก็เลื่อนมือมากอดคอของหลี่เซียนเอาไว้ทำให้ร่างกายของนางแนบชิดหลี่เซียนมากกว่าเดิมเสียอีก
“ข้ากลัว…”ชิวซุยตอบพลางมองหลี่เซียนด้วยใบหน้าน่าสงสาร ภาพเช่นนั้นทำเอาหลี่เซียนแทบจะปล่อยเครื่องร่อนหลุดมือเสียด้วยซ้ำ โชคดีที่ยังดึงสติกลับมาทัน แต่พอมองใบหน้าหวาดกลัวของชิวซุยตัวหลี่เซียนก็หลับตาลงช้าๆก่อนจะสลัดท่าทีเขินอายออกไปจนหมด
“…………ไม่ต้องห่วง เจ้าปลอดภัยแน่”หลี่เซียนพูดด้วยท่าทีจริงจังขึ้นมาก มันลืมไปเลยว่าตอนนี้สิ่งสำคัญคือการช่วยชิวซุยออกไปให้ได้ มันจะมามัวลนลานกับเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร หากมันทำพลาดไม่ใช่แค่นางแต่ตัวมันเองก็อาจจะตายไปด้วยก็ได้
“……….”แต่ทางฝั่งชิวซุยนั้นนางเองไม่ได้กลัวอย่างที่พูดหรอก นางแค่อยากจะหยอกล้อหลี่เซียนเท่านั้น แต่พออีกฝ่ายเป็นห่วงตนเองแล้วเปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจังขึ้นชิวซุยก็เผลอยิ้มออกมาด้วยท่าทีมีความสุขเสียอย่างนั้น
.
.
“ถึงแล้ว…”หลี่เซียนใช้เวลาไม่นานก็พุ่งทะยานลงเขามายังเมืองแห่งหนึ่งทางฝั่งอาณาจักร จินเป่ย อาณาจักรที่อยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของอาณาจักรไป๋ หรือก็คืออีกฝั่งของชายแดนที่ชิวซุยไปตามหาพวกโจรนั่นเอง
“ถึงที่นี่เจ้าก็ปลอดภัยแล้ว เจ้าเอาเงินนี่ติดตัวไว้นะแล้วไปที่ค่ายทหาร เอาสิ่งนี้ไปมอบให้คนในค่ายแล้วบอกว่าหลี่เซียนฝากมา”หลี่เซียนปล่อยให้ชิวซุยลงจากหลังทันทีที่มาถึงเมือง ก่อนจะฝากสิ่งของให้นางทันที สิ่งที่หลี่เซียนฝากไว้นั้นคือแผนที่ฉบับละเอียดที่มันเขียนเอาไว้ตั้งแต่ลอบเข้าไปในกลุ่มโจรแล้ว การที่มันฝากนางไปมอบให้ค่ายทหารหรือว่ามันจะเป็นคนของค่ายทหารกัน….. เช่นนั้นที่มันไปอยู่ในกลุ่มโจรก็เพื่อสืบเส้นทางการจับกุมพวกโจรงั้นหรือ