ตอนที่ 695
แข่งกับเวลา
“ทำไมถึงเป็นค่ายทหารไปได้ล่ะเจ้าคะ ไม่ใช่ว่าท่านจะพาข้ามาขายหรอกหรือ”ชิวซุยถามพลางมองหลี่เซียนด้วยท่าทีไม่เข้าใจ เรื่องที่หลี่เซียนไม่คิดจะพาตนเองมาขายอย่างที่ขู่เอาไว้ตอนแรกนางเข้าใจดี แต่ทำไมมันถึงต้องให้นางเป็นคนไปส่งข้อมูลแทนตัวมันด้วย ทั้งๆที่ค่ายทหารก็อยู่ห่างจากจุดที่หลี่เซียนมาส่งชิวซุยไม่มากเสียด้วยซ้ำ
“เรื่องนั้นข้าแค่ขู่เจ้าเฉยๆ”หลี่เซียนตอบพลางหลบสายตาไปมองทางอื่น ตอนนั้นมันขู่ชิวซุยเพราะไม่อยากให้นางออกจากห้องไปไหน ไม่คิดเหมือนกันว่าอีกวันนางก็ยังออกมาอยู่ดี
“ข้าต้องรีบกลับไปจัดการเรื่องในหมู่บ้านให้เสร็จ เจ้ารีบเอาข่าวไปแจ้งที่ค่ายทหาร พวกนั้นจะดูแลเข้าให้ปลอดภัยเอง”หลี่เซียนว่าพลางมองชิวซุยด้วยท่าทีเป็นห่วง มันต้องกลับไปทำลายเครื่องร่อนของพวกโจร เพราะหากไม่ทำแบบนั้นต่อให้บุกไปถึงหมู่บ้านพวกมันก็ยังหนีไปด้วยเครื่องร่อนไปยังสถานที่ต่างๆในเขตหมอกอยู่ดี แบบนั้นคงปล่อยพวกมันหนีรอดไปหมดแน่ๆ
“………..”ชิวซุยมองแผ่นหลังของหลี่เซียนที่กำลังวิ่งกลับไปที่หมู่บ้านโจรด้วยท่าทีเหม่อลอย ทำไมมันต้องทำดีกับนางขนาดนี้ด้วย เท่าที่ดูแผนของมันยังไม่สมบูรณ์ การเสี่ยงพาชิวซุยหนีออกมานั้นอาจจะทำให้แผนบุกของมันล่มได้เลย และการฝากชิวซุยเอาข่าวไปบอกที่ค่ายนั้นยังเป็นการช่วยชิวซุยทางอ้อมอีกต่างหาก เพราะหากชิวซุยเป็นเพียงแม่ค้าคนหนึ่งจริง นางก็คงไม่เหลืออะไรแล้วเพราะสินค้าโดนยึดไปหมด การให้นางไปบอกข่าวที่ค่ายทหารเชื่อว่าคนในค่ายไม่ใจร้ายพอจะปล่อยให้ชิวซุยไปนอนกลางดินกินกลางทรายแน่ๆ อย่างน้อยก็ได้ที่พักหรืออาจจะมีเงินช่วยเหลือเสียด้วยซ้ำ
.
.
“หลี่เซียน อยู่ๆแอบออกมามีเรื่องอะไรงั้นเหรอ”ทางฝั่งหลี่เซียนที่กำลังจะเดินทางกลับหมู่บ้านของพวกโจรกลับพบว่าตอนยามนี้เบื้องหน้ามันมีร่างของซีเฉินและลูกน้องของมันอีกหลายคนยืนรออยู่เบื้องหน้า
“เจ้า…..”หลี่เซียนกัดฟันกรอดด้วยท่าทีเจ็บใจ พวกโจรเรียนรู้วิชาปกปิดพลังวิญญาณมาอย่างแนบเนียน นี่มันโดนตามโดยไม่รู้ตัวเลยงั้นหรือ
“ข้าสงสารนางก็เลยพานางออกมาเท่านั้นเอง”หลี่เซียนเชื่อว่าพวกซีเฉินคงทราบแล้วว่าตนเองพาชิวซุยออกมา และเรื่องที่มันบอกว่าชิวซุยฆ่าตัวตายเป็นเรื่องโกหก มันจึงเลือกที่จะบอกความจริงออกไป อย่างน้อยโทษเรื่องพาสินค้าหนีก็ยังเบากว่าโทษทรยศ
“เรื่องนั้นน่ะข้าไม่สนหรอก แต่เรื่องที่เจ้าให้นางไปส่งจดหมายให้ค่ายทหารน่ะหมายความว่ายังไง”พอได้ยินซีเฉินพูดเช่นนั้นหลี่เซียนก็เรียกเอาดาบใหญ่ของมันออกมาทันที ไม่ต้องพูดแก้ตัวอีกแล้วในเมื่อซีเฉินมันได้ยินแล้วก็เท่ากับความลับแตกเป็นที่เรียบร้อย กลุ่มโจรพวกนี้ไม่ใช่คนโง่เพียงเรื่องเล็กน้อยก็สามารถสงสัยคนอย่างหลี่เซียนได้ทันที
“โผล่หางออกมาจนได้ พวกเจ้าไปจับตัวผู้หญิงคนนั้นมา เอาจดหมายของหลี่เซียนคืนมาให้ได้”ซีเฉินเรียกเอามีดของตนเองออกมาเช่นกัน ก่อนจะสั่งให้ลูกน้อง 2 คนไปจับตัวชิวซุยกลับมาเพราะจดหมายที่หลี่เซียนส่งไปอาจจะทำให้หมู่บ้านของพวกมันเจอปัญหาได้
“หยุดนะ”ทันทีที่ได้ยินว่าพวกมันจะพาตัวชิวซุยกลับมา หลี่เซียนก็พุ่งเข้าไปหมายจะหยุดเจ้าพวกนั้นทันที แต่อย่างที่เห็นหลี่เซียนเป็นพวกใช้กำลังไม่ใช่ความเร็ว ลำพังจะตามพวกที่ซีเฉินส่งออกไปก็ยากแล้ว แต่ซีเฉินกลับเข้ามาขวางเอาไว้อีกต่างหาก
“น่าตลกดีนะ แกปลอมตัวเป็นพวกเรามาตั้งนาน แต่มาพลาดเพราะผู้หญิงคนเดียวซะได้”ซีเฉินหัวเราะออกมาพลางใช้มีดของมันกันดาบของหลี่เซียนเอาไว้ไม่ให้ไปถึงลูกน้องของตนเอง แม้ซีเฉินจะอ่อนกว่าหลี่เซียนนิดหน่อย แต่หากจะสู้กันให้ชนะก็ต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่กว่าจะตัดสินกันได้ แบบนั้นพวกลูกน้องของซีเฉินต้องไปถึงตัวชิวซุยก่อนแน่ๆ…
.
.
ฟุบ!!
ทางด้านชิวซุยนั้นนอกจากพวกโจรที่จะเข้าไปหาแล้วก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่กำลังวิ่งเข้าไปหาด้วยนั่นก็คือนกส่งสารนั่นเอง เจ้านกสีแดงเพลิงที่บินมาจากอาณาจักรซานนั้นเอาจดหมายจากหลานฮวามาส่งให้ชิวซุยโดยเนื้อหาจดหมายนั้นระบุเอาไว้ว่า แผนของชิวซุยคงไม่จำเป็นแล้วเพราะหลินเฟยตกลงคบหากับเซี่ยจินเย่กับอาทู้เป็นที่เรียบร้อยแล้วนั่นเอง
“ท่านพี่เนี่ยจะทำก็ทำได้นี่นา”ชิวซุยยิ้มออกมาบางๆหลังจากได้รับข่าวของหลินเฟย แต่เรื่องมันเป็นเช่นนี้แผนการหาโจรของชิวซุยก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป และแน่นอนเรื่องของหลี่เซียนที่คาใจชิวซุยอยู่นั้นก็คลี่คลายไปแล้วเสียด้วย
“อากกกก”ระหว่างกำลังอ่านจดหมายอยู่นั้น ร่างของพวกโจรที่รับหน้าที่มาจับตัวชิวซุยก็กระเด็นไปติดกำแพงเมืองด้านหลังชิวซุยอย่างจังด้วยฝีมือของเด็กหนุ่มที่แปลงกายมาจากมังกรอย่างจางจินนั่นเอง
“พวกเจ้า…ก็ไม่จำเป็นแล้วสินะ”ชิวซุยพูดพลางมองร่างของพวกโจรที่ล้มลงหมดสติในทันที ในเมื่อพวกโจรไม่จำเป็นต่อชิวซุยแล้ว เช่นนั้นนางก็ไม่ทราบจะปล่อยพวกโจรเอาไว้ทำไมอีก นางจึงสั่งให้จางจินเปลี่ยนร่างเป็นมังกรแล้วพานางไปส่งที่หมู่บ้านโจรทันที
.
.
“หัวหน้า มีแขกมาขอพบขอรับ”ระหว่างที่ซีเฉินกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับหลี่เซียน ตัวชิวซุยก็มาถึงบ้านของหัวหน้ากลุ่มโจรเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนแรกชิวซุยก็แอบสงสัยอยู่หรอกว่าทำไมอสูรของอาณาจักรไป๋ถึงไม่เข้ามาจัดการหมู่บ้านโจรแห่งนี้ เพราะหากมีอสูรบินการเข้าถึงหมู่บ้านก็ไม่ใช่เรื่องยากขนาดนั้น แต่จริงๆแล้วหมู่บ้านโจรแห่งนี้อยู่ทางชายแดนฝั่งอาณาจักร จินเป่ย นั่นเอง แบบนี้อาณาจักรไป๋จะเข้ามาจัดการโดยพลการก็ไม่ได้ แถมคนของอาณาจักรจินเป่ยก็กำลังวางแผนอยู่โดยการส่งหลี่เซียนเข้ามาสืบนี่เอง
“เจ้าหรือคือคนที่หลี่เซียนเอาตัวไป”หัวหน้ากลุ่มโจรที่ยังไม่ทราบทั้งเรื่องหลี่เซียนแอบหนีไป ทั้งเรื่องซีเฉินจะไปตามจับตัวหลี่เซียนยิ้มออกมาด้วยท่าทีพึงพอใจ ตอนนี้ในหมู่บ้านกลุ่มโจรยังไม่ทราบเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“สวย….สวยจริงๆ”หัวหน้ากลุ่มโจรมองมาทางชิวซุยด้วยท่าทียิ้มแย้ม สาวงามเช่นชิวซุยหาได้ยากยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะจับตัวมาได้เลย เห็นสาวงามเช่นนี้เป็นเหยื่อในหมู่บ้านของตนเองแล้วมันจะปล่อยนางไปได้อย่างไร
“ช่างเจ้าหลี่เซียนแล้ว เจ้ามาเป็นของข้าซะ”หัวหน้ากลุ่มโจรยิ้มกว้างก่อนจะเอื้อมมือไปหมายจะคว้าตัวชิวซุยเข้ามากอดเสียหน่อย เจ้าหมอนี่พลังเหนือกว่าหลี่เซียนนิดหน่อย กับอาณาจักรจินเป่ยที่ไม่มีคนระดับเจ้าสวรรค์แล้วมันถือเป็นคนมีฝีมืออันดับต้นๆของอาณาจักรเลย มิน่าถึงกำจัดไม่ได้เสียที แต่ตอนนี้มันกำลังจะล่วงเกินชิวซุย ต่อให้ชิวซุยเป็นคนของอาณาจักรไป๋แต่ก็สามารถตอบโต้ได้โดยที่อาณาจักรจินเป่ยไม่สามารถทำอะไรได้
“แฮะๆ”ชิวซุยยิ้มออกมาด้วยใบหน้าน่ารักน่าชังก่อนจะยื่นมือสวนออกไปทางหัวหน้ากลุ่มโจรทันที
ฟุบๆๆๆๆ
ชิวซุยสร้างใยแมงมุมจากนิ้วก่อนจะรัดร่างของพวกโจรในห้องเอาไว้แน่น พริบตาเดียวภายในบ้านของหัวหน้ากลุ่มโจรก็แปลงสภาพเป็นเหมือนรังแมงมุมไม่มีผิด หลังจากจัดการบ้านหัวหน้าเสร็จแล้ว ชิวซุยก็เดินไปรอบๆหมู่บ้าน จัดการมัดพวกโจรเอาไว้ให้เรียบร้อยอย่างกับดักแด้ รวมถึงพวกพ่อค้าที่โดนจับตัวมาด้วย
“เอาล่ะ เรียบร้อย”เดินเล่นรอบหมู่บ้านครบรอบ ชิวซุยก็มัดพวกโจรทั้งหมู่บ้านเอาไว้แน่นจนขยับไปไหนไม่ได้ นางยิ้มระรื่นเดินเอาปลายใยแมงมุมไปผูกกับร่างของจากจินก่อนจะขึ้นไปนั่งบนหลังของจางจินอย่างสบายใจ
“จางจิน เราแวะไปอาณาจักรไป๋กันก่อนเถอะ”ชิวซุยยิ้มหวานพลางขึ้นไปขี่บนหลังจากจิน
“อากกก ปล่อยข้า”พอจางจินบินขึ้นฟ้า พวกโจรที่โดนมัดติดกันนับร้อยชีวิตก็โดนลากขึ้นไปห้อยอยู่ใต้ตัวจางจินก่อนจะโดนจางจินพาบินไปยังอาณาจักรไป๋อย่างไม่ยินยอม แม้โจรพวกนี้จะหนีไปอยู่ฝั่งอาณาจักรจินเป่ย แต่โจรพวกนี้แต่เดิมก็เป็นคนอาณาจักรไป๋ หรือก็คือยังมีหมายจับอยู่นั่นเองขอแค่พาพวกมันไปส่งที่อาณาจักรไป๋ก็โดนจับรับโทษหนักเหมือนกัน
.
.
ปึง!!
ทางฝั่งหลี่เซียน พอสู้กับซีเฉินจนชนะก็รีบตามกลับเข้ามาในเมืองหวังจะช่วยเหลือชิวซุยทันที แต่ไม่ว่าจะตามไปเท่าไหร่ก็ยังไม่เจอชิวซุยเสียทีจนมันตามมาถึงค่ายทหารของเมืองซึ่งเคยเป็นที่ทำงานเก่าของมัน
“เจ้า..ปลอดภัยดีงั้นหรือ”กว่าหลี่เซียนจะมาถึงชิวซุยก็จัดการพวกโจรเสร็จเรียบร้อยแถมยังนำข่าวที่ไม่น่าจะต้องใช้มาให้ค่ายทหารเรียบร้อยแล้วอีกต่างหาก ยามนี้หลี่เซียนเห็นเพียงชิวซุยกำลังนั่งเล่นอยู่ในค่ายเสียอย่างนั้น
“เจ้าค่ะ…..มีอะไรเกิดขึ้นหรือเจ้าคะ”ชิวซุยถามพลางมองหลี่เซียนด้วยท่าทีสงสัย แต่พอหลี่เซียนเห็นว่าชิวซุยปลอดภัยดีแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“มะ…..ไม่มีอะไรหรอก”หลี่เซียนว่าพลางยิ้มออกมาบางๆ บางทีพวกโจรอาจจะตามชิวซุยมาไม่ทันหรืออาจจะหานางไม่เจอก็ได้ เห็นนางปลอดภัยไม่บาดเจ็บอะไรก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีก
“หัวหน้า พวกเราเตรียมของตามที่ท่านสั่งในจดหมายแล้วขอรับ จะให้พวกเราบุกตามแผนเดิมเลยหรือไม่ขอรับ”ทหารคนหนึ่งเดินเข้ามาหาหลี่เซี่ยนพลางรายงานสถานการณ์
“เปลี่ยนแผน พวกเราต้องบุกไปตอนนี้เลย”หลี่เซียนตอบพลางนึกถึงพวกโจรที่ถูกสั่งให้ตามชิวซุยไป ตอนนี้หลี่เซียนจับตัวซีเฉินมาแล้ว แต่พวกนั้นอาจจะกลับไปรายงานหัวหน้ากลุ่มโจรก็ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เช่นนั้นก็ไม่เหลือเวลากลับไปทำลายเครื่องร่อนแล้ว ต้องรีบบุกก่อนพวกมันจะได้ตั้งตัว
“ขอรับ”เหล่าทหารได้ฟังก็แยกย้ายกันไปจัดการงานของตนทันที ใช้เวลาไม่นานพวกทหารก็เตรียมพร้อมออกเดินทางกันได้แล้ว ตอนนี้พวกมันต้องแข่งกับเวลา หากพวกโจรรู้ตัวก่อนพวกมันจะหาทางรับมือเอาไว้หรือไม่ก็อาจจะหนีไปแล้วก็เป็นได้ เพียงแต่….
“หัวหน้า…..นี่มันอะไรกันขอรับ”หลังจากเร่งเดินทางไปถึงหน้าผาที่เป็นทางเข้าหมู่บ้านของพวกโจร ภาพกำแพงหมอกที่แสนจะคุ้นเคยก็หายไปไม่เหลือชิ้นดี ยามนี้ทหารทุกคนสามารถมองไปที่หมู่บ้านของพวกโจรได้ด้วยตาเปล่า เพราะหมอกที่เคยอยู่ในเขตหุบเขานั้นหายไปหมดแล้ว
“ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”หลี่เซียนมองภาพตรงหน้าด้วยท่าทีไม่เข้าใจ ไม่ใช่แค่หมู่บ้านที่โดนพังยับเยิน แม้แต่หุบเขารอบๆยังโดนทำลายไม่เหลือซาก ถึงกับเปิดทางออกให้หมอกที่ขังอยู่ในหุบเขาลอยไปจนหมด นี่มันฝีมือของตัวอะไรกันแน่ หรือว่ากลุ่มโจรพวกนั้นจะโชคร้ายเจออสูรบุกเข้ามาโจมตีตอนที่มันหนีออกมากันแน่…….