กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1139
โดนัลด์รู้สึกอับอายมาก ในขณะที่ใช้มือคลำบนแก้มที่ดูแดงระเรื่อขึ้นมา ในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาในครั้งนี้
กลยุทธ์ของเขาถูกต้อง เขาต้องสามัคคีกับเพื่อนพ้องรอบตัวเขาเอาไว้ แล้วปฏิบัติต่อศัตรูของอีกฝ่าย ให้เหมือนกับเป็นพันธมิตรของเขาเอง
ไม่ว่าจะเป็นพ่อลูกจากตระกูลวีเวอร์ที่อยู่บนภูเขากอลมิน ตระกูลวิลสัน หรือคนอื่น ๆ คนพวกนี้ทั้งหมดคือคนที่เขาควรจะรวบรวมเอาไว้ให้เป็นหนึ่งเดียว
แต่อย่างไรก็ตาม เขาพลาดที่ใจเร็วด่วนได้เกินไป เขาไม่ควรบั่นทอนขวัญและกำลังใจของกองทัพ
ศัตรูก็ยังอยู่ที่นั่นแหละ พวกเขาจะไม่หายไปไหน เพียงเพราะเขามาช้าไปหนึ่งก้าว
พันธมิตรก็ยังอยู่ที่นั่นเช่นกัน และพวกเขาก็จะไม่ตาย เพียงเพราะเขามาช้าไปหนึ่งก้าว
ทำไมเขาถึงเป็นกังวลมากมายนัก? เขาส่งคนขึ้นไปบนภูเขากอลมินสองครั้ง แล้วยังล้มเหลวทั้งสองครั้ง แถมยังสูญเสียกำลังพลยี่สิบนายไปบนนั้นโดยเปล่าประโยชน์อีกด้วย
เขาควรสงบสติอารมณ์และแค่รอคอยอย่างอดทน พร้อมทั้งควรรอให้พ่อของเขาฟื้นขึ้นมาก่อนด้วย
จากนั้นพ่อของเขาก็อาจส่งกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ขึ้นไปบนภูเขากอลมิน แล้วพวกเขาก็คงเอาชนะศัตรูได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ในขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องนี้ โดนัลด์ก็รู้สึกละอายใจมาก เขารีบบอกคุณท่านเว็บบ์ว่า “คุณพ่อครับ ผมผิดเอง… พ่อทำถูกแล้วที่วิจารณ์ผม! ผมจะแก้ไขตัวเองในอนาคตอย่างแน่นอน!”
คุณท่านเว็บบ์พ่นเสียงพูดออกมาอย่างเย็นชา “แกพลาดโอกาสที่ดีที่สุดไปแล้วล่ะ ภารกิจที่แสนง่ายดายได้กลายเป็นงานหินขึ้นมาแล้ว เพียงเพราะการกระทำของแกเอง”
ชายชรายังคงพูดต่อไป “การโจมตีครั้งแรกมักจะง่ายที่สุดเสมอ เนื่องจากศัตรูไม่ได้เตรียมตัวรับมือ ฉะนั้นถ้าแกเตรียมการดี ๆ แล้วไม่ประเมินศัตรูต่ำเกินไป แกก็จะสามารถเอาชนะและบรรลุเป้าหมายได้ในครั้งเดียวอย่างแน่นอน”
“แต่อย่างไรก็ตาม แกก็พ่ายแพ้ไปแล้ว และทำให้คนของแกต้องเสียเวลา เพียงเพราะแกประเมินศัตรูต่ำเกินไปอีกนั่นแหละ นอกจากนี้แกยังทำให้อีกฝ่ายหนึ่งระแวดระวังแกมากขึ้น ซึ่งก็ยิ่งทำให้เรื่องนี้ยากขึ้นไปอีก”
“ด้วยความที่แกประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไปเป็นครั้งที่สอง เมื่อแกรุกคืบอย่างดุดัน ตอนนี้คู่ต่อสู้ของแกก็คงเตรียมพร้อมไว้แล้วอย่างแน่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้แม้แต่แปดผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังไม่อาจเอาชนะได้!”
โดนัลด์รีบตอบพ่อทันที “ไม่ต้องห่วงครับพ่อ! แปดผู้ยิ่งใหญ่นั้นแข็งแกร่งและทรงพลังมาก ตราบใดที่พวกเขายังเคลื่อนไหว อีกฝ่ายก็คงไม่สามารถต่อกรกับพวกเขาได้หรอกครับ”
คุณท่านเว็บบ์ตอบอย่างเย็นชา “ใครให้ความมั่นใจแบบนี้กับแกฮะ? แกกำลังทำผิดพลาดแบบเดียวกับที่ฉันพูดถึงเมื่อกี้นี้ อย่าประเมินศัตรูต่ำเกินไป”
ทันทีที่เงียบเสียงลง คุณท่านเว็บบ์พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ถึงแม้ว่าแปดผู้ยิ่งใหญ่อาจจะดูแข็งแกร่งมาก แต่ในโลกความเป็นจริงของเหล่านักรบ พวกเขาไม่ใช้ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างแน่นอน อันที่จริง พวกเขาไม่น่าติดอันดับในช่วงกลาง ๆ เลยด้วยซ้ำ!”
โดนัลด์มีสีหน้าตกใจมากในขณะที่พูดขึ้นมาว่า “เป็นไปได้ยังไงครับพ่อ? แปดผู้ยิ่งใหญ่นั้นทรงพลังมาก! ในความรู้สึกของผม พวกเขาไม่เคยเจอใครที่เก่งพอจะเป็นคู่ต่อสู้ได้ด้วยซ้ำ แล้วพวกเขาจะอยู่ในอันดับกลาง ๆ ได้ยังไงกัน?”
คุณท่านเว็บบ์ตอบอย่างเย็นชา “แกเป็นคนที่อ่อนประสบการณ์และโลกทัศน์แคบจริง ๆ นักรบชั้นแนวหน้าที่แท้จริง ล้วนทำงานให้กับตระกูลใหญ่และทรงพลังเพียงไม่กี่ตระกูลในออสเกีย ความแข็งแกร่งของพวกเขาเป็นความมหัศจรรย์ที่เหลือเชื่อ เมื่ออยู่ต่อหน้านักรบชั้นแนวหน้าที่แท้จริงเหล่านี้ แปดผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังไม่สามารถต้านทานกระบวนท่าออกอาวุธไม่กี่ท่าของพวกเขาได้เลย”
โดนัลด์รีบพูดขึ้นมาว่า “เด็กจากโอลรัส ฮิลล์คนนั้นเป็นแค่คนน่าสมเพชคนหนึ่ง ที่ชอบดูฮวงจุ้ยให้คนอื่น มันหลอกผู้ที่มีอำนาจและความสามารถได้สองสามคน แถมยังมีหมาข้างถนนเดินตามมันไปไหนต่อไหนด้วย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงกล้าอวดดีนัก ผมเชื่อว่า มันคงไม่สามารถหาสุดยอดนักรบ แบบที่พ่อเพิ่งพูดถึงได้หรอก ฉะนั้นปัญหาจะได้รับการแก้ไขอย่างแน่นอน เมื่อแปดผู้ยิ่งใหญ่ปรากฏตัวขึ้น”
คุณท่านเว็บบ์ถามเขาว่า “แกตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียดถึ่ถ้วนแล้วเหรอ? ถ้ามีรายละเอียดอะไรที่แกมองข้ามไป ก็มีความเป็นไปได้สูงที่แปดผู้ยิ่งใหญ่จะตกอยู่ในอันตราย แปดผู้ยิ่งใหญ่คือไพ่ใบสุดท้ายของครอบครัวเรา ฉะนั้นเราจึงไม่ควรปล่อยให้พวกเขาต้องเสี่ยงกับอะไร ยกเว้นว่าจะเป็นทางเลือกสุดท้ายจริง ๆ”
โดนัลด์ตอบอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ต้องกังวลครับ จะไม่มีปัญหาใด ๆ เกิดขึ้น ตราบใดที่แปดผู้ยิ่งใหญ่ก้าวขึ้นมาแล้วลงมือปฏิบัติการ