“เธอ เธอ เฉินเยี่ยน เธอไม่ตายดีแน่”
เสี่ยวหลี่ยังด่าเฉินเยี่ยนอยู่ หน้าเธอก็โดนเฉินเยี่ยนถีบไปสองที บวมหมดแล้ว
“ฉันตายดีหรือไม่ดี ฉันไม่รู้ แต่เธอต้องไม่ตายดีแน่”
เสียงเฉินเยี่ยนเย็นชามาก เสี่ยวหลี่คนนี้บ้าถึงขั้นนี้เลย ถึงขั้นคิดจะฆ่าเช่อเช่อ จะขายเยว่เยว่ คนแบบนี้ เธอจะปล่อยไว้ได้ยังไง
เสี่ยวหลี่ยอมรับแล้ว แบบนี้เธอต้องเข้าคุกแน่ ในคุก เฉินเยี่ยนจะให้เธอรู้ว่าอะไรคือความทรมานเหมือนไม่ใช่คน
รอเธอออกมา เฉินเยี่ยนยิ้มเยือกเย็น ถึงแม้ว่าเธอออกมา เธอก็จะไม่ปล่อยให้เสี่ยวหลี่มีชีวิตที่ดี ชีวิตนี้ เสี่ยวหลี่อย่าคิดเลยว่าจะมีสักวันที่อยู่อย่างเป็นสุข
“พวกคุณจับเธอเลย จับเธอ เธอใกล้จะทำฉันตายแล้ว”
เสี่ยวหลี่ตะโกนร้องพูดไม่ชัด
“คุณทำคนจนเป็นแบบนี้”
ตำรวจคนหนึ่งพูดอย่างเสียไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ได้โทษเฉินเยี่ยนเท่าไร เขาก็เป็นพ่อเหมือนกัน มีคนจะทำแบบนั้นกับลูกเขา เขาก็จะลงมือเช่นกัน อีกอย่างถึงแม้เฉินเยี่ยนจะทำร้ายคน แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นเอาชีวิต อย่าดูแค่เสี่ยวหลี่ร้องจะเป็นจะตาย ที่จริงแล้วเป็นแผลข้างนอกทั้งนั้น
ถ้าเฉินเยี่ยนลงมือถึงขั้นเอาชีวิต พวกเขาก็ไม่ปล่อยเหมือนกัน
“พวกคุณก็ได้ยินคำพูดเธอแล้ว ฉันทนไม่ไหว ถ้าฉันทำร้ายเธอแล้วต้องชดใช้ ต้องรับผิดชอบ ฉันยอมหมด”
เฉินเยี่ยนไม่เสียใจที่ลงมือไป
“คนแบบเธอควรโดนทำร้ายแล้ว ถ้าอยู่ในหมู่บ้าน เธอโดนคนตีตายไปนานแล้ว ถุย! หน้าไม่อาย คิดจะแย่งสามีคนอื่น แล้วยังทำร้ายลูกเขาอีก ตีให้ตายจะได้รีบไปเกิดใหม่”
พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งก็ด่าด้วยความโกรธ และทนไม่ไหวเข้าไปถีบอีกสองที
ตำรวจสองคนก็ไม่ได้รู้สึกดีกับเสี่ยวหลี่ และไม่คิดจะจับเฉินเยี่ยน แต่เฉินเยี่ยนทำร้ายคนไปแล้ว เวลานี้พวกเขาต้องหยุดการวิวาทกันแล้ว
ตอนที่เสี่ยวหลี่กลิ้งไปกับพื้นจะให้ตำรวจจับเฉินเยี่ยน ตอนที่เธอร้องว่าจะตายแล้ว ซินห้าวก็มาถึง
หลังซินห้าวได้ข่าวก็ขี่มอเตอร์ไซค์ตามมา พอมาถึงก็ได้ยินเสียงร้องของเสี่ยวหลี่
เห็นหญิงสาวกลิ้งไปบนพื้นเขียวช้ำไปทั้งใบหน้า ซินห้าวไม่อยากเชื่อว่านั่นคือเสี่ยวหลี่
ตามจริงแล้วซินห้าวไม่เคยคิดเกินเลยกับเสี่ยวหลี่มาก่อนเลย แต่เขายังจำตอนที่เสี่ยวหลี่เพิ่งมาที่ร้านได้ เธอมักจะยิ้ม บางครั้งจะแอบมองเขา แต่เธอทำงานที่ร้านอย่างจริงจัง ดังนั้นตอนหลังเขาเลยไม่ได้ไปที่ร้าน ทุกครั้งเวลาไป เสี่ยวหลี่ก็จะรายงานสถานการณ์ให้เขาฟัง แล้วยังบอกว่าเธอจะดูแลร้านอย่างดี ให้ซินห้าววางใจ
เขาไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงแต่รู้สึกว่าเสี่ยวหลี่มีความรับผิดชอบสูง ไม่รู้เลยว่าเสี่ยวหลี่มีใจคิดแบบนั้น สุดท้ายเลยกลายเป็นแบบนี้
ซินห้าวไม่สงสารเสี่ยวหลี่ เพราะความคิดของเสี่ยวหลี่นั้นบ้าคลั่ง ตัวเองไม่เคยแสดงออกว่ารู้สึกดีกับเธอมาก่อนเลย และไม่เคยพูดจาล้ำเส้นกับเธอสักคำ ปฏิบัติต่อเธอเหมือนคนอื่น
ส่วนเสี่ยวหลี่กลับคิดว่าร้านเป็นของเธอ แล้วยังโทษที่เฉินเยี่ยนไปที่ร้านอีก ความคิดนี้น่าตลกสิ้นดี จนต่อมาเสี่ยวหลี่โกรธแค้น ถึงกับแก้แค้น ยิ่งโหดเ**้ยมเข้าไปใหญ่ สมองคนนี้ไม่รู้ว่าโตมาได้ยังไง ทำไมถึงคิดเองเออเองขนาดนี้นะ!
“พี่ห้าว พี่ห้าว พี่มาดูฉันใช่ไหม? พี่ดูภรรยาคนนี้ของพี่ร้ายกาจแค่ไหน เธอทำร้ายฉันจนเป็นแบบนี้ ใจเธออำมหิต รอเธอโดนจับ ส่งเธอเข้าคุก พี่ห้าว ฉันจะไม่ไปที่ร้านแล้ว ฉันคืนร้านให้พี่ดูแล ดีไหม?”
พอเห็นซินห้าว เสี่ยวหลี่เหมือนเห็นผู้ช่วยชีวิต เธอลุกขึ้นมา ไม่สนใจความเจ็บปวด วิ่งไปคว้าแขนซินห้าว
ตำรวจสองคนเบะปาก เมื่อกี้เพิ่งร้องว่าจะตายแล้วอยู่เลย ตอนนี้วิ่งคล่องเชียว ดูเธอไม่ได้เป็นอะไรเลย
ที่จริงแล้วหลายปีมานี้ซินห้าวมีน้ำใจกับคนอื่นมาก แต่เวลานี้เขากลับไม่มีจิตใจแบบนั้นเลย กับคนที่คิดทำร้ายลูกเขาจนตาย คิดจะขายลูกสาวเขา เขามีเมตตาด้วยไม่ไหว
ดังนั้นวินาทีที่มือเสี่ยวหลี่แตะแขนซินห้าว ซินห้าวออกแรงบิดแขนเสี่ยวหลี่
เสี่ยวหลี่เจ็บจนร้องออกมา เธอพยายามเบิ่งตา มองซินห้าวอย่างไม่อยากเชื่อ ผู้ชายคนนี้ที่เธอแอบรักมาตลอด ผู้ชายที่เธอชอบ ผู้ชายที่เธอคิดจะอยู่ด้วย เขากลับลงมือกับตัวเอง
ทำไม? เขาควรจะชอบตัวเองไม่ใช่หรือ? ทำไมหลังเขารู้ว่าเฉินเยี่ยนเป็นคนร้ายกาจ แล้วยังลงมือกับตัวเองอีก?
เสี่ยวหลี่ไม่เข้าใจ
“พวกคุณลงมือทำร้ายกันที่นี่ไม่ได้นะ คุณทำร้ายร่างกายเธอแบบนี้ ผิดกฎหมาย พวกเรามีอำนาจคุมตัวคุณไว้”
ตำรวจเห็นการกระทำของซินห้าว ก็รีบเข้ามา พวกเขาปล่อยให้ซินห้าวและเฉินเยี่ยนทำเกินไปต่อหน้าพวกเขาไม่ได้
“รู้แล้วครับ”
ซินห้าวพยักหน้า มองดูเสี่ยวหลี่ที่อกสั่นขวัญหาย เขาใช้เทคนิค ต่อแขนเสี่ยวหลี่กลับเข้าไป ถึงแม้เขาไม่กลัวต้องรับผิดชอบ แต่เขาก็ไม่อยากพัวพันกับเสี่ยวหลี่ ตอนนี้แขนเสี่ยวหลี่ไม่เป็นอะไรแล้ว เขาไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว
หัวหน้าตำรวจถอนหายใจยาวออกมา พวกเขาก็ไม่อยากจับซินห้าว ซินห้าวกับเฉินเยี่ยนถือเป็นคนมีชื่อเสียงในเมือง ชื่อเสียงดีมาก พวกเขาอยากจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับซินห้าวและเฉินเยี่ยน
“คุณ คุณไม่มีใจให้ฉันสักนิดเลยหรือ? ฉันช่วยคุณดูแลร้านมาตลอด ฉันตั้งใจทำเพื่อนคุณ คุณไม่รู้สักนิดเลยหรือ?”
ศีรษะเสี่ยวหลี่เจ็บจนเหงื่อไหลซึมตลอด แต่ในใจเธอเจ็บยิ่งกว่า เธอฝันมาตลอด เธออยู่ในความคิดของตัวเองเสมอมา วันนี้ซินห้าวทำร้ายจิตใจเธอรุนแรงมาก
“ผมมองคุณเหมือนกันคนอื่นในร้าน นอกจากภรรยาผมแล้ว ผมไม่เคยมีใจให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน ผมไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงคิดอย่างนี้ แต่ผมบอกคุณไว้เลย เรื่องที่คุณทำทำให้ผมรังเกียจ ถ้าเป็นไปได้ ผมไม่อยากจะรับคุณมาที่ร้านตั้งแต่แรกเลย แบบนี้จะได้ไม่ต้องเกิดเรื่องวุ่นวายมากมายขนาดนี้”
ตอนแรกซินห้าวไม่คิดจะสนใจเสี่ยวหลี่ แต่เขากลัวว่าพูดไม่ชัดเจน เสี่ยวหลี่จะมาตามตื๊ออีก
ได้ยินซินห้าวพูดแบบนี้แล้ว เสี่ยวหลี่ร้องเสียงดัง เหมือนคนเป็นบ้า แล้วยังเอาศีรษะไปโขกกำแพง ร้องบอกว่าเฉินเยี่ยนทำร้ายเธอ ให้คนมาจับเฉินเยี่ยน เธอไม่ได้ดี เฉินเยี่ยนก็อย่าคิดว่าจะได้ดี
แต่ตำรวจรู้ดี เฉินเยี่ยนทำร้ายเสี่ยวหลี่จริง แต่บาดแผลนั้นเป็นแค่แผลภายนอก เรื่องพวกนี้ตอนหลังเฉินเยี่ยนไม่ได้ทำ เสี่ยวหลี่ให้ร้ายเฉินเยี่ยนต่อหน้าพวกเขา จะเชื่อเธอได้ยังไง
สุดท้ายเฉินเยี่ยน ซินห้าว เยว่เยว่ พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งต่างออกจากสถานีตำรวจ เสี่ยวหลี่โดนจับกุม
ถึงแม้เสี่ยวหลี่จะยอมรับว่าเธออุ้มเยว่เยว่ไป แต่ยังต้องสอบสวนอยู่ รอคำสั่งออกมา เฉินเยี่ยนเชื่อว่าอย่างน้องเสี่ยวหลี่ต้องติดคุกหลายปี แต่กว่าโทษเสี่ยวหลี่จะประกาศ ก็ต้องรออีกหลายเดือน
ระหว่างทางกลับบ้าน พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งแอบมองซินห้าวตลอดเวลา ซินห้าวโดนเธอมองจนรู้สึกอึดอัด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งรู้สึกปลง ที่เสี่ยวหลี่ตกอยู่ในสภาพนี้ถึงแม้ตัวเองจะทำตัวเอง แต่ผู้ชายหน้าตาดีเกินไป บางครั้งก็นำหายนะมาด้วย ถ้าหน้าตาธรรมดา ก็จะไม่มีเรื่องแบบนี้แล้ว
เฉินเยี่ยนไม่รู้ในใจพี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งคิดอะไรอยู่ เวลานี้เธอสงบลงแล้ว
“พี่สะใภ้ เรื่องเยว่เยว่ครั้งนี้ลำบากพี่มากเลย ฉันรู้ว่าพี่ไม่ได้คิดอะไร แต่ฉันมีความคิดหนึ่ง อยากจะคุยกับพี่”
เฉินเยี่ยนตัดสินใจจะพูดกับพี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งให้เข้าใจ
“เธอไม่ต้องพูดแล้ว ตอนแรกฉันไม่ได้อยากจะเจอเธอ แต่หลังจากครั้งนี้ฉันก็ดูออกแล้ว เธอเป็นคนไม่เลวเลย บุญคุณคือบุญคุณ แค้นคือแค้น เธอสามารถมาส่งอาหารให้ฉันได้ทุกวัน แสดงว่าเธอคนนี้มีจิตใจดี เหมือนที่เธอบอกฉันไม่ได้หวังอะไร ดังนั้นเธอไม่ต้องคิดจะให้อะไรฉัน”
พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งห้ามคำพูดเฉินเยี่ยน