กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1141
ขณะนี้ที่วิลล่าของทอมป์สัน เฟิร์สท์ เป็นเวลาดึกแล้ว ชาร์ลีและภรรยากำลังนอนหลับอยู่บนเตียง โดยห่มผ้าห่มคนละผืน
ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่โทรศัพท์มือถือของชาร์ลีส่งเสียงดังขึ้นสองสามครั้ง
ด้วยความที่ชาร์ลีกลัวว่าเสียงโทรศัพท์จะทำให้ภรรยาที่กำลังหลับใหลอยู่ตื่นขึ้นมา เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วพบว่ามีข้อความ WeChat ส่งเข้ามาสองข้อความ
ตอนนี้ก็เป็นช่วงเที่ยงคืนแล้ว ชาร์ลีไม่รู้ว่าใครส่งข้อความ WeChat ให้เขาในเวลาเช่นนี้ แต่เดาว่าน่าจะต้องเป็นเรื่องสำคัญแน่นอน ถึงต้องส่งให้กลางดึกแบบนี้
เขาจึงปลดล็อกโทรศัพท์มือถือทันที และพบว่าอัลเบิร์ตเป็นคนส่งข้อความถึงเขา
“ปรมาจารย์เวด มีบางอย่างเกิดขึ้นที่ภูเขากอลมิน ผมกับเลียมยืนอยู่หน้าประตูบ้านของคุณแล้ว ถ้าไม่เป็นการรบกวน คุณออกมาพบผมแปบหนึ่งได้ไหม?”
ชาร์ลีขมวดคิ้ว
มีบางอย่างเกิดขึ้นบนภูเขากอลมิน ถ้าอย่างนั้น นี่ก็อาจเป็นไปได้ว่าตระกูลเว็บบ์ได้พุ่งเป้ามาที่สองพ่อลูกตระกูลวีเวอร์อีกครั้งหนึ่งแล้ว
เขาจึงลุกออกจากเตียงเบา ๆ แล้วเดินลงบันไดไปที่หน้าประตูวิลล่า
อัลเบิร์ตและเลียมได้ยืนรออยู่ด้านนอกประตู ด้วยท่าทีให้ความเคารพอยู่ก่อนแล้ว
ชาร์ลีสังเกตเห็นสีหน้ากระวนกระวายใจของพวกเขา แล้วถามขึ้นมาว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
อัลเบิร์ตตอบว่า “ตระกูลเว็บบ์ส่งคนมาที่ภูเขากอลมินอีกแล้ว เมื่อสักประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนนี้ครับ คราวนี้พวกเขาส่งมาหลายคนเลย รวมทั้งหมดสิบหกคน”
ชาร์ลีพยักหน้าแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? แค่เล่าเรื่องราวตอนจบมาก็พอ”
อัลเบิร์ตตอบด้วยความเคารพว่า “พวกเขาพยายามจะพาสองพ่อลูกตระกูลวีเวอร์หนีไป ต่างฝ่ายต่างดวลปืนใส่กัน คนของผมกับเลียมฆ่าไปได้สิบห้าคนและมีหนึ่งในนั้นหนีไปได้”
ชาร์ลีพยักหน้าแล้วถามว่า “แล้วสูญเสียคนของคุณไปบ้างหรือเปล่า?”
เลียมตอบว่า “ปรมาจารย์เวดครับ ผมสูญเสียกองกำลังไปสามคน ส่วนดอน อัลเบิร์ตสูญเสียไปหนึ่งคน เราสูญเสียไปทั้งหมดสี่คนครับ”
ชาร์ลีส่งเสียพึมพำแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร โดยรวมแล้ว เราก็ยังเป็นฝ่ายชนะอยู่”
อัลเบิร์ตพยักหน้าก่อนพูดว่า “ผมคิดว่าตระกูลเว็บบ์จะไม่มีวันลืมหลังจากพ่ายแพ้ไปถึงสองครั้ง ผมเชื่อว่าพวกเขาต้องกลับมาแก้มือเต็มรูปแบบที่ภูเขากอลมินเร็ว ๆ นี้อีกแน่นอน ผมกับเลียมได้เริ่มรวบรวมกำลังพลเร่งรุดไปที่ภูเขากอลมินแล้ว แต่ก็กลัวว่าคราวหน้าตระกูลเว็บบ์จะส่งสุดยอดนักรบมาที่ภูเขากอลมินน่ะสิครับ”
ชาร์ลีขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น “สุดยอดนักรบเหรอ?”
“ใช่ครับ” อัลเบิร์ตตอบ “มีข่าวลือออกมาว่าแปดผู้ยิ่งใหญ่กำลังทำงานให้กับตระกูลเว็บบ์ พวกเขาเป็นกลุ่มยอดนักรบทรงพลัง ที่ไม่มีใครเทียบได้!”
หลังจากนั้น อัลเบิร์ตก็พูดขึ้นต่อ “ปรมาจารย์เวดครับ คนของเราสามารถจัดการกับคนธรรมดาได้อย่างง่ายดาย แต่ถ้าพวกเขาต้องรับมือกับยอดนักรบพวกนั้น ก็อาจเป็นเพียงความพยายามที่เกินตัว จนต้องพ่ายแพ้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมไม่สนเรื่องที่จะต้องสูญเสียลูกน้องไปหลายสิบคนหรอกครับ แต่ผมกลัวว่าเราจะทำให้แผนการของคุณต้องล่าช้าออกไป ปรมาจารย์ครับ ถ้าตระกูลเว็บบ์ช่วยพ่อลูกตระกูลวีเวอร์ได้สำเร็จ ผมก็คงปัดความรับผิดชอบนี้ออกไปไม่ได้ครับ!”
ชาร์ลีรู้ว่าตระกูลใหญ่ ๆ ที่มีอำนาจนั้น มักจะมีเหล่ายอดนักรบทำงานให้เสมอ
ในความทรงจำของเขานั้น ตอนที่เขายังเป็นเด็ก ๆ ตระกูลเวดก็เคยมีเหล่านักรบมากมายที่ทำงานให้เช่นกัน
ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งของปรมาจารย์เหล่านี้ก็ยังเหนือชั้น เกินกว่าที่มนุษย์ธรรมดา ๆ จะหยั่งรู้ได้
สำหรับตระกูลใหญ่ที่ทรงอำนาจพร้อมมีทรัพย์สินหลายล้านล้านดอลลาร์ ก็มีเพียงนักรบชั้นแนวหน้าอย่างแท้จริงเท่านั้น ที่จะสามารถปกป้องและรับประกันความปลอดภัยให้พวกเขาได้อย่างแท้จริง
ชาร์ลีจึงถามขึ้นว่า “อัลเบิร์ต นายคิดยังไง?”
อัลเบิร์ตรีบตอบว่า “ปรมาจารย์เวด โปรดยกโทษให้ผมด้วย แต่ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องปล่อยให้จอร์แดนและลูกชายมีชีวิตอยู่ต่อไป ศัตรูของคุณต้องการใช้พ่อลูกคู่นี้เป็นเครื่องต่อรอง พวกเขาจึงพยายามเต็มที่ในการช่วยสองพ่อลูกคู่นี้เอาไว้ ฉะนั้นแทนที่ปล่อยเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้น เราก็ควรฆ่าสองพ่อลูกนี้ซะ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีปัญหามากมายตามมาทีหลัง!”