มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1017
ฮาเวนช็อกสุด ๆ ที่เขาเขาอยู่ที่นั่น ตามปกติแล้วเธอก็จำเขาได้เพราะเขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างน่าสนใจคนหนึ่ง เมื่อพวกเขาพบกันเป็นครั้งแรกบนรถไฟ
ด้วยความไม่เชื่อ เธอจึงเปิดประตูหลักด้วยความพยายามที่จะยืนยันว่าเธอเห็นเขาจริง ๆ หรือไม่ แม้กระนั้น เธอก็ทำได้เพียงแค่เห็นด้านหลังของ ‘เจอรัลด์’ แวบ ๆ เท่านั้นเนื่องจากเขาก้าวเข้าไปในรถแล้ว ก่อนที่พ่อของเธอจะปิดประตูด้านหลังเขา
“เจอรัลด์!” ฮาเวนตะโกนขึ้น ขณะที่รถขับจากไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่สามารถได้ยินเสียงร้องของเธอได้เลย
เมื่อเกาหลังหัวของเธอ เธอก็สงสัยว่ามันเป็นแค่จินตนาการของเธอเองหรือเปล่า ยังไงซะ ทำไมเขาถึงจะมาอยู่ในบ้านของเธอได้ล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้น พ่อของเธอก็จะไม่เปิดประตูรถให้ใครบางคนอย่างเขาเป็นการส่วนตัวอย่างแน่นอน!
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ฮาเวน?” ซารีนาถาม ขณะที่เธอและควินตินเดินมาหาเธอ
“เธอจะไม่มีทางเดาได้แน่ว่าฉันเห็นใคร พี่สาว!”
“ใครล่ะ?”
“ฉันเห็นเจอรัลด์!”
“และนี่คือใครล่ะ เจอรัลด์คนนี้?” ซารีนาถามพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
“เธอลืมไปแล้วเหรอ? เขาคือผู้ชายที่พวกเราพบในรถไฟไง!”
“ผู้ชายที่น่ารังเกียคนนั้นเหรอ? เธอยังคงคุยกับเขาอยู่เหรอเนี่ย? ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?” ควินตินดูหมิ่น
“เธออาจเห็นผิดไปก็ได้ ฮาเวน…ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ถ้าควินตินไม่ทราบถึงเรื่องนี้ งั้นเจอรัลด์ก็คงไม่อาจเข้ามาในบ้านของพวกเราได้ตามอำเภอใจหรอก!” ซารีนากล่าวเสริม ขณะที่เธอส่ายหัวของเธอ
ทั้ง ๆ ที่ซารีนาแนะนำฮาเวนให้ตระหนักถึงตัวตนของเธอให้มากขึ้นอยู่เสมอมาก็ตาม แต่หญิงสาวคนนั้นก็ไม่เคยฟังเธอเลย แทนที่จะเข้ากันได้กับทายาทร่ำรวยคนอื่น ๆ เหมือนวอร์เนอร์และสก๊อต ฮาเวนเพียงชอบที่จะพูดคุยกับคนธรรมดาทั่วไปมากกว่า
“ไม่เป็นไรถ้าเธอทั้งคู่เลือกที่จะไม่เชื่อฉัน…ยังไงซะ ฉันก็รู้ถึงข้อเท็จจริงว่าพ่อจับประตูให้เขา หรืออย่างน้อยก็เป็นใครบางคนที่ดูเหมือนเขา! ฉันแค่ต้องรู้ความจริงให้ได้! ฉันจะตามพวกเขาไปเดี๋ยวนี้ เพื่อถามพ่อว่าเขารู้จักเจอรัลด์ได้ยังไง!” ฮาเวนประกาศออกมาอย่างค่อนข้างตื่นเต้น ขณะที่เธอวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว
“กลับมาเดี๋ยวนี้ ฮาเวน! พวกเรายังคงอยู่ในช่วงอ่อนไหวง่ายนะ!” ซารีนาตะโกนขึ้น ขณะที่เธอกระทืบเท้าอยู่กับที่อย่างกระวนกระวายใจ
“…ฮะ? ช่วงอ่อนไหวง่ายคืออะไร?”
“ฉันถามพ่อว่าทำไมพวกเราต้องอยู่แต่ในบ้านตลอดเวลาเมื่อกี้นี้และในที่สุดเขาก็บอกความจริงกับฉัน แต่เรื่องมันยาวสำหรับตอนนี้ แค่รู้ไว้ว่าพวกเราไม่สามารถปล่อยให้ฮาเวนวิ่งจากไปตามลำพังได้! พวกเราต้องพาเธอกลับมาก่อนที่เธอจะเผชิญกับอันตราย!” ซารีนาตอบกลับ ขณะที่เธอและควินตินเริ่มไล่ตามฮาเวนไปทันที
ในขณะเดียวกัน ความมืดก็ค่อย ๆ รุกล้ำข้ามขอบฟ้า ในขณะที่ยามค่ำคืนใกล้เข้ามา
คนกลุ่มหนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผู้ชายตัวคนเดียวด้านหน้าทะเลสาบเบนริล ซึ่งตั้งอยู่ในชานเมืองของจังหวัดโลแกน
“คุณคือเลิฟเวลล์อย่างแท้จริง แซนเดอร์! เมื่อคิดว่าจริง ๆ แล้วคุณก็ได้รวบรวมกลุ่มคนมาเพื่อโค่นล้มผม! ผมคือเดเมียน เวกหนึ่งเดียวคนนี้! คุณมันช่างน่าขันที่คิดว่าคุณยังมีโอกาส!” ผู้ชายตัวคนเดียวที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับกลุ่มของแซนเดอร์กล่าว ซึ่งในเวลานี้กำลังยันน้ำหนักทั้งตัวของเขาด้วยมือเดียว
เดเมียนดูจะอยู่ในช่วงอายุสามสิบกลาง ๆ และสายตาของเขาก็สะท้อนความกระหายเลือดอย่างมาก แผลเป็นชัดเจนสามารถเห็นได้บนใบหน้าที่ไม่ได้หนวดเครานั้น และโดยทั่วไปแล้วเขาก็ดูไม่เป็นมิตรเลยในฐานะบุคคลหนึ่ง
“ฉันจะทำให้มั่นใจว่านายจะต้องจ่ายราคาแพงที่ฆ่าเด็กสองคนของตระกูลพวกเราภายในเดือนที่ผ่านมา เดเมียน! ฉันรู้เป็นอย่างดีว่าทำไมครอบครัวของนายถึงสมควรถูกเนรเทศ! นายจำการกระทำสกปรกทั้งหมดที่นายทำไม่ได้เหรอ?” แซนเดอร์ตะโกนใส่
“หุปปาก! ฉันไม่สนว่าแกทำอะไร และฉันไม่ก็ไม่สนว่าแกพาใครมาด้วยเพื่อสู้กับฉันเหมือนกัน! ทั้งหมดที่ฉันรู้ก็คือทุกคนที่นี่นอกจากแก แซนเดอร์ จะตายโดยน้ำมือของฉันในวันนี้! ไม่ต้องห่วง แกก็จะได้ตายในที่สุดเหมือนกัน เมื่อฉันทำให้แกได้เห็นการตายของเด็ก ๆ เลิฟเวลล์คนอื่นทุกคนแล้ว!”
“แกมันก็แค่คนโง่เขลา! มาดูกันว่าแกจะฆ่าพวกเราทุกคนได้ยังไง!” ธีโอคำรามใส่ ขณะที่เขาพุ่งเข้าใส่ผู้ชายที่โอหังคนนั้นทันที
แม้ธีโอทั้งแข็งแกร่งและดุร้าย แต่เขาก็ไม่ได้ใกล้เคียงอยู่ในระดับทักษะของเดเมียนเลย
สุดท้ายแล้ว เดเมียนก็เบื่อกับการบล๊อกการโจมตีของธีโอ และชกต่อยเขาอย่างฉับพลัน! โดยไม่ทันระวังตัว ธีโอรู้ว่ามันสายเกินไปแล้วที่จะสกัดกั้นหรือหลบการโจมตีที่กำลังเข้ามา
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่การโจมตีนั้นจะทันได้โดนเขา ธีโอก็ได้ยินใครบางคนตะโกนขึ้น “ให้ผมช่วยแล้วกัน!”