ปะทะมารแล้ง
สิ่งมีชีวิตตัวนั้นมันแปลกประหลาดมาก ตัวท่อนล่างของมันเป็นเหมือนงูหรือปลา มีกรงเล็บเหมือนมังกรที่ตัวท่อนบน หัวเหมือนมังกร ไม่มีเขา ดูแปลกประหลาดมาก มันนอนเงียบๆอยู่ในหลุม โดยที่ไม่รู้ว่าทำไมเบม่อนถึงยืนนิ่งอยู่ข้างนอกหลุมแบบนั้น เอาแต่จ้องมองเข้าไปข้างใน
โจวเหวินเลยเปลี่ยนใจอัญเชิญตรีสูญออกมาแล้วส่งมันเข้าไปโจมตีสัตว์ประหลาดที่อยู่ในหลุม
แต่ตรีสูญนั้นพอเข้าใกล้หลุมศพมันก็สูญเสียการควบคุมแล้วตกลงมาอยู่ที่ขอบหลุมทันที
โจวเหวินส่งสัตว์อสูรไปอีกหลายตัวเข้าไปในนั้นแต่ผลที่ออกมาก็เหมือนเดิม ถ้าเกิดมีตัวอะไรเข้าใกล้หลุมศพมากกินไป มันจะยืนนิ่งเหมือนกับว่าโดนสะกด ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตหรืออยู่ในรูปแบบอาวุธทุกอย่างที่เป็นสัตว์อสูรเป็นเหมือนกันหมด
“สิ่งมีชีวิตต่างมิติที่อยู่ที่นั้นมันแปลกมากเลยเว้ย ตอนแรกก็หน้ากากวิญญาณมาร แล้วนี้ยังจะมีสัตว์ประหลาดตัวนี้อีก ความสามารถของมันก็ประหลาดมากๆด้วย”โจวเหวินคิดแล้วลองอัญเชิญสดับวานรให้เข้าไปในหลุมดู
แต่รอบนี้ สดับวานรนั้นไม่ยืนนิ่ง มันเปิดใช้นิพพานอเวจีขั้น2แล้วพุ่งเข้าใส่สัตว์ประหลาดตัวนั้นก่อนจะใช้กรงเล็บฉีกกระชากมันออกมา สัตว์ประหลาดไม่ทันจะขัดขืน ตายไปในทันที ทำให้เบม่อนและสัตว์อสูรตัวอื่นกลับมาได้สติอีกครั้ง
“โชคดีนะเนี่ยที่สัตว์อสูรของเรายังมีเหลือเฟือ ความสามารถหลากหลายแบบนี้คนปรกติไม่มีทางจัดการกับเจ้าตัวพวกนี้ได้เลย”โจวเหวินคิดในใจ
“ทำการสังหารระดับเร้นลับ มารแล้ง”แจ้งเตือนในเกมส์เด้งขึ้นมา
“ระดับเร้นลับอีกแล้วเหรอ มันมีอะไรซ่อนอยู่ในนั้นกันน่ะ เป็นอมรณาแน่ๆเหรอ”โจวเหวินคิดแล้วถ้ามันเป็นอมรณาทำไมถึงมีระดับเร้นลับตั้ง2ตัวคอยเฝ้าระวังกันละ
หลังจากที่มารแล้งถูกทำลายไปแล้ว โจวเหวินก็สั่งการให้เบม่อนขุดต่อ เขาอยากจะรู้ว่ามันจะยังมีมารแล้งเหลืออยู่ในสุสานอีกไหม
เบม่อนได้รับคำสั่งก็ขุดลงไปเรื่อยๆ ไม่นานหลังจากขุดลงไป จากที่เคยเป็นหินเวทย์มนตร์ข้างใต้นั้นกลับหลอมละลายกลายเป็นลาวา
แต่เบม่อนไม่กลัวลาวาอยู่แล้ว มันดูดกลืนลาวาลงท้องจนหมดก่อนจะปรากฏภาพของอะไรบางอย่างข้างล่างนั้น โจวเหวินเห็นอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่หินเวทมนตร์ แต่มันคือโลหะสีดำที่หล่อขึ้นรูปเป็นเตียง มีฟูกบนเตียงและด้านบนมีเหมือนมุ้งผ้าโปร่งแสงห้อยลงมากั้นระหว่างเตียงกับโลกภายนอกเอาไว้
ลาวาทั้งหลายนั้นโดนมุ้งนั้นกั้นเอาไว้ทำให้ลาวาไม่ไหลลงมาที่เตียงฃ
บนเตียงนั้นเอง มีหญิงสาวสวยมากๆนอนหลับอยู่ เธอนอนหลับตาพริ้มดูไม่มีพิษภัย สวยงามระดับที่เหนือเกินจินตนาการของชายใดๆและยากที่จะจินตนาการต่อได้ว่าจะสวยมากแค่ไหนถ้าเธอลืมตาขึ้นมา
ผู้หญิงสวมชุดนอนเดรสสีแดงยาว รูปร่างและทรวดทรงที่ดูอรชรกับเสน่ห์ถึงขนาดที่ว่าขนาดภาพกราฟฟิกเกมส์ยังทำให้ผู้ชายที่มองรู้สึกหลงเสน่ห์มากๆได้
ถ้าเป็นในความเป็นจริงไม่รู้ว่าเธอจะยั่วยวนขนาดไหน
แต่โจวเหวินนั้นไม่มีอารมณ์จะมามองความสวยของเธอ เขาตั้งการ์ดสูงทันที เพราะผู้หญิงคนนี้ มีกลิ่นอายที่เขาคุ้นเคย มันไม่ใช่กลิ่นอายของมนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตต่างมิติ แต่เป็นกลิ่นอายของผู้พิทักษ์
แต่ผู้พิทักษ์ปรกตินั้นจะอยู่ในรังไหม แต่หญิงสาวคนนี้นอนอยู่บนเตียง ซึ่งทำให้รู้ได้เลยว่า เธอนั้นออกมาจากรังไหมได้แล้ว
และเท่าที่โจวเหวินรู้มานั้น ผู้พิทักษ์จะไม่สามารถออกมาจากรังไหมด้วยพลังของตัวเองได้ ยกเว้นแต่ว่าจะมีใครบางคนมาทำลายรังไหมผู้พิทักษ์ให้ หรือใครบางคนมาทำสัญญากับเธอ แต่การที่ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่ในรังไหม แปลว่าไม่เพราะเธอเคยได้ทำสัญญากับมนุษย์มาแล้วก็มีใครบางคนทำลายรังไหมของเธอ
“ตระกูลฉางคอยเฝ้าระวังสุสานมารนี้มานานมากแล้วนี้ มันน่าจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครขุดลงมาในนี้เพื่อมาทำสัญญากับผู้พิทักษ์แน่ๆ เพราะงั้นมันมีความเป็นไปได้2อย่าง คือ1 คนในตระกูลฉางมีใครซักคนได้เคยทำสัญญากับผู้พิทักษ์นี้แล้ว หรือไม่ก็มีอีกอย่างนึง คือผู้หญิงคนนี้ คือผู้พิทักษ์ที่เหลือรอดจากสงครามเมื่อ100ปีก่อน”โจวเหวินคิด แต่ในตอนนั้นเอง หญิงสาวคนนั้นก็ลืมตาขึ้น
ดวงตาสีแดงฉานจ้องมาที่โจวเหวิน ถึงแม้ว่าเธอจะดูสวยงามมากแล้วหลังจากลืมตา แต่มันก็ทำให้กลัวได้ และมันไม่มีความรู้สึกอ่อนนุ่มฟูของผู้หญิงหลงเหลือในนั้นเลย
ดวงตาสีแดงของเธอนั้นจ้องตรงมาที่โจวเหวินเหมือนกับกำลังมองคนที่กล้าปลุกเธอจากความฝัน
แต่จู่ๆโจวเหวินก็ขนลุกซู่ขึ้นมา เขารู้สึกได้ถึงอันตรายแบบถึงชีวิต โจวแหวินคิดขึ้นมาได้ว่าตอนนี้เขาสวมผู้คลุมล่องหนอยู่ แต่เธอกลับมองตรงมาทางเขา หมายความว่าผ้าคลุมล่องหนใช้งานไม่ได้กับเธอเหรอ
โจวเหวินเลือกที่จะเปิดก่อนได้เปรียบ เขาสั่งเบม่อนให้คำรามแล้วพุ่งเข้าใส่ผู้หญิงบนเตียงทันที เบม่อนขยายร่างใหญ่แล้วต่อยหวังจะทำลายไปทั้งผู้หญิงคนนั้นและเตียงเลย
แต่หมัดของเบม่อนยังไม่ทันถึง ผู้หญิงคนนั้นก็ลุกขึ้นมานั่งก่อนจะแหวกมุ้งด้านบนของเธอ และทันใดนั้นเองเปลวเพลิงมหาศาลก็ไหลทะลักออกมาจนโจวเหวินตอบโต้ไม่ทัน สิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นคือไฟเต็มหน้าจอแล้วตัวละครของโจวเหวินก็ตาย
“อะไรวะเนี่ย”โจวเหวินเปิดเกมส์ใหม่อีกรอบ เขาอยากจะดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ถึงอย่างนั้น ภาพไอค่อนเกมส์สุสานมารกลับจางลงแล้วกดเข้าไปไม่ได้ พร้อมตัวเลขนับถอยหลัง24ชั่วโมงข้างใต้ หมายความว่าต้องรอ24ชั่วโมงกว่าจะกลับเข้าไปใหม่ได้
โจวเหวินรู้สึกได้เลยว่าเขาอยากเข้าไปมากๆ ในที่สุดเขาก็ได้เจอผู้พิทักษ์อีกตัวซักที นี้อาจจะเป็นโอกาสอันดีที่จะทำให้วิญญาณชีวิตฆาตกรของเขาเป็นระดับสมบูรณ์ก็ได้
“ตอนนี้ฉันมีต้นกล้วยเซียนแล้ว ถึงจะต้านทานพลังไฟของผู้พิทักษ์ไม่ไหว แต่อย่างน้อยก็ขอลองดูหน่อยละกันวะ”โจวเหวินคิด “สุสานมารมีผู้พิทักษ์ซ่อนอยู่จริงๆด้วย หรือว่าอมรณาที่ตระกูลฉางพูดถึงคือผู้พิทักษ์งั้นเหรอ
โจวเหวินคิดไปคิดมาแล้วก็รู้สึกว่าผู้พิทักษ์ตัวนี้น่าจะเป็นผู้พิทักษ์ที่รอดมาได้จากสงครามผู้พิทักษ์ครั้งที่ผ่านมา
ตอนนี้โจวเหวินนั้นเริ่มมีความสงสัยขึ้นมา อย่างแรกเลยคือสงครามระหว่างจักรพรรดิเหลืองกับฉีหยูนั้น อาจจะเป็นสงครามผู้พิทักษ์ก็ได้ และในตอนนั้นก็มีผู้พิทักษ์จำนวนมหาศาลมาเข้าร่วมด้วย
“ผอ.เก่าหายตัวไปหลังจากศึกษาซากสมรภูมิจงลู่ที่น่าจะเป็นซากของสงครามผู้พิทักษ์ หรือว่าสิ่งที่ผอ.เก่าทิ้งไว้ให้นั้นจะเป็นโอกาสที่มนุษย์จะเอาชนะพวกผู้พิทักษ์ได้จริงๆกัน”โจวเหวินคิด
เขาไปฟาร์มเกมส์อื่นรอ24ชั่วโมงอันยาวนาน โจวเหวินเข้าเกมส์ไปอีกรอบแล้วพบว่า สุสานมารนั้นกลับมาอยู่ในสภาพเดิมแล้ว โจวเหวินสั่งเบม่อนขุดลงไปททันทีแล้วโจวเหวินก็เข้าไปฟันหน้ากากวิญญาณมารก่อนที่มันจะขึ้นมาซะอีก
แต่พอโจวเหวินไปถึงรังของมารแล้ง จู่ๆโจวเหวินก็หน้าจอดับแล้วตายคาที่ไป
เขาอึ้ง หน้าจอเกมส์ดับไปพร้อมกับคูลดาวน์24ชั่วโมงของเกมส์อีกครั้ง
“อะไรวะเนี่ย นี่ต้องรอ24ชั่วโมงต่อการตาย1ครั้งเลยเหรอ เกมส์นี้มันจะแปลกเกินไปแล้วนะ”โจวเหวินเหลืออด