ผิวของเฉินโม่เริ่มมีหยดเลือดไหนออกมา ต่อจากนั้นผิวหนังเริ่มแตก เลือดซึมออกมาจากเสื้อผ้า ท่าทางดูสยองขวัญเป็นอย่างมาก
เฉินโม่ไม่ขยับเลยสักนิด ใช้พลังทั้งหมดควบคุมพลังรุนแรงในร่างกาย แต่น่าเสียดายที่ยังไม่สามารถต้านทานพลังรุนแรงของกล้วยไม้หัวใจม่วงเก้าใบเอาไว้ได้
เมื่อเห็นว่าร่างกายภายนอกของเฉินโม่เริ่มมีกระดูกโผล่ออกมาให้เห็นรางๆ ขณะนั้นเองแสงสีทองปรากฏออกมา ปกคลุมทุกส่วนของร่างกายเฉินโม่ ขัดขวางร่างกายที่กำลังจะแตกร้าวของเฉินโม่
ต่อจากนั้นแสงสีฟ้าปรากฏออกมา คิดไม่ถึงว่าส่วนแตกร้าวบนร่างกายเฉินโม่ ค่อยๆ ฟื้นฟูช้าๆ
หลังจากนั้นแสงสีขาวบางๆ ปรากฏออกมา มอบความชุ่มชื้นให้ร่างกายของเฉินโม่ที่ได้รับความเสียหาย
แสงสามแสงนี้คือร่างธาตุทอง ร่างธาตุไม้ รวมไปถึงร่างธาตุน้ำที่ยังฝึกไม่สำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งอยู่ในร่างไม่สิ้นสูญหุนหยวนที่เฉินโม่ฝึกฝน
พลังธาตุทองเข่นฆ่า ต้านทานพลังโหดเหี้ยมของกล้วยไม้หัวใจม่วงเก้าใบ ร่างธาตุไม้มีพลังการเกิดใหม่ที่แข็งแกร่ง ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บบนตัวเฉินโม่อย่างต่อเนื่อง ส่วนร่างธาตุน้ำที่ยังไม่สมบูรณ์แบบ มีประสิทธิภาพในการมอบความชุ่มชื้นให้ร่างกายเฉินโม่
สามพลังรวมกัน ทำให้เฉินโม่ต้านทานพลังรุนแรงของกล้วยไม้หัวใจม่วงเก้าใบได้ทันที
“ยังไม่พอ!”
เฉินโม่แอบแผดเสียงออกมา มวลแสงสีขาวลอยออกมาจากแหวนเก็บของของเขา มันคือวิญญาณธาตุน้ำ
เฉินโม่หลับตาทั้งสองข้าง แอบส่งเสียงออกมา “ตอนนี้แสดงความกระหายของแกออกมา กินมันซะ!”
วิญญาณธาตุน้ำดีใจเป็นอย่างมาก วนเวียนไปมาในโพรงถ้ำแคบๆ ไม่หยุด ส่งเสียงออกมาเบาๆ ไม่ว่าใครก็รู้สึกถึงความดีใจจากเสียงของมัน
อันที่จริงการที่เฉินโม่ปล่อยวิญญาณธาตุน้ำออกมา คือการเดิมพันที่ยิ่งใหญ่ จากอาการของเขาในตอนนี้ ไม่สามารถควบคุมวิญญาณธาตุน้ำได้เลย ถ้าตอนนี้วิญญาณธาตุน้ำมีเจตนาไม่ดีกับเฉินโม่ จะเป็นอันตรายอย่างมาก
แต่เฉินโม่กำลังเดิมพัน เดิมพันว่าวิญญาณธาตุน้ำยอมจำนนต่อเขาแล้ว เดิมพันว่าวิญญาณธาตุน้ำยอมติดตามเขาด้วยความเต็มใจ
วิญญาณธาตุน้ำส่งเสียงร้องแปลกๆ ออกมา กลายเป็นมวลแสงสีขาว ปกคลุมตัวเฉินโม่เอาไว้ ซึมซับพลังบ้าคลั่งในตัวเฉินโม่อย่างเต็มที่
เห็นได้ชัดว่าเฉินโม่เดิมพันถูกต้อง
ได้รับการช่วยเหลือจากของวิเศษพรสวรรค์แบบนี้ ในที่สุดเฉินโม่ก็ควบคุมพลังบ้าคลั่งในตัวเอาไว้ได้ ตัวเขาค่อยๆ กลับมาสงบอีกครั้ง
แม้บาดแผลบนตัวเฉินโม่ยังไม่ฟื้นฟู แต่มีพลังการเกิดใหม่ที่แข็งแกร่งของร่างธาตุไม้ การฟื้นฟูอาการบาดเจ็บบนตัวเฉินโม่ เป็นแค่เรื่องที่ไม่ช้าก็เร็ว
หลังผ่านไปหนึ่งเดือน เหม่ยหวา กรุ๊ปที่ฮ่านหยาง
ในห้องทำงานของหลี่ซู่เฟิน
หลี่ซู่เฟินเอนอยู่บนเก้าอี้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความห่อเหี่ยว บนใบหน้ามีความสิ้นหวังสุดขีด เทียบกับก่อนหน้านี้ เหมือนเธอแก่ขึ้นสิบปี
เวินฉิงยืนอยู่ข้างหลี่ซู่เฟิน ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“ประธาน เป็นความผิดฉันเอง เชิญคุณลงโทษได้เลย!” ความเด็ดขาดออกมาจากน้ำเสียงของเวินฉิง เหมือนกับนักรบที่พลีชีพดั่งวีรชน
หลี่ซู่เฟินยิ้มเศร้า “ไม่เกี่ยวกับเธอเลย ฉันประเมินความสามารถตัวเองสูงไป สบประมาทความมุ่งมั่นของตระกูลหลี่ที่ต้องการบดขยี้เรา”
“ไม่ค่ะประธาน เป็นเพราะฉันยังเด็กเกินไป จึงทุ่มวางเดิมพันทั้งหมดในการเสี่ยงวัดดวงครั้งสุดท้าย เสนอวิธีการกู้ยืมโดยมีอสังหาริมทรัพย์มาจำนอง ทำร้ายเหม่ยหวา กรุ๊ปของเรา!” เวินฉิงสีหน้าโทษตัวเอง
“ฉันคือคนผิดของเหม่ยหวา กรุ๊ป!” เวินฉิงใบหน้ารู้สึกผิด
หลี่ซู่เฟินพูดปลอบเสียงอ่อนโยนว่า “ยัยเด็กโง่ ฉันเป็นประธาน ฉันคือคนสุดท้ายที่ชี้ขาดคำสั่งทั้งหมด เธอแค่เสนอความเห็นเท่านั้น ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรในใจหรอก”
“อีกอย่างถ้าไม่กู้เงินจากธนาคาร เหม่ยหวา กรุ๊ปของเราไม่มีทางยื้อมาถึงตอนนี้หรอก ล้มเหลวเร็วขึ้นหนึ่งวันหรือล้มเหลวช้าลงหนึ่งวัน ก็ไม่ต่างกันมากเท่าไรหรอก”
“สรุปว่าพื้นฐานของเรายังอ่อนแอเกินไป สู้คนใหญ่คนโตอย่างตระกูลหลี่ไม่ได้”
พูดจบ ความเคียดแค้นฉายขึ้นมาในแววตาของหลี่ซู่เฟิน แต่ไม่ได้เคียดแค้นที่ตระกูลหลี่อาศัยอำนาจรังแกคนอื่น ทว่าเคียดแค้นความใจร้ายโหดเหี้ยมของผู้เป็นพ่อ