บทที่ 1447 กินจากทั้งสองฝั่ง
“ไม่ได้ พวกผมต้องปกป้องคุณ! ห้ามอยู่ห่างจากคุณแม้แต่ครึ่งก้าว นี่เป็นหน้าที่ของพวกผม!” นักพรตใจบริสุทธิ์รีบบอก
“ใช่แล้วๆ เขาพูดถูก!” หนุ่มกรรมกรต่างชาติรีบพยักหน้าเสริม
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
แม่เอ็ง ขี้เกียจก็บอกว่าขี้เกียจเหอะ ข้ออ้างแบบนี้ก็พูดออกมาได้ไม่อายปาก! นี่เธอจ่ายเงินจ้างพระโพธิสัตว์สองรูปมายืนเฉยๆ รึไง?!
ทว่าการต่อสู้ครั้งนี้เกิดขึ้นเร็ว แต่ก็จบเร็วเช่นกัน เสี่ยวเถียนเถียนกับนักพรตใจบริสุทธิ์แทบไม่ต้องลงมือ ผู้อาวุโสตระกูลหยวนถูกเป่ยโต่วกับชีซิงซ้อมจนตาย คนจากตระกูลหยวนที่เหลือเองก็บาดเจ็บล้มตาย หลายคนคุกเข่าลงกับพื้น ยกสองมือกุมหัว ไม่กล้าขัดขืนอีก
คนที่พวกเขากำลังเผชิญหน้าอยู่ ก็คือยอดนักสู้ของพันธมิตรอู๋เว่ย…
“จับไอ้พวกสวะนี่ไปขัง!” เป่ยโต่วหันไปชี้นักสู้หนุ่มที่ยืนอยู่ข้างกายผู้นำตระกูลอู๋
“ครับ!” ชายหนุ่มฮึกเหิมขึ้นมาทันที เขาหันไปเตะพวกนักสู้จากตระกูลหยวนที่ยอมแพ้แรงๆ จากนั้นก็จับพวกเขาไปขังในคุกของตระกูลหยวน
“ขอบคุณท่านหัวหน้ามากนะครับ!” ผู้นำตระกูลอู๋คุกเข่าแล้วพูดกับเยี่ยหวันหวั่น
เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเล็กน้อย แล้วบอกว่า “ตระกูลอู๋เป็นกลุ่มที่อยู่ใต้อำนาจพันธมิตรอู๋เว่ย จะปล่อยให้คนอื่นรังแกได้ยังไง”
ผู้นำตระกูลอู๋ทำหน้าซาบซึ้ง ไม่นึกฝันว่าจะได้รับเมตตาขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่าหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย แบดเจอร์แห่งรัฐอิสระจะพูดกับเขาด้วยท่าทางอ่อนโยนอย่างนี้…แถมยังออกหน้าช่วยเหลือตระกูลอู๋ด้วยตัวเองอีก!
“ผู้นำตระกูลอู๋ เส้นทางไปตระกูลหยวนข้างหน้าโดนวางกับดักกู่พิษ แถวนี้มีทางลัดไหม?” เยี่ยหวันหวั่นถามผู้นำตระกูลอู๋
ผู้นำตระกูลอู๋รีบพยักหน้า “ท่านหัวหน้าวางใจ ที่นี่มีเส้นทางน้ำ ผมมีเรือ ตรงไปตระกูลหยวนได้เลย! แต่ว่าถ้าตระกูลหยวนวางกับดักกู่พิษบนทางพื้น พวกนั้นต้องวางกับดักทางน้ำไว้ด้วยแน่ๆ…”
“ไม่ต้องห่วง คุณแค่พาพวกฉันไปก็พอ” เยี่ยหวันหวั่นบอก
“ครับ!” ผู้นำตระกูลอู๋พยักหน้าถี่ๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน
……
กลางดึกสงัด พวกเยี่ยหวันหวั่นแยกกลุ่มกันนั่งเรือมาถึงบริเวณใกล้ๆ ตระกูลหยวนในที่สุด
แต่ตระกูลหยวนในตอนนี้กลับมีการคุ้มกันแน่นหนามาก
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว โบราณว่าจับโจรให้จับหัวหน้าโจรก่อน แต่พวกเธอมากันเยอะขนาดนี้ คิดจะลักลอบเข้าไปในตระกูลหยวนเงียบๆ ก็คงเป็นไปได้ยาก
เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองเสี่ยวเถียนเถียนกับนักพรตใจบริสุทธิ์
ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์เจ้าสองคนนี้แล้ว…
“พวกเราสามคนแอบเข้าไป” เยี่ยหวันหวั่นพูดกับพวกเขาสองคน
“ท่านหัวหน้า พวกผมสองคนดูต้นทางอยู่ข้างนอกดีกว่า…” นักพรตใจบริสุทธิ์กล่าว
แต่นักพรตใจบริสุทธิ์เพิ่งจะพูดจบ เยี่ยหวันหวั่นกลับบิดหูนักพรตใจบริสุทธิ์อย่างแรง ดูต้นทางแม่เอ็งน่ะสิ ฉันเสียเงินจ้างพวกนายมาตั้งแพงเพื่อให้พวกนายดูต้นทางรึไง?!
ท่ามกลางความจนใจ นักพรตใจบริสทธิ์กับเสี่ยวเถียนเถียนทำได้เพียงพาเยี่ยหวันหวั่นลักลอบเข้าไปในตระกูลหยวน
ด้วยฝีมือของพวกเขาสองคน ทั้งสามเคลื่อนไหวได้อย่างเงียบเชียบ ไม่ทำให้คนที่เฝ้าระวังพวกนั้นแตกตื่นแม้แต่นิดเดียว
เยี่ยหวันหวั่นลอบยิ้มได้ใจ อาศัยเสี่ยวเถียนเถียนกับนักพรตใจบริสุทธิ์ จับตัวผู้นำตระกูลหยวนไม่ใช่เรื่องยากเลย ความสามารถของสองคนนี้อยู่ในระดับสูงกว่า S แล้วด้วยซ้ำ ในรัฐอิสระคงยากจะเจอคู่ต่อสู้ที่มีฝีมือสูสีกัน
ด้านในตระกูลหยวน ทุกอย่างมืดมิด มีเพียงไฟในห้องหนังสือเท่านั้นที่ยังสว่าง
พวกเยี่ยหวันหวั่นค่อยๆ ย่องไปถึงข้างนอกห้องหนังสือ แล้วเงี่ยหูฟัง ปรากฏว่าได้ยินเสียงคนกำลังคุยกันจริงๆ
ไม่เพียงเท่านี้ เยี่ยหวันหวั่นกลับรู้สึกว่าเสียงที่ได้ยินคุ้นหูมาก
แต่เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้คิดอะไรมาก เมื่อกี้ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งเรียกอีกฝ่ายว่าผู้นำตระกูลหยวน…แล้วก็ได้ยินเสียงตอบรับของผู้นำตระกูลหยวนด้วย…
นั่นก็แสดงว่าผู้นำตระกูลหยวนอยู่ในห้องหนังสือห้องนี้!
เยี่ยหวันหวั่นลุกยืนตัวตรง จากนั้นก็ยกเท้าถียบประตูห้องหนังสือ
“ไอ้คนตาย แกใช้กู่พิษบ้าบออะไรของแก ไหนบอกว่าไม่พลาดแน่ไง แล้วพวกเขาบุกเข้ามาได้ยังไง!” เวลานี้ ชายหนุ่มแต่งกายสีสันฉูดฉาดคนหนึ่งกำลังหันไปด่าหนุ่มภูเขาน้ำแข็งที่แบกโลงศพอยู่ข้างหลัง
หนุ่มภูเขาน้ำแข็งเหลือบมองเขาเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร
ขณะเดียวกัน เยี่ยหวันหวั่นกับนักพรตหนุ่มแล้วยังมีเสี่ยวเถียนเถียนบุกเข้ามาในห้อง ทั้งสองฝ่ายยืนประจันหน้ากัน
วินาทีต่อมา ทั้งสองฝ่ายจ้องหน้ากันแล้วอึ้งค้างไปทันที…
เยี่ยหวันหวั่นเองก็ตกใจไม่ต่างกัน
เชี่ย! อี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง?
สองคนนี้มาอยู่ในตระกูลหยวนได้ยังไง?
————————————————————————————-
บทที่ 1448 เนี่ยอู๋หมิงผู้สมควรถูกประหารพันดาบ
ณ เวลานี้ในห้องหนังสือตระกูลหยวน ทั้งห้าคนรวมเยี่ยหวันหวั่นต่างมองหน้ากันไปมองหน้ากันมา เวลาราวกับหยุดนิ่ง ในห้องหนังสือมีแต่ความเงียบกริบ
เยี่ยหวันหวั่นมองอี้จือฮวาที่แต่งตัวจัดเต็ม จากนั้นก็หันไปมองหนุ่มภูเขาน้ำแข็งที่ยืนแบกโลงศพอยู่ข้างหลังอี้จือฮวา…
เยี่ยหวันหวั่นหน้าตางงงัน ปากกระตุกเล็กน้อย ไม่น่าล่ะก่อนหน้านี้ที่เธอไปหาเนี่ยอู๋หมิงแล้วตั้งใจจะจ้างอี้จือฮวากับเจ้าคนตาย แล้วเนี่ยอู๋หมิงบอกว่าสองคนนี้ไม่ว่าง ออกไปรับภารกิจข้างนอก ก็รับภารกิจแน่ล่ะสิ รับภารกิจจากตระกูลหยวน แล้วก็กินค่าจ้างจากทั้งสองฝั่ง!
ใยที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็รู้แล้วว่ากู่พิษที่อยู่บนทางไปตระกูลหยวนมาจากไหน…
นักพรตใจบริสุทธิ์บอกว่าในกลุ่มพวกเขา มีแค่เจ้าคนตายเท่านั้นที่ชำชองวิชากู่ ไม่นึกเลยว่ากู่พิษบนถนนเส้นนั้นจะมาจากเจ้าคนตายจริงๆ…แล้วก็เพราะกู่พิษนั่น ที่ทำให้พี่น้องพันธมิตรอู๋เว่ยบาดเจ็บเสียหายไปไม่น้อย…
ข้างกายอี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง มีชายชราอายุประมาณสี่สิบห้าสิบปีคนหนึ่งยืนอยู่ คนคนนั้นแต่งตัวหรูหราดูมีระดับ น่าจะเป็นผู้นำตระกูลหยวน
ผู้นำตระกูลหยวนหันไปมองพวกเยี่ยหวันหวั่นแล้วขมวดคิ้วแน่น
ก่อนหน้านี้เขาก็ได้รับข่าวแล้ว ว่าพันธมิตรอู๋เว่ยอาจจะมาแก้แค้น ด้วยเหตุนี้ก็เลยจ้างทหารรับจ้างระดับสูงสุดมาสองคน แถมหนึ่งในทหารรับจ้างสองคนนี้ก็วางกับดักกู่พิษไว้บนถนนตระกูลหยวน คนพวกนี้…ฝ่าด่านถนนเส้นนั้นจนมาถึงตระกูลหยวนได้ยังไงกัน…
“ทั้งสอง รีบคุ้มกันฉันให้ปลอดภัย!” ผู้นำตระกูลหยวนหันไปมองอี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง พลันรีบกล่าว “ฆ่าพวกนั้นให้หมด!”
แต่อี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็งกลับไม่พูดอะไร พวกเขายังไม่เข้าใจว่าเสี่ยวเถียนเถียนกับนักพรตใจบริสุทธิ์มาได้ยังไง…
“ดีเหลือเกินนะ!” จู่ๆ นักพรตใจบริสุทธิ์ก็ชี้หน้าอี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง แล้วตะโกนอย่างเดือดดาล “พวกนายสองคนกล้าแอบรับงานหลังฉันกับเสี่ยวเถียนเถียนงั้นเหรอ!”
อี้จือฮวายังคงพูดไม่ออก
หนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “…?”
“เหอะ!” อี้จือฮวาที่ได้สติก่อนแค่นเสียงขึ้นจมูก เหลือบมองนักพรตใจบริสุทธิ์กับหนุ่มกรรมกรต่างชาติทีละคน แล้วบอกว่า “ยังมีหน้ามาว่าพวกฉันอีก พวกนายสองคนเองก็แอบรับงานลับหลังฉันกับที่รักไม่ใช่เหรอ…”
พูดจบ อี้จือฮวาก็หันไปคล้องแขนหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “ใช่ไหมล่ะ ที่รัก…”
แต่หนุ่มภูเขาน้ำแข็งกลับแค่เหลือบมองอี้จือฮวาเล็กน้อย เหมือนไม่คิดจะพูดอะไรทั้งนั้น
“ที่รักบอกว่าพวกนายสองคนมันหน้าไม่อาย แอบรับงานแล้วยังมีหน้ามาว่าพวกฉันอีก ถุย!” อี้จือฮวาหันไปด่านักพรตใจบริสุทธิ์กับเสี่ยวเถียนเถียน
เยี่ยหวันหวั่นจ้องหน้าอี้จือฮวา แต่กลับไม่รู้จะพูดอะไรดี ให้ตายเถอะ เจ้าคนตายยังไม่ได้อ้าปากด้วยซ้ำ นายอ่านใจเขาออกรึไง?!
“ภารกิจของพวกฉัน หัวหน้าเป็นคนรับ!” นักพรตใจบริสุทธิ์เท้าสะเอว
“ใช่แล้วๆ เขาพูดถูก!” หนุ่มกรรมกรต่างชาติพยักหน้าเสริม
“ชิ ไอ้นักพรตเลว นายคิดว่าฉันกลัวเหรอ!” อี้จือฮวาไม่ยี่หระ “ภารกิจของพวกฉันหัวหน้าก็เป็นคนอนุมัติเหมือนกัน!”
ทันใดนั้น บรรยากาศก็กระอักกระอ่วนขึ้นมาทันที เยี่ยหวันหวั่นกระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มอิหลักอิเหลื่อแต่ยังคงความสุภาพเอาไว้ เจ้าหมาเนี่ยอู๋หมิง!
“ช่างเถอะๆ ถ้างั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ…” นักพรตใจบริสุทธิ์หันไปพูดกับหนุ่มกรรมกรต่างชาติ
หนุ่มกรรมกรต่างชาติพยักหน้ารัวๆ ข้างนอกร้อนมาก ตระกูลหยวนแอร์ก็ไม่มี เขาอยากกลับบ้านไปนั่งตากแอร์กินแตงโมแล้ว