มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1025
“คุณเรียกนั่นว่ายาพิษเหรอ? ผมใช้มันเป็นยาบำรุงสุขภาพของผมมากว่าครึ่งปีก่อนแล้ว! คุณพยายามที่จะใช้มันเพื่อวางยาผมจริง ๆหรือนี่?”
หลังจากการแช่ร่างกายในยาสมุนไพรและสสารอื่น ๆ มากมายทุกประเภท ที่ฟินน์เลย์ได้จัดหามาให้เขาในตอนนั้น เจอรัลด์จึงมีภูมิต้านทานต่อยาพิษบางชนิดแล้ว มันชัดเจนว่าพิษที่พวกเขาพยายามใช้กับเขาก็เป็นหนึ่งในยาพิษพวกนั้น
เอาตามตรง เจอรัลด์ก็บอกได้อยู่แล้วว่าน้ำชาที่ฮาเวนเสริฟ์ให้เขาก่อนหน้านี้ ถูกวางยาพิษมานานแล้วก่อนที่เขาจะจิบดื่มมัน อย่าลืมว่า เขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งเมื่อเป็นเรื่องของเภสัชวิทยา
เขายังทราบดีในตอนนั้นเช่นกันว่า ฮาเวนจะไม่มีทางพยายามทำร้ายเขาหรอก ด้วยความคิดนั้นในใจ เขาก็รู้ว่าต้องเป็นหนึ่งในเลิฟเวลล์อย่างแน่นอนที่ต้องการจะทำร้ายเขา แต่ใครกันล่ะ?
เมื่อต้องการรู้ให้ได้ เจอรัลด์จึงแกล้งทำเป็นหมดสติไป เพื่อที่เขาจะได้รอผู้ร้ายตัวจริงแสดงตัวเองออกมา
“เด็กเปรต! แกรู้ไหมบ้างไหมว่าโมลเดลพยายามตามหาแกตลอดเวลามานี้อย่างยากเย็นเพียงใด? แม้พวกเราล้มเหลวในการวางยาแก แต่อย่าคิดว่าแกจะสามารถหนีไปได้ง่าย ๆ เลย!” ยาสเตอร์พูดเยาะเย้ย
เคเลป ในทางกลับกัน ก็ลุกขึ้นยืนและยิ้มออกมาทันที ในขณะที่กุมหน้าอกไว้เมื่อเขาตระหนักได้ว่าใครเป็นคนพูด
“ค คุณผู้ชาย! คุณไม่เป็นไร! ช่างเป็นข่าวที่ดีมากอะไรอย่างงี้!”
“ครับ คุณเมอร์ริตต์! อีกอย่างขอบคุณที่คุณปกป้องผมก่อนหน้านี้ด้วยนะครับ!”
ความจริงแล้ว เจอรัลด์ก็ได้วางแผนเพื่อจะทดสอบเคเลปว่าเขาภักดีต่อเขาอย่างจริงใจหรือไม่ หลังจากเรื่องทั้งหมดนี้จบลง ตอนนี้ที่เขาได้เห็นด้วยตัวเองแล้วว่าเคเลปเสี่ยงชีวิตของเขาเองเพื่อช่วยชีวิตเขา เจอรัลด์จึงรู้ว่าไม่จำเป็นต้องทดสอบเพิ่มเติมอีกต่อไปแล้ว
โดยรู้สึกซาบซึ้งใจกับการกระทำของเขา เจอรัลด์จึงดึงความสนใจของยาสเตอร์มาที่เขาทันที เมื่อเขาเห็นว่าเคเลปใกล้จะตายอย่างไร
“ไม่มีความจำเป็นต้องพูดกับไอ้เด็กนี้อีกต่อไปแล้ว คุณโมลเดล! ให้ผมจัดการเขาเป็นครั้งสุดท้ายเถอะครับ!” ลูกน้องหนุ่มของยาสเตอร์คนหนึ่งกล่าว ขณะที่เขายิ้มอย่างดูถูกก่อนจะวิ่งเข้าหาเจอรัลด์อย่างเร็ว
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอยู่ห่างจากเจอรัลด์เพียงก้าวเดียวเท่านั้น เจอรัลด์ก็ยื่นมือของเขาออกไปอย่างฉับไว และคว้าใบหน้าของเขาไว้! ทันทีทันใดหลังจากนั้น แขนขาของเขาก็แข็งทื่อ ขณะที่ทั้งร่างของเขาเริ่มสั่นกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้
ทั้งหมดนั้นใช้ก็คือการเอียงข้อมือของเจอรัลด์แบบง่าย ๆ เพื่อให้ได้ยินเสียง ‘แครก’ อย่างดังจากลำคอของลูกน้องคนนั้น
เช่นนั้นแล้ว เจอรัลด์จึงโยนร่างที่ไร้ชีวิตไปตรงหน้าโมลเดลเจ็ดคนที่เหลือ ซึ่งตอนนี้ต่างก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีดไปตาม ๆ กัน
พวกเขาตกตะลึงกันเพราะรุ่นเด็ก ๆ ของตระกูลโมลเดลทั้งหมดต่างก็มีความแข็งแกร่งและความสามารถกันอย่างมาก ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้น แต่เจอรัลด์ก็จบชีวิตของผู้ชายคนนั้นได้อย่างง่ายดาย มันเกือบจะเหมือนราวกับว่าลูกน้องคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากแกะตัวหนึ่งสำหรับเจอรัลด์ แกะที่ไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ซึ่งจะตัวสั่นเมื่อถูกโจมตีเท่านั้น
“แก…ไอ้เด็กเปรต! ฉันจะไม่มีทางจินตนาการได้เลยว่าแกจะกลายมาแข็งแกร่งได้ขนาดนี้หลังจากเพียงปีเดียวเอง!” ยาสเตอร์คำรามใส่ ดวงตาของเขายังคงเบิกกว้างอยู่
โดยการโบกมือของเขาหลังจากนั้นในทันที เขาก็สั่ง “ไปจับมันมา!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น โมลเดลที่เหลือหกคนก็ทำตามและวิ่งเต็มฝีเท้าไปยังเจอรัลด์!
ถึงอย่างนั้น ในการตอบสนอง เจอรัลด์ก็เพียงเงยหน้าขึ้นอย่างโจ่งแจ้ง ขณะที่เขาถลึงตามองพวกเขาทั้งหมดหกคนอย่างแรง
ทันใดนั้น อากาศในห้องก็รู้สึกเย็นกว่าที่มันควรจะเป็นในทันที แม้แต่พวกลูกน้องเหล่านั้นก็อดไม่ได้ที่จะชะลอฝีเท้าลงเล็กน้อย เนื่องจากพวกเขารู้สึกเย็นสันหลังวาบด้วยความกลัวกัน
ตอนนี้เจอรัลด์ก็พร้อมที่จะต่อสู้แล้ว
คนเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลที่ผลักให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังเช่นนั้นมาก่อน ตระกูลที่บังคับให้เขาออกไปจากบ้านของเขาเอง ตระกูลที่ทำให้เขาอับอายขายหน้าอย่างที่สุดราวกับว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากสุนัขที่ถูกริดรอนซึ่งสมควรจะถูกปฏิบัติอย่างหยาบคายเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลของพวกเขายังพยายามที่จะปล้นทรัพย์สินและที่ดินของคลอฟอร์ดอีกด้วย!
ความกระหายเลือดอันยิ่งใหญ่เติมเต็มในใจเขา ขณะที่เขาทำการเคลื่อนไหวแรก!
ด้วยฝีมือที่เก่งกาจของเขาและความกระหายในการแก้แค้น ตอนนี้จึงแทบจะไม่สามารถเอาชนะเจอรัลด์ได้แล้ว เป็นผลให้ผู้ชายหกคนที่พยายามจะโจมตีเจอรัลด์ในเวลานี้ไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้เลย
พวกเขาทีละคน เข้าหาเขาและก็ตายในทันที โดยไม่มีโอกาสที่จะโจมตีเขาได้เลยสักครั้งเดียวด้วยซ้ำ
เลือดกระเซ็นไปทั่วห้อง เปลือกตาของยาสเตอร์กระตุกอย่างรุนแรงขณะที่เขาพูดออกมา “…ท ทรงพลังมาก…”
ตั้งแต่นาทีที่เจอรัลด์ทำการโจมตีแรก ยาสเตอร์ก็รู้แล้วว่าเขาไม่มีทางจะมีชีวิตรอดจากการดวลกันกับเจอรัลด์ได้ เขาต้องหนีไป! และให้ไว!
เมื่อเขาหันหลังเพื่อจะเผ่นหนี อย่างไรซะ เขารู้สึกถึงความรู้สึกแทงทะทุตรงด้านหลังคอของเขา
ไม่กี่วินาทีต่อมาเมื่อเขาตระหนักได้ว่ามีกริชที่ถูกปาออกมาตอนนี้กำลังปักอยู่ตรงนั้น! เลือดกำลังไหลออกจากปากของเขา ยาสเตอร์หันหลังกลับอย่างอ่อนแรงและพูด “…ก แก…แก…!”
เหล่านั้นเป็นเพียงสองคำที่เขาจัดการพึมพำออกมาได้ก่อนจะล้มลงกับพื้น และตายในที่สุด
เมื่อเห็นแบบนั้น ตอนนี้ซารีนาก็หวาดกลัวมากจนเธอกรีดร้องออกมา ในขณะที่เอามือปิดปากก่อนจะวิ่งไปยังมุมหนึ่งของห้องเพื่อซ่อนตัว
สำหรับเลิฟเวลล์คนอื่น ๆ ไม่มีพวกเขาคนไหนกล้าที่จะหายใจเลยด้วยซ้ำ ขณะที่พวกเขาจ้องไปที่เจอรัลด์ โดยเป็นอัมพาตคาที่ไปแล้ว
ถึงอย่างนั้น เซนก็ทราบดีว่าเขาเป็นคนที่มีบทบาทมากที่สุดในการตัดสินใจโทรเรียกโมลเดลมาที่นี่ เป็นผลให้ เขาก้าวไปข้างหน้าทันทีและกล่าวด้วยน้ำเสียงขออภัย “…ฮ่าฮ่าฮ่า…อ่า…คือ…เช่นนั้น…ค คุณก็เห็น คุณคลอฟอร์ด เป็นตระกูลโมลเดลที่บังคับให้พวกเราทำแบบนี้…”
เมื่อไม่ได้ยินการตอบกลับ เซนจึงลงเอยด้วยการแตะแขนของเจอรัลด์เพื่อดูว่าเขาได้ยินคำวิงวอนขออภัยของเขาหรือไม่ ทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับเจอรัลด์ อย่างไรซะ เจอรัลด์ได้เผยให้เห็นถึงเจตนาสังหารที่ยังไม่หายไปจากดวงตาของเขา ขณะที่เขาคว้าคอของเซน
แกรก
เซนที่ตอนนี้กำลังพ่นเลือดไปทั่วทุกที่ พบว่าตัวเองกำลังถูกโยนออกไปนอกหน้าต่าง เขาทำได้เพียงแค่กระตุกอีกไม่กี่ครั้งเท่านั้นหลังจากตกลงมาก่อนที่ในที่สุดจะไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป