ตอนที่ 1134 - ไม่เหลือที่ซ่อน

The Divine Nine Dragon Cauldron

ราชาเขตกลางก้าวไปถึงถ้ำในก้าวเดียว
  แต่เขาก็ออกมาอีกครั้งในไม่นานด้วยสีหน้าเย็นชา
  “กล้าดียังไงมาหลอกข้า!”
  เซียนขาวดำผงะเล็กน้อยพวกนางพูดพร้อมกัน
  “เขาอยู่ในนั้นข้าจะหลอกเจ้าไปทำไม?”
  “หึหึมันจะเข้าไปยังส่วนลึกที่สุดได้รึ? ที่นั่นข้ายังเข้าไปไม่ได้เลย! บอกมาว่าซ๋อนมันไว้ที่ไหน?”
  ราชาเขตกลางถามอีกครั้ง
  เซียนขาวดำผงะนางเหลือบมองเรือนตระกูลและสุดท้ายก็มองไปยังสตรีนางหนึ่ง
  “อวี่เอ๋อซือหยูอยู่ไหน? พวกเราให้เจ้าอยู่ด้านนอกถ้ำเพื่อคุ้มกันเขาไม่ใช่รึ?”
  เซียนดำรีบพูด  ตงฟางอวี่มองราชาเขตกลางราวกับดูถูกผืนโลกดูถูกราชาเขตกลาง และดูถูกทั้งตระกูลบูรพา นางหน้าซีด
  “เขาเขาไปแล้ว”
  “อะไรนะ?ไปแล้วรึ?”
  เซียนขาวชักสีหน้าอย่างรุนแรงเขาห้าธาตุมีทางออกเพียงทางเดียว และตงฟางอวี่ก็เฝ้าทางออกเอาไว้ นางไม่ได้ตั้งใจจับตาดูซือหยู
  จนสุดท้ายเขาก็หายตัวไปอย่างไร้วี่แววรึ?
  ไม่สิตงฟางอวี่ปล่อยเขาไป!
  “เจ้า…”
  เซียนดำโกรธเกรี้ยวนางกำลังทำให้ตระกูลบูรพาตกที่นั่งลำบาก!
  “พอได้แล้ว”
  ราชาเขตกลางไม่สนใจนัก
  “ไม่ต้องเสแสร้งอีกแล้วข้าให้โอกาสพวกเจ้าไปแล้ว”
  แสงสีทองปะทุออกมาจากร่างแต่มีแค่ส่วนเดียวที่เล็ดรอดออกมา
  แสงสีทองกำลังจะระเบิดพลังออกมา
  “ช้าก่อนเราไม่ได้คุ้มครองซือหยูเอาไว้จริง ๆ เขาหนีไปแล้ว…”
  เซียนขาวรีบตอบนางมองแสงสีทองที่กำลังขยาย นางหัวใจเต้นเร็ว
  ราชาเขตกลางไม่สนใจ
  “ข้ารู้!”
  “อ๊ะ!”
  เซียนขาวดำพูด
  “ถ้าเจ้ารู้อยู่แล้วว่าพวกเราไม่มีซือหยูทำไมเจ้ายังต้องทำแบบนี้? ได้โปรดเถอะ หยุดซะ…”
  “ฮื่ม!ข้าจะมอบบทเรียนเลือดให้ทุกคนในจิวโจวได้รู้ จะได้ไม่มีใครกล้าปกป้องซือหยู!”
  ราชาเขตกลางพูดอย่างเย็นชา  ขณะนี้ราชาเขตกลางพร้อมจะระเบิดพลังทุกเมื่อ
  เพลิงไร้จุดจบแผ่กระจายทั่วนภามันปกคลุมเหนือใต้
  หากสัมผัสกับเพลิงเทวะทุกอย่างจะกลายเป็นเถ้าถ่าน
  เซียนขาวดำสายตาสิ้นหวังพวกนางเริ่มตะโกน
  “ปลุกเขาห้าธาตุ!”
  นางทั้งสองบินลงไปยังเขาห้าธาตุนางซัดพื้นด้วยขาหนึ่งข้างและเผยพลังห้าธาตุภายใต้ภูเขาออกมา
  พวกนางอัดพลังอสูรลงในผนึกผนึกถูกทำงานและปลดปล่อยพลังห้าธาตุทั้งหมดจากภูเขาออกมา
  พลังอันยิ่งใหญ่ของธาตุทั้งห้าทะลวงไปยังท้องนภามันป้องกันเพลิงที่พุ่งลงมาได้พอดี
  แต่เพลิงเทวะนั้นก็ค่อยๆ ตกลงมาอีก หากผนึกสิ้นพลังเมื่อใด ทั้งเมืองจะแตกดับวิญญาณของคนนับพันล้านจะถูกลบหายเป็นฝุ่นผง
  “คนบูรพาจงทำตามคำสั่ง!ลูกหลานเทพอสูรทุกคน เผาเลือดของเจ้าซะ ใช้พลังอสูรลงในผนึก!”
  มีเพียงพลังของอสูรเท่านั้นที่จะต้านทานเพลิงระดับนี้ได้
  เหล่าคนตระกูลบูรพาเริ่มปล่อยพลังอสูรออกมา
  เทียบกับผนึกแล้วพลังของราชาเขตกลางแข็งแกร่งเกินไป เมื่อเหล่าคนตระกูลบูรพาสละชีพเผาเลือด พวกเขาไม่ต่างจากแมงเม่าที่บินเข้ากองไฟ พวกเขาตรงเข้าไปตายทีละคน
  ราชาเขตกลางตกใจเขาอยากจะสร้างเหตุการณ์นองเลือดที่ทำให้ตั้งจิวโจวหวาดหวั่น
  “แบบนี้ก็ไม่เป็นไร”
  ราเชากขตกลางหันไปคิด  “ปล่อยให้มันตายทีละคนช้าๆ จะรุนแรงกับคนที่ยังมีชีวิตอยู่มากกว่า”
  ราชากลางมองคนตายเบื้องล่าง
  ชายคนหนึ่งปรากฏตัวณ จุดที่ไม่มีใครอยู่เลย
  แม้จะไกลจากทวีปบูรพาเขาก็มองเห็นภาพเหตุการณ์นองเลือด ณ ขณะนี้
  เสียงอันยิ่งใหญ่ดังทั่วทั้งจิวโจวเสียงของราชาเขตกลางดังก้องไปทุกทิศทาง
  “ใครก็ตามที่ปกป้องซือหยูใครก็ตามที่ขวางทาง ทุกคนต้องตาย!”
  ซือหยูใจสั่นเขาไม่สบายใจเลยแม้แต่น้อย
  “มันมาแล้ว!”
  ซือหยูไม่ลังเลที่จะหยิบเอาค่ายกลจากตงฟางอวี่เขาใช้มันทันที
  ค่ายกลนี้ใช้งานได้ดีมากมันใช้เวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจก่อนจะทำงาน  ซือหยูถูกย้ายตัวออกไปด้วยพลังมิติ
  แทบจะทันทีหลังจากที่เขาหนีไปรอยแยกมิติก็เปิดขึ้นที่น่านฟ้าเหนือจุดเดิมของเขา
  ราชาเขตกลางออกมาเห็นพอดิบพอดี
  เขามองค่ายกลที่แตกสลายบนพื้นราชาเขตกลางมองรอบ ๆ อย่างเย็นชา
  “เจ้าจะหนีข้าไปได้สักเท่าไหร่!”
  ฟึ่บ!
  ครึ่งชั่วยามต่อมาซือหยูปรากฎตัวเหนือประตูมิติเทวะที่เขตเทียนหนิว นี่น่าจะเป็นความตั้งใจของเซียนขาวดำ
  เกิดรอยแยกมิติขนาดใหญ่ด้านในเมือง พลังเซียนเข้ามาปกคลุมซือหยู
  ชายวัยกลาวคนที่สวมชุดเกราะก้าวพริบตามาหาซือหยู
  “เจ้าคือซือหยูรึ?”
  เขาสามารถจำหน้าซือหยูได้และแสดงความชื่นชม
  ซือหยูรีบตอบ
  “ใช่แล้วข้าขอยืมประตูมิติจะได้หรือไม่?”
  ราชาเขตยิ้ม
  “ใยรีบร้อนนักเล่า?มีเรื่องสำคัญที่ข้าอยากหารือกับเจ้า”
  แต่ทันทีที่เขาพูดคลื่นลมก็ได้พาคลื่นเสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของราชาเขตกลางออกมา
  “ใครก็ตามที่ปกป้องซือหยูใครก็ตามที่ขวางทาง ทุกคนต้องตาย!”
  ราชาเขตหน้านิ่งงั้น
  “ราชาเขตกลางช่างกล้านักกล้าดียังไงมาสั่งข้า?”
  ในตอนนั้นเองหลายคนหน้าซีดและยื่นหยกสื่อสารให้ราชาเทียนหนิว
  ราชาเหลือบมองความโกรธของเขาหายไปสิ้นแทนที่ด้วยความสะพรึงกลัว  เขาเห็นภาพสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองทวีปบูรพา
  เขาเห็นว่าทั้งเมืองลุกโชนไปด้วยเพลิงเทวะ
  แม้แต่เซียนขาวดำทั้งสองก็มิอาจหยุดเพลิงนี้ได้!
  ตระกูลตงฟางเข้าไปตายทีละคนใช้หยดเลือดของตัวเองเพื่อฟื้นพลังให้ผนึก
  แต่สุดท้ายต่อให้สละชีวิตไป เพลิงเทวะก็ยังคงมอดไหม้ลุกลาม ในไม่ถึงสองวัน ตระกูลบูรพาจะถูกทำลายสิ้นซาก!
  ตระกูลที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปกำลังจะถูกลบหายไปจากโลก
  พร้อมกันนั้นวิญญาณนับพันล้านดวงจะแตกดับไปด้วย!
  พลังมหาศาลเช่นนี้ทำให้ราชาเทียนหนิวหน้าซีด
  ราชาเขตกลางมีพลังมากเกินไปเกินกว่าพลังที่เขามี  เขาไม่อยากจะให้เขตของเขาลงเอยอย่างตระกูลบูรพา!
  เขาหันไปจ้องซือหยูและกัดฟันผลักเขา
  “ออกไปจากเขตนี้เดี๋ยวนี้!และเจ้าจะต้องไม่ใช้ประตูมิติเทวะ!”
  ซือหยูตกใจเขาเห็นอะไรในหยกสื่อสารกัน?
  ซือหยูลำบากใจเป็นอย่างมาก
  มันรวดเร็วมากแต่ราชาเขตกลางก็ตามเขาทัน!
  ซือหยูไม่ลังเลที่จะใช้ค่ายกลหนีไปอีกครั้ง
  ไม่นานหลังจากหนีไปราชาเขตกลางก็มาถึง เขาเหลือบมองราชาเทียนหนิว
  “ดีอย่างน้อยเจ้าก็รู้ว่าควรทำอะไร!”
  หลังจากนั้นราชาเขตกลางก็หายตัวไปอีก
  ราชาเทียนหนิวไม่แม้แต่โต้แย้งเมื่อได้เข้าใกล้ราชาเขตกลาง เขารู้สึกถึงความกลัวตายที่อยู่ลึกข้างใน
  ด้านหลังเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นเฉียบ
  ในเวลาที่ซือหยูปรากฏตัวอีกครั้งเขาได้ไปอยู่ในเขตใกล้เคียง นั่นคือเขตทรายขาว
  ราชาทรายขาวตกตะลึงกับมิติที่ปั่นป่วนตลอดทาง
  เมื่อเขาเห็นว่าซือหยูมาเขาก็ชักสีหน้าด้วยความกลัว เขาตะโกน
  “ออกไปจากเขตทรายขาวซะ!”
  เขาไม่กล้าจะให้ซือหยูอยู่แม้แต่ครู่เดียว!
  ซือหยูไม่คิดจะหยุดเขาหนีไปอีกครั้งด้วยค่ายกล
  ทันทีที่เขาหนีไปราชาเขตกลางก็มาถึงทันทีในจุดเดิมของซือหยู
  ซือหยูหนีไปอีกเขตอีกครั้ง
  ทั้งสองไล่ล่ากันไปทั่วจิวโจว
  ราชาเขตกลางอดทนฝึกฝนมาหลายร้อยปีพลังของเขาไม่อ่อนแอไปกว่าเซียนขาวดำที่ไร้เทียมทาน ไม่มีใครสามารถทำอะไรตระกูลบูรพาได้เพราะนางทั้งสอง
  แต่ไม่ว่าจะอย่างไรราชาเขตกลางก็มีพลังเหนือกว่าพวกนางไปแล้ว
  และไม่ว่าซือหยูจะไปที่ใดราชาเขตเหล่านั้นก็จะลำบากใจในทันที
  ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วจิวโจวในเวลาเพียงครึ่งวัน
  ทุกคนรู้ว่าซือหยูได้ตกเป็นเป้าหมายของราชาเขตกลางที่มุ่งหมายจะเอาชีวิตเขา!
  ตลดทางคนที่ไม่รู้และพยายามจะช่วยซือหยูได้พบเจอกับสิ่งเดียวกับตระกูลบูรพา พวกเขาถูกฆ่าตายหมดด้วยเพลิงเทวะ!
  วิธีการบ้าเลือดเช่นนี้ทำให้ทุกกองกำลังในจิวโจวหวาดกลัว
  หลังจากหนีมาทั่วทั้งเก้าเขตราชาเขตกลางไล่ตามซือหยูมาถึงเขตกระบี่ไร้ใจ เขามองค่ายกลที่ซือหยูทิ้งเอาไว้อีกครั้ง เขาแสยะยิ้ม
  “แม้โลกจะกว้างใหญ่มันก็ไม่มีที่ให้เจ้าหลบหนี! เจ้าเหลือค่ายกลอีกแค่ไหนกัน!”
  ซือหยูปราฏกายครั้งนี้เขามาถึงเขตหุยเทียน เขตที่หลายคนตายเพราะช่วยเซียนขาวดำต่อสู้
  เขตนี้ไร้ซึ่งราชาจึงไม่มีใครมาไล่ซือหยูออกไป
  แต่ซือหยูก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่
  เหล่าราชาเขตและอีกหลายเขตไม่ได้คิดจะช่วยเขาและซือหยูก็ไม่คิดจะทำให้พวกเขาลำบากโดยการหนีไปก่อน เช่นเดียวกับเขตกระบี่ไร้ใจ
  เขามองดูค่ายกลสุดท้ายในมือด้วยความขมขื่น
  เขาหนีมาทั่วจิวโจวแต่ก็ไม่มีที่ให้เขาหลบซ่อน
  นี่คือสิ่งที่ราชาเขตกลางอยากเห็น
  ด้วยค่ายกลสุดท้ายเขาจะหนีไปไหนได้อีก?
  ซือหยูคิด
  ท้องนภาเกิดหมอกเมฆาสะท้อนภาพที่เกิดในเมืองบูรพา
  ท่ามกลางเพลิงเทวะไม่ขาดสายเซียนขาวดำพยายามอย่างหนักเพื่อต้านทานเพลิงเทวะที่เข้าใกล้ คนตระกูลบูรพาตายไปทีละคนในกองเพลิง พวกเขายินดีสละชีวิตเพื่อให้ตระกูลรอด
  ตระกูลบูรพาประกอบด้วยตระกูลนับแสนตระกูลแต่เวลานี้กลับเหลือเพียงสองหมื่น!
  ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้มันเป็นระยะเวลาเพียงแค่ไม่ถึงครึ่งวัน
  ซือหยูตกตะลึงเมื่อมองดวงวิญญาณนับพันล้านดวงที่กำลังจะถูกทำลาย
  ทั้งหมดเป็นเพราะเขา!
  ซือหยูเหลือบมองในเงาผู้คนเขาเห็นสตรีนางหนึ่งเดินไปยังผนึก  ใต้กองเพลิงเทวะนางลุกโชนราวกับบุพผาเพลิง ชุดขาวและสีเพลิงประกอบกันดูงดงาม
  แต่ใบหน้านางเด็ดเดี่ยวนางบุกเข้าไปยังผนึกและกรีดโลหิตของตัวเองให้กับมัน
  ซือหยูร้องคำรามอยู่ในใจ
  ไม่แปลกใจเลยที่ราชาทุกเขตเลี่ยงเขา!
  เขามองเหตุการณ์นองเลือดอย่างหวาดหวั่น
  ในชีวิตนี้เขาไม่เคยอยากติดหนี้ผู้ใดที่มีน้ำใจให้กับเขา เขาไม่อยากทำใครเดือดร้อน
  แต่ตระกูลบูรพา…ตงฟางอวี่…
  “ถ้าข้าไม่เหลือที่ให้ซ่อนแล้วใยยังต้องซ่อนอีกเล่า?”
  ซือหยูมองกลับไปยังขอบนภาอันว่างเปล่า
  “บูรพารอข้าอยู่!”
  ฟึ่บ!   ซือหยูใช้ค่ายกลสุดท้ายย้ายตัวเองกลับมายังทวีปบูรพาเมื่อไปถึงแล้ว เขาตั้งใจจะปะทะกับศัตรูของเขาที่นั่น!