เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 902
หล่อนหยิบกล่องอันหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าแล้ว นี่เป็นของที่หลงโยวหลิงมอบให้หล่อนก่อนที่จะไปหวังว่าหล่อนสามารถส่งต่อให้หยางเฟิงได้

เย่เมิ่งเหยียนมองหยางเฟิงอีกแวบหนึ่งแล้ว พบว่าหยางเฟิงยังคงไม่สนใจตัวเองเปิดกล่องแล้วเลยทันที

ม้วนหนังแกะหนึ่งแผ่นวางอยู่ข้างในอย่างเงียบ ๆ

หยางเฟิงหันหน้ามาทันที สองดวงตานั่นจ้องมองม้วนหนังแกะแผ่นนั้น สายตาเปลี่ยนแล้ว……

“ของสิ่งนี้คุณเอามาจากที่ไหน?”

หยางเฟิงมองม้วนหนังแกะนานมากแล้ว ในที่สุดก็เอ่ยปากแล้ว

เย่เมิ่งเหยียนหยิบม้วนหนังแกะที่อยู่ในมือขึ้นมา“นี่เป็นของที่น้าหลงให้ฉันส่งมอบต่อให้คุณ แต่มองดูท่าทางของคุณเหมือนไม่ค่อยดีใจ ไม่งั้นพวกเราเอาของคืนกลับไปแล้วกัน……”

ไม่ได้รอให้เย่เมิ่งเหยียนพูดจบ หยางเฟิงพูดทันที“ไม่ได้!”

ตอนที่หยางเฟิงมองเห็นม้วนหนังแกะนี้ก็รู้แล้ว นี่เป็นชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกร

ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรทั้งหมดมีเก้าแผ่น

สองแผ่นในนั้นอยู่บนตัวของหยางเฟิง

สี่ตระกูลมหาเศรษฐีเก็บรักษาเอาไว้ตระกูลละหนึ่งแผ่น

แผ่นนี้ที่อยู่ด้านหน้าก็คือส่วนนั้นที่ตระกูลหยางเก็บรักษาไว้!

หยางติ่งเทียนเอาชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมอบให้ตัวเอง หยางเฟิงรู้เขามีความหมายอะไร

เขาต้องรู้สึกว่าติดค้างตัวเองแล้ว อยากที่จะชดเชยให้ตัวเอง

แต่ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรเล็ก ๆ แผ่นหนึ่ง

ก็สามารถชดเชยการทำร้ายที่เขามีต่อตัวเองเหรอ?

น่าขำจริง ๆ !

เย่เมิ่งเหยียนพูดด้วยใบหน้าที่แปลกใจว่า“ในเมื่อคุณต่างก็ไม่ชอบแล้วทำไมต้องเก็บไว้?ยังไม่สู้คืนให้ตระกูลหยาง!”

“ไม่ได้!”

หยางเฟิงแย่งชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมาจากในมือของเย่เมิ่งเหยียนเลยทันที

“ในเมื่อเขาให้ผม งั้นก็เป็นของผมแล้ว!”

“อีกทั้ง นี่เดิมทีก็เป็นเขาที่ติดค้างผม!”

มองเห็นกิริยาท่าทางของหยางเฟิง เย่เมิ่งเหยียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มเบา ๆ

ขอแค่หยางเฟิงรับของของตระกูลหยางแล้ว งั้นก็อดที่จะตัดการติดต่อกับตระกูลหยางไม่ได้!

เวลานี้

ตระกูลหนิง

พู่!

หนิงเหลยถิงพ่นเลือดสดออกมาคำใหญ่

หมัดนั่นของหยางเฟิงคือร้ายกาจมากจริง ๆ แล้ว ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บภายในอย่างสาหัสมาก

“นายท่าน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

มองเห็นท่าทางนี้ของหนิงเหลยถิง ท่านฝงก็มีสีหน้าที่ตกใจทันที

หนิงเหลยถิงสะบัดมือพูด“ฉันไม่เป็นอะไร ตายไม่ได้ชั่วคราวเพียงแต่เสียดายสุดท้ายไม่ได้ทำลายตระกูลหยางแล้ว!ไม่ได้เอาชิงเฉิงกรุ๊ปกลับมา!”

พูดถึงที่นี่บนหน้าของหนิงเหลยถิงก็เปิดเผยสีหน้าที่หมดหวังออกมา

เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ หยางติ่งเทียนกับหยางเฟิงพ่อลูกจะมีพลังที่แข็งแกร่งอย่างนี้!

ทหารเก่งที่ตัวเองพาไปไม่เพียงถูกทำลายหมด กระทั่งตัวเองก็ได้รับบาดเจ็บหนัก

ที่สำคัญที่สุดคือชิงเฉิงกรุ๊ปไม่ได้เอากลับมา!

ระยะห่างจากครั้งที่แล้วท่านทูตให้ระยะเวลากับเขาสามวัน ได้เป็นวันสุดท้ายแล้ว!

เวลานี้ได้เป็นเวลาดึกสงัดแล้ว

หนิงเหลยถิงนั่งในห้องโถงใหญ่ ร่างกายอดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อย

เขาไม่รู้ควรจะทำยังไงแล้ว?

ชิงเฉิงกรุ๊ปเอากลับมาไม่ได้แล้ว!

ซู่ ๆ ๆ!

จู่ ๆ

ลมแรงพัดผ่านมาเป็นระยะ หนิงเหลยถิงเงยหน้ามองไป

แต่เขาต่างก็ไม่ได้มองเห็นอะไรทั้งนั้น

ในพริบตา

ในตาของหนิงเหลยถิงก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวแล้ว

เขากำหมัดแน่น เสื้อผ้าด้านหลังก็ถูกเหงื่อเย็นทำให้เปียกแล้ว

“หนิงเหลยถิง คุณยังทำให้ฉันผิดหวังแล้วจริง ๆ !”

เวลานี้ด้านหลังของเขาส่งเสียงที่แหบแห้งหนึ่งมาแล้ว

ในพริบตาทั้งตัวของหนิงเหลยถิงก็แข็งทื่อแล้ว!เหมือนตกลงในห้องน้ำแข็ง!

ทูตคนบ้าคนนั้นมาแล้ว!

ท่านฝงที่อยู่ด้านข้างร่างกายรัดแน่น ท่าทางเหมือนเจอศัตรูใหญ่

แต่เขาไม่กล้าวู่วาม เพราะเขารู้ตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของทูตคนนี้

สามารถกลายเป็นทูตคนบ้านั่นได้ ไม่ใช่บุคคลที่ธรรมดาแน่นอน

หนิงเหลยถิงสูดลมหายใจลึกแล้ว พูดอย่างเคารพว่า“ท่านทูตคุณมาแล้ว!”