บทที่ 1455 ใครว่าคนที่ฉันชอบคือจักรพรรดิจี้
เป่ยโต่วที่อยู่ด้านข้างมีสีหน้าหดหู่ “พี่เฟิง ผมว่าไม่เลวมากแล้วนะ! เพื่อชีวิตน้อยๆ ก็เลือกสักคนไม่ได้เหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นเวลานี้ทรมานไม่ไหวแล้ว ใจลอยความคิดสับสน ได้ยินแบบนั้นก็เอ่ยอย่างไม่พอใจ “คิดว่าไม่เลวงั้นก็เอาเอง!”
เป่ยโต่วถูกทำสำลัก เห็นเยี่ยหวันหวั่นโมโหก็รีบโบกมือให้ผู้จัดการพาคนทั้งหมดออกไป
หลังคนไปหมดแล้ว เป่ยโต่วเห็นเยี่ยหวันหวั่นทรมานยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ก็ร้อนใจจับหูเกาแก้ม “เฮ้อ พี่เฟิง ถ้าพี่ไม่ถูกใจคนพวกนั้นจริงๆ งั้น…ผมสละตัวเองสักหน่อย?”
เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูด
เธอเกือบถูกเจ้าหมอนี่ทำโกรธจนกระอักเลือด “ไปให้พ้น!”
“ครับ!” เป่ยโต่วตกใจกลัวจนรีบม้วนตัวกลิ้งหลุนๆ ออกไปพร้อมปิดประตูฟึ่บอย่างรวดเร็ว
ที่นอกประตูเป่ยโต่วกับชีซิงปวดหัวจนเริ่มปรึกษากัน
“พี่เฟิงไม่ถูกใจสักคนแล้วนี่จะทำยังไงดีล่ะ แม้แต่ฉันคุณชายหน้าตาอย่างนี้พี่เฟิงยังรังเกียจ ตกลงพี่เฟิงจะเอาแบบไหนกันแน่” เป่ยโต่วทอดถอนหายใจ
ชีซิงเอ่ยเสียงเคร่งขรึม “ตอนนี้ยังพอมีเวลา ให้คนไปตามหาต่อ พาทุกคนที่หน้าตาไม่เลวในพันธมิตรอู๋เว่ยมาให้หมด!”
เป่ยโต่วเอ่ย “ก็ได้แต่ทำแบบนั้นแล้ว ต้องมีสักคนที่พี่เฟิงถูกใจสิน่า…”
จากนั้นชีซิงกับเป่ยโต่วก็แยกออกเป็นสองทาง แอบพาผู้ชายที่หน้าตาไม่เลวมาสองกลุ่ม
แต่ผลสุดท้ายเยี่ยหวันหวั่นก็ยังคงไม่ถูกใจสักคน
เป่ยโต่วปวดหัวเหลือแสน “เลือกสักคนส่งๆ ไม่ได้เหรอ เวลาไม่มากแล้ว ชักช้าต่อไปพี่เฟิงจะไม่รอดจริงๆ แล้วนะ!”
ชีซิงเอ่ยเสียงหนักอึ้ง “ไม่ได้ ก่อนหน้านี้คนคนนั้นพูดว่า กู่นี้ชื่อกู่สองใจเป็นหนึ่ง จะต้องเป็นชายที่พี่เฟิงหวั่นไหวด้วยเท่านั้นไม่งั้นผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม”
เลือดออกเจ็ดทวารจนถึงแก่ความตาย
“บัดซบ! ทำไมมันยุ่งยากขนาดนี้!” เป่ยโต่ววิ่งตึกๆ ไปตรงหน้าเยี่ยหวันหวั่น “พี่เฟิง พี่ชอบคนแบบไหนกันแน่หา! พี่พูดมาเลยดีกว่า!”
สายตาของเยี่ยหวันหวั่นพร่าเลือนขึ้นทุกที แม้แต่สติสัมปชัญญะก็ยังคุมไม่อยู่หน่อยๆ แล้ว ทุกๆ ภาพในหัวล้วนมีแต่ใบหน้าของคนคนเดียว…
อา นึกไม่ถึงว่าเธอยังไม่ทันเจอคน ความจริงทั้งหมดยังไม่ทันกระจ่าง ก็กลับต้องมาตายด้วยวิธีน่าเหลวไหลอย่างนี้เสียแล้ว…
เป่ยโต่วก็ไม่รู้คิดอะไรขึ้นได้ หน้าเปลี่ยนสีเอ่ยอย่างตกใจทันที “เชี่ย…ผมว่านะพี่เฟิง พี่คงไม่ได้ชอบจักรพรรดิจี้หรอกนะ…นี่…นี่มันยากมากนา…ผมกลัวว่าจะทำไม่ได้…จักรพรรดิจี้ขึ้นชื่อเรื่องไม่ใกล้ชิดผู้หญิง…พี่อยากป้าบกับเขา มันยากมากเลยนะ!”
เป่ยโต่วนึกถึงตอนที่ไนต์คลับครั้งก่อน เยี่ยหวันหวั่นเคยพูดประโยคหนึ่งว่า ‘อย่างน้อยก็ต้องแบบจักรพรรดิจี้’ เขาจึงตกใจแล้ว
แม้แต่ชีซิงก็มีสีหน้าทะมึนลง ถ้าเป็นจักรพรรดิจี้ก็เป็นไปได้ค่อนข้างยากจริงๆ
ผู้หญิงที่อยากได้จักรพรรดิจี้ในรัฐอิสระมีอยู่นับไม่ถ้วน แต่ยังไม่มีสักคนที่กล้าจีบจักรพรรดิจี้จริงๆ
เยี่ยหวันหวั่นเหยียบบนเก้าอี้ยาว ควานหาน้ำชาที่เย็นแล้วบนโต๊ะก่อนคว้าขึ้นมาสาดหน้าตัวเอง
หลังได้สติขึ้นนิดหน่อย เยี่ยหวันหวั่นก็กวาดตามองทั้งสองคนแล้วจึงเลิกคิ้วน้อยๆ “ใครบอกว่าฉันชอบจักรพรรดิจี้?”
เป่ยโต่วได้ยินดังนั้นก็พลันกุมอกโล่งใจ “ค่อยยังชั่วๆ! ไม่ใช่จักรพรรดิจี้ก็ดีแล้วๆ! ตกลงว่าเป็นใคร ขอแค่พี่เฟิงพูดมาประโยคเดียว ผมจะช่วยพี่จับมาให้ได้เลย!”
ชีซิงที่อยู่ด้านข้างก็พยักหน้า “พี่เฟิง พี่อยากได้ใครกันแน่”
ที่รัฐอิสระนี้ คนที่ผู้นำพันธมิตรอยากได้ยังไม่มีสักคนที่เอามาไม่ได้ ต่อให้ต้องใช้กำลังแย่งชิงก็ไม่มีปัญหา
เยี่ยหวันหวั่นช้อนตากวาดมองเป่ยโต่วกับชีซิงหนึ่งรอบ จากนั้นก็โยนกาน้ำชาในมือทิ้งแล้วเอ่ยปากเสียงราบเรียบ “ผู้นำอาชูร่า”
——————————————————————————
บทที่ 1456 พี่ใจเย็นหน่อย
เป่ยโต่วนิ่งเงียบ
ชีซิงนิ่งเงียบ
หลังสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ในห้องใหญ่โตก็เงียบกริบราวกับแม้แต่อากาศก็หยุดเคลื่อนไหว
ชีซิงตกตะลึงจนหน้าแข็งค้าง เป่ยโต่วข้อเท้าพลิก ชนโดนตู้ที่อยู่ด้านข้างดัง ‘ปึง’ เจ็บจนแยกเขี้ยว สีหน้าเหมือนเพิ่งเห็นผีไม่ปาน “เชี่ย! พะ…พี่เฟิง! พี่บอกว่าชอบใครนะ”
เยี่ยหวันหวั่นกลอกตาใส่อีกฝ่าย “ผู้นำอาชูร่า ทำไม เมื่อกี้พูดว่าจะช่วยฉันจับคนมาไม่ใช่เหรอ”
เป่ยโต่วเจ็บจนน้ำตาไหลพรากของแท้ “พี่เฟิง…พี่อย่าคิดไม่ตกขนาดนั้นเลย…ถึงกับอยากนอนกับผู้นำอาชูร่า…นี่แม่งไม่รนหาที่ตายหรอกเหรอพี่”
ที่งานเลี้ยงของผู้นำอาชูร่าครั้งก่อน เขาแค่พูดเล่นๆ ว่าพี่เฟิงเป็นชู้กับผู้นำอาชูร่าหรือเปล่า ไหนเลยเขาจะนึกถึงว่า พี่เฟิงดันอยากได้แม้กระทั่งผู้นำอาชูร่าจริงๆ
ชีซิงที่อยู่ด้านข้างหน้าดำทะมึน ความคิดตรงกับเป่ยโต่วอย่างหาได้ยาก
เยี่ยหวันหวั่นได้ยินคำพูดนี้ก็เหล่มองเป่ยโต่วอย่างเฉยชา “ทำไม อาศัยอะไรฉันถึงนอนกับผู้นำอาชูร่าไม่ได้”
ไม่แน่ว่า…เธออาจจะเคยนอนกับเขานานแล้วก็ได้นะ!
ดวงตาเยี่ยหวันหวั่นวาบแสงสีดำ เธอย้อนนึกถึงสิ่งต่างๆ หลังจากที่ได้เห็นผู้นำอาชูร่าเมื่อครั้งนั้น ถึงแม้ทุกอย่างไร้ช่องโหว่ แต่ว่า…
เธอตัดสินใจว่าจะยังพนันอีกครั้ง! พนันว่าความคิดของตัวเองถูกต้อง!
ทางฝั่งตระกูลซือโบราณนั้นเธอยังไม่มีวิธีไปสืบค้นข้อมูลได้ชั่วคราว อีกทั้งเธอตอนนี้อยู่ในสภาพนี้ ก็ไม่มีหนทางอื่นแล้ว ไม่สู้พนันอีกสักครั้ง
“เป่ยโต่ว ไปเชิญผู้นำอาชูร่ามาให้ฉัน” ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็ตัดสินใจ
เป่ยโต่วอยากคุกเข่าให้เยี่ยหวันหวั่นเสียเดี๋ยวนั้น “พี่เฟิง! พี่ใจเย็นนะ! อย่าเป็นแมงเม่าบินเข้ากองไฟเลย!”
ถึงเขารู้มาตลอดว่าพี่เฟิงเป็นพวกคลั่งหน้าตา ชอบคนหน้าตาดี แต่นึกไม่ถึงว่า…จะใจกล้าห้าวหาญถึงขนาดนี้
“พล่ามมากอยู่ได้ ให้ไปก็ไปสิ ฉันมีแผนของฉันอยู่แล้วน่า!” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอย่างอารมณ์เสีย
เป่ยโต่วเอ่ย “พี่จะมีแผนอะไรได้หา…”
ก็แค่บ้ากามไม่ใช่เหรอ…
เป่ยโต่วค่อนแขวะพลางถูกเยี่ยหวันหวั่นเตะออกไป
เป่ยโต่วกับชีซิงจนปัญญาได้แต่ต้องเดินออกจากห้อง สีหน้าอีกคนแย่ยิ่งกว่าอีกคน
“นี่มันเสี่ยงตายชัดๆ…” เป่ยโต่วเอ่ยกับชีซิงอย่างทอดถอนหายใจ “ชีซิง จนถึงตอนนี้นายยังสงสัยว่าพี่เฟิงเป็นตัวปลอมอยู่ไหม”
ชีซิงลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็เลือกนิ่งเงียบ
ดูท่าทางนั้นคงจะเชื่อว่าคนคนนั้นคือไป๋เฟิงเสียเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์แล้ว
ยังไงซะนิสัยกล้าหาญเทียมฟ้านี่…ในรัฐอิสระรับรองว่าไม่มีทางหาคนที่สองเจอ…
ขณะที่ฝั่งทั้งสองกำลังพูดคุยกันนั้น ฝั่งตรงข้ามชิวสุ่ยก็เร่งรุดมา
ชิวสุ่ยเห็นชีซิงกับเป่ยโต่วต่างมีท่าทีเสียขวัญก็ขมวดคิ้วซักถาม “ชีซิง เป่ยโต่ว เกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไม่ใช่ว่าจัดการฝั่งตระกูลหยวนได้แล้วเหรอ”
เธอเพิ่งได้รับข่าวว่าผู้นำตระกูลหยวนตายแล้ว กลุ่มตระกูลหยวนกลายเป็นมังกรไร้หัวโกลาหลวุ่นวาย ชีซิงจึงอาศัยโอกาสนี้เข้ายึดครองสาขาใหญ่เรียบร้อยแล้ว
เป่ยโต่วมีสีหน้าสลดหดหู่ รีบเล่าเรื่องให้ชิวสุ่ยฟังหนึ่งรอบ “จัดการตระกูลหยวนแล้วแต่พี่เฟิงเกิดเรื่องน่ะสิ!”
“เสี่ยวเฟิง? เสี่ยวเฟิงเป็นอะไร บาดเจ็บเหรอ” ชิวสุ่ยเคร่งเครียดทันที
“เปล่า…โดนกู่เข้าน่ะ…ตาแก่ตระกูลหยวนนั่นก่อนจะตายยังอยากฉุดคนลงน้ำด้วย พี่เฟิงไม่ทันตั้งตัวเลยโดนโยนกู่ใส่!”
“กู่อะไร ร้ายแรงเหรอ” ชิวสุ่ยรีบถาม
“ชื่อว่ากู่สองใจเป็นหนึ่ง ต้องนอนกับคนที่ชอบจึงจะถอนพิษกู่ได้…” เป่ยโต่วอธิบายสถานการณ์อย่างง่ายหนึ่งรอบ