กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1156
กลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ต่างประหลาดใจและงุนงงมาก เมื่อชาร์ลีสามารถเอาชนะพวกเขาทั้งเจ็ดได้ด้วยพลังฝ่ามือเดียว!
เขามีพลังอันเหลือเชื่อชนิดไหนกันแน่ ถึงได้สามารถส่งพลังอันน่ากลัวแบบนั้น?
แม้แต่ปรมาจารย์ที่มีวิธีแก่กล้าที่สุดในโลก ยังไม่อาจครอบครองพลังในระดับนี้ได้เลย!
กลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ไม่ใช่คนธรรมดา ๆ เวลาที่พวกเขาผนึกกำลังร่วมกันนั้น พวกเขาจะมีพละกำลังอันเยี่ยมยอดมาก
แต่ถึงกระนั้น พละกำลังทั้งหมดของกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ ก็ไม่สามารถรับมือกับพลังชกและพลังฝ่ามือของชาร์ลีได้เลย
เอมิเลียโน่ลุกขึ้นอย่างอ่อนแรง แล้วพูดโพล่งออกมา “ท่านเป็นใครกัน? ท่านมาจากไหน? ใครเป็นเจ้านายของท่าน?”
ชาร์ลียิ้มเยาะ “ฉันไม่ได้มีสังกัดหรือเป็นของใคร ฉันเป็นนายของตัวเอง ทำไมแกถึงไม่เชื่อล่ะ?
เอมิเลียโน่กลืนน้ำลายด้วยความตกใจ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวลว่า “ฉันเชื่อ! เชื่ออย่างไม่มีอะไรเคลือบแคลงในพลังของท่าน! ปรมาจารย์เวด ท่านเป็นปรมาจารย์ตัวจริงในโลกใบนี้ แต่ในฐานะเพื่อนร่วมสนามการต่อสู้ ท่านต้องตระหนักว่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่กว่าจะได้มาในสิ่งที่เรามีอยู่ในวันนี้ ฉันหวังว่าท่านจะให้อภัยพวกเรา อันเนื่องมาจากความพ่ายแพ้ในวันนี้ การยอมรับผิดเป็นจุดเริ่มต้นของการให้อภัย!”
ชาร์ลีหัวเราะด้วยความขบขัน “อะไรกัน? ทำไมถึงรีบขออภัยเร็วนักล่ะ? จะรีบร้อนอะไรขนาดนั้น?”
เอมิเลียโน่ ส่งเสียพึมพำ “ฉันรู้ว่าไม่ได้เก่งเท่าท่าน และก็ไม่อยากทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้ จึงได้แต่ขอความเมตตาจากท่าน!”
ชาร์ลีร้องถาม “แกมีอยู่ภารกิจเดียวที่นี่… คือฆ่าฉัน แล้วตอนนี้มาขอความเมตตาและการให้อภัย เพียงเพราะแกไม่สามารถเอาชีวิตฉันได้ แกคิดจริง ๆ เหรอว่า โลกใบนี้ช่างวิเศษนักที่ให้แกสามารถทำอะไรตามใจชอบได้? ถ้าฉันสำนึกได้ว่า ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแก และอยากให้แกปล่อยตัวฉันไป แกจะทำตามคำขอของฉันไหม?”
ใบหน้าของเอมิเลียโน่ดูบูดเบี้ยวจากการโดดเหยียดหยาม เขารู้ว่าชาร์ลีจะไม่มีวันปล่อยเขาไปง่าย ๆ ดังนั้นเขาจึงคุกเข่าและพูดขึ้นมา “ปรมาจารย์เวด! หากท่านให้ความเมตตากับพวกเรา ฉันก็ขอสัญญาว่า… พวกเรากลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่จะยอมเป็นทาสและเชื่อฟังคำสั่งของท่านตลอดไป!”
ชาร์ลียิ้มเยาะด้วยความขบขัน แล้วถามขึ้นในขณะจ้องมองเขาว่า “โอ้? แกจะเปลี่ยนข้างมาอยู่กับฉันแล้วเหรอ? แล้วตอนกลับไปแกจะรายงานกับคุณท่านเว็บบ์ว่ายังไงล่ะ?
เอมิเลียโน่พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและจริงจังว่า “นกสวย ๆ มักจะเกาะอยู่บนต้นไม้งาม ฉันรู้ว่าท่านมีพลังอันเยี่ยมยอด ดังนั้นฉันจึงเต็มใจที่จะละทิ้งความมืดมิดเพื่อไปหาแสงสว่าง และขอเป็นทาสผู้ต่ำต้อยของท่านตลอดไป!
ชาร์ลีพยักหน้าอย่างเฉยเมย แล้วเดินเข้าหาเอมิเลียโน่และพรรคพวกอย่างช้า ๆ ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
ในขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ นั้น เอมิเลียโน่ก็รีบตะโกนบอกพี่น้องของเขาว่า “รีบคุกเข่าเร็วเข้า! แล้วทำความเคารพปรมาจารย์เวดซะ!”
หลังจากที่ตะโกนบอก สมาชิกทุกคนในกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ก็พลิกตัวคุกเข่า แล้วก้มหัวคำนับให้กับชาร์ลี รวมทั้งฮาเดสที่แขนขวาพิการไปแล้วด้วย
ทันใดนั้น เอมิเลียโน่ก็แอบเอื้อมมือซ้ายเข้าไปในแขนเสื้อ และกำมีดสั้นเอาไว้แน่น
มีดสั้นอันนั้นมีความกว้างเท่าฝ่ามือ และไม่มีอันตรายร้ายแรงอะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่มีฝีมืออย่างชาร์ลี แต่มีดสั้นของเอมิเลียโน่นั้นมีความพิเศษ เพราะอาบยาพิษร้ายแรงเอาไว้ แถมยังมีผงกัมมันตรังสีผสมอยู่นิดหน่อยด้วย
ถ้าไม่ได้ไปสัมผัสกับผงกัมมันตรังสีชนิดนี้ ก็จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายใด ๆ แต่ถ้ามีใครไปสัมผัสหรือเกิดซึมเข้าร่างกายทางบาดแผลล่ะก็ จะเกิดการอักเสบและกัดเซาะผิวอย่างรุนแรงจนไม่มีทางรักษาได้ไปนานเลยล่ะ
นี่เป็นอาวุธลับที่อันตรายที่สุดของเอมิเลียโน่ที่ถูกใช้อย่างรอบคอบมาหลายทศวรรษแล้ว
ใครก็ตามที่เห็นมีดสั้นอันนี้ของเขาล้วนแล้วแต่สิ้นชีพ! ยกเว้นพี่น้องในกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่
ชาร์ลีทำให้แขนขวาของเขาต้องแหลกเป็นผุยผง ซึ่งนับเป็นเรื่องอันน่าคับแค้นใจอย่างที่สุดของเขา!
ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่เขาจะก้มหัวคำนับให้กับชาร์ลีได้อย่างจริงใจ!
เขาแสร้งเป็นยอมจำนนต่อพลังของเขา โดยคิดว่าชาร์ลียังเด็กเกินกว่าจะรู้อะไรเป็นอะไร เขาจึงเลือกใช้วิธีแสร้งยอมแพ้ เพื่อที่จะหาโอกาสโจมตีชาร์ลีอย่างเงียบ ๆ !
เขามองหาโอกาสที่จะฆ่าเขาตั้งแต่แรกแล้ว!