ปาเฮ่อเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ใบหน้าของเขาไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ความเงียบทั่วทั้งจัตุรัสน่าอึดอัดจนไม่มีใครกล้าพูดสักคำ
ซูหย่าเงยหน้าขึ้นอย่างอ่อนแรง ดวงตากระจ่างใสของนางมองขึ้นไปยังท้องฟ้าสีครามเบื้องบน มันดูเป็นเพียงการมองธรรมดาๆ ไม่เหมือนคนที่ใกล้ตายเลยสักนิด
“เจ้าอย่าเสียเวลาเลย อาจารย์ข้าไม่มาหรอก” หลังจากมองท้องฟ้ากว้างอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุด ซูหย่าก็พูดขึ้น
สีหน้าของปาเฮ่อไม่เปลี่ยน เขามองไปที่ซูหย่าซึ่งอยู่ในสภาพเลวร้ายจนเกินรับได้ หลังจากผู้หญิงคนนี้ตกอยู่ในมือเขา นางก็ไม่ยอมพูดสักคำ ไม่ว่าพวกเขาจะบีบบังคับทรมานยังไง รวมทั้งการหักนิ้วเรียวสวยของนางราวหักกิ่งไม้ไปทีละนิ้ว นางก็ยังคงเงียบ พวกเขาทำกระทั่งทุบตีศิษย์น้องของนางต่อหน้านางจนเขากลายสภาพเป็นขยะไร้ค่าชิ้นหนึ่ง นางก็ยังไม่พูดอะไร วันนี้ซูหย่าพูดแล้ว แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ปาเฮ่ออยากได้ยิน
“เขาจะมาหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าจะพูด” ปาเฮ่อกล่าวอย่างเย็นชา
ซูหย่ายิ้มอย่างดูถูก
“เจ้าคิดจริงๆหรือว่าจับข้ากับศิษย์น้องข้ามาแล้วจะใช้พวกเราเป็นเหยื่อล่ออาจารย์ข้าให้ออกมาได้? ตลกสิ้นดี ข้าควรพูดว่าเจ้าไร้เดียงสาหรือโง่ดีล่ะ? เทียบกับชีวิตคนทั้งสามอาณาจักรแล้ว ชีวิตข้าจะนับเป็นอะไรได้? พวกเจ้าฆ่าข้าไปก็ไร้ประโยชน์ จับอาจารย์ข้าไม่ได้ก็เลยใช้วิธีการต่ำช้าไร้ยางอายเช่นนี้ ทุกคนในอาณาจักรบนโง่เหมือนเจ้ากันหมดเลยรึเปล่า?”
ปาเฮ่อหรี่ตา ดวงตาทอประกายเย็นเยียบน่ากลัว
ซูจิ่งเหยียนตกใจเมื่อได้ยิน เขาไม่เข้าใจว่าซูหย่าคิดอะไรอยู่ แต่ละคำที่พูดออกมาล้วนรนหาที่ตายทั้งนั้น นางไม่รู้หรือว่าสิ่งที่นางพูดอาจทำให้ปาเฮ่อโกรธจนฆ่านางเลยก็ได้?! ทันใดนั้น ซูจิ่งเหยียนก็คิดออก
เหตุผลที่ซูหย่าพูดเช่นนี้ไม่ใช่เพราะนางไม่รู้ที่ตาย แต่เพราะนางอยากตายต่างหาก!
นางต้องการบังคับให้ปาเฮ่อฆ่านางก่อนที่อาจารย์ของนางจะมาถึง!
เมื่อเสียนางที่เป็นเบี้ยต่อรองไป อาจารย์ของนางก็จะไม่ตกอยู่ในอันตราย!
เห็นได้ชัดว่าซูหย่าคิดจะส่งตัวเองเข้าสู่ความตาย!
“พวกเจ้ามีความสามารถแค่นี้หรือไง? พวกสวะไร้ความสามารถ มีปัญญาอยู่แค่นี้ พวกเจ้าไม่อยู่ในสายตาข้าเลยสักนิด ข้าล่ะสมเพชพวกเจ้าจริงๆ” ซูหย่าหัวเราะ ยิ่งนางหัวเราะเลือดก็ยิ่งไหลออกจากมุมปากของนางมากขึ้น เสียงหัวเราะของนางดังก้องไปทั่วจัตุรัส เข้าสู่หูของผู้คนและกระแทกไปถึงจิตวิญญาณ!
แววตาของปาเฮ่อยิ่งมืดมนมากขึ้นเรื่อยๆ เขาจ้องมองนาง แล้วทันใดนั้นก็เหยียดยิ้มออกมา novel-lucky
“เจ้าไม่ต้องเปลืองแรงไปหรอก ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าจนกว่าตะวันตกดิน ไม่ต้องห่วง ถ้าตะวันตกดินแล้วอาจารย์ขี้ขลาดตาขาวของเจ้ายังไม่โผล่หัวมาล่ะก็ ข้าจะใช้วิธีที่โหดเหี้ยมที่สุดในโลกทรมานเจ้าทีละนิด เพราะฉะนั้น ตอนนี้เก็บลิ้นของเจ้าไว้แล้วรออยู่เงียบๆ รอดูสิว่าอาจารย์ของเจ้าจะมาช่วยเจ้าจริงๆ หรือจะทอดทิ้งเจ้าอย่างที่เจ้าว่า”
เสียงหัวเราะของซูหย่าหยุดลงทันที นางรู้ชัดเจนแล้วว่านางไม่สามารถยั่วยุปาเฮ่อได้
ชายคนนี้ แม้ว่าจะโหดเหี้ยมเลือดเย็น แต่ไม่ได้ไร้สมอง ไม่ง่ายเลยที่จะยั่วยุเขาให้โกรธ
ท่ามกลางความเงียบงัน ดวงตาเย็นชาคู่หนึ่งซ่อนอยู่ในความมืด จ้องมองทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในจัตุรัส ร่างที่เต็มไปด้วยเลือดบนแท่นยกพื้นเป็นเหมือนเหล็กร้อนที่นาบลงไปบนดวงตาคู่นั้น และก่อให้เกิดจิตสังหารขึ้นจากภายใน หลังจากที่เจ้าของดวงตาคู่นั้นปะปนอยู่ในฝูงชนอย่างเงียบๆ ร่างนั้นก็เคลื่อนที่ผ่านฝูงชนด้วยความเร็วที่ไม่มีใครมองเห็น!