Ch.27 – ผู้ถูกอัญเชิญ(น่าจะแหล่ะ)ยูกิโนะ พลังอันน่าตื่นตะลึง
Translator : ปลาดุกอเมซอน / Author
“ให้ตายซิ…อสูรมาอีกแล้ว”
พวกเราที่ถึงบริเวณใกล้[หมู่บ้านฮาซามะ]ก็เห็นเข้ากับอสูรที่มาวนรอบๆ[เขตแดน]ก็เลยถอนหายใจออกมา
[เขตแดน]ที่ล้อมหมู่บ้านอยู่นั้นไม่เห็นด้วยตาเปล่า
ดังนั้นก็เลยมีอสูรเดินมาติดกำแพงของเขตแดนอยู่เรื่อยๆ
แล้วก็ทำหน้าเหมือนกับจะบอกว่า“เอ๋ แปลกจังทำไมเดินไปข้างหน้าไม่ได้” เหมือนกับพวกแมงเม่าที่บินชนโคมไฟตอนฤดูร้อนไม่หยุดไม่มีผิด
แล้วอสูรในวันนี้ก็คือ[ดาร์กแบร์(หมียักษ์สูงประมาณ3เมตร)]3ตัว
“ถึงดาร์กแบร์จะถลกหนังมาใช้ได้ก็เถอะ แต่การจัดการแบบไม่ให้มีแผลมันก็ยากนี่สิ”
“ถ้าพลาดก็จะได้แค่[ผลึกเวท]นี่นะคะ”
“ผลึกก็พึ่งเอาไปขายด้วย ต้องเสียเวลาสองรอบเลยสินะ”
“““เฮ้อ”””
ผม ริเซ็ต แล้วก็ฮารุกะถอนหายใจอีกครั้ง
“…คือว่า ขอเวลาสักครู่นะคะ”
“ทำไมเหรอ ยูกิโนะ”
พอหันไป ยูกิโนะก็ทำท่าจับคางคิด
“ที่นี่ ไม่ใช่ชายแดนเหรอคะ?”
“ชายแดนสิ”
โดยพื้นฐานก็เป็นสถานที่ที่มีอสูรออกมาจำนวนมาก เป็นดินแดนสุดขอบของเขตที่คนสามารถอาศัยอยู่ได้
“ก็เลยมีอสูรที่แข็งแกร่งอยู่บ้างน่ะ”
“นั่นสินะคะ [ดาร์กแบร์]นี่ก็ต้องใช้ทหารหลายสิบคนจัดการเลยนี่นะคะ”
“เหรอ?”
ผมมองริเซ็ตกับฮารุกะ
“ถ้าเป็นคนของ[หมู่บ้านฮาซามะ] 5-6คนก็จัดการได้แล้วค่ะ”
“ถ้ามีเวทมนตร์ของพี่ริสแค่4คนก็พอแล้วล่ะ”
แข็งแกร่งจริงนะ อมนุษย์
ถ้าไม่อย่างนั้นก็คงอาศัยอยู่ชายแดนไม่ได้สินะ
“เขตแดนที่ทำให้ไม่สามารถผ่านไปได้…นี่มันทรงพลังขนาดไหนกันคะ”「
“ชมสิ”
“ก็ชมอยู่หรอกค่ะ! แต่มันไม่ใช่ปัญหาแบบนั้นค่ะ!”
ยูกิโนะชี้นิ้วไปที่อีกฝั่งของป่าที่อยู่ถัดจากเขตแดน
“ที่มีกำแพงล้อมนั่นคือหมู่บ้านสินะคะ?”
“ใช่แล้วล่ะ”
“ที่อยู่รอบๆนั่น ไร่สินะคะ”
“ถึงจะพึ่งสร้างก็เถอะ”
แต่ก็ไม่ได้เหนื่อยยากอะไร
ขวานที่ได้รับ[ความสามารถในการทะลวง]ด้วย[Naming Bless(เพิ่มอัตลักษณ์ชื่อ)]สามารถตัดต้นไม้ได้ง่ายๆ
จอบก็สามารถถอนรากถอนโคนรากไม้ได้ง่ายๆ ดินแข็งก็ขุดได้ไม่คณามือ
ดังนั้นตอนนี้ก็กำลังบุกเบิกที่ดินอย่างไปได้สวย ด้วยความเร็วสูง
“ฉัน…เดินทางมาตลอดหลายเดือนมานี้ค่ะ”
“งั้นเหรอ?”
“ค่ะ ตั้งแต่เมืองหลวงมาถึงชายแดน ตั้งแต่มาที่โลกนี้ มาตลอด”
“ใจสู้จังนะ ยูกิโนะ ทั้งๆที่ตัวนิดเดียวแท้ๆ”
“อย่ามาทำเหมือนเด็กนะคะ! ในโลกก่อนฉันก็อายุ14ปีแล้วค่ะ!!”
14ปีเหรอ…ก็ประมาณเด็กประถมสินะ
แต่ว่ายูกิโนะ ไม่คิดจะปิดเลยสินะว่าเป็นคนจากต่างโลก พูดว่า“โลกนี้”“โลกก่อน”ออกมาบ่อยๆเลย
จากที่ยูกิโนะว่ามา ดูเหมือนเธอจะถูกอัญเชิญมาเมื่อหลายเดือนก่อน ต่างกับผมเล็กน้อย
อาจจะเกี่ยวกับความรู้สึกด้านเวลาท่านเทพธิดาก็ได้ คุณเทพธิดาที่อัญเชิญผมเองก็บอกว่าเรื่องตอนจูนิเบียว“เป็นเรื่องไม่นาน”เองนี่นะ
“ตั้งแต่เมืองหลวงมาที่นี่ก็ได้เห็นอะไรมากมายค่ะ แต่ก็ไม่เคยเห็นไร่สวนเรียงรายกันสวยขนาดนี้ค่ะ ปกติจะต้องมีการล้อมรั้วเพื่อป้องกันอสูรกับโจร ก็เลยไม่สามารถสร้างของที่ใหญ่แบบนี้ได้ค่ะ”
“สุดยอดใช่ไหมล่ะ ชมอีกสิ”
“ก็ชมอยู่ค่ะ! แต่เรื่องที่ชายแดนมีของที่สุดยอดแบบนี้อยู่…ไม่เคยได้ยินเลยค่ะ”
ยูกิโนะเสยผมสีฟ้าด้วยมือ แล้วทำท่าคิด
“คือว่านะ ยูกิโนะ”
“ทำไมเหรอคะ คุณโชมะ”
“ที่อยากจะทักมีแค่นั้นเองเหรอ?”
ผมชี้ไปที่ปีกขาวที่อยู่ตรงหลังของตัวเอง
จะให้เดินมันก็น่ารำคาญ ยูกิโนะเองก็ทำท่าเหนื่อย ก็เลยขนมาด้วย[ปลุกเผ่าปักษา]มาจนถึงที่นี่ เพราะว่ามีฮาร์ปี้แค่2คน ผมก็เลยต้องบินไปกลับหิ้วฮารุกะกับยูกิโนะมา ต้องพยายามสุดๆเลยล่ะ
“ทั้งเรื่องปีกของผม ทั้งเรื่องฮาร์ปี้ จะไม่ทักหน่อยเหรอ?”
“เท่ดีนี่คะไม่เห็นต้องสนเลยค่ะ”
ยูกิโนะตอบออกมาอย่างเรียบเฉย
แล้วเธอก็มองไปที่ริเซ็ตกับฮารุกะ–
“เขาของทั้งคู่ ก็เท่ดีดังนั้นก็เลยไม่สนใจค่ะ แต่เมื่อกี้ก็บอกว่าไม่สนแล้วนี่คะ ฉันน่ะ”
“…นั่นสินะ”
ระหว่างที่บินมา ดูเหมือนจะถูกยูกิโนะจับปีกด้วยสิ
ถ้าเป็นมนุษย์ที่ถูกอัญเชิญมาจากโลกของผม คงจะเหมือนโลกทั้งใบเปลี่ยนไปหมดเลยสินะ ถ้าอย่างนั้น เรื่องมีเขากับปีกงอกออกมา ก็อาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆจริงๆก็ได้
“…หมู่บ้านที่อมนุษย์อาศัย…การบุกเบิกที่ดินขนาดกว้างขวางและ ที่ดินที่อุดมสมบูรณ์…งั้นเหรอ ถ้าเป็นที่นี่ [นายที่แท้จริง]ของฉัน…”
เธอยังคงก้มหน้าพึมพำออกมา
…[นายที่แท้จริง]เหรอ
จะว่าไปสุดท้ายก็ไม่ได้ถามตัวจริงของ[นายที่แท้จริง]ที่เธอตามหาเลย
ยิ้มได้ตอนที่ตาย–เรื่องแบบนั้นมันหนักหนาเกินไปสำหรับคุณลุงที่เคยเป็นจูนิเบียว
พอลองคิดดู คนที่ถูกอัญเชิญคนอื่นนอกจากผม ก็ตายก่อนที่จะมาโลกใบนี้ จะมีโศกนาฏกรรมแบบไหนก็ไม่รู้หรอก แต่จนกว่าจะสงบไม่ไปยุ่งจะดีกว่า
“ท่านพี่โชมะ หมีนั่นริเซ็ตกับฮารุกะจะจัดการเองค่ะ”
“ท่านพี่ ปกป้องยูกิโนะด้วยนะ!”
ริเซ็ตกับฮารุกะหยิบดาบกับกระบองของแต่ละคนขึ้นมา
ทุกอันต่างก็เอนชานต์เรียบร้อย ถึงในเมืองฮารุกะจะถือดาบ แต่ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นกระบองเรียบร้อยแล้ว
ทั้งสองคนทำท่าจะวิ่งตรงเข้าใส่[ดาร์กแบร์]–
“รอก่อนค่ะ คุณริเซ็ต คุณฮารุกะ!”
อยู่ๆยูกิโนะก็บอกให้ทั้งสองคนหยุด
“ตรงนี้ให้ฉันที่เป็นคนมาใหม่จัดการเถอะค่ะ! ในฐานะผู้ม–ไม่สิ ที่ให้เป็นพวกแล้ว ก็อยากจะแสดงพลังให้ดูค่ะ!”
ยูกิโนะหยิบหอกออกมาถือไว้
ขยับปากเล็กน้อย ดูเหมือนจะท่องมนต์อะไรสักอย่าง
[ก๊า?]
พวก[ดาร์กแบร์]รู้สึกถึงทางนี้แล้ว
ยูกิโนะรักษาระยะจากพวกอสูรแล้วยืนนิ่ง
จากนั้นเธอก็ใช้งานเวทมนตร์
“ไม่ปล่อยให้ผ่านตรงนี้ไปได้หรอกค่ะ! ไปแล้วนะคะ! [Greater Icewall(กำแพงเยือกแข็ง・รุนแรง)]!!”
“““โอ้!!”””
ระหว่างยูกิโนะกับ[ดาร์กแบร์]มีกำแพงน้ำแข็งโผล่ขึ้นมา
ความสูงเกือบๆ3เมตร ความกว้าง–ประมาณ8เมตร ความกว้างนั้นดูจากตรงนี้ไม่รู้
[กุอ๊าาาาาาาาาา]
“–ชิ เล็งผิดไปสินะคะ”
ยูกิโนะนั้นสามารถล้อมอสูร2ตัวเข้าไประหว่าง[กำแพงเยือกแข็ง・รุนแรง]กับเขตแดนได้
แต่ว่าตัวที่3นั้นยังเป็นอิสระและมุ่งตรงไปที่เธอ
“อย่ามาทางนี้นะ! [Icicle arrow Rush(ธนูเยือกแข็ง・ต่อเนื่อง)]!!”
ปิ๊วปิ๊วปิ๊ว!!
ธนูน้ำแข็ง5นัดพุ่งเข้าใส่[ดาร์กแบร์]
ธนูปักเข้าที่แขนซ้ายของ[ดาร์กแบร์]แล้วก็ทำการแช่แข็ง แต่ว่ามันก็ยังไม่หยุด
ยูกิโนะยังคงเอาแขนข้างหนึ่งหันไปทาง[กำแพงเยือกแข็ง・รุนแรง]พลางครางว่า“กุนุนุ” ท่าทางการจะรักษาวทเอาไว้จะต้องใช้สมาธิ ยูกิโนะนั้นเหนื่อยกับการเดินทางอันยาวนานสภาพร่างกายก็เลยยังไม่เต็มร้อย
“ริเซ็ต ฮารุกะ ฝากคุ้มกันด้วย”
““รับทราบ!!””
ริเซ็ตพุ่งเข้าไปตรงหน้า[ดาร์กแบร์]
“จะปล่อยให้คนที่ท่านพี่โชมะยอมรับมีแผลไม่ได้หรอกค่ะ! [Craile Flare(เพลิงชำระล้าง)]!!”
ริเซ็ตปล่อยเพลิงชำระล้างใส่หน้าของ[ดาร์กแบร์]
[กุอ๊าาาาาาาาาา!!]
“ฮ๊า!!”
แล้วริเซ็ตก็ใช้ดาบยาวแทงอกของ[ดาร์กแบร์]
[ดาร์กแบร์]ปลิวไปด้านหลัง ดาบนั้นได้ฉีกกระฉากหน้าอกที่หุ้มด้วยหนังออกมา
ริเซ็ตก็สะบัดดาบต่อไปอย่างต่อเนื่อง [ดาร์กแบร์]ก็ถอยไปเรื่อยๆ
[กรุ๊?]
ที่ด้านหลังของหมีชนเข้ากับกำแพงของ[เขตแดน]
หมีหันกลับไปดูก็ต้องเบิกตากว้าง แล้วก็กรีดร้องอย่างหวาดกลัว
“ต่อจากตรงนี้ไปคือเขตแดนของ[หมู่บ้านฮาซามะ] การที่แกเข้าไปเหยียบย่ำเศษดินที่นั่น เราที่เป็นเจ้าปราสาทไม่ยอมหรอกนะ”
ที่อีกฝั่งมีฮารุกะที่ถือกระบองอยู่
“พลังเวทใต้พิภพนั้นสถิตอยู่ในร่างกายนี้ และเราจะใช้มันในการสังหารแกซะ ”
[กุก๊าาาาาาาา!?]
[ดาร์กแบร์]กรีดร้องออกมา ริเซ็ตที่อยู่ตรงหน้าก็พุ่งกลับมาที่ด้านข้างของผม
เพราะว่ามีพลังเวทพวยพุ่งออกมาจากร่างของฮารุกะ
พลังของ[กระบอง]ที่ได้รับการเอนชานต์ แล้วด้วยการที่เข้ามาในเขตแดนทำให้กำลังกายเพิ่มขึ้น แถมด้วยผลพิเศษของเจ้าปราสาททำให้ฮารุกะสามารถใช้พลังเวทของพื้นพิภพได้
ผลลัพธ์ก็คือ ท่าไม้ตายของฮารุกะที่ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งขึ้น–
“รวบรวมพลังเวทไว้ที่จุดเดียว! ไปละนะ [ทะลวงไร้สิ้นสุด ฉบับปรับปรุง]!!”
ตูม
[ดาร์กแบร์]ปลิวออกไป
“…เอ๊ะ?”
ยูกิโนะอ้าปากค้าง
[ดาร์กแบร์]ที่มีความสูงเกิน3เมตรลอยขึ้นไปในอากาศแล้วก็ตกลงมากลิ้งบนพื้นอีก3รอบ จนชนต้นไม้ถึงหยุดลง ตายคาที่ แถมที่ลำตัวยังมีรูโบ๋
ท่าของฮารุกะ[ทะลวงไร้สิ้นสุด]นั้นถ้าพูดในแบบโลกเดิมก็จะเหมือนกับ[ปลดปล่อยกำลังภายใน][หมัดหนึ่งนิ้ว]ของวิชาเคมโป สามารถสร้างความเสียหายขั้นรุนแรงได้จากระยะประชิด เพียงแต่พอเป็นโลกนี้มันก็ไม่ใช่แค่พลังงานจลน์ แต่เป็นพลังเวท
ดังนั้นฮารุกะที่อยู่ในเขตแดน จึงใช้พลังเวทที่ได้จาก[ผลพิเศษของเจ้าปราสาท]เพิ่มพลังทำลายให้กับวิชา–
“ทำเกินไปแล้ว ฮารุกะ แบบนั้นก็เก็บขนไม่ได้สิ”
“ขอโทษนะ”
“เอาเถอะ ยอมแพ้เรื่องเก็บขนแล้วกลับกันดีกว่า”
ผมหันกลับไปมอง[ดาร์กแบร์]2ตัวที่ถูกล้อมด้วย[กำแพงเยือกแข็ง]
“ยูกิโนะ ขอยืนยันหน่อย ทำลายกำแพงนี่ไปก็ไม่มีความเสียหายกลับไปหายูกิโนะสินะ?”
“มะ ไม่มีค่ะ แต่ว่า เปล่าประโยชน์ค่ะ”
“เปล่าประโยชน์?”
“กำแพงนี่ไม่สามารถทำลายได้ค่ะ ตราบเท่าที่ฉันยังส่งพลังเวทไป ตอนที่เดินมาตามถนนก็มีเจอกับอสูรที่ใหญ่กว่านี้เข้ามาจู่โจมค่ะ แต่พวกมันก็ไม่อาจจะฝ่ากำแพงนี้มาได้ ไม่อย่างนั้นก็ไม่เรียกว่าเป็นไพ่ตายที่ใช้จัดการกับ[ลัทธิปลุกแผ่นดิน]หรอกค่ะ?”
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้น[ปลุกเผ่ามังกร]–ปลดปล่อยพลังเวททั้งหมด[Breath(มังกรคำราม)]!!”
ฟู่ม
ผมพ่นไฟออกไป
ฉ่าา
กำแพงน้ำแข็งระเหิดหายไป
[—-!?]
[ดาร์กแบร์]2ตัวกลายเป็นเถ้าถ่าน
“……คะ?”
“ขอบคุณที่เหนื่อยยาก ยูกิโนะ ทั้งๆที่กำลังเหนื่อยแท้ๆ พยายามได้ดีมาก”
“คุณยูกิโนะ สุดยอดเลยค่ะ ถ้าไม่มีศรน้ำแข็งนั่น คงจะลำบากกว่านี้เยอะเลยค่ะ”
“ที่พวกเราสามารถตั้งสมาธิกับ[ดาร์กแบร์]ได้ก็เพราะได้คุณยูกิโนะหยุดอีก2ตัวไว้นี่ล่ะ สุดยอดเลย มาเป็นเพื่อนกับเราเถอะ!”
ผม ริเซ็ต แล้วก็ฮารุกะชมยูกิโนะ
ยูกิโนะน่าจะเป็นผู้ถูกอัญเชิญที่ถูกต้องจริงๆนะเนี่ย สุดยอดจริงๆด้วย
[Breath(มังกรคำราม)]ของผมยังถูกลดความเสียหายไปหน่อยหนึ่งด้วยกำแพงของยูกิโนะ ความแข็งของกำแพงพอๆกับเกราะของ[อัศวินดำเมเซโทรัท]เลยทีเดียว ใช้ได้จริงๆ พลังของเธอ
“ดีจริงๆที่ได้คนดีๆมาเป็นพวก ต่อจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ ยูกิโนะ”
“……เฮ้อ”
ผมจับมือกับยูกิโนะ
เอ๊ะ? ทำไมถึงซึมล่ะ?
ทำไมถึงไหล่สั่นกันล่ะ เกิดอะไรขึ้น ยูกิโนะ
“ก่อนอื่นก็กลับไปที่หมู่บ้านแล้วพักกันเถอะ”
ผมเสนอออกไป
“แผนรับมือ[ลัทธิปลุกแผ่นดิน]เอาไว้ทีหลัง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะขยายเขตแดน แล้วก็อยากจะได้พวกอมนุษย์อื่นๆเป็นพวกด้วย”
“นั่นสินะคะ มาพยายามเพื่อความสงบสุขกันเถอะค่ะ!”
“เดี๋ยวจะนำทางในเขตแดนให้เองนะ ที่อาบน้ำก็มีด้วย ไปอาบด้วยกันเถอะ ยูกิโนะจัง!”
“…เอ๊ะ? เอ๊ะเอ๋? พลังของฉัน…โกง…ไม่ใช่เหรอ? แล้ว คุณโชมะ…ใช้พลังที่เหมือนกับมังกร? เอ๊ะ–?”
แล้วพวกเรา4คนก็มุ่งตรงไปยังหมู่บ้าน