ทันใดนั้น เหล่าศิษย์ของเก้าอารามที่นิ่งเงียบกันอยู่ก็ส่งเสียงฮือฮาวิพากษ์วิจารณ์ขึ้น คำว่า “บูชายัญเลือดสามอาณาจักร” ทำให้พวกเขาตกใจมาก ถ้าไม่ได้ยินกับหู พวกเขาคงไม่กล้าเชื่อ
ท่ามกลางความตื่นตระหนกของศิษย์เก้าอาราม มีเพียงเหล่าผู้อาวุโสที่นิ่งเงียบ ไม่มีความประหลาดใจหรือตื่นตระหนกให้เห็นบนใบหน้าของพวกเขาเลย มีเพียงความอับจนปัญญาและความสิ้นหวังที่แสดงออกมาเท่านั้น พวกเขารู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ไม่เคยบอกให้ศิษย์ธรรมดาทั่วไปรู้
ปาเฮ่อหรี่ตาลงอย่างเย็นชา ดวงตาเลือดเย็นของเขากวาดมองศิษย์เก้าอารามที่ยืนกระซิบกระซาบกันเอง เจตนาสังหารแวบผ่านดวงตาของเขา เขายกมือขึ้น แล้วแสงสีทองก็วาบผ่าน ศิษย์เก้าอารามคนหนึ่งโดนแสงสีทองนั่นเข้า ร่างของเขาระเบิดออกทันที!
เลือดสีแดงสดผสมกับเนื้อและอวัยวะภายในกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ
ศิษย์คนอื่นๆที่กระซิบอยู่กับชายคนนั้น บัดนี้ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดและเนื้อของเขา พวกเขาเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ มุมปากยังมีเลือดอุ่นๆหยดลงมา เมื่อกี้เขายังมีชีวิตอยู่เลย และต่อหน้าต่อตาพวกเขา……ก็ระเบิดตูม!
กลิ่นเลือดกระจายไปทั่วจัตุรัส เสียงวิพากษ์วิจารณ์หายไปทันทีหลังเกิดเหตุการณ์โหดร้ายเลือดสาดนี้ขึ้น ความเป็นระเบียบเรียบร้อยได้กลับมาสู่จัตุรัส พร้อมๆกับความเงียบสงัดที่เกิดจากความตาย……
สายตาเย็นชาของปาเฮ่อกวาดมองศิษย์ของเก้าอารามที่กลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ เขาไม่เห็นพวกขยะจากอาณาจักรกลางอยู่ในสายตาเลยสักนิด
“หุบปากของพวกเจ้าให้สนิท ถ้าให้ข้าได้ยินเสียงสักแอะ ข้าก็ไม่ถือสาที่จะทำให้พวกเจ้าเปิดปากไม่ได้อีกตลอดกาล” สายตามุ่งร้ายของปาเฮ่อเหมือนงูพิษกำลังจ้องมองทุกคนอย่างข่มขู่ศิษย์เก้าอารามที่ถูกเขากวาดตามองล้วนตัวสั่นระริกอย่างควบคุมไม่ได้ พวกเขากลัวที่จะเปล่งเสียงออกมาจนถึงขั้นกุมลำคอของตนไว้เพื่อระงับเสียง แม้แต่การหายใจก็กลายเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขา
ชายชราตัวเล็กขมวดคิ้ว ความโหดร้ายของปาเฮ่อ เขาได้คาดไว้อยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า……เขาจะทำกับคนของตัวเองไม่ต่างกัน ปาเฮ่อเป็นคนบ้าอย่างแท้จริง
คงเพราะปาเฮ่อไม่เคยนับว่าศิษย์เก้าอารามพวกนี้เป็นคนของตัวเอง ในสายตาของเขา คนพวกนี้คงเป็นแค่พวกสุนัขที่ถูกเลี้ยงไว้ในอาณาจักรกลางตอนที่พวกเขาเบื่อ novel-lucky
สำหรับปาเฮ่อ นี่ก็แค่การฆ่าสุนัขตัวหนึ่ง มันจะเป็นอะไรนักหนาเล่า?
ศิษย์ของเก้าอารามพากันเงียบกริบ แต่จากสายตาหวาดกลัวของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้แต่โกรธแต่ไม่กล้าเอ่ยปากในเรื่องความโหดร้ายของปาเฮ่อ ศิษย์บางคนอดมองไปที่ผู้อาวุโสของพวกเขาไม่ได้ ตอนแรกพวกเขาคิดว่าผู้อาวุโสจะก้าวออกมาพูดแทนพวกเขา แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเหล่าผู้อาวุโสของเก้าอารามเลือกที่จะเงียบในเวลาเช่นนี้ พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะมองสบสายตาวิงวอนของเหล่าศิษย์ ทำได้เพียงก้มหน้าหลบสายตา
ความแข็งแกร่งของอาณาจักรบนไม่ใช่สิ่งที่เก้าอารามจะต่อต้านได้ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้อาวุโส แต่ในสายตาของปาเฮ่อ พวกเขาก็แค่แกะกลุ่มหนึ่งที่จะฆ่าเมื่อไรก็ได้ แม้แต่ประมุขของพวกเขาก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน
ความกลัวและความโกรธเริ่มแพร่กระจายในหมู่ศิษย์ของเก้าอาราม แต่ความกลัวมีมากกว่าความโกรธ ทำให้พวกเขาเลือกที่จะเงียบ กลิ่นคาวเลือดรุนแรงทำให้พวกเขาเครียดเกร็งไปทั้งตัว
หลังจากปาเฮ่อฆ่าศิษย์คนนั้นแล้ว เขาก็มองไปที่ชายชราตัวเล็ก และไม่ได้พยายามซ่อนแววตามุ่งร้ายของตนเลย
“บูชายัญเลือดสามอาณาจักรแล้วยังไง? เจ้าคิดจะยุให้ขยะพวกนี้ต่อต้านเรอะ? ข้าแนะนำให้เจ้าเก็บแรงเอาไว้ดีกว่า ในเมื่อวันนี้เจ้ามาแล้ว เจ้าก็ไม่มีทางรอดไปจากที่นี่เด็ดขาด!”