“เฮ้ มีคนอยู่เยอะจัง!”
เสี่ยวเฟิงยังคงดูแผนที่อยู่ เขาเงยหน้าขึ้นและพบว่าเขาถูกกลุ่มคนจำนวนมากใหญ่ล้อมอยู่อย่างกะทันหัน พวกเขาเป็นสมาชิกของกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค ซึ่งกระตุ้นต่อมอยากรู้ของเขา
“เฮ้! ว่าไงเพื่อน! ฉันได้ยินมาว่านายเหียดหยาม ดูมส์เดย์ลีค ของพวกเราที่หมู่บ้านฝึกหัดนั้น! แกกล้าดียังไงมาทำให้เราไม่พอใจ!
ดูมส์เดย์ก็อตออฟวอร์ เดินมาข้างหน้า เขาและเสี่ยวเฟิงยื่นเผชิญหน้ากัน เสี่ยวเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาในขณะที่ ดูมส์เดย์ลอว์ก็อต ที่ยืนอยู่ข้างหลังดูมส์เดย์ก็อด มองเสี่ยวเฟิงอย่างโกรธเกรี้ยว
“ดูมส์เดย์ลีค หรอ? มันคืออะไรหรอ? ฉันจำไม่ได้”
เสี่ยวเฟิงยิ้มและพูดออกมาด้วยความเกลียดชัง แน่ชัดแล้วว่า เขาไม่เกรงกลัว กิลด์ ดูมส์เดย์ลีค
ภายในพริบตา ผู้เล่นหลายสิบคนจากกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค ซึ่งรวมไปถึง ดูมส์เดย์ก็อด ก็จ้องเสี่ยวเฟิงอย่างเลือดเย็น ใบหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ
“ว้าว! เขาเก่งจังเลย! เขากล้าดียังไงออกมาพูดเยาะเย้ยกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค ทั้งๆ ที่ประธานของกิลด์ก็ยืนอยู่ตรงนั้น!”
“ฉันว่าเขาเป็น คนโง่ นะ!. เขาส่วมใส่ชุดฝึกหัดอยู่แต่ ชื่อของเขาคือ อาชบิชอบ เป็นชื่อที่แปลกมากฉันและฉันก็ไม่เคยได้ยินมันมาก่อน”
“ฉันว่าเขาไม่รอดแล้วละ! เขาจะถูกโยนออกจากโลกของเกมนี้ !”
ผู้เล่นที่ยืนอยู่รอบๆ ก็ตะลึงไปกับเขาเช่นกัน พวกเขากำลังพูดคุยกันถึงผู้เล่นลึกลับคนนี้
“เอาละ ฉันจะไม่มีทางให้อภัยแก ฉันหวังว่าแกจะจำฉันเอาไว้นะ เพราะ กิลด์ ดูมส์เดย์ลีค จะโยนแกออกไปจากโลกเกมใบนี้!”
ดูมส์เดย์ก็อด เป็นผู้ชายที่อยู่ในช่วงอายุ 30 ต้นๆ เขามองเสี่ยวเฟิงอย่างเฉยเมย และ พูดกับเขาอย่างราบเรียบ
“แกไม่รอดแล้ว! บัญชีผู้ใช้ของแกจะต้องถูกลบออก!”
ลอว์ก็อต แลำ ก็อตออฟวอร์ รู้จัก ดูมส์เดย์ก็อด เป็นอย่างดี พวกเขารู้สึกได้ในทันทีว่า ท่านประธานของพวกเขากำลังฉุนเฉียว และมองเสี่ยวเฟิงอย่างสมเพช
“โห? จริงหรอ?”
เสี่ยวเฟิง เปิดปากพูดสบประมาท
“ไปกันเถอะ”
ดูมส์เดย์ก็อด จ้องไปที่เสี่ยวเฟิงอีกครั้ง และไม่พูดสิ่งใด ในความติดของเขา เสี่ยวเฟิง เป็นเพียงชายที่ได้ตายไปแล้ว
“หลีกไปให้พ้น!”
ก็อตออฟวอร์ ยิ้มอย่างน่ากลัวและยื่นมือออกไปพลักเขา
“อ้า!”
แต่เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อ เสี่ยวเฟิงล้มลงไปกับพื้นในทันที หลังจากถูกเขาพลัก
“แกทำอะไรของแก?”
ก็อตออฟวอร์ อึ้ง และมองไปยังมือทั้งสองข้างที่เขายื่นออกไป เขาเพียงพลักชายผู้นี้เบาๆ แล้วก็เขาก็ไม่น่าจะได้รับดาเมจ
แต่ทันไดนั้น เสี่ยวเฟิงที่กำลังนอนอยู่บนพื้น ก็หายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ ตะโกนและกรีดร้องออกมา
“ช่วยฉันด้วย! มีคนทำร้ายฉัน! ได้โปรดช่วยฉันด้วย! ทหารอยู่ที่ไหน? มีคนต่อยฉันข้างในเมืองหลัก!”
เสี่ยงตะโกนของเขานั้นดูน่าอนาถาและดังขึ้นกว่าเดิม ผู้เล่นทุกคนที่ยืนอยู่แถวนั้นก็ถูกเสียงของเขาดึงดูดความสนใจและมองเขาด้วยความตะลึง
“เกิดอะไรขึ้น”
ดูมส์เดย์ก็อด ก้าวออกมาข้างหน้าและกำลังจะเดินจากไป แต่ทันไดนั้น เขาก็ได้ยืนเสียงตะโกน เขาหันไปและเห็นเสี่ยวเฟิงกำลังนอนอยู่บนพื้นและร้องเสียงดัง ดูมส์เดย์ก็อด ขมวดคิ้วและถามด้วยความแคลงใจ
“ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น! ผมก็แค่พลักเขาเบาๆ แต่เขากลับล้มลงไปบนพื้น ผมไม่กล้าที่จะชกเขาในเมืองแบบนี้หรอก! นี้มันเป็นกลลวง ผมมั่นใจว่าเขาเจตนาที่จะทำแบบนี้”
ก็อตออฟวอร์ ไม่รู้จะทำยังไง เขามองเสี่ยวเฟิงที่นอนอยู่บนพื้นอย่างโกรธเกรี้ยว
“เฮ้ย! หยุดทำแบบนี้! ฉันรู้นะว่าแกอยากจะแกล้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บแล้วบอกให้พวกทหาร มาลงโทษเรา! แต่นั้นมันเป็นไปไม่ได้! เราไม่ได้สร้างดาเมจกับแกเลย!”
“มันเป็นไอโง่หรอ? มันกล้าดียังไงมาใส่ร้ายพวกเราในเกมนี้?”
“ไปกันเถอะ เราจะมีปัญหาถ้าทหารพวกนั้นเดินทางถึงมาที่นี้”
ดูมส์เดย์ก็อด ขมวดคิ้วและอยากที่จะเดินออกไปในทันที ถว่า มันสายเกินไป
“เกิดอะไรขึ้น?”
พวกผู้เล่นที่อยู่รอบนอกถูกแยกห่างออกจากกัน แล้ว ทหารยามของเมือง สองกลุ่มที่คอยเดินลาดตะเวนอยู่ก็ได้ยินเสียงของพวกเสี่ยวเฟิง พวกทหารยามกำลังเดินเข้าหาเสี่ยวเฟิงและสมาชิกของ กิลด์ ดูมส์เดย์ลีค.
มันช้าเกินไปสำหรับพวกเขาที่จะหลบออกมา แต่ ดูมส์เดย์ก็อด นั้นไม่กังวล เขารู้เป็นอย่างดีว่า ก็อตออฟวอร์ จะไม่โจมตีผู้เล่นคนอื่นในเมืองนี้ เขาไม่ได้โง่ขนาดนั้น
แต่ทันไดนั้น ใบหน้าของ ดูมส์เดย์ก็อด ก็ดำคล้ำ เพราะเขาพบว่า ทหารยามที่เดินลาดตระเวนที่เป็นพวกจอมบงการและหยิ่งพยอง เปลี่ยน ทัศนคติของพวกเขาไปที่เสี่ยวเฟิงอย่างฉับพลัน
“นักผจญภัย นี้มันอะไรกัน?” ฉันเตือนพวกนายว่าให้ทำตัวดีๆ ถ้าฉันจับได้ว่าพวกนายสร้างปัญหาและต่อสู้กับคนอื่นภายในเมื่องหลัก ฉันก็จะส่งพวกนายไปขังคุกและพวกนายจะต้องอยู่ที่นั้นเป็นเวลา หนึ่งเดือน!.
กัปตันของทหารยาม เดินไปหาพวกเขา แล้วพูดอย่างหยิ่งพยอง แต่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่เขาเห็นเสี่ยวเฟิงที่นอนกองอยู่บนพื้น
“อ-อาชบิชอบ! เกิดอะไรขึ้นรึ? โปรดยืนขึ้นเถิด! เร็วเข้าๆ รีบเข้ามาช่วยพยุงท่านอาชบิชอบ!”
กัปตันของทหารยาม ถามเสี่ยวฟังทันทีด้วยน้ำเสียงที่ปนความประจบประแจง ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นลูกน้องของเสี่ยวเฟิงไปในทันที ซึ่งทำให้ผู้เล่นรอบๆ นั้นตะลึง
กัปตันทหารยามผู้ซึ่งหยิ่งพยองจองหอง กลับมาก้มหัวเลี้ยแข้งเลี้ยขาราวกับว่าเสี่ยวเฟิงเป็นบิดาของเขาในทันที ผู้เล่นที่อยู่รอบๆ พวกเขานั้นตะลึง แล้วจากนั้นกัปตันก็ค่อยๆ พยุง ชายผู้ที่นอนอยู่บนพื้น และตะโกนถาม
“ท่านอาจบิชอป ท่านเป็นอะไร? ทำไมท่านถึงไปนอนอยู่เยี่ยงบนพื้นดินนั้นละ?”
กัปตันทหารยาม พูดอย่างสุภาพ เขาประจบประแจงและเอาแขนทั้งสองข้างของเสี่ยวเฟิงมาพาดบ่า เสียงของเขามันเยิ้มและเขาก็อยากจะประจบสอพลอ เสี่ยวเฟิง
“ฉันถูกผู้คนบนถนนพวกนี้ทำร้าย! คุณเป็นทหารยามที่ไม่ได้เรื่องเลยนะกัปตัน!”
เสี่ยวเฟิงปัดฝุ่นบนตัวของเขาและชี้ไปที่ ดูมส์เดย์ก็อดกับ สมาชิกคนอื่นของกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค. อย่างโกรธเกี้ยว
ใบหน้าของ ดูมส์เดย์ก็อด คล้ำ เขารู้สึกแล้วว่าเขากำลังจะมีปัญหา
ผู้เล่นคนอื่นที่ยืนอยู่เฉยๆ และมองไปที่เสี่ยวเฟิงด้วยความขยาด ก็รู้สึกได้ว่ามีบ้างสิ่งผิดแปลกไป
“อะไรนะ? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย! นักผจญภัยกลุ่มนี้จะใจกล้าเกินไปแล้ว! ไป! ไปเอาตัวพวกนั้นมา!”
กัปตันทหารยาม นั้นโกรธเกรี้ยว หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเสี่ยวเฟิง เขาตะโกนออกไป และ ทหารยามสองกลุ่มก็วิ่งเขาหาผู้เล่นของกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค ทันที
กลุ่มผู้เล่นขนาดใหญ่ของกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค ก็งุนงงเช่นกัน พวกเขาจ้องมอง NPC ทหารยามที่กำลังวิ่งเข้าหาพวกเขาด้วยความว่างเปล่า และไม่รู้จะทำยังไง
พวกเขาไม่สามารถมองเห็น เลเวลของ NPC เหล่านี้ โดยการใช้ สกิลสอดแนมขั้นสูง ได้ด้วยซ้ำ พวกเขาเพิ่งจะถึงเมืองหลักจากหมู่บ้านฝึกหัด เมื่อหลายวันที่แล้ว และพวกเขาก็ไม่ใช้คู่มือของ ทหารพวกนี้ ทหารยาม จับพวกเขาไว้ในทันที
“ดี! เอาตัวพวกนั้นไป! ส่งมันไปขัง! พวกแกจะถูกขังเป็นเวลาหนึ่งเดิน! ไม่สิ! สองเดือน!”
เสี่ยวเฟิง ได้เปรียบพวกเขาในทันที เขาชี้ไปที่ ดูมส์เดย์ก็อด และ สมาชิกอื่นของกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค แล้วพูดในท่าทางที่ตนอยู่สูงกว่า
“พวกนายได้ยินสิ่งที่ อาชบิบอป พูดใช้ไหม?” เอาตัวมันไปแล้วเอาพวกมันไปขังไว้หนึ่งเดือน! ไม่สิ! สองเดือน!
.กัปตันทหารยามทำตามที่เสียวเฟิงสั่งในทันทีราวกับว่าเขาเป็นลูกน้องของเสี่ยวเฟิง
“แล้วทำไมเรานายถึงต้องเอาเราไปขังคุก? เราไม่ได้โจมตีคนอื่นในเมืองนี้เลยนะ!”
“ปล่อยฉันไป! ฉันไม่อยากถูกขัง!”
ผู้เล่นของกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค นั้นตะคิดนะควงใจขึ่นมาทันที พวกเขากำลังตะโกนและกรีดร้อง ถ้าพวกเขาถูกNPC ทหารพวกนี้จับขังเป็นเวลา หนึ่ง หรือ สอง เดือน พวกเขาจะประสบกับความสุญเสียอันใหญ่หลวงแน่นอน
ไม่มีใครกล้าที่จะกล้ามีเรื่องกับ NPC พวกนั้น ในช่วงนี้ เมื่อพวกเขาอยู่ในคุก พวกเขาก็จะไม่สามารถทำภารกิจหรืออัพเลเวลได้ ซึ่งนั้นหมายความว่าพวกเขาจะถูกเตะออกไปจากเกมนี้ ในช่วงนี้ ผู้เล่นก็กำลังยุ่งอยู่กับการอัพเลเวล ผู้เล่นบ้างคนก็ไม่มีเวลาออกไปหาอาหารกินด้วนซ้ำ พวกเขาไม่สามารถเสียเวลาได้เลยแม้แต่นาทีเดี้ยว
พวกเขาไม่สามารถจินตนาการถึงผลพวงของการติดอยู่ในคุกเป็นเวลาถึง หนึ่งหรือสองเดือนได้!
ใบหน้าของ ดูมส์เดย์ก็อด ซีดลง ลอว์ก็อต และ ก็อตออฟวอร์ ก็กำลังแตกตื่นและขอให้เขาช่วย
แต่ ดูมส์เดย์ก็อด ก็สิ้นหวังเช่นกัน เขาจะสามารถท้าทายพวก NPC ทหารยาทได้รึ? ไม่มีทาง พวกเขาไม่ใช้คู่มือของทหารยามพวกนี้ ยิ่งไปกว่านั้นผลที่จะตามมาก็อาจจะแย่ลงไปอีก
ดังนั้น ผู้เล่นของกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค รวมไปถึงประธานของพวกเขา ก็ถูก NPC ทหารยามเอาตัวไป เมื่อมองไปที่พวกเขา ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่ก็ตะลึงและงุนงง
“ท่าน อาชบิชอป ท่านพอใจกับการทางออกแบบนี้ไหม?”
กัปตันทหารยามยังคงถามเสี่ยวเฟิงด้วยเสียงอันมันเยิ่มของเขา แต่ผู้เล่นที่อยู่รอบๆ ไม่กล้าที่จะดูถูก NPC คนนี้ ถึงแม้เขาจะขี้ประจบสอพอและไร้ยางอาย พวกเขาก็ไม่สามารถที่มีปัญหากับเขาได้ในตอนนี้
“อืม นายทำได้ดีมาก อีกอย่างนะ ผู้ชายคนนั้นก็อยู่กลุ่มเดี่ยวกันกับพวกมัน ช่วยเอาตัวเขาไปด้วย”
เสี่ยวเฟิงพยักหน้าด้วยความพอใจอย้างมาก แล้วเขาก็ชี้ไปยังผู้เล่นคนหนึ่งในหมู่คนที่มุงดู เขาเคยเหยียดหยามเสี่ยวเฟิง แต่เสี่ยวเฟิงเป็นชายที่ชอบการล้างแค้น
“อ้า! ไม่นะ! ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันกับ ดูมส์เดย์ลีค! โปรดอย่าเชื่อคำพูดเขา!”
ใบหน้าของผู้เล่นคนนั้นซีดในทันทีและเขาก็ตะโกนออกมาด้วยความกลัว
“ทำตัวดีๆ! ยืนนิ่งๆ! เจ้ากล้าทำร้าย อาชบิชอป ได้อย่างไร! เจ้าอยากจะถูกขับไล่ออกไปจาก ดินแดนแห่งพระเจ้ารึ?”
กัปตันทหารยาม เดินเข้าไปหาผู้เล่นคนนี้ด้วยตัวของเขาเอง เขากำลังตะโกนและกรีดร้องเสียงดัง เขาก็ดูน่าอนาถายิ่งกว่าเสี่ยวเฟิงเสียอีก เสี่ยวเฟิงต้องยอมรับว่าชายผู้นี้มี้เสียงร้องที่ดังกว่าเขา
เสี่ยวเฟิง ปรับปกเสื้อของเขาให่้เข้าที่และถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหนาย มันโดดเดี่ยวเมื่อเขาต้องมาอยู่ในตำแหน่งที่สูงว่งเช่นนี้ ผู้เล่นคนอื่นจ้องเขาด้วยความว่างเปล่าและเขาก็เดินออกไปอย่างเหย่อหยิ่ง
เสี่ยวเฟิงพบ ไนท์คูเออร์ ยืนอยู่ในฝูงชน เธอส่วมใส่หน้ากากและมองมาที่เขาด้วยความเกลียดชัง
เสี่ยวเฟิง จ้องเธอตาเขม็งราวกับว่าเขาข่มขู่จะเอาตัวเธอไปอีกคน
ไนท์คูเออร์ จ้องตาเขากลับด้วยความท้าทาย จากนั้นเธอก็หันหลังแล้วเดินจากไป ความจริงแล้ว เธอกลัวว่าเสี่ยวเฟิงจะเอาเธอไปขังคุก และมันดูเหมือนว่าเขาจะเอาจริง
แต่เธอเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก่อนที่เธอจะหยุด เธอกลับไปตามเสี่ยวเฟิงอีกครั้งและพบกับเขาได้ ด้านนอกของเมืองหลักแห่งนี้