เสี่ยวเฟิงได้บินเสียงของ ลิลลี่ และพบพวกเขาในทันที พวกเขายืนอยู่ตรงหน้าประตู ดังนั้นเสี่ยวเฟิงจึงเดินเข้าไปหาพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
“ว่าไง คนสวย! บังเอิญจังเลย!”
“นายกำลังพูดอยู่กับใครกัน? พวกเราไม่ได้สนิทอะไรกับนายนะ!” ลิลลี่ ตีหน้าตายและพูดอย่างเย็นช้า เธอไม่เข้าใจว่าทำไม เสี่ยวเฟิง ถึงพูดเอาใจกับพวกเขา อย่างไรพวกเขาก็เป็นศัตรูกัน
เธอยังไม่รู้อีกด้วยว่าทำไม คุณ หลิว ถึงบอกให้กิลด์ของพวกเธอทั้งกิลด์ กำจัดชายคนนี้ จริงๆแล้ว เธอยังเคยตั้งใจจะชวนเขาเข้าร่วมกิลด์ มิดซัมเมอร์ อีกด้วย
สมาชิกหลายคนของ มิดซัมเมอร์กิลด์ ก็จำศัตรูของพวกเขาได้ทันที พวกเขาหยิบอาวุธออกมาพร้อมกัน และมองไปที่เสี่ยวเฟิงด้วยความเป็นศัตรู ตอนนี้พวกเขาอยู่ในเมืองใหญ่ไม่เช่นนั้นพวกคงเข้าโจมตีเขาไปแล้ว
“ไม่ต้องไปไม่สนใจมัน”
โรสพูดเสียงที่แผว่เบา แล้วเธอก็หันหน้าออกไปจากเสี่ยวเฟิงและเลิกสนใจเขา
ภาพลักษณ์ของตัวละครที่ผู้เล่นได้ปรับเปลี่ยนเอาไว้ จะเป็นไม่แสดงผล เมื่อผู้เล่นได้ทำจากเปลี่ยนอาชีพสำเร็จ และนั้นอาจเป็นเหตุผลที่ โรส ส่วมใส่ ผ้าคลุ่มหน้าสีขาวอยู่ น่าเสียดายที่ใบหน้าที่สมบรูณ์แบบของเธอต้องถูกบดบัง
“นี้! นายอยากจะเข้าไปในคฤหาสน์ของเจ้าเมืองใช่ไหม? ถ้างั้นนายก็ควรจะเริ่มต้นที่ ภารกิจจากทหารยามนะ ถ้าไม่อย่างงั้น คนใช้นั้นก็จะไม่พูดกับนาย” ลิลลี่ ส่งเสียงไม่พอใจและมองไปที่เสี่ยวเฟิงด้วยความขี้อวด พวกเธอเป็นกลุ่มผู้เล่นที่ทำภารกิจได้เร็วที่สุดในเมือง เตียนหลง
ถว่า ก่อนที่เธอจะพูดจบ คนใช้ก็สังเกตุเห็นเสี่ยวเฟิง ใบหน้าของคนใช้เปลี่ยนไปทันทีแล้วจากนั้นเขาก็กล่าวคำำทักทายกับเสี่ยวเฟิงอย่างสุภาพ
“อ่า! อาชบิชอบ เดินทางมายังคฤหาสน์ของเจ้าเมืองด้วยตัวของท่านเอง! โปรดบอกกับข้าว่าภารกิจของท่านคือสิ่งใด?
NPC คนใช้นั้นปากแข็งและดูจริงจัง เขาเพียงแค่ทำตัวเฉยๆ กับพวกเธอ แต่ตอนนี้เขากลับพูดกัยเสี่ยวเฟิงอย่างเคารพและมีความอบอุ่น ซึ่งทำให้ผู้เล่นคนอื่นของกิลด์ มิดซัมเมอร์ นั้นอึ้งไปตามๆ กัน
ลิลลี่ ก็อึ้งอยู่เช่นกัน ส่วนโรสก็รู้สึกประหลาดใจ เธอขมวดคิ้วและมองไปที่เสี่ยวเฟิงอย่างไม่ไว้ใจ
“ฉันอยากจะเข้าพบเจ้าเมือง”
เสี่ยวเฟิง เมิน พวกเขา และพูดกับ คนใช้ ทันที
“ได้เลย! โปรดตามข้าพเจ้ามา!”
NPC คนใช้โค้งตัวทันทีและนำทางไปโดยไร้ข้อกังขาใดๆ เสี่ยวเฟิงตามหลังเขาเข้าไปใน คฤหาสน์ของเจ้าเมือง
“คุณ หลิว คะ…”
ได้มองไปที่เสี่ยวเฟิงที่เดินเข้าไปในคฤหาสน์อย่างองอาจ ทำให้ลิลลี่นั้นโกรธเกรี้ว และพูดกับโรส
แต่โรสก็ยัง งุนงง อยู่เช่นกัน เธออยากที่แอบเข้าไปใน คฤหาสน์ ในขณะที่ NPC คนใช้ไม่อยู่ แต่ทหารยามสองเข้าก็เดินออกมาและยืนบังประตูเอาไว้ ทำให้เธอต้องล้มเลิกแผนการไปในที่สุด
คฤหาสน์ของเจ้าเมืองนั้นมีขนาดไม่ใหญ่นัก มันมีขนาด เล็กกว่า วิหารสาขาย่อยของเมืองเตียนหลงด้วยซ้ำ เสี่ยวเฟิงเห็น เจ้าเมืองเตียนหลง ทันทีในห้องโถง
“อาชบิชอปแห่งวิหารแห่งแสง เหตุผลใดที่ท่านมาที่นี้?
เจ้าเมืองเตียนหลง เป็น ชายวัยกลางคนที่มีดวงตาที่โตและคิ้วที่หนา เขาแข็งแกร่งและดูมีอำนาจ เขานั้นอยู่ในห้องโถง และไม่ได้ลุกขึ้นมาทักทานเสี่ยวเฟิง
“ท่านเจ้าเมือง ฉันต้องการที่จะซื้อที่ดินผืนหนึงในเขตเศรษฐกิจของเมือง เตียนหลง” เสี่ยวเฟิงพูดออกไปตรงๆ
“ไม่มีปัญหา ฉันไม่คิดว่านักผจญภัยจะสามารถเปลี่ยนเป็น อาชบิอป แบบนี้ได้ ที่ดินของเมืองเตียนหลงสามารถขายให้กับนักผจญภัยได้ นี้เป็นแผนที่ของเขตการค้าของเมืองเตียนหลง ที่ดินถูกติดป้านราคาไว้แล้วและคุณก็สามารถเลือกได้อย่างอิสระ
เห็นได้ชัดว่า เจ้าเมืองเตียนหลงนั้นประหลาดใจที่ เสี่ยวเฟิงเป็นเพียงผู้เล่น แต่เขาก็ยังหยิบแผนที่นั้นออกมาอย่างว่องไวอยู่ดี
“อืม…นี้มัน..”
แผนที่ของเขตเศรษฐกิจนั้นชัดเจนและเสี่ยวเฟิงก็สามารถมองเห็น ข้อดีและข้อเสียของทำเลที่ดินแต่ละจุด และราคาที่แตกต่างกันออกไป แต่ที่ดินนั้นราคาแพงมากและจะมีค่าใช้จ่ายเป็นในการซื้อเท่ากับ เหรียญทองเป็นพันเหรียญหรือเหรียญทองเป็นแสนเหรียญ เสี่ยวเฟิงรู้สึกกระอักกระอวน
ตามระบบแลกเปลี่ยนเงินตรา เหรียญทองหนึ่งเหรียญมีค่าเท่ากับ เงินจริง 100 นั้นหมายความว่าราคาของที่ดินที่มีราคาแพงที่สุดนั้นมีราคาประมาณสิบล้าน
นี้อาจจะไม่ใช้ราคาที่แพงสำหรับสมาคมพวกนั้น เสี่ยวเฟิงเชื่อว่าที่ดินในเขตเศรษฐกิจเหล่านี้จะขายออกในทันทีที่ระบบแลกเปลี่นเงินตราเริ่มเปิดใช้งาน แต่ปัญหาคือระบบแลกเปลี่ยนเงินตรานั้นยังไม่เปิดใช้งานในตอนนี้
และ เสี่ยวเฟิงก็ ไม่มีเหรีญทองมากมาย ในเวลานี้
“อาชบิชชอป คุณมีปัญหาอะไรหรือไม่? คุณพูดออกมาได้นะ เขตเศรษฐกิจของเมืองเตียนหลงนั้นเปิดไว้ให้กับนักผจญภัย และฉันสามารถขายมันทั้งหมดให้กับคุณได้หากคุณต้องการ”
เจ้าเมืองเตียนหลงพูดอย่างตรงไปตรงมาซึ่งนั้นทำให้เสี่ยวเฟิงรู้สึกเขินอายมากขึ้นกว่าเก่า แน่นอนว่าเขาก็อยากที่จะซื้อที่ดินทั้งหมด! แต่เขามีเงินไม่พอ!
“อ่า ท่านเจ้าเมือง ที่จริงแล้ว ฉัน….ไม่มีตัง” เสี่ยวเฟิงพูดด้วยความเขินอาย
“ว่าไงนะ?!”
แต่เจ้าเมืองเตียนหลง กลับโกรธจัด เขาสุะดุ้งและเซถลาลงไปนั้งกับพื้น!
“วิหารแห่งแสง นั้นมีอำนาจและเจ้ากี้เจ้าการ! เแกกล้าดียังไที่งเข้าครอบครองดินแดนของจักรวรรดิ เสินโจว อย่างโจ่งแจ่งแบบนั้น! ”
เสี่ยวเฟิง ถูกเขาทำให้ตกใจกลัว แต่เสี่ยวเฟิงก็นึกบ้างอย่างออก ดูเหมือนเจ้าเมืองเตียนหลงจะไม่มีความคิดเห็นที่ดี กับวิหารศักดิ์สิทธิเหมือนกับ NPC ทั่วไป ฉนั้น เขาจึงทอดทิ้งมัน
นอกจากนั้น เขายังกล่าวถึง จักรวรรดิ เสินโจว นี้เป็นครั้งแรกที่ เสี่ยวเฟิง นึกขึ้นได้ว่า เคยมี จักรวรรดิ หนึ่งอยู่ในดินแดนแห่งพรเจ้า ในเรื่องราวของภารกิจที่แล้ว วิหารแห่งแสงดำรงตำแหน่งผู้มีอำนาจอยู่เสมอ และจักรวรรดินั้นก็เป็นสถานที่ที่ไม่เป็นที่รู้จัก
“ไม่ ไม่ ไม่ ฉันเพียงต้องการเช่า ที่ดินพื้นหนึ่ง ในฐานะนักผจญภัย และจะซื้อมันตามราคาขายในไม่กี่วันถัดจากนี้”
“จะเช่าที่ดินพื้นหนึ่งอย่างงั้นรึ?”
หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่เสี่ยวเฟิงพูด เจ้าเมืองเตียนหลงก็ใจเย็นลงในที่สุด
เสี่ยวเฟิง พยักหน้า ระบบแลกเปลี่ยนเงินตราจะเปิดภายในสิบวันอย่างแน่นอน เขาไม่ทราบว่าจำนวนเงินที่ เฉียนโตวโตว จะลงทุนไปกับเกมนี้นั้นจะมีจำนวนเท่าใด แต่เขาก็มีแผน B เขาต้องทำเงินให้ได้เกินกว่า 100,000 เหรียญทองภายใน 10 วัน
“คุณเป็นคนแรกที่ถามถึงการเช่าซื้อที่ดิน และนี้เป็นสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึง แต่เขตเศรษฐกิจนั้นเตรียมพร้อมไว้สำหรับนักผจญภัยอย่างเช่นคุณ และคุณก็ยังเป็น อาชบิชอบ อีกด้วย ฉันสามารถให้คำสัญญากับคุณได้…” เจ้าเมืองเตียนหลงพูดขึ้นหลังจากที่เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“ท่านเจ้าเมือง ของคุณท่านมาก!” เสี่ยวเฟิงตอบในทันที
“เดี้ยวก่อน! ฉันยังพูดไม่จบ” เจ้าเมืองเตียนหลงพูดขัดเสี่ยวเฟิงอีกครั้ง
“อะไรนะ?” เสี่ยวเฟิง มึนงง
“ฉันให้ท่านเช่าซื้อที่ดินได้ แต่ฉันกำลังมีปัญหาอยู่ในตอนนี้ ฉันจะให้ท่านเช่ามันได้ หลังจากที่ท่านช่วยฉันแก้ปัญหานั้นให้กับฉัน” เจ้าเมืองเตียนหลงพูด
เสี่ยวเฟิง เข้าใจแล้วว่านี้คือภารกิจ เขาพูดว่า “แล้วฉันพอจะช่วยอะไรได้บ้าง?” คุณบอกมาได้เลน”
“หืม ฉันชื่นชมความกล้าหาญของท่าน ฉันมีความสงสัยอยากรู้ว่า ท่านได้เป็น อาชบิชอบแห่งวิหารแห่งแสงในฐานะนักผจญภัย ได้อย่างไร แต่มันไม่ใช้กงการของฉัน” เจ้าเมืองเตียนหลงกระแอมแล้วพูดกับเสี่ยวเฟิงอย่างจริงจัง
“เมื่อสองวันที่แล้ว ทหารยามของแถวหนึ่งได้หายไปในระหว่างที่ทำงานให้กับฉันด้านนอกคฤหาสน์หลังนี้ จากนั้นฉันเลยส่งทหารยามอีกสองแถวเพื่อ ออกไปตามหาพวกเขา แต่พวกเขาก็หายไปเหมือนกันและฉันก็ไม่ได้ข่าวอะไรจากพวกเขาอีกเลยหลังจากนั้น ”
“ลูกน้องของฉัน นั้นเป็น ทหารที่มีประสบการณ์ และพวกเขาไม่มีทางที่จะหายไเข้ากลีบเมฆไปแบบนี้ ฉันจึงรู้ทันทีว่ามีบ้างสิ่งที่ร้ายแรงเกิดขึ้นแล้ว ฉันจึงส่งผู้คนอีกมากมายออกไปตามหาพวกเขาแต่พวกเขาทั้งหมดก็หายไปตามไปด้วยเช่นกัน
“ฉันส่งหัวหน้านักรบออกไปตามหาพวกเขาเมื่อวานนี้ เขาเป็นคนสนิทของฉันและเป็นนักรบที่แข็งแกร่ง ฉันมั่นใจว่าเขาจะสามารถผ่านอุปสรรคไปได้ไม่ว่าสถานการณ์จะอันตรายขนาดไหนก็ตาม”
“แต่เขาก็ยังไม่กลับมา”
เจ้าเมืองเตียนหลง มองไปที่เสี่ยวเฟิงและพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในที่นั้น แต่ มันอาจอันตรายกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ ดังนั้นฉันจึงต้องการให้ท่านเข้าไปที่สถานที่นั้นเพื่อนำข้อมูลกลับมารายงานฉัน ภัยอันตรายที่ซ่อนอยู่ที่นั้นนั้นเกินกว่าที่ฉันจะจิตนาการได้ ท่านยังไม่แข็งแกร่งพอและจะถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน แต่ด้วยความที่ท่านเป็นนักผจญภัยท่านจึงเป็นอมตะ ฉันเชื่อว่าคุณสามารถที่จะนำข้อมูลบ้างอย่างกลับมารายงานฉันได้แม้ว่าท่านจะถูกฆ่าตายก็ตาม ท่านพร้อมที่จะเดินทางไปที่นั้นหรือไม่?”
“เฮ้! คุณต้องการที่จะรับภารกิจ: สัญญาณแห่งภัยอันตราย หรือไม่? เคล็ดลับ: ภารกิจนี้มีความยากสูงเราแนะนำให้ผู้เล่นร่วมทีมกันเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ!”
มันเป็นภารกิจที่ยากและดูเหมือนว่าเขาจะถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน แต่เสี่ยวเฟิงก็จำเป็นที่จะต้องรับภารกิจนี้เพื่อที่จะชิงเขตเศรษฐกิจนั้น อีกอย่างเขาก็ไม่คิดว่าเขาจะถูกฆ่า
“ฉันตกลง!”
“ดีมาก! ท่านกล้าหาญมาก ฉันจะรออยู่ในคฤหาสน์นี้และรอฟังท่าน โปรดกลับมาเร็วๆ ละ! ท่านอาจจะพบกับหัวหน้านักรบคนนั้นก็เป็นได้ เขานั้นแข็งแร่งมากและฉันเชื่อว่าเขสยังมีชีวิตอยู่”
หลังจากที่ลับภารกิจนั้นแล้ว เสี่ยวเฟิงก็ไม่มีสิ่งใดที่จะทำต่อได้อีก เขาบอกลากับเจ้าเมืองเตียนหลงและออกจากคฤหาสน์
“แล้วเจอกันใกม่ คุณอาชบิชอบ!”
NPC คนใช้ออกไปส่งเขาอย่างเคารพ โรสและสมาชิกคนอื่นของกิลด์ มิดซัมเมอร์ ได้จากไป พวกเขารอคอยอยู่อย่างยาวนาน แต่ก็ไม่เจอกับ คนใช้ และพวกเขาก็ยังติดพวงกับภารกิจอยู่ ดังนั้นพวกเธอจึงสามารถทำได้เพียงแค่จากไป
เสี่ยวเฟิง หยุดคิดถึงพวกเขา พวกเขาเป็นศัตรูกันและไม่มีทางที่จะร่วมมือกันเพื่อทำภารกิจนี้ให้สำเร็จได้ เขาอาจตั้งใจทำให้พวกเธอโกรธตอนที่พวกเขาได้เจอกัน แต่เขา จะฆ่าพวกเธอในสนามรบ อย่างไม่ลังเล
เสี่ยวเฟิงเดินออกจากเมืองและเปิดดูแผนที่ของระบบ ตำแหน่งของภารกิจนั้นอยู่ค่อนข้างไกล ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีเวลาพอ ในการอัพเลเวล เขาหวังว่าผู้เล่นคนอื่นจะช้าลง
มันเป็นเวลาตีสองหรือตีสาม แต่ก็ยังมีผู้เล่นอยู่มากมายในเมืองเตียนหลง ขณะที่เสี่ยวเฟิงเดินออกจากเมืองเข้าก็ได้เผชิญหน้ากับกลุ่มผู้เล่นที่มีชื่อนำหน้า ดูมส์เดย์
“ท่านประธาน ฉันได้ขอให้ผู้เล่นบ้างส่วนเดินไปทั่วเมืองเตียนหลงแล้ว นี้เป็นเมืองหลักที่เหมาะสมกับการพัฒนาของพวกเรา มี สัตว์ประหลาดหลากหลายระดับ และ เลเวลของพวกมันนั้นอู่ในช่วง 10 ถึง 30 นี้เป็นสถานที่ที่เป็นที่นิยมในการ อัพเลเวล ในช่วงนี้ นอกจากนี้ยังมีจุดผลิตมากมายสำหรับวัสดุต่าง ๆ และอีกหลายรายการเป็นวัสดุหายาก”
ลอว์ก็อต เดินตาม ชายคนหนึ่งทีเป็นหัวหน้าของผู้เล่นเหล่านี้ เขากำลังพูดและโบกมือของเขาด้วยความตื่นเต้น
“ที่สำคัญกว่านั้น มีใครบ้างคนได้รับภารกิจของโซน และทางเข้าโซนก็อยู่ไม่ไกลตากเมืองนี้! ท่านประธาน โปรดคิดถึงข้อดีของมัน มันมี ทรัพยากรที่เหลือเฟือ และมีจุดอัพเลเวลที่สำคัญหลายจุด ยิ่งไปกว่านั้น มันก็ยังตั้งอยู่ใกล้กับ ทางเข้าโซนของช่วงต้นอีกด้วย เมืองหลักเมืองนี้ต้องได้รับความนิยมในหมู่ผู้เล่นแน่นอน! นี้เป็นสถานที่ที่ดีในการพัฒนาเริ่มต้นของพวกเรา! ”
“ฉันก็คิดว่า ลอว์ก็อต พูดถูกเหมือนกัน เมืองนี้นั้นเหมาะกับการเริ่มต้นพัฒนาซึ่งก็หมายความว่า มอนเสตอร์ รอบๆ จะต้องอยู่ในเลเวลที่ต่ำ ดังนั้นจึงเป็นการง่ายสำหรับพวกเราที่จะป้องกันการโจมตีจากเหล่ามอนเสตอร์ ในเวลาที่ทำการสร้างที่ทำการกิลด์ของพวกเรา! ผู้เล่นอีกคนที่มีชื่อ ดูมส์เดย์ ก็อตออฟวอร์ ก็พูดขี้นเช่นกัน”
“แต่หลักเมืองนี้เป็นที่เกิดของกิลด์ มิดซัมเมอร์ เราจะต้องปะทะกับพวมันแน่นอน ถ้าเราเลือกที่จะเริ่มการพัฒนากิลด์ของเราในเมืองนี้”
ชื่อของผู้ชายที่เดินนำหน้าอยู่คือ ดูมส์เดย์ก็อต และเขาก็เป็นประธานของกิลด์ ดูมส์เดย์ลีค เขากำลังลังเลอยู่ในตอนนี้
“เฮ้! ประธาน! ดูมส์เดย์ลีค ไม่กลัว กิลด์ มิดซัมเมอร์! อดีตประธานของ มิดซัมเมอร์กิลด์ ได้ออกไปแล้วและธานคนปัจจุบันเป็น ผู้เล่นหญิง ชื่อของเธอคือ โรส คุณรู้รึป่าวเราไม่ได้กลัวผู้หญิงคนนี้! นอกจากนี้ มิดซัมเมอร์กิลด์ อยู่ในเครือ มิดซัมเมอร์ และเป้าหมายสำคัญของพวกเขาคือการทำเงิน จะไม่มีความขัดแย้งขนาดใหญ่ระหว่างพวกเราสองกิลด์ เพราะ พวกเขาจะประสบความสูญเสียทางการเงินที่มหาศาล และคณะกรรมการ จะไม่เห็นด้วยกับพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจะจากไป และมอบเมืองเตียนหลงให้กับเรา ลอว์ก็อต พูดด้วยความรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด
ดูมส์เดย์ก็อต ยังคงลังเลอยู่ ก็อตออฟวอร์ กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ เสี่ยวเฟิงที่สวมชุดมือใหม่ ก็เดินตรงมาหาพวกเขา เขากำลังดูแผนที่และไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขาเลย
“ใช้! บัดซบ! เขาก็อยู่ในเมืองเตียนหลงด้วย!”
ลอว์ก็อต เงยหน้าขึ้นและก็รู้ทันท่าว่านั้นคือเสี่ยวเฟิง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนสีแล้วเขาพูดอย่างเย็นชา
อย่าให้มันหนีไปได้! ล้อมมันไว้! ฉันไม่คิดว่ามันก็อยู่ในเเมืองเตียนหลงด้วย!
หลังจากยืนยันว่าเขาเป็นเป้าหมายของพวกเขา ก็อตออฟวอร์ ยิ้มอย่างน่ากลัวและออกคำสั่ง ผู้เล่นกลุ่มใหญ่ของ ดูมส์เดย์ลีค ล้อมรอบ เสี่ยวเฟิง ทันที หลายสิบคน
“โอ้! เกิดอะไรขึ้น?”
“พวกเขาจะสู้กันหรอ?”
“เกิดอะไรขึ้น? พวกเขากำลังอยู่ในเมืองหลักนะ! พวกเขาต้องการอะไร!”
ผู้เล่นที่ยืนอยู่รอบๆ พวกเขาถูกดึงความสนใจ พวกเขาเดินเข้ามาด้วยความอยากรู้