เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 910
ต้องรู้นี่เป็นคนเก่งที่สุดที่เขารับซื้อมาได้แล้วนะ！
ผัวะ！
หนิงหวูเชวยังไม่ได้มีปฏิกิริยามา
ก็รู้สึกมีเงาหนึ่งบินมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นถูกตบบนใบหน้าอย่างแรงแล้ว！
หนิงหวูเชวทั้งคนต่างก็ถูกตบบินออกไปแล้ว！
กลิ้งบนพื้นหลายตลบถึงได้หยุดลง
กระทั่งฟันต่างก็ถูกตบกระเด็นหลายซีก！
หยางเฟิงมองหนิงหวูเชวอยู่จากที่สูงลงต่ำ พูดจาง ๆ “ตอนแรกตระกูลหนิงส่งคนมาฆ่าผมถึงที่ตงไห่อย่างแปลกประหลาด นี่เป็นหนี้อันแรกที่ผมเอาคืน！”
พูดจบ
หยางเฟิงมาถึงด้านหน้าหนิงหวูเชวก็ตบฝ่ามือหนึ่งไปอีกอย่างแรง
“บริษัทตระกูลหนิงลงมือต่อเฟิงเมิ่งกรุ๊ป นี่เป็นหนี้ที่สองที่ผมจะทวงเอาคืน！”
ผัวะ！
อีกฝ่ามือหนึ่ง
“ตระกูลหนิงลงมือต่อภรรยาของผม！นี่เป็นหนี้ที่สามที่ผมจะทวงเอาคืน！”
ผัวะ！ผัวะ！ผัวะ！
เสียงฝ่ามือที่ดังกึกก้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
หนิงหวูเชวถูกตบจนปากเต็มไปด้วยเลือด
“คนมา！คนมาสิ！”
“ฆ่าเขาให้ฉัน！ฆ่าสารเลวคนนี้ให้ฉันสิ！”
หนิงหวูเชวร้องตระโกนไม่หยุด
แต่ปรมาจารย์รอบ ๆ ตระกูลหนิงต่างก็ไม่กล้าขยับแม้แต่คนเดียว
กระทั่งผู้แข็งแกร่งปรมาจารย์ใหญ่ต่างก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิง
พวกเขาไปไม่ใช่ส่งไปตายเหรอ？
“ยังกล้าหยิ่งผยอง？สงสัยยังสั่งสอนให้นายไม่พอ！”
ผัวะ！
ผัวะ！
ผัวะ！
หยางเฟิงตบไปสิบกว่าฝ่ามือต่อเนื่องกันอีก！
ในพริบตา
แก้มของหนิงหวูเชวบวมสูงขึ้นเหมือนกับหัวหมูอย่างนั้น
เขาเจ็บจนร้องตระโกนพูด“หยุดมือ！หยุดมือ！ไม่ต้องตบแล้ว ฉันไม่ใช่ผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง！ฉันไม่ใช่ผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง！”
“อ้อ ที่แท้คุณไม่ใช่ผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงเหรอ！”
หยางเฟิงยิ้มพูดหยอกล้อ“ผมก็ว่า ผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงจะเป็นคนที่อ่อนแอได้ยังไงล่ะ？”
หนิงหวูเชวกัดเขี้ยวเค้นฟัน เกลียดจนเหงือกคัน
แต่เขาในนาทีนี้ก็ไม่กล้าพูดสักประโยค
เขาถือว่ามองชัดเจนแล้ว หยางเฟิงที่อยู่ด้านหน้าคนนี้ก็คือคนบ้าตั้งแต่ต้นจนจบคนหนึ่ง
ถ้าหากตัวเองกล้าพูดจะถูกเขาตบตายทั้งเป็นแน่นอน！
หยางเฟิงกวาดตามองในเหตุการณ์ทั้งหมดอีก ถามจาง ๆ “งั้นผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงพวกคุณ สรุปแล้วเป็นใคร？”
คนอื่น ๆ ยังกล้าพูดได้ที่ไหน สายตาที่มองไปทางหยางเฟิงต่างก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวแล้ว
พวกเขาไม่อยากตกเป็นจุดจบอย่างหนิงหวูเชว！
“ตลกมาก！น่าตลกมากจริง ๆ ！ตระกูลหนิงตระกูลมหาเศรษฐีที่ยิ่งใหญ่ คิดไม่ถึงกระทั่งผู้นำตระกูลคนหนึ่งต่างก็ไม่มี！”
หยางเฟิงพูดยิ้มอย่างเย้ยหยัน
“ฉันเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง！”
เวลานี้หนิงชิงเฉิงยืนออกมาแล้ว
หล่อนสูดลมหายใจลึกแล้ว พูดเสียงดัง“จากวันนี้เป็นต้นไปฉันหนิงชิงเฉิง ก็คือผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง！”
เห็นสภาพการณ์ หนิงหวูเชวร้อนรนมาก
เขาอยากที่จะพูดขัดแย้งเสียงดังแต่ก็ไม่กล้าอีก
หยางเฟิงดาวฆ่าคนนี้ยังอยู่！
ถ้าเขากล้าพูดว่าตัวเองเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง หยางเฟิงสามารถตบเขาอย่างรวดเร็วกระทั่งแม่ของเขาต่างก็ดูไม่ออก
ฟืบ！
เพียงเห็นหนิงชิงเฉิงเดินขึ้นไป สองดวงตาจ้องมองหยางเฟิงอยู่ พูดคำต่อคำ“ฉันเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง คุณมีหนี้อะไรต่างก็มาคิดที่ตัวฉันทั้งหมดแล้วกัน！”
หนิงชิงเฉิงในเวลานี้สองดวงตาแดง！
พูดจบประโยคนี้
น้ำตาของหล่อนไหลลงมาอย่างควบคุมไม่อยู่
สายตาที่หล่อนมองไปทางหยางเฟิงสับสนมาก
ผู้ชายคนนี้ที่ตัวเองรักมายี่สิบกว่าปีแล้ว
สุดท้ายก็ออกมาช่วยตัวเองแล้วในช่วงเวลาที่สำคัญ！
หนิงชิงเฉิงทำไมไม่รู้ที่หยางเฟิงมาวันนี้ จู่ ๆ ระเบิดตีหนิงหวูเชว ก็คือกำลังช่วยตัวเอง
หยางเฟิงมองไปทางหนิงชิงเฉิง ถามด้วยสายตาที่เงียบสงบ“คุณคือผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงเหรอ？”
หนิงชิงเฉิงพยักหน้าพูด“ถูกแล้ว！”
หล่อนจู่ ๆ กวาดตามองทุกคนรอบหนึ่ง พูดเสียงดัง“นับจากวันนี้ไปฉันคือผู้นำตระกูลของตระกูลหนิง ใครมีความไม่ยินยอมใด ๆ สามารถยืนออกมาได้！”