เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 913
ได้ยิน
สวีโหย่วหรงมองหนิงชิงเฉิงอยู่ด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อ
หล่อนอยู่ตระกูลหนิงมาตั้งแต่เด็กจนโต
ถ้าถูกไล่ออกจากตระกูลหนิง หล่อนก็กลายเป็นหมาตัวหนึ่งที่ไม่มีบ้านให้พักพิงแล้ว
นี่ยังเป็นทุกข์กว่าฆ่าหล่อนแล้ว！
“คุณหนู ปล่อยฉันไปสักครั้งหนึ่ง！”
“คุณหนู วันหลังฉันก็ไม่กล้าอีกแล้ว！”
“ฉันก็ไม่กล้าอีกแล้ว……”
หนิงชิงเฉิงไม่ได้สนใจการอ้อนวอนของสวีโหย่วหรง
หล่อนสะบัดมือแล้ว
สองสามคนขึ้นมาเอาสวีโหย่วหรงลากออกไปแล้ว
เงาร่างของสวีโหย่วหรงค่อย ๆ หายไป
ไม่ว่าสวีโหย่วหรงจะอ้อนวอนยังไง หนิงชิงเฉิงต่างก็ไม่หวั่นไหว
หลังจัดการเรื่องของสวีโหย่วหรงกับหนิงหวูเชวเสร็จแล้ว
หนิงชิงเฉิงกวาดตามองคนตระกูลหนิงอื่น ๆ แวบหนึ่งแล้ว
ทุกคนต่างก็ก้มหน้าแล้ว ไม่กล้าสบสายตาของหนิงชิงเฉิง
หนิงชิงเฉิงพูดจาง ๆ “เอาเรื่องของวันนี้ประกาศต่อภายนอกแล้วกัน ฉันเหนื่อยแล้ว……”
วันที่สอง
ข่าวหนึ่งครึกโครมในจงโจวที่ทำให้คนตกใจ
หนิงเหลยถิงตายอย่างกระทันหันในคืนเดียว！
หนิงชิงเฉิงใช้ฐานะของผู้หญิง สืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลของตระกูลหนิงต่อไป！
ในเวลาเดียวกัน
ตระกูลหนิงประกาศทิ้งหุ้นของชิงเฉิงกรุ๊ปทั้งหมด！
ตระกูลหนิงเกิดเรื่องที่คาดไม่ถึงติดต่อกัน ทำให้คนดูไม่ทัน
ทุกคนต่างก็เอาสายตาวางไปทางหนิงชิงเฉิงผู้นำตระกูลคนใหม่ของตระกูลหนิงแล้ว
ทุกคนต่างก็อยากรู้
หนิงชิงเฉิงจะนำพาตระกูลหนิงเดินไปทิศทางไหน？
ในเวลาเดียวกันนี้
ตระกูลหยุน
หลังหยุนตงหยางได้รู้ข่าวการตายของหนิงเหลยถิง ทั้งตัวก็เย็นชา
“คนบ้า！เป็นคนบ้าคนนั้นที่ทำแน่นอน！”
“เขาต้องการกลับมาแล้ว！”
ได้ยินข่าวการตายของหนิงเหลยถิง
หยุนตงหยางมีปฏิกิริยาแรกก็คือ หนิงเหลยถิงถูกคนบ้าคนนั้นฆ่าตาย
หนิงเหลยถิงสูญเสียชิงเฉิงกรุ๊ปแล้ว
มีเพียงคนบ้าคนนั้นถึงจะฆ่าเขา！
ในพริบตา
หยุนตงหยางก็มีความรู้สึกที่เสียใจกับการตายของเพื่อนที่ต่อสู้ด้วยกันชนิดหนึ่ง
สี่ตระกูลมหาเศรษฐีถึงแม้แข่งขันดุเดือด แต่เวลาเดียวกันก็พึ่งพาซึ่งกันและกัน
การตายของหนิงเหลยถิงทำให้หยุนตงหยางรู้สึกถึงวิกฤตแล้ว
เพราะคนบ้าคนนั้นคือดาบแหลมคมเล่มหนึ่งที่แขวนบนยอดหัวของสี่ตระกูลมหาเศรษฐีตลอดกาล ใครก็ไม่รู้มันจะตกลงมาเมื่อไหร่？
“ดูแล้ว แผนการต้องล่วงหน้าแล้ว！”
หยุนตงหยางพูดพึมพำกับตัวเอง
แต่เรื่องมากมายยังไม่ได้เตรียมพร้อม เร็วเกินไปบ้างเล็กน้อยแล้ว
นี่ทำให้เขาหงุดหงิดเล็กน้อย
สูดลมหายใจลึกเฮือกหนึ่ง หยุนตงหยางไม่ได้พูดอะไรแต่เข้าสวนด้านหลังแล้ว
เดินผ่านทะลุระเบียงมาถึงส่วนลึกของสวนด้านหลัง
หยุนตงหยางเปิดประตูหินเข้าในทางเดินใต้ดินหนึ่ง
เดินประมาณสิบนาที ด้านหน้าถึงจู่ ๆ แจ่มใสขึ้นมา
ถ้ำที่ว่างเปล่านี้แอบซ่อนอยู่ส่วนลึกของสวนด้านหลังตระกูลหยุน
ที่นี่ต่างก็ไม่มีอะไรทั้งนั้น มีเพียงคนหนึ่งนั่งสมาธิอยู่บนพื้น
คนนี้ดูเหมือนเป็นคนตายคนหนึ่ง กระทั่งหายใจก็ไม่มีวิธีที่จะรู้สึกถึง
กำแพงรอบ ๆ มีร่องรอยของการเสียหายมากมาย
มีจุดรอยเลือดไม่น้อย ทำให้คนมองแล้วอดไม่ได้ที่จะหนังหัวชา
หยุนตงหยางเดินไปแล้ว พูดด้วยหน้าที่เคารพว่า“พ่อ！”
อะไร？
ถ้าหากมีคนอยู่ที่นี่จะต้องตกใจมากอย่างแน่นอน！
พ่อของหยุนตงหยางคิดไม่ถึงว่าจะยังมีชีวิตอยู่？
ต้องรู้หยุนจงเฮ่อพ่อของหยุนตงหยางเป็นผู้นำตระกูลของตระกูลหยุนคนที่แล้ว！
มีข่าวลือว่าหยุนจงเฮ่อได้ตายไปนานแล้ว
แต่ใครจะสามารถคิดถึง หยุนจงเฮ่อไม่เพียงไม่ตายแต่กลับแอบซ่อนอยู่ในถ้ำเขาส่วนลึกของสวนด้านหลังตระกูลหยุนตลอด
หยุนจงเฮ่อนั่งอยู่ที่นั่นไม่พูด
หยุนตงหยางสูดลมหายใจลึกพูด“พ่อ แผนการของพวกเราเกรงว่าต้องล่วงหน้าแล้ว！”
ได้ยินประโยคนี้ หยุนจงเฮ่อนี่ถึงค่อย ๆ ลืมตาแล้ว แสงหนึ่งได้ยิงระเบิดออกมาแล้ว
เขาเงยหน้ามองหยุนตงหยางจาง ๆ แวบหนึ่งแล้ว