คำนวณผิดพลาด
สายลมแรกแห่งสามภพนั้นโหมกระหน่ำเข้าใส่เตาทองแดง เพียงแปปเดียว ไฟในเตาทองแดงที่เคยรุนแรงก็ได้สงบลงในทันที ทำให้ลมที่พัดเป็นพายุนั้นช้าลงและเงียบลงมาก และในจุดที่พายุไฟหายไปนั้น อะไรบางอย่างได้ปรากฏขึ้นมาในเตา โจวเหวินเห็นมันได้อย่างชัดเจนแล้วตกใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ลังเลที่จะให้มารพยัคฆ์พุ่งเข้าไปแล้วหยิบสิ่งนั้นออกมาก่อนจะพุ่งออกจากเตา
ที่มารพยัคฆ์คว้ามาได้นั้นคือพัดโหมไฟสีทองเหมือนดวงอาทิตย์ รูปร่างของพัดนั้น เหมือนๆกับพัดแบบเดียวกับต้นกล้วยเซียนเลย แต่มันเป็นคนละอันกัน เพราะพลังของพัดโหมไฟนั้นคือการพัดพายุไฟความแรงสูงต่างจากต้นกล้วยเซียนที่เป็นลมเยือกแข็ง
ทั้งผู้วิเศษจิงเต้าทั้งชายแก่และดาบหินต่างไม่คิดว่าโจวเหวินจะเอาของจากในเตาออกมาได้ หลังจากที่ตกใจกันแล้ว ทั้งดาบหินกับชายแก่ก็พุ่งตัวเข้าใส่มารพยัคฆ์ที่ถือพัดทันที โจวเหวินคิดก่อนจะเรียกมารพยัคฆ์ให้กลับมาหาเขา พัดโหมไฟก็ตกอยู่ตรงหน้าของเขา โจวเหวินถือพัดนั้น แล้วพบว่าความร้อนของพัดนั้นถูกส่งต่อเข้ามาในเกราะเกล็ดมังกรได้อย่างง่ายดาย
พอเห็นชายแก่กับดาบหินพุ่งเข้ามา โจวเหวินก็ใช้พัดโหมไฟนั้น ปลดปล่อยพายุไฟที่ทรงอานุภาพเข้าใส่ทันที
พายุไฟทั้งหมดที่อยู่ในพื้นที่ใต้ดินแห่งนี้ ถูกควบคุมโดยพัดโหมไฟ แล้วรวมร่างจนกลายเป็นมังกรไฟขนาดยักฆ์ที่ซัดเข้าใส่ชายแก่และดาบหิน
ทั้งดาบหินและชายแก่ต่างก็ใช้ร่างความกลัวรับมังกรไฟตัวนั้น
ตู้มมม!!
พื้นที่ใต้ดินทั้งหมดสั่นสะท้าน ถึงแม้ว่ามังกรไฟจะฆ่าชายแก่กับดาบหินไม่ได้แต่แรงปะทะมันก็เพียงพอที่จะส่งพวกเขาให้กระเด็นไปพร้อมกับพายุไฟได้
ผู้วิเศษจิงเต้าเข้าหาโจวเหวินเงียบๆก่อนที่กระจกหยินหยางจะสว่างวาปขึ้นมา ปรากฏเป็นเงาวิญญาณของโจวเหวินอยู่ในนั้น เขาต้องการจะควบคุมร่างกายของโจวเหวิน
แต่ก่อนที่ผู้วิเศษจิงเต้าจะควบคุมร่างกายของโจวเหวินได้สำเร็จ โจวเหวินก็เขวี้ยงพัดโหมไฟในมือขึ้นไปบนอากาศ แล้วโยนพัดกล้วยเซียนตามขึ้นไป พัดกล้วยเซียนกลับร่างเดิมแล้วรับพัดโหมไฟเอาไว้กลางอากาศ
“ผู้วิเศษจิงเต้า ฉันรู้นะว่านายสามารถควบคุมวิญญาณของฉันได้ก็จริง แต่นายควบคุมสัตว์อสูรของฉันไม่ได้ เอาซิ ถึงฉันจะสู้นายไม่ได้แต่ฉันทำลายพัดนั้นทิ้งได้นะ”โจวเหวินพูด
ตอนแรกนั้นโจวเหวินคิดว่าจะใช้พัดโหมไฟนี้ในการต่อรองแต่สิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนก็เกิดขึ้น
หลังจากที่ต้นกล้วยเซียนถือพัดโหมไฟมาได้ซักพัก พัดโหมไฟนั้นก็เปลี่ยนเป็นพายุไฟสีทองแล้วผสานเข้ากับใบกล้วยที่อยู่ด้านใต้ของต้นกล้วยเซียน ทำให้ใบกล้วยสีเขียวมรกต กลายเป็นสีทองเพลิง
ก่อนที่โจวเหวินจะรู้ตัว สายลมรุนแรงก็ระเบิดออกมาจากร่างของต้นกล้วยเซียนก่อนจะห่อหุ้มตัวของเธอเอาไว้แล้วทำให้ต้นกล้วยเซียนกลับร่างของโจวเหวินทันที
“มัน…พัฒนาร่าง ตอนนี้เหรอ…”โจวเหวินหน้าโง่ขึ้นมาทันที
ตอนแรกเขาคิดว่าจะใช้พลังของพัดโหมไฟในการต่อรองและสู้กับผู้วิเศษจิงเต้าชายแก่ และดาบหิน เพราะเดิมทีแล้วด้วยพายุไฟที่มีอยู่ทำให้พัดโหมไฟนั้นได้เปรียบมากๆ เหมือนกับเล่นเป็นทีมเหย้ายังไงอย่างงั้น
แต่ตอนนี้พัดโหมไฟโดนต้นกล้วยเซียนดูดซับไปแล้วตอนนี้มันก็กลับไปเป็นไข่กำลังพัฒนาร่างเอาออกมาใช้ไม่ได้ด้วย ทำการคำนวณและแผนการทุกอย่างของโจวเหวินนั้นสูญเปล่าทันที
โจวเหวินหน้าเสียนิดหน่อยตอนที่สายตาของผู้วิเศษจิงเต้าชายแก่และดาบหินมองเข้ามา
เขาไม่เคยคิดว่าต้นกล้วยเซียนจะเป็นปัญหาเลย เขาใช้ต้นกล้วยเซียนมาแก้ไขในยามวิกฤติแทบจะตลอด แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ มันไม่ควรเอาซะเลย ถึงเขาจะรู้ว่าต้นกล้วยเซียนไม่ได้ตั้งใจแต่ก็อดกำหมัดแน่นไม่ได้อยู่ดี
ตอนที่พัดโหมไฟหายไปปนั้นเอง ดาบหินดูจะโกรธจัดๆเอามากๆ อักษรอาคมปรากฏขึ้นมาที่ตัวดาบก่อนจะพุ่งเข้าหาโจวเหวินทันที โจวเหวินไม่กล้ารับพลังระดับความกลัวจึงใช้แหวนอารยมิติวาปตัวเองไปอีกข้างแต่ตอนที่เขาออกมาจากวาปนั้นเอง มือของชายแก่ก็คว้าตรงมาที่คอของเขาแล้ว
อารยมิตินั้นแกร่งกว่ามิติสูญหายมากๆ แต่มันก็ยังวาปได้แค่10ครั้งอยู่ดี มันเป็นไม่ได้เลยที่จะรอดจากทั้งชายแก่และดาบหินในการวาปแค่10ครั้ง แถมยังมีผู้วิเศษจิงเต้าอยู่ข้างๆอีกด้วย ทำให้โอกาสของโจวเหวินนั้นน้อยนิดเข้าไปใหญ่
“เอาสัตว์อสูรนั้นมาให้ฉันซิ แล้วฉันจะช่วยชีวิตนายเอง”ผู้วิเศษจิงเต้าพูดพร้อมรอยยิ้ม
โจวเหวินไม่เชื่อผู้วิเศษจิงเต้าเลยซักนิด ตอนที่ชายแก่กับดาบหินพุ่งตรงเข้ามาอีกรอบ เขาก็ตัดสินใจใช้ไผ่ตายหนีของอารยมิติ ใช้การวาประยะไกลทันที
วงแหวนเรืองแสงโจวเหวินอุ้มหยาเอ๋อแล้ววาปออกไปจากที่นี้ทันที
ตู้ม!!
ตำแหน่งที่อารยะมิติจะใช้ในการวาปนั้นจำเป็นจะต้องระบุอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน อารยะมิติก็จะสามารถวาปไปตรงนั้นได้
แต่เพราะว่าตอนนั้นมีเวลาให้โจวเหวินคิดน้อยมากเขาเลยตั้งเป้าไว้ที่บริเวณนอกภูเขาหลงหู
ตอนแรกเขาคิดแค่ว่าขอแค่หลุดออกมาจากสุสานได้ก็พอ แล้วหลังจากนั้นเขาค่อยไปหาทางเอาวิญญาณของตัวเองคืนมาจากกระจกหยินหยางก็ได้ แต่ใครมันจะไปคิดละว่าทันทีที่วาปออกไปนั้น โจวเหวินกลับวาปไปติดอยู่ที่หน้าประตูของสุสานซะอย่างงั้น
“บ้าเอ้ย ขนาดวาปแล้วยังไม่ทะลุอีกเหรอ”โจวเหวินไม่มีเวลลาจะมาบ่นแล้ว ถ้าเขาไม่รีบออกไปตอนนี้ยังไงผู้วิเศษจิงเต้าก็ต้องตามมาเจอตัวเขาแน่ๆ
โจวเหวินสวมผ้าคลุมล่องหนทันทีแล้วเปลี่ยนไปใช้วิญญาณชีวิตจักรพรรดิโบราณ ก่อนจะพุ่งตรงไปยังลำแสงที่ชายแก่นั้นโผล่มาในตอนแรก
โจวเหวินวิ่งต่อไปได้เพียงไม่กี่ก้าว เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีพลังอะไรบางอย่างกำลังเรียกเขาอยู่ เหมือนกับว่าจะบังคับให้โจวเหวินเดินกลับไปที่ปราสาท แต่โจวเหวินก็ใช้วิญญาณชีวิตจักรพรรดิโบราณ๊ในการควบคุมมร่างของตัวเอง แล้วเดินหน้าต่อไปโดยไม่ฟังคำสั่งของกระจกหยินหยาง
ลำแสงที่ชายแก่นั้นมาหายไปแล้วแต่โจวเหวินก็ยังตรงไปที่จุดนั้นอยู่ดี ตรงจุดนั้นบ้านหินขนาดไม่ใหญ่มาก หน้าตาดูธรรมดา ไม่มีเตียง ไม่มีเก้าอี้ มีแต่โต๊ะหิน แล้วก็ชั้นวางตำราไม้ไผ่มากมาย
โจวเหวินเข้าไปในบ้านนั้นแล้วพบว่า ภายในห้องนั้น เป็นห้องเล่นแร่แปรธาตุ มันมีของใช้ในการเล่นแร่แปรธาตุทุกอย่างเช่นเตาปรุงยา ขวดยา และอื่นๆอีกมากมาย
โจวเหวินคว้าทุกอย่างลงลูกแก้วห้วงมิติ เผื่อไว้ว่าจะได้ใช้ รวมไปถึงตำราทั้งหมดด้วย เพราะยังไงเขาก็ไม่รู้อยู่แล้วว่าอนาคตมันอาจจะจำเป็นก็ได้
ทันทีที่เก็บเสร็จ เขาก็ได้ยินเสียงดังลั่นมาจากปราสาท มันเป็นเสียงของดาบหินที่พุ่งขึ้นมาทะลุหลังคาอย่างบ้าคลั่ง ดาบหินนั้นไม่เจอตัวโจวเหวินและพยายามหาตัวโจวเหวินให้ควัก มันรู้ดีว่ายังไงโจวเหวินก็ออกไปจากที่นี้ไม่ได้