ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1084
หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ ไนออลก็ยิ้มกว้างออกมา
เขายังมีเอาชีวิตรอดอยู่ได้!
จากคำพูดของฮาร์วีย์ เขายังสามารถมีชีวิตอยู่รอดต่อไปได้จริง ๆ !
ไนออลรวบรวมกำลังทั้งหมดของเขาชันเข่าขึ้นพร้อมคร่ำครวญออกมาไม่หยุด
“ขอบคุณ! ขอบคุณจริง ๆ ! ผมจะเปลี่ยนแผลงตัวเองตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”
“ผมสัญญาว่าต่อจากนี้จะไม่ทำอะไรไม่ดีอีก!”
“ท่านประธาน เชื่อเขาไม่ได้นะคะ! ผู้ชายคนนี้ไร้ยางอาย เขาไม่มีศักดิ์ศรีอะไรเลย!” อีวอนน์พูดอย่างรีบร้อนหลังจากที่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ เธอก็รู้ว่าจักอดีตรุ่นพี่ของเธอว่าเป็นคนไร้ยางอายขนาดไหน
หลังจากได้ยินคำพูดของอีวอนน์ แววตาของไนออลก็แสดงความโกรธเคืองออกมา
แต่เขาไม่กล้าแสดงมันออกมาในตอนนี้ เขาเดินไปหาฮาร์วีย์และเอาหัวโขกพื้น
“ผมรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ!”
“คุณเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนของค่ายศัสตราวุธ!”
“หัวหน้าผู้ฝึกสอนที่กวาดล้างห้าประเทศที่แข็งแกร่งที่สุด นำชัยชนะในสมรภูมิยุโรป-อเมริกัน!”
“เป็นคนที่ปกป้องประเทศ H เอาไว้!”
“คนอย่างคุณคงไม่ฆ่าประชาชนจากประเทศ H อย่างผมหรอก ใช่ไหม?”
“อีกอย่างผมเป็นแค่สุนัขรับใช้ตัวหนึ่งเท่านั้น ผมไม่มีสมควรตายด้วยน้ำมือคุณ!”
“ฆ่าผมคงมีแต่ทำให้มือคุณสกปรก!”
“ได้โปรดทำกับผมเหมือนผายลมทิ้งผ่านสายลม!”
ไนออลเงยหน้าขึ้นมองฮาร์วีย์ ในสายตาของเขาผู้ชายคนนี้อาจจะยังไว้ชีวิตเขา
เพราะเขาได้มีโอกาสเคยได้เห็นพฤติกรรมของคนสำคัญคนอื่น ๆ จากต่างประเทศ
คนพวกนั้นไม่สนใจที่จะฆ่ามันมดตัวเล็ก ๆ เพราะพวกเขาไม่คู่ควร
ฮาร์วีย์ตอบอย่างช้า ๆ ด้วยท่าทางเย็นชาราวกับน้ำแข็งว่า “ใช่ แกไม่มีสิทธิ์ที่จะตายด้วยมือของฉัน”
“แต่แกได้เตือนฉันให้ได้สติ!”
“คนอย่างแกไม่รักประเทศและบ้านเกิดของตัวเอง!”
“ทหารสู้รบในสงคราม นองเลือดและยอมสละชีวิต!”
“แต่แมลงเหม็น ๆ อย่างแกกลับกำลังจะขายความลับของประเทศไปอย่างไร้ยางอายเพียงเพื่อต้องการข้อแลกเปลี่ยนเล็ก ๆ น้อย ๆ !”
“ต่อให้แกไม่คู่ควรที่จะตายด้วยมือของฉัน คนอย่างแกถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็จะเป็นอันตรายต่อความสงบสุขที่ประเทศสร้างมา”
“ถ้าแกไม่ตาย การตายของพี่น้องในสนามรบก็จะไร้ประโยชน์!”
ปุ!
ทันทีที่พูดจบ ฮาร์วีย์ก็เหนี่ยวไก
ดวงตาของไนออลเบิกโพล่ง หยุดนิ่งอยู่กับที่ ในเวลาต่อมาเขาก็โงนเงนอยู่บนพื้นแล้วหมดลมหายใจล้มลงไป
เขาคงไม่คิดมาก่อนว่าแม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่อยากทำให้มือของเขาสกปรก แต่ยังไงชายคนนี้ก็จะฆ่าเขาอย่างแน่นอน
หลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็โทรหาอีธานให้มาจัดการทำความสะอาดที่นี่ ฮาร์วีย์ก็ส่งยิ้มให้อีวอนน์และถามว่า “คุณเดินได้ไหม?”
“ฉันจะลองดูค่ะ”
อีวอนน์รวบรวมกำลังทั้งหมดของเธอเพื่อลุกขึ้นยืน
แต่ความตกใจจากเหตุการณ์นั้นเลวร้ายเกินไป ร่างกายของเธอยังอ่อนแรง เธอขยับไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
ใบหน้าของเธอแดงราวกับสตรอเบอรี่
“ที่นี่น่ากลัวเกนไปสำหรับคุณ ออกไปจากที่นี่กันก่อน ผมจะพาคุณไปทานอาหารทีหลัง”
ฮาร์วีย์ยิ้มแล้วอุ้มอีวอนน์ไว้ในอ้อมแขนและเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
ภาพเหตุการณ์เลวร้ายและนองเลือดผ่านเข้ามาในหัวของอีวอนน์ แต่สายตาของฮาร์วีย์กลับเยือกเย็นลง
‘ควินตันกลับมาแล้ว’
‘และเขาก็เข้าทางคนรอบตัวฉัน’
‘ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถโอนอ่อนได้อีกต่อไปแล้วสินะ!’
อีวอนน์ซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของฮาร์วีย์ไม่ได้รับรู้ถึงท่าทีของฮาร์วีย์เลย นอกจากจะรู้สึกเขินอายแล้ว ตอนนี้เธอเหมือนได้รับพรจากพระเจ้า
เธอเคยจินตนาการถึงฉากแบบนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริงในเหตุการณ์แบบนี
“ฮึก ฮึก ฮึก…”
อีวอนน์ร้องไห้ออกมาในอ้อมแขนของฮาร์วีย์ เป็นเพราะเธอกลัวและมีความสุขไปพร้อม ๆ กัน
ฮาร์วีย์ไม่ได้ปลอบเธอแต่ยังคงอุ้มเธอออกจากโรงแรม